Όταν γύρισα απ’ τη Ρουάντα μετά τη σφαγή, από την ίδια την κόλαση δηλαδή, μου έμειναν δυο αθεράπευτες ουλές, η μία έχει να κάνει με την οσμή της αποσύνθεσης του νεκρού σώματος, κι η άλλη μια κρίση οργής ανάμεικτης με θυμό στα όρια του μίσους για όποιον επιβάλλει, για καλό ή κακό σκοπό μου είναι αδιάφορο, ουρές από όρθιους ανθρώπους.