Ένα πολιτικό ποίημα του Κώστα Καρυωτάκη είναι και «Η πεδιάς και το νεκροταφείον». Στόχος είναι η δικτατορία του Πάγκαλου. Είναι το μαστίγωμα του διχτάτορα από μια ανυποχώρητη δημοκρατική συνείδηση. Η ειρωνεία είναι το όπλο του.
Το ποίημα συνδέεται με ένα συγκεκριμένο ιστορικό γεγονός στις 26 Νοεμβρίου 1925 όταν «δύο ανώτεροι αξιωματικοί του στρατού, αντισυνταγματάρχες Διονύσιο Δρακάτο και Γεώργιο Ζαριφόπουλο, «καταδικασθέντες επί πλαστογραφίαις, απάταις, εξαφανίσεσι δημοσίων εγγράφων κ.λ.π.», σε δίκη σκοπιμότητας, και παρά τη γενικότερη αντίδραση, εκτελέστηκαν δημόσια με απαγχονισμό». Το όλο θέμα απασχόλησε αρκετές μέρες τον τύπο και την κοινή γνώμη. Επειδή η απόφαση δεν ήταν ομόφωνη (4 προς 3) και κάτω από την πίεση που υπήρχε, την επόμενη μέρα τα μέλη του δικαστηρίου (5 στρατιωτικοί και 2 λαϊκοί) παρουσιάστηκαν στον πρωθυπουργό και του ζήτησαν να μετατραπεί η ποινή σε ισόβια. Στη σύσκεψη παρευρίσκονταν και άλλοι αρμόδιοι παράγοντες. Μόνο ο Πάγκαλος και ο διοικητής του Α’ Σώματος Στρατού τάχθηκαν υπέρ της εκτέλεσης, όπως και έγινε. Ο Καρυωτάκης ήταν παρών στην εκτέλεση της ποινής μαζί με πλήθος κόσμου, μιας και ήταν δημόσια με απόφαση του Πάγκαλου.
«Βέβαια τον Καρυωτάκη στο ποίημά του δεν τον ενδιαφέρουν οι λόγοι που οδήγησαν στη λήψη μιας τέτοιας απόφασης, αλλά το γεγονός καθεαυτό, δηλαδή ο απαγχονισμός ως μέσον ποινής και κατ’ επέκταση ως πολιτική πράξη. Πράξη που ταυτόχρονα συνιστά και υπέρβαση εξουσίας, αφού οι κατεξοχήν αρμόδιοι, όπως ήταν το ίδιο το δικαστήριο καθώς και οι επικεφαλείς του δικαστικού σώματος και της στρατιωτικής δικαιοσύνης, είχαν αντίθετη γνώμη».
Η πεδιάς και το νεκροταφείον
(Πίναξ Ημιτελής)
Έχει πια δύσει ο ήλιος του χειμώνα,
και γρήγορα, σα θέατρο, σκοτεινιάζει,
ή σα να πέφτει πέπλο σε μια εικόνα.
Άλλο δε βρίσκει ο άνεμος, ταράζει
μόνο τ’ αγκάθια στην πεδιάδα όλη,
μόνο κάποιο χαρτί σ’ όλη τη φύση.
Μα το χαριτωμένο περιβόλι
αίμα και δάκρυα το ’χουνε ποτίσει.
Αδιάκοπα τα δέντρα ξεκινούνε,
κι οι πέτρινοι σταυροί σκίζουν σα χέρια
τον ουρανό ’πού σύννεφα περνούνε,
τον ουρανό που είναι χωρίς αστέρια.
(Ωραίο, φρικτό και απέριττο τοπίον!
Ελαιογραφία μεγάλου διδασκάλου.
Αλλά του λείπει μια σειρά ερειπίων
κι η επίσημος αγχόνη του Παγκάλου.)
Τίτλος αρχικού άρθρου "Ο πολιτικός Καρυωτάκης"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου