Τα σκάνδαλα, η λήθη και η Πετροβασίλη

Στην ελληνική μυθολογία, κατά τον Ησίοδο, η Λήθη ήταν θυγατέρα της Έριδας και προσωποποίηση της λήθης, δηλαδή της λησμονιάς και της αγνωμοσύνης. Τη θεωρούσαν μία από τις Ναϊάδες Νύμφες. Στην χυδαία πολιτική η λήθη επιδιώκεται για να σκεπαστούν οι ανομίες, τα σκάνδαλα ή επικαλύπτεται από κατασκευασμένα γεγονότα. Ο Γιώργος Σεφέρης μας θυμίζει ότι σβήνοντας ένα κομμάτι από το παρελθόν είναι σαν να σβήνεις κι ένα αντίστοιχο κομμάτι από το μέλλον. Ακόμα και  η γνωστή θεωρία της «μνήμης χρυσόψαρου», που κυμαίνεται στα 3 δευτερόλεπτα αμφισβητείται, ύστερα από τις τελευταίες ανακαλύψεις που έκαναν επιστήμονες στο Πανεπιστήμιο του Καναδά.

Τι σημαίνει αυτή η αναφορά για τη λήθη; Η εισαγωγή αυτή έχει να κάνει με όσα τραγικά συμβαίνουν στις μέρες και τόσο γρήγορα λησμονούνται είτε με τον φυσικό τρόπο του πανδαμάτορος χρόνου, είτε με τον τεχνητό του αποπροσανατολισμού. Πάντως και οι δυο περιπτώσεις εξυπηρετούν όσους έχουν λόγους να γίνει αυτό.

Τα συνεχόμενα σκάνδαλα που πρόσκαιρα συνταράσσουν την κοινή γνώμη αποτελούν μια τέτοια περίπτωση. Το σκάνδαλο με τον παιδεραστή Μίχο, που όπως αποκαλύφτηκε είχε τις άκρες του στους θεάρεστους κύκλους του διαχρονικού τρίπτυχου «Πατρίς, θρησκεία, οικογένεια», αντικατέστησε επαξίως στη δημοσιότητα την Πισπιρίγκου, η οποία σχεδόν εξαφανίστηκε από τα φώτα, αλλά και από τα φωτάκια, στο απόλυτο σκοτάδι. Στη συνέχεια έσκασε σαν βόμβα η απάτη του φιλανθρωπικού έργου της «Κιβωτού του κόσμου» και κυριάρχησε στην ειδησεογραφία, κάνοντας ευτυχείς όσους επώνυμους και ανώνυμους σκύλευαν το παιδικό κορμί μιας δωδεκάχρονης και απομακρύνθηκαν τα φώτα από πάνω τους. Αλήθεια ποιος θυμάται την υπόσχεση των ιθυνόντων ότι 200 ονόματα παιδοβιαστών θα δοθούν στη δημοσιότητα;

Και η «Κιβωτός του κόσμου»; Και αυτή παραμερίζεται σιγά – σιγά, καθώς και αυτή επικαλύπτεται από νέα σκάνδαλα και σκανδαλάκια. Το σκάνδαλο Πάτση που, όντας βουλευτής, είχε fund που απαλλοτρίωνε τις κατοικίες του κοσμάκη ξεχάστηκε και αυτό, καθώς άλλος βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας ο «αφελής» και «ανήξερος» Θέμης Χειμάρας, που δεν γνώριζε τους νόμους τσέπωσε 400 χιλ. ευρώ δουλειές από το Δημόσιο, πράγμα που απαγορεύεται... για τους κοινούς θνητούς όμως. Ακόμα, ακόμα, ποιος θυμάται τις επισυνδέσεις επωνύμων και ανωνύμων; Αλήθεια, θα βρεθεί κάποιος να μας πει κάτι συγκεκριμένο για αυτές; Θα δώσει μια εξήγηση σε ένα κόμμα, όπως το ΚΚΕ, που ήταν στόχος παρακολουθήσεων; Δικαιούται ο λαός να μάθει κάτι; Μούγκα στη στρούγκα.

Μακρινό παρελθόν αποτελεί ο ευνοούμενος της κυβέρνησης Λιγνάδης, όπως και ο όλα τα σφάζω όλα τα μαχαιρώνω Φουρθιώτης. Όσο για τη λίστα Πέτσα την ξέχασε και ο ίδιος. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη ποιεί την νήσσαν για όλα αυτά, δεν έχει ιδέα, δεν ευθύνεται για τίποτα. Είναι υπεράνω. Όλα τα δεινά προέρχονται από τον διεθνή χώρο, ακόμα και η τραγική, επώδυνη και τρομακτική έλλειψη φαρμάκων, λες και ο διεθνής χώρος δεν είναι ίδιος με τα μούτρα της. Δεν έχει ιδέα η κυβέρνηση, γιατί κοίταζε τη Γιαδικιάρογλου, που κοιτούσε την Πετροπούλου, που κοίταζε την Πετροβασίλη. Μην περιμένετε κάτι... πλάκα κάνουμε. Εξάλλου τα σκάνδαλα δεν είναι προσωπικές μεμονωμένες περιπτώσεις, αλλά δομικό στοιχείο του σάπιου συστήματος. Δομικό στοιχείο του καπιταλιστικού συστήματος. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι πρέπει να υπάρχει ατιμωρησία και συσκότιση των εκάστοτε υπευθύνων.

*Ο Σπύρος Τζόκας είναι πανεπιστημιακός και συγγραφέας