
Ο
Καραγκιόζης ήταν αγαπητός στο λαό γιατί τον εξέφραζε. Τον αγαπούσαν και τον
παρακολουθούσαν καλλιτέχνες και διανοούμενοι, όπως ο Παπαδιαμάντης, που είναι ο
πρώτος διανοούμενος που μιλάει θετικά για τον Καραγκιόζη, αφού μετέφρασε από τα
γαλλικά το άρθρο του P. Risal περί Καραγκιόζη, στο «Παναθήναια» του 1907. Ακόμη
και ο Ανατόλι Λουνατσάρσκι, ο Λαϊκός Επίτροπος του Επιτροπάτου Παιδείας και
Πολιτισμού της ΕΣΣΔ, όταν ήρθε στην Αθήνα, το 1922, ζήτησε και είδε Καραγκιόζη.