Οι ιαχές των συνθημάτων σκέπασαν τα πάντα, λες και αυτή τη φορά οι φωνές μας ήταν πιο δυνατές από οποιαδήποτε άλλη. Η ωρυγή που έβγαινε με τόση δύναμη από τα στήθη μας απλώθηκε παντού, γιατί αυτή τη φορά έπρεπε να φωνάξουμε και για αυτούς που δεν ήταν εκεί. Έπρεπε να γίνουμε η φωνή τους, η φωνή των νεκρών, των αδικοχαμένων νέων που άφησαν την τελευταία τους πνοή στο έγκλημα των Τεμπών. Τώρα είναι η ώρα που πρέπει να ακουστούν, όσο πιο δυνατά γίνεται, για να βρουν δικαίωση, για να μη συγκαλυφθεί το έγκλημα.