Ομιλία στον ΟΗΕ, για να σταματήσουν οι εκτελέσεις στην Ελλάδα

Ομιλία,24/10/1949, του Αντρέι Βισίνσκι, επικεφαλής της σοβιετικής αντιπροσωπείας στον ΟΗΕ, στη συνεδρίαση της Πρώτης (Πολιτικής) Επιτροπής για το σταμάτημα των εκτελέσεων στην Ελλάδα και την απελευθέρωση των πολιτικών κρατουμένων.

Οι παρεμβάσεις του συνεχίστηκαν στις 25 Οκτώβρη με 1 Νοέμβρη.

 Η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ πήρε τελικά σχετική απόφαση, γεγονός που συνέβαλε σημαντικά στο σταμάτημα των μαζικών εκτελέσεων στην Ελλάδα.

Σταματήστε τις εκτελέσεις!

-- Η φωνή των Ελληνίδων μητέρων φτάνει στον ΟΗΕ. Εχουν επικοινωνήσει με τον ανταποκριτή του ΤΑΣ Βελιτσάνσκι, έχουν απευθυνθεί στη σοβιετική κυβέρνηση και ακολουθεί η ομιλία του Βισίνσκι στον ΟΗΕ όπου ζητά να σταματήσουν οι εκτελέσεις στην Ελλάδα. 

Οι γυναίκες της ΠΕΟΠΕΦ* έχουν προμηθεύσει όλα τα στοιχεία για τα βασανιστήρια και την πορεία κάθε κρατούμενου (στη «Δίκη των Πειραιωτών»). Οχι μόνο η Σοβιετική Ενωση, αλλά και άλλες χώρες στη συνέχεια υποβάλλουν παρόμοιες προτάσεις. Είναι η πρώτη φορά που πρόταση της Σοβιετικής Ενωσης υιοθετείται και ψηφίζεται από την πλειοψηφία των κρατών παρά την αντίδραση της Αμερικής.

-- Εχουν προηγηθεί άλλες δυο νίκες: Η ΠΕΟΠΕΦ κατορθώνει να γλιτώσει με τις ενέργειές της τους αγωνιστές της ΟΕΝΟ των Ναυτεργατών. Μεταξύ των κρατουμένων και ο Αντώνης Αμπατιέλος. Τότε, στη διάρκεια της δίκης τους, έγινε κινητοποίηση της Διεθνούς Κοινής Γνώμης και η γνωστή δράση στο Λονδίνο, όπου πρωτοστάτησαν η σύντροφος του Αμπατιέλου Μπέτυ Αμπατιέλου, η Ντιάνα Πιμ και η Μάριον Πασκόε - Σαράφη. Απέκλεισαν το ξενοδοχείο όπου έμενε η Φρειδερίκη για να της δώσουν υπόμνημα. Εγιναν συμπλοκές με την αστυνομία και το θέμα διεθνοποιήθηκε. Ηταν η πρώτη νίκη, η οποία έδειξε ότι μόνο με αγώνες θα μάθει ο κόσμος τι συμβαίνει και θα συμπαρασταθεί.

-- Η δεύτερη μεγάλη δίκη ήταν η επονομαζόμενη «των 16 ΕΠΟΝιτών». Και εδώ, αφού οι συγγενείς έπεσαν μπροστά στις ρόδες του αυτοκινήτου του στρατιωτικού διοικητή οι αγωνιστές πήραν αναστολή και έζησαν...

Η ΠΕΟΠΕΦ με τις ασταμάτητες ενέργειές της συντελεί για να λείψουν τα μαύρα στίγματα της Μακρονήσου, των Γιούρων και των φυλακών Κέρκυρας (όπου σταμάτησε η άγρια τρομοκρατία και βελτιώθηκε η καθημερινή ζωή των κρατουμένων).

Διαβήματα, επικοινωνία με ξένα πρακτορεία ειδήσεων και διεθνείς οργανώσεις, συλλογή υπογραφών από προσωπικότητες, ατέλειωτες ώρες αναμονής, τηλεγραφήματα... Αντιμέτωπες με την κρατική τρομοκρατία οι μανάδες δεν πτοούνται με τίποτα, αφού παλεύουν για τη ζωή των παιδιών τους, για το μέλλον της Ελλάδας. Δεν τις φοβίζουν ούτε οι προπηλακισμοί, ούτε οι προσπάθειες εξευτελισμού, ούτε καν τα στρατοδικεία και οι φυλακές. Κάνουν το παν για να βγαίνουν τα σημειώματα - ντοκουμέντα από τις φυλακές και τις εξορίες, ακόμα και από τη Μακρόνησο. Τα σημειώματα των κρατουμένων, μικρά σαν φακή ή φασόλι, γραμμένα σε τσιγαρόχαρτο, έφταναν, καθαρογράφονταν, τα δακτυλογραφούσαν και «έπαιρναν τους δρόμους για τον έξω κόσμο».

Η ΠΕΟΠΕΦ κυνηγήθηκε αμείλικτα γιατί με τη δράση της είχε γίνει βραχνάς στην κυβέρνηση. Η ύπαρξή της ήταν ένα διαρκές πλήγμα στο κλίμα τρομοκρατίας και απειλής που σκέπαζε τη χώρα μας.

Οι γυναίκες που τόσο πάλεψαν, έμειναν σ' ένα μεγάλο ποσοστό τους μόνες στη ζωή, χωρίς να δημιουργήσουν οικογένεια δική τους, πάμφτωχες. 

Υπήρξαν οι Αντιγόνες της νεότερης Ελλάδας.

*ΠΕΟΠΕΦ: (Πανελλήνια Ενωση Οικογενειών Πολιτικών Εξορίστων και Φυλακισμένων)