Το τέλος του 16ου αιώνα βρήκε την Οθωμανική Αυτοκρατορία στη δίνη μιας σοβαρής δημοσιονομικής κρίσης, αφού οι πόλεμοι κατά των Σαφαβιδών στην Ανατολή και κατά των Αψβούργων στην Κεντρική Ευρώπη (1579 - 1606) είχαν εξαντλήσει οικονομικά την Αυτοκρατορία1. Επίσης, κατά τη διάρκεια του 17ου αιώνα, οι θαλάσσιες ανακαλύψεις «μετέφεραν» τους εμπορικούς δρόμους από την οθωμανική ενδοχώρα στον Ατλαντικό Ωκεανό, στερώντας από την Αυτοκρατορία το μεγαλύτερο μέρος των εσόδων από το εξωτερικό εμπόριο2.