«Κοινωνικό μέρισμα», «μπόνους», «έκτακτο
βοήθημα», «ελάχιστο εισόδημα»: Είναι μερικές από τις λέξεις που
χρησιμοποιούν οι κυβερνήσεις όταν παίρνουν μέτρα για την ανακύκλωση της
φτώχειας, όταν πασχίζουν να «βουλώσουν στόματα», να μετριάσουν - όσο
γίνεται - την εξαθλίωση, μοιράζοντας πότε πότε κανένα «αντίδωρο» στα
θύματα της βάρβαρης στρατηγικής τους. Αυτές οι λέξεις ήρθαν ξανά στο
προσκήνιο τόσο με τη συζήτηση για τον προϋπολογισμό όσο και για την
ακρίβεια που τσακίζει το λαϊκό εισόδημα.
Μια συζήτηση που γίνεται αφορμή για τη γνωστή «ψιχουλομαχία» ανάμεσα σε νυν και πρώην κυβερνήσεις, ανάμεσα στη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ, γύρω από το ποιος αποδείχθηκε πιο ικανός να κόψει στα δύο ή στα τρία το ξεροκόμματο που περισσεύει από την καπιταλιστική ανάπτυξη, ποιος μπορεί να μοιράσει πιο «δίκαια» τη φτώχεια στους πολλούς ως αντιστάθμισμα της συγκέντρωσης του πλούτου στους επιχειρηματικούς ομίλους και τους μετόχους τους.