Θα μπορούσε κάποιος να σκεφτεί μια μικρή ιστορία με τους τίτλους των τραγουδιών του... Ισως κάποιος που ζούσε με «Ψωμί και εφημερίδα» κι έλεγε πως «Η μόνη μου πατρίδα είναι ο χρόνος», μπορεί κάποια στιγμή να ένιωθε πως οι «Κακές συνήθειες» γίνονται «Βυθισμένες άγκυρες», με αποτέλεσμα αυτός κι οι όμοιοί του να νιώθουν «Ξένοι σε έναν τόπο που αλλάζει». Τότε ακριβώς θα αποφάσιζε πως ο μόνος τρόπος να μην πρωταγωνιστήσει σ' ένα «Παραμύθι με λυπημένο τέλος» είναι να πιστέψει πως «Ο,τι αγαπάς δεν τελειώνει». Αρκεί να ζει με καθαρή καρδιά και γενναιότητα «Στη χώρα των αθώων». Ο Μίλτος Πασχαλίδης πιστεύει πως όταν διαλύεται ένα σύμπαν, ο μόνος τρόπος να επιβιώσεις είναι να φτιάξεις ένα άλλο, για να έχεις κάπου να κατοικήσεις.