Ανακοίνωση για την αύξηση του ελέγχου της κυβέρνησης στο ΑΠΕ-ΜΠΕ

Η κυβέρνηση αποφάσισε να αυξήσει τα μέλη του ΔΣ του ΑΠΕ-ΜΠΕ από 7 σε 9, με τον διορισμό από αυτήν των δύο επιπλέον μελών, ενισχύοντας έτσι τον έλεγχο στο Πρακτορείο.

Οι αντιδράσεις που έχουν σημειωθεί τόσο από την πλειοψηφία της ΠΟΕΣΥ, όσο και ο "καυγάς" που στήνει ο ΣΥΡΙΖΑ με την κυβέρνηση είναι μακριά από την ουσία του ζητήματος.

Το ΑΠΕ-ΜΠΕ είναι ένα ΜΜΕ με ιδιοκτήτη το κράτος, το οποίο μέσω της εκάστοτε κυβέρνησης καθορίζει τη γραμμή της ενημέρωσης σε όφελος συνολικά του κεφαλαίου, της Ευρωπαϊκής Ένωσης, των στρατηγικών επιλογών και συμμαχιών τους. Οι κυβερνήσεις διαχρονικά επιδιώκουν τον ασφυκτικό έλεγχο της ενημέρωσης.

Οι λεγόμενοι θεσμικοί εκπρόσωποι στο ΔΣ του ΑΠΕ-ΜΠΕ, όπως για παράδειγμα ο εκπρόσωπος της ΕΙΗΕΑ, των ιδιοκτητών εφημερίδων, παρά τις όποιες διαφοροποιήσεις τους, δεν αμφισβητούν το χαρακτήρα του Πρακτορείου. Συνεπώς το κράτος, επί της ουσίας, έχει την πλειοψηφία όποια και αν είναι η σύνθεση του ΔΣ του ΑΠΕ-ΜΠΕ.

Αξίζει να σημειωθεί ότι με την υπάρχουσα σύνθεση του ΔΣ του ΑΠΕ-ΜΠΕ δεν έχει γίνει το παραμικρό για την ανάκτηση των απωλειών των εργαζομένων του Πρακτορείου. Και πώς θα μπορούσε να γίνει άλλωστε, όταν ο εκπρόσωπος της ΕΙΗΕΑ είναι ενάντια στα συμφέροντα των εργαζομένων. Ή όταν ο εκπρόσωπος της ΠΟΕΣΥ εκφράζει τον εργοδοτικό συνδικαλισμό.

Μάλιστα η ΠΟΕΣΥ, με τη συμφωνία όλων των "θεσμικών", προτείνει την "αναβάθμιση" της θεσμικής εκπροσώπησης στο ΔΣ του ΑΠΕ-ΜΠΕ με την προσθήκη ακόμα ενός εκπροσώπου αφεντικών από τον Τύπο της Περιφέρειας.

Ως πρόσχημα επικαλείται την "ισορροπία" στη σύνθεση του ΔΣ. Δηλαδή, αντί για διορισμό δύο εκπροσώπων από το κράτος, προτείνει τον διορισμό ενός εκπροσώπου από το κράτος και ενός εκπροσώπου της εργοδοσίας…

Φυσικά δεν έχουμε καμιά αυταπάτη ότι χωρίς τον αποφασιστικό αγώνα των εργαζομένων θα μπαίνουν εμπόδια στην αντεργατική πολιτική.

Συναδέλφισσες, Συνάδελφοι

Η κυβέρνηση ενισχύει τον έλεγχο στην ενημέρωση συνολικά και όχι μόνο στα κρατικά ΜΜΕ. Θυμίζουμε μεταξύ άλλων:

• Νόμος Λιβάνιου και οι διατάξεις περί "υποκίνησης σε βία" (άρθρα 8 και 32) και παραπομπή σε δίκη δημοσιογράφων, ραδιοφωνικών παραγωγών, καλλιτεχνών, τηλεοπτικών παραγωγών κλπ. με τον τρομονόμο.
• Αλλαγή στο άρθρο 191 του Ποινικού Κώδικα που αναφέρεται σε διάδοση ειδήσεων που είναι ικανές να προκαλέσουν ανησυχίες ή φόβο στους πολίτες ή να κλονίσουν την εμπιστοσύνη του κοινού στην εθνική οικονομία, στην αμυντική ικανότητα της χώρας ή στη δημόσια υγεία και τιμωρούνται με φυλάκιση.
• Σεμινάριο δημοσιογράφων το 2018 στις Βρυξέλλες, με συμμετοχές και από την Ελλάδα για το πώς θα πραγματοποιείται η ενημέρωση σε περιόδους κρίσεων.
• Δημοσιογραφική διαχείριση της πανδημίας.
• "Σχέδιο Χρυσοχοΐδη" για τον "εγκιβωτισμό" των δημοσιογράφων και των φωτορεπόρτερ σε συγκεκριμένο σημείο κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων και την "ενημέρωσή" τους από την Αστυνομία!
• "Εθνικό Σχέδιο Διαχείρισης Δημοσίων Υπαίθριων Συναθροίσεων" και η προσπάθεια να υπάρχει φίμωση για περιστατικά καταστολής.
• Στάση του ΑΠΕ-ΜΠΕ στα γεγονότα της Νέας Σμύρνης και πιο πρόσφατα για το θάνατο του εργάτη Δημήτρη Δαγκλή στην COSCO.

Για όλα αυτά η πλειοψηφία της ΠΟΕΣΥ δεν αντέδρασε. Τώρα θυμήθηκε τον κυβερνητικό έλεγχο στο ΑΠΕ ο οποίος προϋπάρχει;

Το περιεχόμενο της ενημέρωσης καθορίζεται από την ιδιοκτησία των ΜΜΕ και τα διευθυντικά στελέχη τους.

Τα ΜΜΕ όχι μόνο δεν προβάλλουν τα πραγματικά προβλήματα των εργαζομένων, αλλά διαστρεβλώνουν και τα αιτήματα του εργατικού - λαϊκού κινήματος. Επίσης δεν παρουσιάζουν ισότιμα τις θέσεις των πολιτικών κομμάτων, έχοντας προκλητική προτίμηση σε αυτά που εξυπηρετούν τα συμφέροντά τους.

Για αυτά οι πλειοψηφίες ούτε στην ΠΟΕΣΥ ούτε στην ΕΣΗΕΑ έχουν πει κουβέντα...

Εκφράζουμε την αντίθεσή μας στη νέα εξέλιξη στο ΑΠΕ-ΜΠΕ.

Οργανώνουμε τον αγώνα μας μαζί με το εργατικό - λαϊκό κίνημα για να βελτιώνεται, όσο γίνεται, η ενημέρωση σε συνθήκες όπου θεός είναι το κέρδος, σε ρότα ανατροπής της αντιλαϊκής πολιτικής. Για την προβολή της δράσης των εργατικών συνδικάτων, των μαζικών φορέων που παλεύουν για τα οξυμένα προβλήματα του εργαζόμενου λαού. Για την ισότιμη προβολή των κομμάτων εκτός από τα φασιστικά.