Αν περπατήσεις στους δρόμους της Αθήνας, εκεί που πραγματικά μαθαίνει κανείς τι σημαίνει η λέξη άνθρωπος, η φτώχεια, η ανέχεια, η συνεχής πάλη για επιβίωση, εκεί που η ελπίδα και το όνειρο για μια ζωή με αξιοπρέπεια φαντάζει όνειρο απατηλό, εκεί που οι περισσότεροι βλέπουν γύρω τους μόνο σκοτάδι και όχι φως, θα δεις κατάματα την κοινωνία που ζεις και αλληλεπιδράς, θα βγεις για μια στιγμή από το μικρόκοσμό σου και θα καταλάβεις τι σημαίνει να είναι κάποιος τόσο «ευάλωτος» ώστε το χέρι που του απλώνεις για βοήθεια να φαντάζει πελώριο.