Είναι αλήθεια πως καμιά φορά οι καταιγιστικές -στην κυριολεξία- εξελίξεις σε αφήνουν άναυδο από πόνο και θλίψη μέχρι ο θυμός και η λογική της αντίδρασης να κυριαρχήσει.
Και περνάει ο καιρός χωρίς να φωνάξεις, να γράψεις ως οφείλεις, να γίνεις όπως έμαθες συμμέτοχος και όχι να χτυπιέσαι από μακριά με απελπισία ανενεργή.