Yπερώριμο τοαίτημα του διαχωρισμού κράτους - Εκκλησίας

ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ

    Η σύμπνοια όλων των αστικών κομμάτων ώστε να παραμείνει στα συρτάρια ένα ακόμα υπερώριμο αίτημα, που είναι ο πλήρης διαχωρισμός κράτους - Εκκλησίας, κυριάρχησε στη συνεδρίαση για την αναθεώρηση του άρθρου 3 του Συντάγματος που αφορά τις «σχέσεις Εκκλησίας και πολιτείας».

    Από την πλευρά της κυβερνητικής πλειοψηφίας ο γενικός εισηγητής του ΣΥΡΙΖΑ, Γ. Κατρούγκαλος, επιδόθηκε σε διάφορους «νεωτεριστικούς» όρους περί «εξορθολογισμού», «ουδετερόθρησκου κράτους» κ.ο.κ., όπως και σε ιστορικές αναφορές για τον «λαϊκό κλήρο» κ.ά., για να κρύψει ότι οι προτάσεις της κυβέρνησης προσθέτουν στον συνταγματικό και τον επιχειρηματικό εναγκαλισμό κράτους - Εκκλησίας με το Ταμείο Αξιοποίησης Εκκλησιαστικής Περιουσίας που προβλέπεται στις προτάσεις της για τη συνταγματική αναθεώρηση. Η ΝΔ εξέφρασε καθαρά τη διαφωνία της στην αναθεώρηση του άρθρου, το ΠΑΣΟΚ πρότεινε να μπουν «αστερίσκοι» που να εξηγούν τους διακριτούς ρόλους κράτους - Εκκλησίας, η ναζιστική Χρυσή Αυγή επιδόθηκε σε νέο εθνικιστικό παραλήρημα κ.ο.κ.

Υπερώριμο αίτημα που ισχύει εδώ και αιώνες σε άλλες χώρες

    Ο γενικός εισηγητής του ΚΚΕ, Γιάννης Γκιόκας, ανέφερε ότι το ΚΚΕ πριν από 100 χρόνια στο Ιδρυτικό του Συνέδριο ακόμα, σε ένα κεφάλαιο με τίτλο «Πρόγραμμα σημερινών απαιτήσεων», δηλαδή του 1918, αναδείκνυε την ανάγκη του διαχωρισμού κράτους - Εκκλησίας.

    Οπως ανέφερε, 100 χρόνια μετά «δεν τολμάτε να κάνετε ούτε αυτό, έναν υπερώριμο αστικό εκσυγχρονισμό που σε πολλές χώρες συντελέστηκε από την ίδια την αστική τάξη και το κράτος της από την περίοδο ακόμη της Γαλλικής Επανάστασης του 1789», συμπληρώνοντας ότι «πρόκειται για έναν διαχωρισμό που σε καμία περίπτωση και σε τίποτε δεν εμποδίζει τα θρησκευτικά πιστεύω και την όποια θρησκευτική συνείδηση του ανθρώπου, όπως επίσης δεν παραγνωρίζει ούτε αρνείται τη συμβολή της Εκκλησίας στη διατήρηση της ελληνικής γλώσσας, των λαϊκών παραδόσεων λόγω και του ρόλου που είχε στο πλαίσιο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας».

Απαντώντας στα επιχειρήματα που αναπτύχθηκαν στη διάρκεια της συζήτησης από τα άλλα κόμματα ότι, για παράδειγμα, χώρες όπως η Γαλλία είναι πολυπολιτισμικές, πολυθρησκευτικές και δεν μπορούν να έχουν επικρατούσα θρησκεία, σημείωσε ότι «απλά ενημερώνουμε ότι η αναγνώριση επίσημης θρησκείας δεν υπάρχει ούτε στην Ιταλία - Βατικανό ούτε στην Ιρλανδία. Και αναφέρω αυτές τις δύο χώρες οι οποίες έχουν έναν συμπαγή πληθυσμό καθολικού θρησκεύματος».

    Για το περιουσιακό ζήτημα σημείωσε ότι η Εκκλησία διεκδικεί ή αμφισβητεί εκτάσεις με το δίκαιο είτε της Βυζαντινής είτε της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, με τίτλους, χρυσόβουλα και φιρμάνια που δεν αναγνωρίζονται αφού από το 1821 και μετά δημιουργήθηκε νέο αστικό κράτος.

    Ομως, το ζήτημα της εκκλησιαστικής περιουσίας, ανέφερε, όχι μόνο δεν λύθηκε όλα τα προηγούμενα χρόνια «αλλά, κατά τη γνώμη μας, το επιδεινώνετε ακόμα περισσότερο με τη συμφωνία Τσίπρα - Ιερώνυμου» για τη δημιουργία του Ταμείου Αξιοποίησης Εκκλησιαστικής Περιουσίας και την ένταξη σε αυτό ακόμα και αμφισβητούμενων εκτάσεων. Ταμείο, που, όπως τόνισε, δείχνοντας ότι «ο ένας κόβει και ο άλλος ράβει», είχε προβλεφθεί από το 2013 με νόμο της κυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ.

    Τόνισε ακόμα ότι αυτός ο επιχειρηματικός εναγκαλισμός στην ουσία είναι «μία θεσμοθετημένη, "νόμιμη" - εντός εισαγωγικών - απιστία σε βάρος του Δημοσίου, όταν το Δημόσιο απεμπολεί ουσιαστικά δικαιώματα σε μια δική του περιουσία».

Υπενθύμισε ότι το ΚΚΕ από το 2008 έχει καταθέσει σχετική πρόταση νόμου για τον διαχωρισμό κράτους - Εκκλησίας, ενώ αναφέρθηκε στο πλέγμα ρυθμίσεων που προτείνει το ΚΚΕ, όπως: Κατάργηση της εισαγωγικής αναφοράς του Συντάγματος στο όνομα της Αγίας Τριάδας, του άρθρου 3, της παραγράφου 2 του άρθρου 16 που αναγορεύει σε σκοπό της Εκπαίδευσης την ανάπτυξη της θρησκευτικής συνείδησης. Το μάθημα των Θρησκευτικών να αφορά αποκλειστικά την ιστορία των θρησκειών. Να αναθεωρηθεί το άρθρο 18, που αφορά περιουσιακά ζητήματα. Αναγνώριση της υποχρεωτικότητας του πολιτικού γάμου ή της ονοματοδοσίας ως των μόνων που αποδέχονται το Δημόσιο, το κράτος, ανεξάρτητα από το δικαίωμα καθενός να τελέσει θρησκευτικό γάμο ή βάπτιση και πάει λέγοντας.

«Αυτά δεν είναι ριζοσπαστικά. Είναι αυτονόητα, υπερώριμα αιτήματα, που σε μια σειρά άλλες χώρες έχουν γίνει εδώ και αιώνες», ανέφερε.

    Ο ειδικός εισηγητής του Κόμματος, Γιάννης Δελής, επισήμανε ότι «με τη συνταγματική αναθεώρηση ο ΣΥΡΙΖΑ υπαναχωρεί και από αυτή του τη θέση - και εδώ, ξέρετε, δεν υπάρχει και η συνηθισμένη δικαιολογία περί των πιέσεων του ΔΝΤ και των δανειστών - και προχωρά απλώς σε κάποιες μεσοβέζικες διατυπώσεις που αφήνουν για μια ακόμη φορά άθιχτη την ουσία του ζητήματος» και ότι βέβαια «η εναντίωση της ΝΔ, που μυρίζει φορμόλη, ακόμα και σε αυτά τα μεσοβέζικα, άτολμα ημίμετρα του ΣΥΡΙΖΑ, δεν τα καθιστά τούτα τα βήματα του ΣΥΡΙΖΑ ούτε προοδευτικά ούτε, πολύ περισσότερο, ως αυτά που μπορούσαν και έπρεπε να γίνουν τώρα».

    Πρόσθεσε ακόμα ότι «ο τόσο επίκαιρος, υπερώριμος, αλλά ματαιωμένος σήμερα και από τον ΣΥΡΙΖΑ διαχωρισμός» σημαίνει ότι «δεν θα συνεχιστούν μόνο οι συνέπειες της εμπλοκής της Εκκλησίας στην Εκπαίδευση ή και στις τελετουργικές διαδικασίες των δημόσιων θεσμών και φορέων, αλλά και ότι θα συνεχιστεί η αδικαιολόγητη εμπλοκή της Εκκλησίας σε μια σειρά διαδικασίες και λειτουργίες του κράτους, λόγου χάρη σε ληξιαρχικές ή και σε άλλες διοικητικές πράξεις. Αρα, παραμένει λοιπόν ως εκκρεμότητα η υποχρεωτικότητα του πολιτικού γάμου και της ονοματοδοσίας των παιδιών, με απόλυτο σεβασμό βέβαια στην κατοπινή επιλογή οποιουδήποτε για θρησκευτική τελετή. Ιδιο παραμένει και το ζήτημα με την πολιτική κηδεία. Και μέσα σε όλα αυτά και με ολοφάνερη την κυβερνητική ευθύνη, έχουμε την υλοποίηση του δικαιώματος της επιλογής αποτέφρωσης νεκρών, ένα ζήτημα το οποίο απαράδεκτα καρκινοβατεί και αδικαιολόγητα».