«Ολα καλά»;

Την ώρα που τα νοσοκομεία σε όλη τη χώρα και οι αντοχές του λαού έχουν ξεπεράσει προ πολλού τα όριά τους, η κυβέρνηση συνεχίζει προκλητικά να επαναλαμβάνει το «όλα καλά». Σ' αυτό το πνεύμα ήταν και η απάντηση του υπουργού Υγείας στην ερώτηση του «Ριζοσπάστη» στην προχτεσινή ενημέρωση για την πορεία της πανδημίας: Ο,τι ήταν να κάνουμε, το κάναμε. Τώρα τη λύση θα δώσει το εμβόλιο...

Η αλήθεια είναι ότι η κυβέρνηση έκανε πολλά για το πώς θα διασφαλίσει σε αυτές τις συνθήκες τα συμφέροντα και τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων. Οχι όμως για την προστασία της υγείας και της ζωής του λαού.

Στην πραγματικότητα, η κατάσταση όσον αφορά το σύστημα Υγείας, τα μέτρα προστασίας σε μια σειρά κρίσιμους χώρους είναι χειρότερη απ' ό,τι πριν 9 μήνες. Κι όμως η κυβέρνηση λέει πως ό,τι ήταν να «κάνουμε το κάναμε και κάτι παραπάνω», όλα τώρα καθορίζονται από την ατομική στάση καθενός, ενώ τα ποντάρει όλα στο εμβόλιο, παρ' όλες τις συστάσεις επιστημόνων ότι αυτό δεν θα λύσει το πρόβλημα από τη μια μέρα στην άλλη. Κρύβοντας έτσι πίσω από το εμβόλιο τις ευθύνες της...

Παρ' όλα αυτά, μια μεγάλη γκάμα μέτρων που αφορούν τη διαχείριση προς όφελος της μεγαλοεργοδοσίας, αυτής καθ' αυτής της πανδημίας και της οικονομικής κρίσης, βρίσκονται ήδη σε εφαρμογή.

Με τις ΠΝΠ που εκδόθηκαν στη διάρκεια του πρώτου κύματος και έγιναν νόμοι μέχρι το περασμένο καλοκαίρι, προβλέπονται μεταξύ άλλων νέα αντεργατικά «εργαλεία» για τη διευθέτηση και οργάνωση του χρόνου εργασίας, τη γενίκευση της εξ αποστάσεως εργασίας, την παραπέρα ελαστικοποίηση των όρων δουλειάς, τη μεταβολή της εργασιακής σχέσης χωρίς το αφεντικό να δίνει λογαριασμό σε κανέναν.

Το τοπίο που διαμορφώνεται στην αγορά εργασίας και για «μετά την πανδημία» υλοποιεί το πάγιο «όνειρο» των ομίλων για δουλειά όπως, όποτε και για όσο απαιτούν τα κέρδη τους, γίνεται πραγματικότητα, σε συνδυασμό με τους νόμους που ψήφισαν προηγουμένως οι κυβερνήσεις του ΣΥΡΙΖΑ και των ΝΔ - ΠΑΣΟΚ.

Μια δεύτερη ομάδα μέτρων αφορούν «εκσυγχρονισμούς» και μεταρρυθμίσεις για τη βελτίωση του «επιχειρηματικού κλίματος», συμπληρώνοντας την παλιότερη νομοθεσία σε ζητήματα διευκόλυνσης των επενδύσεων.

Με δεκάδες νομοσχέδια, η κυβέρνηση έλυσε ζητήματα γραφειοκρατίας και καθυστερήσεων στις αδειοδοτήσεις επιχειρηματικών σχεδίων, χωροταξικών και περιβαλλοντικών εμποδίων στις επενδύσεις, ψήφισε νόμους που ευνοούν τη μεγαλύτερη συγκέντρωση σε κλάδους, θέσπισε φορολογικά και άλλα κίνητρα για την αποδοτικότερη επένδυση συσσωρευμένων κεφαλαίων.

Ενας τρίτος άξονας στο αντιλαϊκό της έργο αφορά την παραπέρα περιστολή των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων και των λαϊκών ελευθεριών, με στόχο να μπουν εμπόδια στη διεκδίκηση και στη μαχητική έκφραση της λαϊκής δυσαρέσκειας από την κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής. Εχουμε νόμο για τον περιορισμό των διαδηλώσεων, νέα κατασταλτικά μέτρα στο όνομα της προστασίας της υγείας, νέα σχέδια για περιορισμό του απεργιακού δικαιώματος.

Βέβαια, η κυβέρνηση δεν ανακάλυψε τον τροχό μέσα στην πανδημία. Μέσα σε ένα χρόνο από τις εκλογές, ψήφισε πάνω από 120 νόμους, συμπληρώνοντας το αντεργατικό - αντιλαϊκό πλαίσιο όλων των προηγούμενων. Ενώ και μετά τον Μάρτη, απέδειξε τι εννοεί όταν λέει ότι η πανδημία μπορεί να μετατραπεί σε «ευκαιρία», αξιοποιώντας το «θα λογαριαστούμε μετά» του ΣΥΡΙΖΑ και το κλίμα συναίνεσης απ' όλα τα αστικά κόμματα.

Επομένως, το «όλα καλά» που αναμασά η κυβέρνηση, δεν αφορά τον λαό που στενάζει, αλλά το κεφάλαιο. Δεν έχει για κριτήριο την προστασία της υγείας του απέναντι στην πανδημία που σαρώνει, αλλά την ανάγκη των επιχειρηματικών ομίλων να θωρακιστούν από τη νέα οικονομική κρίση και να κρατήσουν «υγιή» τα κέρδη τους στις σημερινές συνθήκες.

Ακόμα και τώρα, που καταρρίπτεται το παραμύθι της «πετυχημένης διαχείρισης της πανδημίας», η κυβέρνηση αρνείται να πάρει ουσιαστικά μέτρα ενίσχυσης του δημόσιου συστήματος Υγείας και προστασίας του λαού σε κρίσιμους χώρους, όπως σε χώρους δουλειάς και στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς.

Αντίθετα, με αμείωτους ρυθμούς συνεχίζει να ψηφίζει νόμους που διευκολύνουν την επιχειρηματικότητα, όπως το νέο χωροταξικό που ολοκληρώνεται σήμερα και πλήττει πολύμορφα τα λαϊκά συμφέροντα, ενισχύοντας τη συγκέντρωση γης στους μεγάλους ομίλους και τη χρήση της για επιχειρηματικούς σκοπούς.

Το δίλημμα για τον λαό είναι επομένως καθαρό: Θα ανεχτεί να γίνονται η υγεία, η ζωή και τα δικαιώματά του συντρίμμια στα γρανάζια μιας πολιτικής που ετοιμάζει τον επόμενο κύκλο κερδοφορίας για το κεφάλαιο; `Η θα βγει μπροστά με τις διεκδικήσεις του, προσαρμόζοντας σ' αυτές τις δύσκολες συνθήκες τον αγώνα του ενάντια στη βαρβαρότητα που του παρουσιάζουν ως κανονικότητα;