Η Τζένη Καρέζη (Ευγενία Καρπούζη), του Κωνσταντίνου, υπήρξε μεγάλη Ελληνίδα ηθοποιός.
Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 12 Ιανουαρίου του 1932.
Έζησε τα παιδικά της χρόνια σε διάφορες πόλεις, ακολουθώντας τις μεταθέσεις των γονιών της που ήταν εκπαιδευτικοί.
Ο πατέρας της, Κωνσταντίνος Καρπούζης, ήταν μαθηματικός και η μητέρα της, Θεώνη, δασκάλα.
Η Τζένη Καρέζη μωρό στην αγκαλιά της μητέρας της |
Μιλούσε γαλλικά και αγγλικά.
Πέθανε στις 27 Ιουλίου 1992 στο σπίτι της, μετά από τετραετή μάχη με τον καρκίνο.
Το 1951, χρονιά που αποφοίτησε από την Ελληνογαλλική Σχολή, πήρε μέρος στη θεατρική παράσταση Αντιγόνη του Σοφοκλή, που τότε παιζόταν στο ΡΕΞ.
Την ίδια επίσης χρονιά έγινε δεκτή στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, από την οποία αποφοίτησε το 1954.
Από τον Οκτώβριο του 1954, μαθήτρια ακόμα, άρχισε να εμφανίζεται στη θεατρική σκηνή στο Θέατρο Κοτοπούλη, σε ρόλους πρωταγωνιστικούς δίπλα στη Μελίνα Μερκούρη στα έργα Ωραία Ελένη και Το σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα του Λόρκα, τα οποία και την καθιέρωσαν.
Στο ρόλο της Κορδέλια στην παράσταση Bασιλιάς Ληρ με τον Αλέξη Μινωτή στο Εθνικό Θέατρο το 1957 |
Το 1962 ήταν πρωταγωνίστρια στο Θέατρο Μουσούρη.
Από το 1963 ηγούταν πλέον προσωπικού θιάσου, όπου, μεταξύ άλλων, ανέβασε τα έργα Κρατικές υποθέσεις, Μαίρη - Μαίρη, Κάθε Τετάρτη, κ.ά.
Παντρεύεται τον Κώστα Καζάκο το 1967. Από τις αρχές της δεκαετίας του ’70 και μετά, η παρουσία της στο θέατρο είναι πιο έντονη.
Από το 1968 ανέβασε με τον Κώστα Καζάκο τα έργα: Θεοδώρα η Μεγάλη, Ασπασία.
Το 1973 τολμούν να ανεβάσουν το «Μεγάλο μας Τσίρκο». Παράσταση που σημάδεψε τα χρόνια της δικτατορίας με το περιεχόμενό της, μεγάλη επιτυχία, που αποτέλεσε και ουσιαστική αντίδραση στη χούντα.
Πρωταγωνίστησε ακόμα σε πολλές ταινίες της "χρυσής εποχής" του Ελληνικού κινηματογράφου.
Επίσης, η Τζένη Καρέζη εμφανίσθηκε και στην Ελληνική τηλεόραση σε τηλεοπτικές σειρές.
Τελευταία της θεατρική παράσταση τα «Διαμάντια και μπλουζ» της Λούλας Αναγνωστάκη.
Από την παράσταση τα «Διαμάντια και μπλουζ» |
Στα χρόνια της Χούντας συμμετείχε ενεργά στον αντιδικτατορικό αγώνα και το 1974 έγινε μέλος του ΚΚΕ.
«Είναι πικρό το αίσθημα να ζούμε με τις αναμνήσεις της ομορφιάς σ' έναν όχι πάντα όμορφο κόσμο. Η παλαιότερη ανάμνηση με πάει χρόνια πίσω, στο θέατρο Κοτοπούλη, σε μια παράσταση ρωσικού θεάτρου. Δίπλα μου καθόταν η Τζένη Καρέζη, με άλλες δυο σπουδάστριες της θεατρικής τέχνης. Μόλο που ήξερα καλά τα προσόντα της, ήταν αδύνατο να φανταστώ ακόμα τότε πως σ' ελάχιστο του χρόνου πέρασμα αυτή η μικρούλα θα γινότανε μεταφορικά μεγάλη».
Αλέξης Σολομός, σκηνοθέτης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου