ΤΑΜΕΙΟ ΑΝΑΚΑΜΨΗΣ
Λένε πως με βάση και το λεγόμενο Ταμείο Ανάκαμψης της ΕΕ, η ευκαιρία δεν πρέπει τώρα να χαθεί, πως η οικονομία θα μεταμορφωθεί, χωρίς τις «παθογένειες» του παρελθόντος, καλλιεργούν κάλπικες προσδοκίες στον λαό ότι η «πίτα» θα μεγαλώσει, κι απ' αυτό μπορούν να ωφεληθούν εξίσου τα λαϊκά στρώματα και το κεφάλαιο.
Το ψέμα βγάζει μάτι. Την ώρα που μιλάνε για τις δήθεν «χιλιάδες νέες καλοπληρωμένες θέσεις δουλειάς», τις οποίες θα φέρουν τα «μεγάλα πρότζεκτ» και τα «επενδυτικά» σχέδια του κεφαλαίου, η κυβέρνηση περνάει το αντεργατικό έκτρωμα που βάζει ταφόπλακα στο 8ωρο, φέρνει τη 10ωρη δουλειά, γενικεύει την απλήρωτη δουλειά, δίνει και νέα χτυπήματα στη συλλογική οργάνωση και δράση των εργαζομένων, στο δικαίωμα στην απεργία (βλέπε αναλυτικά και τη σχετική ενότητα στο σημερινό φύλλο).
Επιβεβαιώνεται έτσι πως η «νούμερο 1» προϋπόθεση για την ανάπτυξη για λογαριασμό του κεφαλαίου και για να «εκτιναχτεί το ελατήριο» της κερδοφορίας είναι η παραπέρα ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων.
Αυτό επιβεβαιώνει και η στάση των υπόλοιπων κομμάτων, του ΣΥΡΙΖΑ, του ΚΙΝΑΛ και των λοιπών που κατά τ' άλλα «βγαίνουν στα κεραμίδια» ενάντια στο αντεργατικό νομοσχέδιο, παρουσιάζοντάς το λίγο - πολύ ως «αχρείαστο» και προϊόν «εμμονής» της κυβέρνησης της ΝΔ, και όχι ως προϋπόθεση για την καπιταλιστική κερδοφορία. Την ίδια στιγμή όμως παρουσιάζουν ως «δεδομένο» τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας, τη μονιμοποίηση της τηλεργασίας, τη γενίκευση της «ευελιξίας», καλώντας τον λαό «να συζητήσει» για τους όρους με τους οποίους αυτή θα γίνει. Οπως βέβαια ως «δεδομένο» θεωρούν όλο το υπόλοιπο αντεργατικό πλαίσιο που από κοινού διαμόρφωσαν με «σκυταλοδρομία» όλα αυτά τα χρόνια οι κυβερνήσεις τους, πάνω στο οποίο πατάει σήμερα η κυβέρνηση της ΝΔ προκειμένου με τις αντεργατικές «ανατροπές του αιώνα» να θωρακίσει την κερδοφορία και την ανταγωνιστικότητα των ομίλων την «επόμενη μέρα».
Την ίδια ώρα, η κυβέρνηση επιχειρεί να καλλιεργήσει κάλπικες προσδοκίες και σε επαγγελματίες και αυτοαπασχολούμενους. Μιλάει για τις «ευκαιρίες» που η «συγκυρία» και τα δισ. του Ταμείου Ανάκαμψης γεννάνε, για τη σημασία που έχει η απαλλαγή των τραπεζών από τα «κόκκινα» δάνεια και το «φτηνό χρήμα» που εξασφαλίζεται από τις αγορές αυτήν την περίοδο και «θα πέσει στην αγορά».
Ομως, την ίδια στιγμή οι εκθέσεις της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας προβλέπουν αύξηση των πτωχεύσεων επαγγελματιών κατά 20% τους επόμενους μήνες, η Κομισιόν βλέπει «σημαντικούς κινδύνους, που αφορούν τη φερεγγυότητα των επιχειρήσεων μόλις λήξουν τα μέτρα στήριξης», η Τράπεζα της Ελλάδας προβλέπει μεγάλο αριθμό πτωχεύσεων «μη βιώσιμων» επιχειρήσεων και κατάργηση πολλών θέσεων εργασίας.
Σύμφωνα με τα στοιχεία τους, το 55% των πολύ μικρών επιχειρήσεων έχει μη εξυπηρετούμενα δάνεια, το ποσό των δανείων σε καθεστώς αναστολής πληρωμών ανέρχεται σε 21 δισ. ευρώ, ενώ λόγος γίνεται και για τους «δημοσιονομικούς κινδύνους» όπως οι «καταπτώσεις κρατικών εγγυήσεων», επιχειρηματικά χρέη σε τράπεζες που τελούν υπό την εγγύηση του κράτους και θα φορτωθούν στη συνέχεια στους κρατικούς προϋπολογισμούς.
Το μπιλιετάκι για αποπληρωμή σε δόσεις των νέων χρωστούμενων που δημιουργήθηκαν την περίοδο της πανδημίας ήδη φτάνει σε επαγγελματίες και αυτοαπασχολούμενους, ενώ η λεγόμενη «επιστροφή στην κανονικότητα» θα συνδυαστεί με την επανέναρξη και κλιμάκωση των εκβιασμών και πλειστηριασμών για τα «κόκκινα» δάνεια, όπως προβλέπεται στις διατάξεις του Πτωχευτικού Κώδικα, η έναρξη του οποίου ξεκινά και τυπικά από 1η Ιούνη. Το τι σημαίνει αυτό δείχνουν τα στοιχεία που παρουσιάζονται αυτές τις μέρες στον Τύπο και υπολογίζουν πως μέσα στον επόμενο χρόνο πάνω από 100.000 σπίτια, στη μεγάλη τους πλειοψηφία λαϊκών οικογενειών, θα «πέσουν» στην αγορά από funds.
Τα παραπάνω επιβεβαιώνουν και κάτι ακόμα: Οτι τα περιβόητα «μέτρα στήριξης» απέναντι στις συνέπειες της πανδημίας του προηγούμενου διαστήματος, τα μέτρα για την «τόνωση της ζήτησης» στα οποία πλειοδοτεί όλο αυτό το διάστημα ο ΣΥΡΙΖΑ κατηγορώντας την κυβέρνηση ότι «αργοπορεί», όχι μόνο δεν προσφέρουν ουσιαστική ανακούφιση για επαγγελματίες και αυτοαπασχολούμενους, όχι μόνο δεν αποτελούν διέξοδο για τους ίδιους αλλά στην πραγματικότητα «φουσκώνουν το λογαριασμό» που πληρώνουν τα λαϊκά στρώματα στην αμέσως επόμενη στροφή.
Ολοι μαζί παρουσιάζουν το «πράσινο new deal» ως την πραγματική διέξοδο για εργαζόμενους και λαϊκά στρώματα, μιλάνε για τα οφέλη σε όλα τα επίπεδα από τις «πράσινες» μπίζνες των επιχειρηματικών ομίλων που μπορούν, όπως λένε, «να διαχυθούν σε όλη την κοινωνία».
Αλλά αν είναι έτσι, γιατί την ίδια ώρα καταρτίζουν «ειδικά σχέδια» για τη διαχείριση - ανακύκλωση της ανεργίας που θα εκτιναχθεί στη Δυτική Μακεδονία, ως αποτέλεσμα της απολιγνιτοποίησης; Γιατί μετά από μια δεκαετία αυξήσεων στα τιμολόγια ρεύματος, προκειμένου να πριμοδοτηθούν οι ΑΠΕ και η ένταξη στην «ενιαία αγορά ηλεκτρισμού» της ΕΕ, σήμερα η ΔΕΗ ετοιμάζει και νέες αυξήσεις της τάξης του 10%, ούτως ώστε, όπως λένε, να απορροφηθούν οι αυξήσεις από τις διακυμάνσεις στο εμπόριο των ρύπων; Κι αυτά μάλιστα την ώρα που η «συμμετοχή των ΑΠΕ στο ενεργειακό μείγμα» βρίσκεται στο «ζενίθ» της, το περιβόητο «μοντέλο - στόχος» της ΕΕ για το οποίο δούλεψαν όλοι και το οποίο τάχα θα μείωνε τις τιμές είναι πλέον σε πλήρη λειτουργία, και η «αγορά ωριμάζει» ετοιμάζοντας και νέες εκπτώσεις για την «ενεργοβόρα» βιομηχανία.
Ενώ το «μέλλον» που επιφυλάσσουν για τον λαό δείχνουν και τα νέα «πράσινα» χαράτσια, ως «συνοδευτικό» του Ταμείου Ανάκαμψης, που από κοινού ψήφισαν πριν από μερικές βδομάδες ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΚΙΝΑΛ.
Την ίδια ώρα, ως στοιχείο της «νέας κανονικότητας», η κυβέρνηση παρουσιάζει τον ενεργότερο ρόλο του αστικού κράτους όπως και την «ψηφιοποίησή» του, ενώ για να στηρίξει το σχετικό «αφήγημα» αναγγέλλει και «οργασμό» προσλήψεων.
Στην προσπάθεια αυτή έχει συμπαίχτη τον ΣΥΡΙΖΑ που παρουσιάζει ακριβώς τη μεγαλύτερη παρέμβαση του αστικού κράτους, που επιλέγουν σε αυτήν τη φάση καπιταλιστικά κράτη σε όλο τον κόσμο, με «πρώτες» τις ΗΠΑ, ως τάχα φιλολαϊκή στροφή, κατηγορώντας τη ΝΔ ότι δεν συμμερίζεται αυτήν τη «σχεδόν οικουμενική παραδοχή», ενώ λόγω «ιδεολογικών εμμονών» και «κολλητών» «ξηλώνει οποιαδήποτε μορφή δημόσιας παρέμβασης σε κρίσιμους τομείς», όπως έλεγε μέσα στη βδομάδα ο πρόεδρός του.
Προσπαθούν να κρύψουν ότι η μεγαλύτερη παρέμβαση του αστικού κράτους αφορά τη θωράκιση των καπιταλιστικών κερδών και αντιστρατεύεται τις λαϊκές ανάγκες.
Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της «ψηφιοποίησής» του, που - πέρα από ορισμένους εκσυγχρονισμούς που έπρεπε προ καιρού να έχουν γίνει - βασικό στόχο έχει την επιτάχυνση του αντιλαϊκού έργου: Από τις fast track αδειοδοτήσεις των επιχειρηματικών ομίλων έως τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς των λαϊκών κατοικιών και από τους «αυτόματους κόφτες» σε Υγεία και Πρόνοια έως την «αυτοματοποιημένη» φοροληστεία σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων.
Τα παραπάνω είναι μερικά μόνο παραδείγματα για το πώς το κεφάλαιο πάει να φορτώσει κι αυτήν την καπιταλιστική κρίση στον λαό. Για το πώς η καπιταλιστική ανάκαμψη όχι μόνο δεν μπορεί να ικανοποιήσει τις λαϊκές ανάγκες, αλλά έχει ως προϋπόθεση το διαρκές χτύπημά τους.
Αυτά έρχεται να υπηρετήσει και το περιβόητο Ταμείο Ανάκαμψης. Παρά τα όσα λένε, αποτελεί ένα νέο «υπερμνημόνιο»: Προβλέπει χρήμα με ουρά για τους επιχειρηματικούς ομίλους, με δάνεια, επιχορηγήσεις και επιδοτήσεις, που θα πληρώσουν οι λαοί με χίλιους τρόπους και κυρίως με νέες αντεργατικές - αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις, που αποτελούν προαπαιτούμενο για τις εκταμιεύσεις, όπως ακριβώς γινόταν και με τα προηγούμενα μνημόνια.
Το Ταμείο Ανάκαμψης και συνολικά η διαχείριση της νέας καπιταλιστικής κρίσης από την ΕΕ και τις κυβερνήσεις της αποκαλύπτουν ταυτόχρονα δυνάμεις, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, που τα προηγούμενα χρόνια παρουσίαζαν ως σωτηρία και διέξοδο για τον λαό μια πιο «επεκτατική» δημοσιονομική πολιτική, με ενιαίο και φτηνό δανεισμό από την ΕΕ, με αναστολή του Συμφώνου Σταθερότητας, με γενναία κρατική και ευρωπαϊκή στήριξη στην οικονομία.
Σήμερα όλα αυτά συμβαίνουν. Ο λαός όμως όχι μόνο δεν βλέπει προοπτική, αλλά φορτώνεται και νέα βάρη. Αλλωστε πέρα απ' τα όσα αντιλαϊκά νομοθετούνται, στην ΕΕ αναθερμαίνεται η συζήτηση για το πότε θα επανέλθει το Σύμφωνο Σταθερότητας, όπως και για τη δημιουργία μιας «οικονομικής και φορολογικής ένωσης» στην οποία θα πρέπει να οδηγήσει το Ταμείο Ανάκαμψης, για να σιγουρέψουν την επανείσπραξη των κονδυλίων που τώρα γαλαντόμα κατευθύνουν στους ομίλους.
Οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα ποτέ και πουθενά δεν θα δουν τις ανάγκες τους να συμβαδίζουν με την καπιταλιστική κερδοφορία. Δεν υπάρχει χρόνος για νέες αυταπάτες και κάλπικες προσδοκίες. Ελπίδα για τους ίδιους γεννάει μόνο ο αγώνας για τις δικές τους ανάγκες, σε σύγκρουση με τα σχέδια του κεφαλαίου.
Η παραπομπή/"υπογραφή", που λείπει από το κάτω μέρος του κειμένου:
ΑπάντησηΔιαγραφήhttps://www.rizospastis.gr/story.do?id=11254015
Όλα τα ανυπόγραφα ειναι απο Ριζοσπάστη ή 902
Διαγραφή