Σε «επόμενη πίστα» εμπλοκή και κίνδυνοι, για τα συμφέροντα της αστικής τάξης

«Η θέση της Ελλάδας στο ενδοϊμπεριαλιστικό παζάρι και τους ανταγωνισμούς στην ευρύτερη περιοχή καθορίζεται από την επιθετική στάση της ελληνικής αστικής τάξης με περισσότερες απαιτήσεις για αναβάθμιση της συμμετοχής της στη λεία και τη μοιρασιά, που είναι συνέχεια της έντασης της εκμετάλλευσης των εργαζομένων στο εσωτερικό της χώρας. Η στάση αυτή εκδηλώνεται και με διαθέσεις υποχώρησης σε κυριαρχικά δικαιώματα στο πλαίσιο ενός ιμπεριαλιστικού συμβιβασμού, στον οποίο βαραίνουν ισχυρότερες δυνάμεις».

Το απόσπασμα αυτό από την Πολιτική Απόφαση του 21ου Συνεδρίου του ΚΚΕ, που δημοσιεύτηκε το περασμένο Σαββατοκύριακο, επιβεβαιώνεται «πανηγυρικά» ξανά τις μέρες αυτές.

Από τη Βαλτική και την Ουκρανία, με την κυβέρνηση διά στόματος υπουργού Εξωτερικών να δηλώνει πως «εμείς μπορούμε να γίνουμε ο ιδανικός σύμμαχος και βοηθός της Ουκρανίας στην ευρωπαϊκή της πορεία» και να στηρίζει «την επιλογή της Ουκρανίας για ενίσχυση των δεσμών με το ΝΑΤΟ. Και συμμετέχουμε ενεργά στα μέτρα διασφάλισης για την Ουκρανία μέσω της αεροπορικής βάσης μας στο Ακτιο, της περιοδικής παρουσίας του Πολεμικού μας Ναυτικού στη Μαύρη Θάλασσα και γενικά με τις δυνάμεις με τις οποίες συνεισφέρουμε σαν μόνιμο μέλος του ΝΑΤΟ».

Εως τα Βαλκάνια, όπου μετά τη ΝΑΤΟικής κοπής Συμφωνία των Πρεσπών, που ψήφισε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και «τιμά» η κυβέρνηση ΝΔ, ετοιμάζεται τώρα για το επόμενο βήμα, την αναγνώριση του προτεκτοράτου του Κοσόβου, δηλώνοντας αποφασισμένη να παίξει ρόλο «εμπροσθοφυλακής» στα σχέδια για την «ευρωατλαντική ολοκλήρωση», για την ανακοπή της επιρροής των άλλων ιμπεριαλιστικών κέντρων.

Και από τη Λιβύη, όπου οι επιχειρηματικοί όμιλοι - οι οποίοι κατά την κυβέρνηση «δεν έλειψαν ποτέ όλα αυτά τα χρόνια» - ακονίζουν «μαχαιροπίρουνα» για τον νέο γύρο μοιρασιάς της λείας, έως την Ανατολική Μεσόγειο και τον Περσικό Κόλπο, όπου η κυβέρνηση, στο πλαίσιο του ΝΑΤΟικού σχεδιασμού να στηθεί ανάχωμα σε Κίνα και Ρωσία, υπογράφει συμφωνίες όπως αυτή με τον Αραβικό Σύνδεσμο τη βδομάδα που πέρασε και η οποία, κατά τον ΥΠΕΞ, «ακόμα και πριν λίγα χρόνια θα φαίνονταν πέρα από τις δυνατότητες της κοινής μας φαντασίας», παντού επιβεβαιώνεται ότι η στάση της ελληνικής αστικής τάξης, στην προσπάθειά της να αναβαθμίσει τα συμφέροντά της στην περιοχή, έχει περάσει «σε επόμενη πίστα», χώνοντας πιο βαθιά τον λαό και τη χώρα στη δίνη των ευρωατλαντικών σχεδιασμών.

Γι' αυτό και η «μονοφωνία» όλου του αστικού πολιτικού συστήματος σε ό,τι αφορά τον «εθνικό» στόχο της αναβάθμισης της αστικής τάξης, με τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ να μιλάει ξανά μέσα στη βδομάδα για την ανάγκη διασφάλισης της «κοινωνικής συνοχής» ως βασικού όρου για να μπει ο λαός κάτω από τη σημαία του «εθνικού στόχου»: Αυτός είναι η «προώθηση μιας ενεργητικής, πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής, που ταυτίζει το εθνικό μας συμφέρον με την αναβάθμιση του διεθνούς μας ρόλου ως πυλώνα ειρήνης και σταθερότητας», προφανώς για τα ευρωατλαντικά σχέδια, ζητώντας μέσα σε αυτό το πλαίσιο «να μιλήσουμε επιτέλους για ένα Ελσίνκι με νέους όρους» στα Ελληνοτουρκικά.

Το ψέμα ότι τάχα η επιθετική αυτή πολιτική και η εμπλοκή στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια, για τα συμφέροντα της αστικής τάξης, αποτελεί ασπίδα προστασίας για τον λαό και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, έχει πολύ κοντά ποδάρια.

Το αντίθετο: Είναι πολιτική που ολοφάνερα ανοίγει διάπλατα την πόρτα σε μεγάλους κινδύνους για τον λαό, τον μετατρέπει σε στόχο των ανταγωνιστών των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ. Την ώρα αυτή άλλωστε ελληνικό πολεμικό πλοίο που συμμετέχει σε ΝΑΤΟικές ασκήσεις στη Μ. Θάλασσα είναι επισήμως «υπό παρακολούθηση» από τη Ρωσία, ενώ δεν πάνε παρά λίγες μέρες από όταν ο Ρώσος Πρόεδρος κατήγγειλε τη συμμετοχή της βάσης της Σούδας στο επεισόδιο με το βρετανικό αντιτορπιλικό στην Κριμαία.

Επιπλέον παράγοντα κινδύνων και λόγο ανησυχίας για τον λαό αποτελεί και το γεγονός ότι ο στόχος της αναβάθμισης των συμφερόντων της αστικής τάξης περνάει μέσα και από τον ανταγωνισμό με την τουρκική αστική τάξη, η οποία προωθεί τους δικούς της ανάλογους στόχους στην περιοχή.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο - των στόχων των αστικών τάξεων και των ευρωατλαντικών σχεδιασμών - οι τάσεις όξυνσης, ο κίνδυνος θερμών επεισοδίων και πολεμικής αναμέτρησης, εναλλάσσονται με την άλλη πλευρά του ίδιου νομίσματος, τη δρομολόγηση απαράδεκτων συμβιβασμών σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας για να «τρέξουν» τα σχέδια συνεκμετάλλευσης σε Αιγαίο και Ανατ. Μεσόγειο, με τους λαούς «χαμένους από χέρι».

Αυτό δείχνουν και οι «διαρροές» μέσα στη βδομάδα από την πλευρά της Τουρκίας ότι θα ήταν ανοιχτή σε μια διεθνή δικαιοδοτική διαδικασία για την οριοθέτηση ΑΟΖ, με βάση τις πρόσφατες συμφωνίες της Ελλάδας με Ιταλία και Αίγυπτο, που προβλέπουν «κουτσουρεμένα» κυριαρχικά δικαιώματα, όπως μειωμένη επήρεια στα νησιά, δείχνοντας έτσι και τι βρίσκεται στο τραπέζι του αναβαθμισμένου (μετά και τη συνάντηση Μητσοτάκη - Ερντογάν) «παζαριού» υπό την υψηλή εποπτεία των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ. Την ίδια ώρα, στο φουλ «τρέχουν» στο παρασκήνιο και τα παζάρια πάνω στα διχοτομικά σχέδια για το Κυπριακό.

Ακόμα μια φορά επιβεβαιώνεται ότι ο πόθος του λαού μας και των άλλων λαών για ειρήνη, ασφάλεια και ευημερία βρίσκεται σε ευθεία αντίθεση με τα συμφέροντα και τα σχέδια της αστικής τάξης και των ιμπεριαλιστικών ενώσεων.

Οι εργαζόμενοι, οι λαϊκές δυνάμεις, οι νέες και οι νέοι έχουν κάθε συμφέρον να ακολουθήσουν το κάλεσμα του ΚΚΕ όπως καταγράφεται στην Απόφαση του 21ου Συνεδρίου:

«Να δυναμώσουν την πάλη τους πολύμορφα, ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και τις αιτίες του, να σημαδέψουν την καρδιά του προβλήματος, την καπιταλιστική εκμετάλλευση και τους ενδοκαπιταλιστικούς ανταγωνισμούς, να αγωνιστούν για να μη χύσουν ο λαός και τα παιδιά του το αίμα τους για τα συμφέροντα της αστικής τάξης, του ΝΑΤΟ, της ΕΕ, των ΗΠΑ. Να μη δείξουν καμία εμπιστοσύνη στις διάφορες αστικές κυβερνήσεις που εναλλάσσονται στην εξουσία, να καταδικάσουν μαζικά την επικίνδυνη πολιτική τους που εμπλέκει τον λαό σε ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, επεμβάσεις και πολέμους. Ο ελληνικός λαός δεν έχει να χωρίσει τίποτε με τον λαό της Τουρκίας ή της Ρωσίας, με τους άλλους λαούς. Οι λαοί μπορούν να ζήσουν ειρηνικά αν βγάλουν από τη μέση τα συμφέροντα που τους οδηγούν σε ιμπεριαλιστικούς πολέμους ή σε απαράδεκτους συμβιβασμούς σε βάρος των δικαιωμάτων τους, που οδηγούν "από άλλο δρόμο" στο ίδιο οδυνηρό αποτέλεσμα. (...)

Εχουν συμφέρον να δυναμώσουν την πάλη για τις δικές τους σύγχρονες ανάγκες, ενάντια στα μονοπώλια και την εξουσία τους, να χτίσουν τη δική τους συμμαχία σε αυτήν την πάλη, ανοίγοντας τον δρόμο για τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό, για την οικοδόμηση αμοιβαία επωφελών σχέσεων μεταξύ των λαών, με αποδέσμευση από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, από κάθε ιμπεριαλιστική συμμαχία».