03/04/1469
Γεννιέται ο πολιτικός στοχαστής από τη Φλωρεντία Νικολό Μακιαβέλι.
03/04/1770
Γεννιέται ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, οπλαρχηγός της Επανάστασης του 1821
Γεννιέται ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης
Ομιλία του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη «Παραινέσεις προς τη νέα γενιά»
03/04/1821
Οι Σπετσιώτες με αρχηγούς τα αδέλφια Γκίκα και Παναγιώτη Μπόταση, τον πλοίαρχο Γεώργιο Πάνου και τον Ομηρίδη Σκυλίτση ξεσηκώνονται και υψώνουν την σημαία της Επανάστασης στο νησί. Το παράδειγμά τους ακολουθούν ο Πόρος, η Αίγινα και η Σαλαμίνα.
03/04/1827
Ενώ οι Τούρκοι πολιορκούν την Ακρόπολη της Αθήνας και ο Αιγύπτιος Ιμπραήμ λεηλατεί την Πελοπόννησο, η Γ’ Εθνοσυνέλευση στην Τροιζήνα εκλέγει τον Ιωάννη Καποδίστρια, Κυβερνήτη της Ελλάδας και ψηφίζει νέο Σύνταγμα.
Το νέο Πολιτικόν Σύνταγμα της Ελλάδος στηρίχθηκε κυρίως στο αμερικανικό του 1787. Ενίσχυε σημαντικά τον αστικοφιλελεύθερο χαρακτήρα του πολιτεύματος, ενώ έπαυε να έχει προσωρινή ισχύ όπως τα προηγούμενα, υποδηλώνοντας τη βούληση των επαναστατών για πλήρη ανεξαρτησία (και όχι καθεστώς υποτέλειας). Στο νέο Σύνταγμα κατοχυρώνονταν η λαϊκή κυριαρχία («η κυριαρχία ενυπάρχει εις το έθνος, πάσα εξουσία πηγάζει εξ αυτού και υπάρχει υπέρ αυτού»), η ισονομία, η ανεξιθρησκία, καταργούνταν οι τίτλοι ευγενείας, ενώ προβλεπόταν άσυλο για τους κατατρεγμένους
03/04/1879
Πεθαίνει ο Γερμανός συνθέτης και πιανίστας Γιόχαν Μπραμς.
03/04/1885
Ο Γερμανός μηχανικός Γκότλιμπ Ντάιμλερ παίρνει δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για τη μηχανή εσωτερικής καύσης.
03/04/1912
Γεννιέται ο αθλητής, γιατρός και μαχητής της Ειρήνης Γρηγόρης Λαμπράκης.
Η δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη
03/04/1918
Αποβιβάζεται στο Χάνκο η γερμανική «Βαλτική Μεραρχία» με σκοπό την κατάπνιξη της σοσιαλιστικής επανάστασης στη Φιλανδία. Η επανάσταση είχε ξεσπάσει στις 27/1/1918, ενώ έληξε στις 15/5 με νίκη των αντεπαναστατικών δυνάμεων και των ξένων επεμβασιών.
03/04/1922
Η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΡ (Μπ.) εκλέγει στη θέση του ΓΓ τον Ι. Β. Στάλιν.
Ιωσήφ Στάλιν (Ιωσήφ ΒησαριόνοβιτςΤζουγκασβίλι)
Ομιλία του Στάλιν από το μετρότης Μόσχας
1953Κηδεία Στάλιν
03/04/1924
Γεννήθηκε στο χωριό Γέντμα της περιφέρειας Αρχαγκέλσκ της Σοβιετικής Ένωσης, η Ρόζα Σανίνα, επιλοχίας του Κόκκινου Στρατού...
03/04/1926
Απαγορεύεται με νόμο η λειτουργία των μη φασιστικών συνδικάτων στην Ιταλία.
03/04/1927
Το ΚΚΕ οργανώνει στην Αθήνα (θέατρο «Απόλλων») συγκέντρωση διαμαρτυρίας κατά της ιμπεριαλιστικής αγγλοαμερικανικής επέμβασης στην Κίνα και του βάρβαρου βομβαρδισμού της πόλης Νανκίν.
03/04/1928
Δικάζονται ο Νίκος Καζαντζάκης και ο Δημήτρης Γληνός. Κατηγορούνται για διάδοση ανατρεπτικών ιδεών, επειδή ήταν ομιλητές σε εκδήλωση για τα επιτεύγματα της σοσιαλιστικής επανάστασης στη Σοβιετική Ένωση.
03/04/1931
Η κυβέρνηση Βενιζέλου καταθέτει στη Βουλή το νομοσχέδιο «Περί Τύπου», με το οποίο αποσκοπεί να φιμώσει, κυρίως, τον επαναστατικό Τύπο.
03/04/1948
Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Χάρι Τρούμαν υπογράφει το γνωστό «σχέδιο Μάρσαλ» υπό τον ψευδεπίγραφο τίτλο της χορήγησης «βοήθειας» στις χώρες που υπέστησαν τα δεινά του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
Το «Δόγμα Τρούμαν» και το «Σχέδιο Μάρσαλ» αποτέλεσαν τον «πρόλογο» της στήριξης του αστικού μεταπολεμικού καθεστώτος στην Ελλάδα, η οποία ολοκληρώθηκε με την ένταξη της χώρας στο ΝΑΤΟ και την εγκατάσταση των αμερικανικών βάσεων στην Ελλάδα.
Το «Σχέδιο Μάρσαλ», το οποίο είναι αδιάσπαστο από το «Δόγμα Τρούμαν», αποτελούσε μια γιγαντιαία επιχείρηση αντεπαναστατικού πολέμου με διπλό στόχο: Από τη μια στρεφόταν εναντίον των επαναστατικών δυνάμεων στη Δυτική Ευρώπη και από την άλλη αποσκοπούσε στην πρόσδεση των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης στην ιμπεριαλιστική τροχιά με ταυτόχρονη απομόνωση της ΕΣΣΔ.
Η εξαγγελία των δύο αυτών προγραμμάτων συνοδεύθηκε από την όξυνση κλίματος αντικομμουνιστικής και αντισοβιετικής υστερίας, ενώ δεν πρέπει να λησμονείται ότι οι «ειδικές συνθήκες» της Ελλάδας, δηλαδή ο αγώνας του ΔΣΕ, ήταν εκείνες που «τράβηξαν» το ενδιαφέρον του Τρούμαν.
ΟΧάρι Τρούμαν υπογράφει το «σχέδιο Μάρσαλ»
03/04/1949
Ανασχηματίζεται η Προσωρινή Δημοκρατική Κυβέρνηση της Ελεύθερης Ελλάδας. Πρόεδρός της αναλαμβάνει ο Δημήτρης Παρτσαλίδης.
03/04/1962
Πεθαίνει ο πρωτεργάτης της ελληνικής μουσικής Μανώλης Καλομοίρης.
03/04/1962
Ο Ενβέρ Χότζα (Α’ Γραμματέας του Κόμματος Εργασίας της Αλβανίας) καλεί το ΚΚ Κίνας να πάρει ανοιχτή θέση «ενάντια στον χρουστσοφικό ρεβιζιονισμό».
Το ρήγμα στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα βαθαίνει. Οι σχέσεις της Λαϊκής Δημοκρατίας της Αλβανίας και της ΕΣΣΔ είχαν περιέλθει σε πλήρη ρήξη, με την ΕΣΣΔ να έχει διακόψει τις σχέσεις της (11/12/1961) και τη Λ.Δ. της Αλβανίας να αποχωρεί ουσιαστικά από το Σύμφωνο της Βαρσοβίας στις αρχές του 1962 (επίσημα στις 13/9/1968).
03/04/1968
Συγκροτείται στη Ρώμη η Ενιαία Συνδικαλιστική Αντιδικτατορική Κίνηση (ΕΣΑΚ). Η ΕΣΑΚ αποτέλεσε τον πόλο συσπείρωσης του ΚΚΕ στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, αφότου το Αντιδικτατορικό Εργατικό Μέτωπο (ΑΕΜ) που είχε συγκροτηθεί τον Αύγουστο του 1967, έγινε μετά τη διάσπαση του Κόμματος (12η Πλατιά Ολομέλεια, 1968) η συνδικαλιστική παράταξη του λεγόμενου «ΚΚΕ εσωτερικού».
Ίδρυση της ΕΣΑΚ
03/04/1974
Το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ καταγγέλλει με ανακοίνωσή του τη συμμετοχή της Χούντας σε συνομωσία με σκοπό την ανατροπή του Προέδρου Μακαρίου και την κατάργηση της ανεξαρτησίας της Κύπρου.
03/04/1999
Αρχίζει στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη συνδικάτων και συνδικαλιστών με πρωτοβουλία της Επιτροπής Πρωτοβουλίας για την Ανασυγκρότηση του Συνδικαλιστικού Κινήματος.
Η Συνδιάσκεψη αποφάσισε τη συγκρότηση του ΠΑΜΕ, ενώ οι 1.500 περίπου συμμετέχοντες πραγματοποίησαν πορεία προς την αμερικάνικη πρεσβεία και τα γραφεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης διαμαρτυρόμενοι για το Νατοϊκό βομβαρδισμό της Γιουγκοσλαβίας.
Η ίδρυση του ΠΑΜΕ
03/04/1999
Ξεκινά ο βομβαρδισμός του Βελιγραδίου από τα βομβαρδιστικά του ΝΑΤΟ. Πολλές οι «παράπλευρες» απώλειες σε αμάχους, ενώ ολόκληρες γειτονιές ισοπεδώνονται.
Ταυτόχρονα οι αντιιμπεριαλιστικές εκδηλώσεις αλληλεγγύης του ελληνικού λαού με μπροστάρη το ΚΚΕ συνεχίζονται και κλιμακώνονται. Πολλοί εκπρόσωποι του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος, του αντιιμπεριαλιστικού κινήματος, κλπ., επισκέπτονται το συνεχώς βομβαρδιζόμενο Βελιγράδι διατρανώνοντας έμπρακτα την αλληλεγγύη τους.
03/04/1948
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Πρόεδρος των ΗΠΑ Χάρι Τρούμαν υπογράφει το γνωστό «σχέδιο Μάρσαλ» υπό τον ψευδεπίγραφο τίτλο της χορήγησης «βοήθειας» στις χώρες που υπέστησαν τα δεινά του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
Το «Δόγμα Τρούμαν» και το «Σχέδιο Μάρσαλ» αποτέλεσαν τον «πρόλογο» της στήριξης του αστικού μεταπολεμικού καθεστώτος στην Ελλάδα, η οποία ολοκληρώθηκε με την ένταξη της χώρας στο ΝΑΤΟ και την εγκατάσταση των αμερικανικών βάσεων στην Ελλάδα.
Το «Σχέδιο Μάρσαλ», το οποίο είναι αδιάσπαστο από το «Δόγμα Τρούμαν», αποτελούσε μια γιγαντιαία επιχείρηση αντεπαναστατικού πολέμου με διπλό στόχο: Από τη μια στρεφόταν εναντίον των επαναστατικών δυνάμεων στη Δυτική Ευρώπη και από την άλλη αποσκοπούσε στην πρόσδεση των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης στην ιμπεριαλιστική τροχιά με ταυτόχρονη απομόνωση της ΕΣΣΔ.
Η εξαγγελία των δύο αυτών προγραμμάτων συνοδεύθηκε από την όξυνση κλίματος αντικομμουνιστικής και αντισοβιετικής υστερίας, ενώ δεν πρέπει να λησμονείται ότι οι «ειδικές συνθήκες» της Ελλάδας, δηλαδή ο αγώνας του ΔΣΕ, ήταν εκείνες που «τράβηξαν» το ενδιαφέρον του Τρούμαν. ............. Στο τελείωμα του Ιμπεριαλιστικού πολέμου μπορούσαν να είχαν αποσπαστεί πολύ περισσότερες χώρες απο το καπιταλισμό αν η Κ.Δ είχε παραμείνει στα χέρια των Μπολσεβίκων και μετά το 1935 με γραμμή κοινωνική συμμαχία Σοσιαλφασισμός. Η Οπορτουνιστική 5η φάλαγγα με τα πολιτικά μέτωπα και στάδια κατέστρεψε τα πάντα. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Σχόλιο στο https://gkagkarin.blogspot.com/2022/03/blog-post_2274.html?showComment=1648968527142#c8094836382223796949
Διαγραφήθέλω
ΔΣΕ
Ο Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς Στάλιν
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτις 3 Απριλίου του 1922 ο Στάλιν εκλέχθηκε Γενικός Γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος Σοβιετικής Ένωσης, ύστερα από ψηφοφορία των μελών του κόμματος των Μπολσεβίκων στο 13ο συνέδριο, στην θέση του Λένιν που ήταν βαρειά άρρωστος. Έμεινε ΓΓ μέχρι τον θανατό του.
Ο Στάλιν, επικεφαλής της ΚΕ του ΚΚ,(μπολσεβίκων) της ΕΣΣΔ και του σοβιετικού κράτους, συνεχιστής του Λένιν στο τεράστιο ιστορικό έργο της σοσιαλιστικής πορείας των σοβιετικών ανθρώπων, ήταν ένας από τους πιο επιφανείς ηγέτες του προλεταριάτου της ΕΣΣΔ, αλλά και του διεθνούς κομμουνιστικού και εργατικού κινήματος. Το έργο του, θεωρητικό και πρακτικό, αποτελεί παρακαταθήκη για την παγκόσμια εργατική τάξη. Ταυτόχρονα, με τη συμβολή του στα πλαίσια της δράσης του Κόμματος στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ, η δράση του Στάλιν συνδέεται με τη συμβολή της Σοβιετικής Ενωσης στη μεγάλη αντιφασιστική νίκη των λαών κατά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Το παγκόσμιο εργατικό κίνημα κατακτά νέες θέσεις στην πάλη με τον καπιταλισμό με την εγκαθίδρυση, σε μια σειρά χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης και της Ασίας, των Λαϊκών Δημοκρατιών.
Ο Γεωργιανός Ιωσήφ Στάλιν, εντάσσεται από νεαρή ηλικία σε παράνομο μαρξιστικό όμιλο στην Υπερκαυκασία. Στο Σοσιαλιστικό Δημοκρατικό Εργατικό Κόμμα Ρωσίας (ΣΔΕΚΡ) συμμετέχει από την ίδρυσή του, το 1898. Μελετάει τα έργα των Μαρξ, Ενγκελς, Λένιν (ήδη, είχε αρχίσει να ξεχωρίζει στους κόλπους των Ρώσων μαρξιστών)και Πλεχάνοφ. Παίρνει μέρος στην έκδοση μαρξιστικών εφημερίδων στην Υπερκαυκασία και στην προπαγάνδιση του μαρξισμού στους εργάτες της περιοχής. Μέλος της Επιτροπής του ΣΔΕΚΡ Τιφλίδας, Καυκασιανής Ενωσης και Μπακού, στηρίζει τις λενινιστικές ιδέες για το κόμμα, την ταχτική και τη στρατηγική του, και παίρνει μέρος στην επανάσταση του 1905 _ 1907. Στα 1912, ο Στάλιν έγραψε το βιβλίο «Ο μαρξισμός και το εθνικό ζήτημα», εκλαϊκεύοντας τη λενινιστική θέση, που παραμένει από τα πιο σημαντικά μαρξιστικά έργα για ένα από τα πιο δύσκολα στην επίλυσή τους προβλήματα, όπως είναι το εθνικό ζήτημα.
Συμμετείχε στην καθοδήγηση της ένοπλης εξέγερσης στη Μεγάλη Οχτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση, σαν μέλος του ΠΓ της ΚΕ του Κόμματος των Μπολσεβίκων, μέλος του στρατιωτικοεπαναστατικού κέντρου της Πετρούπολης και της Στρατιωτικής Επαναστατικής Επιτροπής. Εγινε λαϊκός επίτροπος της πρώτης Σοβιετικής Κυβέρνησης. Στην περίοδο του εμφυλίου πολέμου και της ξένης ιμπεριαλιστικής επέμβασης, ήταν μέλος του Επαναστατικού Πολεμικού Συμβουλίου της Σοβιετικής Δημοκρατίας.
Η συμβολή του στο ξεκίνημα της οικοδόμησης του σοσιαλισμού και κυρίως στην ενίσχυση της συμμαχίας της εργατικής τάξης με την αγροτιά, ήταν αποφασιστική. Υπερασπίστηκε τη λενινιστική πολιτική, ενάντια στην αντιμπολσεβίκικη ταχτική και πολιτική του Τρότσκι. Μετά το θάνατο του Λένιν, ως επικεφαλής της ΚΕ του μπολσεβίκικου κόμματος, συμβάλλει αποφασιστικά στην επεξεργασία και εφαρμογή των σχεδίων της οικονομικής και πολιτιστικής, αλλά και αμυντικής ανάπτυξης της ΕΣΣΔ. Διακρίνεται για την αδιάλλακτη πάλη του στην υπεράσπιση του λενινισμού, με τον αγώνα ενάντια στο δεξιό οπορτουνισμό μέσα στο κόμμα, στην αριστερή αντιπολίτευση και έχει το μεγαλύτερο μερίδιο στην ιδεολογικοπολιτική συντριβή του τροτσκισμού. Συνέβαλε στο στέριωμα και την ιδεολογικοπολιτική ενότητα του κόμματος, θεωρώντας τη θεμέλιο για την ίδια την πορεία της επανάστασης και την ανάπτυξη του σοσιαλισμού. Σημαντική επίσης ήταν η συμβολή του στη Γ` Διεθνή, της οποίας ήταν μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής. Μερικά από τα έργα του, μαζί με το σημαντικό για το εθνικό ζήτημα, είναι: «Για τις βάσεις του λενινισμού», «Τροτσκισμός ή λενινισμός», «Ζητήματα λενινισμού», «Ακόμα μια φορά για τη σοσιαλδημοκρατική παρέκκλιση στο κόμμα μας», «Για τη δεξιά παρέκκλιση στο ΠΚΚ (μπ.)», «Ζητήματα αγροτικής πολιτικής στην ΕΣΣΔ», «Οικονομικά προβλήματα του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ» κ.ά.
80 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΤΟΥ ΕΑΜ - 75 ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΕΛΛΑΔΑΣ
ΔιαγραφήΑπόσπασμα από το Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ, τόμος Β1
1. Αν και η Κατοχή βρήκε το ΚΚΕ με ελάχιστες κομματικές δυνάμεις και αποδιοργανωμένο, το Κόμμα μπόρεσε μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα να ανασυγκροτηθεί και να δημιουργήσει νέες Κομματικές Οργανώσεις στην εργατική τάξη, στη φτωχή αγροτιά, στα λαϊκά στρώματα των αυτοαπασχολούμενων και στη σπουδάζουσα νεολαία. Πρωτοστάτησε και ηγήθηκε στο μαζικό πολιτικό και στον ένοπλο απελευθερωτικό αγώνα του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ, της ΕΠΟΝ και των άλλων ΕΑΜικών οργανώσεων, προσφέροντας αιματηρές θυσίες.
Αυτή η ανιδιοτελής στάση του, σε συνδυασμό με τον ρόλο του σοβιετικού λαού και στρατού, ιδιαίτερα μετά από τη νίκη του στο Στάλινγκραντ, έδωσε στο ΚΚΕ κύρος και επιρροή, το κατέστησε πολιτικά και οργανωτικά τη δύναμη με την ισχυρότερη επιρροή στις λαϊκές δυνάμεις στην Ελλάδα.
Στην ανάδειξη του ΚΚΕ σε κόμμα αυτής της πολιτικής εμβέλειας συντέλεσαν οι συνθήκες πρωτοφανούς ταξικής εκμετάλλευσης (σε λίγες χώρες παρατηρήθηκαν στον ίδιο βαθμό, π.χ., οι μαζικοί θάνατοι από την πείνα), βαθιάς πολιτικής κρίσης και διάσπασης της αστικής τάξης και των κομμάτων της, αλλά και διάλυσης του αστικού στρατού μέσα στη χώρα.
Στη λαϊκή συνείδηση επιδρούσε καταλυτικά το γεγονός ότι ένα τμήμα των αστικών πολιτικών δυνάμεων είχε φύγει στο εξωτερικό, ενώ ένα άλλο, πέρα από εκείνο που συνεργάστηκε με τους κατακτητές, κήρυξε την αποχή από την αντίσταση στους κατακτητές, βυσσοδομώντας ταυτόχρονα κατά του ΚΚΕ και του ΕΑΜ.
Και αυτά, την ίδια ώρα που χιλιάδες άνθρωποι, ακόμα και μωρά, δολοφονούνταν από τα στρατεύματα κατοχής, ενώ μαζικά οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες έδιναν και τη ζωή τους για να σωθεί ο λαός από την πείνα και για να οργανώσει την πάλη του ενάντια στην τριπλή κατοχή. Επιπλέον, ως ιδιαίτερα ευνοϊκός παράγοντας για τη μεγάλη ανάπτυξη του ΚΚΕ και του ΕΑΜ πρέπει να εκτιμηθεί η απουσία παραδοσιακά μαζικού σοσιαλδημοκρατικού κόμματος στην Ελλάδα. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
2. Στη διάρκεια του Β' Παγκόσμιου Πολέμου το Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα δεν μπόρεσε να διαμορφώσει επαναστατική στρατηγική για την έξοδο από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο με στόχο την κατάκτηση της εργατικής εξουσίας (και άρα να εξοπλίσει και να καθοδηγήσει τις εργατικές και λαϊκές δυνάμεις). Δεν μπόρεσε να συνδυάσει με επιτυχία την πάλη για την υπεράσπιση της ΕΣΣΔ με την πάλη για την εργατική εξουσία σε συνθήκες επαναστατικής κατάστασης.
ΔιαγραφήΣε χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, η εργατική τάξη κατέκτησε την εξουσία μετά από τον πόλεμο λόγω της καθοριστικής συμβολής της ΕΣΣΔ στην απελευθέρωση και στην πάλη των ΚΚ με τις εγχώριες αντεπαναστατικές δυνάμεις που ακολούθησε και στο πλαίσιο των πρώτων μεταπολεμικών κυβερνήσεων.
Κομμουνιστικά Κόμματα καπιταλιστικών χωρών διακήρυσσαν γενικά την αναγκαιότητα του σοσιαλισμού, όμως δεν έθεταν στα Προγράμματά τους τον στόχο της εργατικής εξουσίας ως άμεσο στρατηγικό. Αντίθετα, έθεταν άλλους ενδιάμεσους κυβερνητικούς στόχους («αντιφασιστικών», «δημοκρατικών κυβερνήσεων»), που εξ αντικειμένου δεν εξυπηρετούσαν τη στρατηγική συγκέντρωσης και οργάνωσης δυνάμεων για τη γενική, πλήρη σύγκρουση και ρήξη με την αστική εξουσία σε συνθήκες γενικής οικονομικής και πολιτικής κρίσης στη χώρα τους.
Η Ιστορία απέδειξε ότι τέτοιες κυβερνήσεις, με τη συμμετοχή ή στήριξη ΚΚ, πουθενά δεν λειτούργησαν ως καταλύτες στη συγκέντρωση των επαναστατικών δυνάμεων, στην ωρίμανση των παραγόντων για να έρθει στην ημερήσια διάταξη η επαναστατική εξέγερση.
Αντίθετα, τροφοδότησαν οπορτουνιστικές παρεκκλίσεις που τελικά διάβρωσαν το Κομμουνιστικό Κίνημα και στη μεταπολεμική περίοδο. Ετσι, δεν διαμορφώθηκαν προϋποθέσεις για την ταξική χειραφέτηση των κινημάτων, διαδικασία που προετοιμάζει και διευρύνει την επαναστατική πρωτοβουλία και τους δεσμούς τους με τις λαϊκές μάζες.
Σε τελική ανάλυση, αυτή η στρατηγική δεν ωφέλησε ούτε τη σοσιαλιστική - κομμουνιστική οικοδόμηση στην ΕΣΣΔ και στις άλλες χώρες από την άποψη του διεθνούς συσχετισμού δυνάμεων.
Οπωσδήποτε η κρατική πολιτική ενός ΚΚ εξουσίας έχει να επιλύσει ειδικά προβλήματα στις διεθνείς σχέσεις, που δεν έχει μπροστά του ένα ΚΚ εκτός εξουσίας, όπως, για παράδειγμα, στην εξωτερική πολιτική, όπου μπορεί να υποχρεωθεί και σε κάποιον συγκυριακό συμβιβασμό με τμήματα του αντιπάλου σε παγκόσμιο επίπεδο.
Αυτό δεν δικαιολογεί μια συγκυριακή κρατική επιλογή, σε διπλωματικό ή άλλο επίπεδο, να ανάγεται σε αρχή και από αυτήν την άποψη να προκαλεί ιδεολογική σύγχυση στο διεθνές επαναστατικό κίνημα. Αυτό αφορά την ιδεολογικοποίηση του αντιφασιστικού μετώπου και την αιτιολόγηση της αυτοδιάλυσης της Κομμουνιστικής Διεθνούς.
Ως βασικό συμπέρασμα προκύπτει ότι η σημαντικότερη συμβολή κάθε ΚΚ στην υπεράσπιση του σοσιαλισμού διεθνώς είναι να παλέψει στη χώρα του για την ανατροπή του καπιταλισμού, για την επαναστατική εργατική εξουσία με στόχο την οικοδόμηση του σοσιαλισμού - κομμουνισμού. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
3. Το καίριο και καθοριστικό ζήτημα, για το οποίο κρίνεται η ηγεσία του ΚΚΕ την περίοδο της Κατοχής, είναι η πολιτική (στρατηγική) που ακολούθησε σε αυτόν τον μεγάλο αγώνα.
ΔιαγραφήΣτην 11η Ολομέλεια της ΚΕ ο Γ. Σιάντος υποστήριξε στην εισήγηση, όπως έχει ήδη αναφερθεί, ότι η πολιτική του ΚΚΕ στην Κατοχή ήταν σωστή, «γιατί εσφαλμένη πολιτική ήταν αδύνατο να δημιουργήσει τέτοια κινήματα».
Χρειάζεται ιδιαίτερη μελέτη για κάθε χώρα, ωστόσο είναι αναμφισβήτητο ότι στην Ευρώπη, τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα στις κατεχόμενες χώρες, ή τα αντιφασιστικά στις μη κατεχόμενες, πήραν μεγάλες διαστάσεις μόνο σε μια σειρά από αυτές (Ελλάδα, Γιουγκοσλαβία, Γαλλία, Ιταλία, Αλβανία κ.α.), ενώ δεν πήραν ανάλογες διαστάσεις σε σημαντικά κράτη του καπιταλισμού, όπως η Σουηδία, η Νορβηγία, η Φινλανδία, η Δανία, η Αυστρία, η Ολλανδία κ.ά., παρά το γεγονός ότι η στρατηγική των ΚΚ ήταν παντού ίδια με του ΚΚΕ, ενώ το εθνικοαπελευθερωτικό πλαίσιο προσέλκυε στις γραμμές και λαϊκές μάζες που οι πολιτικές επιδιώξεις τους δεν έβγαιναν έξω από αυτό.
Τελικά, το στοιχείο της μαζικότητας του εργατικού και λαϊκού κινήματος δεν μπορεί να εκτιμηθεί βραχυπρόθεσμα και αποσπασμένα από τα ποιοτικά του στοιχεία, δηλαδή τους στόχους για τους οποίους αυτό το κίνημα μαχόταν. Το θεμελιακό ζήτημα, που αποτελεί και το πραγματικό κριτήριο της επιτυχίας ή μη της πολιτικής του ΚΚΕ σε κάθε περίοδο, είναι ακριβώς το κατά πόσο η πολιτική του συσπειρώνει τις απαραίτητες δυνάμεις για την κατάκτηση της εργατικής εξουσίας σε συνθήκες επαναστατικής κατάστασης. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
4. Η στρατηγική του ΚΚΕ αρχικά στηρίχτηκε στη λαθεμένη ανάλυση του Κόμματος, αναφορικά με τη σχετική καθυστέρηση της καπιταλιστικής ανάπτυξης στην Ελλάδα, στην αντίληψη ότι η εθνική ανεξαρτησία (απαλλαγή της Ελλάδας από την ξένη εξάρτηση) αποτελούσε προϋπόθεση για την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων, την ωρίμανση των υλικών προϋποθέσεων για το πέρασμα στον σοσιαλισμό.
ΔιαγραφήΘεωρούσε ως ενδοτισμό μέρους των αστικών πολιτικών δυνάμεων και της βασιλείας τη διαχρονική συμμαχία της αστικής τάξης με την Αγγλία, την πολιτική προσέλκυσης ξένων επενδύσεων και συμμετοχής σε μια ευρύτερη αγορά.
Εκτιμούσε ότι οι ξένες επενδύσεις ήταν αποτέλεσμα της εξάρτησης της χώρας, και μάλιστα παράγοντας καθυστέρησης στην ανάπτυξη του καπιταλισμού. Χαρακτήριζε ως υποτέλεια τη στάση της αστικής τάξης και όχι ως στρατηγική συμμαχιών της σε συνθήκες ανισόμετρης ανάπτυξης του καπιταλισμού. Εξαιτίας όλων των παραπάνω και στη συνέχεια και της στρατηγικής του αντιφασιστικού μετώπου, η ταξική αντίθεση κεφαλαίου - εργασίας υποτάχτηκε στην «εθνική ενότητα».
Το ΚΚΕ δεν αντιμετώπισε τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα ως κρίκο για την κατάκτηση της εργατικής εξουσίας, αλλά αποσυνέδεσε την πάλη ενάντια στους κατακτητές από την πάλη για την ανατροπή της αστικής εξουσίας. Ανεξάρτητα από την ονομασία που έδινε στο λεγόμενο «μεταβατικό στάδιο» προς τον σοσιαλισμό (λαϊκή δημοκρατία ή λαοκρατία) ή στη λεγόμενη μεταβατική κυβέρνηση (αντιφασιστική, δημοκρατική), εξ αντικειμένου εγκλώβιζε τη λαϊκή πάλη σε μια μορφή της αστικής εξουσίας, έστω της κοινοβουλευτικής αστικής δημοκρατίας.
Στην περίοδο 1941 - 1944 υπήρξε ξένη κατοχή, αναστολή της εθνοκρατικής ανεξαρτησίας της Ελλάδας. Το ζήτημα της ανεξαρτησίας αφορούσε και την εργατιά - αγροτιά, αλλά και την αστική τάξη και το Παλάτι, από τη σκοπιά της θέσης που είχαν στη νομή της αστικής εξουσίας.
Η δράση κατά της ξένης κατοχής ήταν συνυφασμένη με το ταξικό συμφέρον κάθε κοινωνικής δύναμης. Ο απελευθερωτικός αγώνας ή θα συνδεόταν με τον αγώνα κατάκτησης - εδραίωσης της εργατικής εξουσίας και των συμμάχων της, οπότε θα καταργούνταν γενικά οι σχέσεις ανισοτιμίας και εξάρτησης, ή θα οδηγούσε στην εδραίωση της αστικής εξουσίας με νέους, καλύτερους ή χειρότερους όρους, όσον αφορά τη θέση της χώρας στο ιμπεριαλιστικό σύστημα.
Ο πόλεμος του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ με τα Τάγματα Ασφαλείας ήταν πόλεμος ταξικός. Η εθνικοαπελευθερωτική χροιά που προσλάμβανε, εξαιτίας της κοινής δράσης των ταγματασφαλιτών με τη γερμανική διοίκηση, δεν ακύρωνε τα ταξικά χαρακτηριστικά του. Τον ίδιο ταξικό χαρακτήρα είχε και η ένοπλη σύγκρουση με τις μη γερμανόφιλες αστικές δυνάμεις, τον ΕΔΕΣ, την ΕΚΚΑ κ.ά.
Ωστόσο, όσες φορές το ΕΑΜ - ΕΛΑΣ υποχρεώθηκε να αντιμετωπίσει τις τελευταίες ένοπλα (ΕΔΕΣ, ΕΚΚΑ κ.ά.), το έκανε με κεντρικό άξονα τις παρασπονδίες τους στον αντικατοχικό αγώνα. Δεν τις αντιμετώπισε ως αντίπαλες ταξικές δυνάμεις με τη στήριξη της Βρετανίας.
Το ΚΚΕ, και στη συνέχεια οι λαϊκές δυνάμεις, δεν ήταν προετοιμασμένο για ν' αξιοποιήσει την επαναστατική κατάσταση που είχε διαμορφωθεί στην Ελλάδα τις μέρες της Απελευθέρωσης. Παρά το γεγονός ότι ο λαός ήταν οπλισμένος, έγινε ουρά των εξελίξεων που το άρμα τους έσυραν οι αστικές πολιτικές δυνάμεις. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
5. Αυτή η στρατηγική δεν αποτελούσε ιδιαίτερο φαινόμενο στο ΚΚΕ αλλά ήταν πρόβλημα του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος, που οι αιτίες του απαιτούν περαιτέρω διερεύνηση στο πλαίσιο μελέτης της Ιστορίας του. Μπορούμε όμως να επισημάνουμε ότι σχετίζεται και με το γεγονός ότι το μεταβατικό μεταρρυθμιστικό Πρόγραμμα, βασικό πολιτικό πρόγραμμα της σοσιαλδημοκρατίας, επιβίωνε και στη στρατηγική της ΚΔ με τον έναν ή άλλον τρόπο ως στάδιο προετοιμασίας της επαναστατικής κατάκτησης της εξουσίας για τον σοσιαλισμό.
ΔιαγραφήΕτσι κι αλλιώς, η «μεταβατική κυβέρνηση» οδηγούσε στην αντίληψη της αναγκαιότητας κατάκτησης της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας και αυτή με τη σειρά της στη συμπόρευση με κάποιες αστικές πολιτικές δυνάμεις, που θεωρούνταν ως σταθερά προσηλωμένες στην κοινοβουλευτική δημοκρατία.
Επιβεβαιώθηκε κυρίως ότι ανάμεσα στον καπιταλισμό και τον σοσιαλισμό δεν υπάρχει ούτε ενδιάμεση πολιτική εξουσία ούτε «ειρηνικό» πέρασμα από τον καπιταλισμό στον σοσιαλισμό, αλλά ούτε «φιλολαϊκή» διαχείριση του καπιταλισμού. Η πάλη των τάξεων είναι αντικειμενική, κι αυτή είναι που, σε συνθήκες επαναστατικής κατάστασης, θα οδηγήσει σε σοσιαλιστική επανάσταση μόνο με τη συνειδητή δράση της ιδεολογικής - πολιτικής εργατικής πρωτοπορίας του Κομμουνιστικού Κόμματος.
Η άποψη ότι η συμμετοχή του ΚΚ σε κυβέρνηση συνεργασίας αποτελεί σκαλοπάτι για να προχωρήσει το κίνημα σε πιο προωθημένους στόχους καταρρίφθηκε δραματικά, μετά από τον Λίβανο, ειδικά μετά από τον Δεκέμβρη 1944. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
6. Εχουν διατυπωθεί πολλές ερμηνείες σχετικά με κρίσιμα ζητήματα: Την υπαγωγή του ΕΛΑΣ στο Στρατηγείο Μέσης Ανατολής και τις Συμφωνίες του Λιβάνου και της Καζέρτας. Μεταξύ των αιτιών έχει γίνει λόγος περί ανικανότητας του κομματικού ηγετικού πυρήνα, έλλειψης πολιτικής διορατικότητας, αρνητικού επηρεασμού της ηγεσίας του Κόμματος από συμμαχικές δυνάμεις στο ΕΑΜ κ.ά.
ΔιαγραφήΟσο και αν αυτά αποτυπώνουν τη μία ή την άλλη πλευρά σε ένα σύνολο παραγόντων που οδήγησαν σε καθοριστικά λαθεμένες επιλογές, δεν προσεγγίζουν την κύρια αιτία: Την έλλειψη ανάλογης προγραμματικής ετοιμότητας και προσανατολισμού από την πλευρά της κομμουνιστικής ηγεσίας, αλλά και τη μη απόκτησή της σε συνθήκες μάχης, σε συνδυασμό με την ικανότητα σωστής εκτίμησης του συσχετισμού των δυνάμεων και έγκαιρης προσαρμογής ή και διόρθωσης της γραμμής πάλης. Βέβαια, πρέπει να σημειωθεί ότι μια σειρά από εξελίξεις στο Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα επέδρασαν αρνητικά στην πολιτική του ΚΚΕ (στρατηγική της ΚΔ και στη συνέχεια αυτοδιάλυσή της, συμμετοχή σε αστικές κυβερνήσεις των ΚΚ Γαλλίας και Ιταλίας στη διάρκεια του πολέμου κ.ά.), δίχως να αναιρούνται οι ευθύνες της τότε ΚΕ του ΚΚΕ.
Για παράδειγμα, η υπαγωγή του ΕΛΑΣ στο Βρετανικό Στρατηγείο Μέσης Ανατολής δεν αποτελούσε υπόδειξη της Σοβιετικής Ενωσης. Η ηγεσία του ΚΚΕ δεν έδειξε την απαιτούμενη επάρκεια ώστε να υπερβεί τις όποιες αρνητικές εκδηλώσεις στο Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα.
Υπήρχε υποτίμηση στο γεγονός ότι το ΕΑΜ - ΕΛΑΣ βρισκόταν στο ίδιο χαράκωμα με σημαντικά βαλκανικά κινήματα (Γιουγκοσλαβίας, Βουλγαρίας, Αλβανίας), αλλά και με το στρατιωτικό κίνημα της Μέσης Ανατολής, ενώ εκλαμβανόταν χωρίς ευελιξία η συμμαχία της Σοβιετικής Ενωσης με τη Μ. Βρετανία και τις ΗΠΑ, στο πλαίσιο της αντιαξονικής σύμπραξης (Χάρτης του Ατλαντικού, αποφάσεις της διάσκεψης στην Τεχεράνη κ.ά.). Ταυτόχρονα, υπήρχε υπερεκτίμηση των δυνατοτήτων της Βρετανίας, εκφρασμένη στη σταθερή άποψη ότι «δεν μπορούμε να τα βάλουμε με την Αγγλία», καθώς και υποτίμηση των δυνατοτήτων του λαϊκού κινήματος.
Είναι διαφορετικό ζήτημα να ηττηθεί η επανάσταση εξαιτίας του διεθνούς συσχετισμού δυνάμεων και τελείως άλλο ζήτημα να μη σχεδιαστεί και πραγματοποιηθεί σε συνθήκες επαναστατικής κατάστασης.
Στην ανάλυση που γινόταν συνυπήρχε και το γεγονός ότι η Μ. Βρετανία ήταν σύμμαχος στον αντιφασιστικό αγώνα και δεν θεωρούνταν ο πιο επικίνδυνος και ισχυρός ταξικός εχθρός, που συμμάχησε με την ΕΣΣΔ συγκυριακά. Γεννιούνταν, λοιπόν, και αυταπάτες σχετικά με τις προθέσεις της βρετανικής πολιτικής να συντρίψει το ΕΑΜικό κίνημα. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Στο τελείωμα του Ιμπεριαλιστικού πολέμου μπορούσαν να είχαν αποσπαστεί πολύ περισσότερες χώρες απο το καπιταλισμό αν η Κ.Δ είχε παραμείνει στα χέρια των Μπολσεβίκων και μετά το 1935 με γραμμή κοινωνική συμμαχία Σοσιαλφασισμός. Η Οπορτουνιστική 5η φάλαγγα με τα πολιτικά μέτωπα και στάδια κατέστρεψε τα πάντα....... Καλή χώνεψη. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Διαγραφή03/04/1999
ΔιαγραφήΑρχίζει στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη συνδικάτων και συνδικαλιστών με πρωτοβουλία της Επιτροπής Πρωτοβουλίας για την Ανασυγκρότηση του Συνδικαλιστικού Κινήματος.
Η Συνδιάσκεψη αποφάσισε τη συγκρότηση του ΠΑΜΕ, ενώ οι 1.500 περίπου συμμετέχοντες πραγματοποίησαν πορεία προς την αμερικάνικη πρεσβεία και τα γραφεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης διαμαρτυρόμενοι για το Νατοϊκό βομβαρδισμό της Γιουγκοσλαβίας. ........Είναι επέτειος σταθμός στην ιστορία του κόμματος. Στο 15ο συνέδριο το 1996 καταργήθηκαν τα πολιτικά μέτωπα και στάδια και η συμμετοχή σε κυβερνήσεις στο έδαφος του καπιταλισμού και πάρθηκε η απόφαση για τη δημιουργία του ΠΑΜΕ και συνολικά της κοινωνικής Συμμαχίας Σοσιαλφασισμός. Είναι η Μπολσεβίκικη γραμμή ΛΕΝΙΝ ΣΤΑΛΙΝ με την οποία νίκησαν το 1917 στην Ρωσία ανατρέποντας την ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΕΡΕΝΣΚΙ. Η Πραγματικότητα είναι πεισματάρα. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Ρόζα Σανίνα
ΑπάντησηΔιαγραφή...Στις 2 Απριλίου 1944 κατατάχθηκε στην 1η διμοιρία ελεύθερων σκοπευτών της 184ης Μεραρχίας Πεζικού με το βαθμό του λοχία και τρεις ημέρες αργότερα είχε την πρώτη της επιτυχία, σκοτώνοντας ένα γερμανό στρατιώτη κοντά στην πόλη Βιτέμπσκ της Λευκορρωσίας. To τυφέκιο που χρησιμοποιούσε ήταν τύπου Μοσίν-Ναγκάντ M91/30.
...Σκότωσε, επιβεβαιωμένα, 54 χιτλερικούς, συμπεριλαμβανομένων 12 ελεύθερων σκοπευτών.
...Πεθαίνει, 28 Γενάρη 1945, έπειτα από θανάσιμο τραυματισμό στο πεδίο της μάχης
ΔΣΕ
ελεύθεροι σκοπευτές
Διαγραφήhttps://gkagkarin.blogspot.com/search/label/%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CF%8D%CE%B8%CE%B5%CF%81%CE%BF%CE%B9%20%CF%83%CE%BA%CE%BF%CF%80%CE%B5%CF%85%CF%84%CE%AD%CF%82
ΔΣΕ