Αλέξανδρος Ιλίτς Ουλιάνοφ

 Ο Αλέξανδρος Ιλίτς Ουλιάνοφ ( Αλιξάντρ Ιλίτς Ουλιάναφ, 12 Απρίλη 1866 – 20 Μάη 1887) ήταν Ρώσος επαναστάτης και ο μεγαλύτερος αδελφός του Βλαντίμιρ Ιλίτς Ουλιάνοφ (Λένιν).

Γεννήθηκε το 1866 στην πόλη Νίζνι Νόβγκοροντ της ομώνυμης ρωσικής περιφέρειας. Ο πατέρας του, Ιλία Νικολάγιεβιτς Ουλιάνοφ, η μητέρα του Αλέξανδρου, Μαρία Αλεξάντροβνα Μπλανκ.

Ενδεικτικά, της ανατροφής των παιδιών των Ουλιάνοφ, είναι τα όσα γράφει η αδελφή του Λένιν Αννα Ι. Ουλιάνοβα - Ελιζάροβα, στις αναμνήσεις της: «Το οικογενειακό περιβάλλον και οι όροι ανατροφής ήταν πολύ ευνοϊκοί για την ανάπτυξη του μυαλού και τη διαμόρφωση του χαρακτήρα των παιδιών. Τα παιδικά χρόνια του Βλαντιμίρ Ιλιτς, των αδελφών και των αδελφάδων του πέρασαν πολύ φωτεινά και ευτυχισμένα».

Το 1870 η οικογένεια μετακόμισε στην πόλη Σιμπίρσκ (σήμερα Ουλιάνοφσκ), όπου ο πατέρας του ανέλαβε την υψηλή θέση του γενικού επιθεωρητή δημόσιας εκπαίδευσης της ομώνυμης επαρχίας, ενώ στη συνέχεια διορίστηκε σε θέση συμβούλου στο Συμβούλιο της Επικρατείας της Ρωσικής Αυτοκρατορίας, παίρνοντας παράλληλα τον τίτλο του ευγενούς, που μεταβιβαζόταν κληρονομικά στους απογόνους του.

Ο Αλέξανδρος Ιλίτς Ουλιάνοφ, είχε εφτά αδέλφια από τα οποία τα δύο πέθαναν λίγο μετά τη γέννησή τους. Μεγάλωσε σε ένα σπίτι με πολλή φροντίδα, από μια μητέρα με γνώσεις, πιανίστα, η οποία μιλούσε τρεις γλώσσες (ρωσικά, γαλλικά, τη γλώσσα δηλαδή της ρωσικής Ευγένειας και γερμανικά) και έναν πατέρα εξαιρετικώς καλλιεργημένο, επιεική, φιλελεύθερο και θιασώτη των νεωτερικών μεθόδων εκπαίδευσης.

Αποφοίτησε από το Λύκειο του Σιμπίρσκ με έπαινο, ξεχωρίζοντας ως πνεύμα χαρισματικό και πολλά υποσχόμενο. Εισήχθη κατόπιν εξετάσεων στο Πανεπιστήμιο της Αγίας Πετρούπολης, στη Σχολή των Φυσικών Επιστημών, όπου και κέρδισε χρυσό μετάλλιο για τις εργασίες του στη Ζωολογία.

Παρά τις άριστες επιδόσεις του, ο Αλέξανδρος δεν ήταν μονόπλευρο πνεύμα. Ενδιαφερόταν ιδιαίτερα για τα πολιτικά πράγματα και τις νεωτερικές επαναστατικές μαρξιστικές ιδέες. Γρήγορα έγινε το μαύρο πρόβατο της οικογένειας, ενσπείροντας ανησυχία, λόγω της επαναστατικής δράσης του, που καθόλου δε συμβάδιζε με το υψηλό κοινωνικό στάτους που απολάμβαναν οι Ουλιάνοφ.

Στο πανεπιστήμιο συμμετείχε σε παράνομες συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις, εκφωνώντας λόγους σε μαθητές, φοιτητές και εργάτες.

Ως αγκιτάτορας (ο προπαγανδιστής και κινητοποιών τις μάζες για πολιτικούς λόγους) των μαρξιστικών ιδεών έχαιρε της εκτίμησης των μυημένων συναγωνιστών του, για το πνεύμα, τις γνώσεις και τον ακέραιο χαρακτήρα του.

Το 1886, μέσω της γνωριμίας του με τον Πιοτρ Γιάκοβλεβιτς Σεβυριόφ, νεαρό ευγενή και ιδρυτή μιας τρομοκρατικής φράξιας της Άκρας Αριστεράς και διαδόχου οργάνωσης της φοβερής Ναρόντναγια Βόλια (Наро́дная во́ля, Λαϊκή Θέληση), η οποία είχε δολοφονήσει τον τσάρο Αλέξανδρο ‘ το 1881, εντάχθηκε σε αυτή και ανέπτυξε ακαταπόνητη δράση.

Η οργάνωση έδινε σημασία στη δράση της εργατικής τάξης, μέσω της χειραφέτησής της από μια επαναστατική ιντελιγκέντσια (ελίτ διανοουμένων), όπου η ένοπλη πάλη αποτελούσε μία από τις βασικές μορφές αγώνα εναντίον του αυταρχισμού. Ο ίδιος αποτελούσε έναν από τους ιδεολογικούς εγκέφαλους της οργάνωσης, γράφοντας πάρα πολλά έντυπά της και εκδίδοντας οδηγίες προς τα μέλη της.

Το 1887, η ομάδα ετοίμασε μια απόπειρα δολοφονίας κατά του τσάρου. Ημερομηνία της απόπειρας ορίστηκε η 1η Μαρτίου 1887, με σκοπό να προκαλέσουν οι επαναστάτες εντυπωσιασμό και αυθόρμητο ξεσηκωμό, καθώς εκείνη την ημέρα συμπληρώνονταν 6 ακριβώς χρόνια από τη δολοφονία του πρώην τσάρου Αλέξανδρου Β‘, πατέρα τού τότε τσάρου Αλέξανδρου Γ’.

Εκείνο τον καιρό, ο Αλέξανδρος Ουλιάνοφ ετοίμαζε παράλληλα τη διπλωματική του εργασία, γράφοντας συνάμα μεγάλο αριθμό προκηρύξεων που καλούσαν σε επίδειξη δύναμης τους συναγωνιστές.

Όμως η αστυνομία, μέσω πληροφοριοδοτών, έμαθε για τη συνωμοσία και επενέβη εγκαίρως, συλλαμβάνοντας τα ηγετικά στελέχη της οργάνωσης. Το πρόγραμμα που είχε συντάξει ο νεαρός Ουλιάνοφ, ζητούσε την εθνικοποίηση της γης και των επιχειρήσεων και την εγκαθίδρυση δημοκρατίας. Ο τσάρος ευθύς μόλις έμαθε για το σχέδιο, το χαρακτήρισε ως απόπειρα επανάληψης της Παρισινής Κομμούνας, γεγονός που σφράγισε τη μοίρα των συμμετεχόντων. Σύντομα, δεκαπέντε κατηγορούμενοι προσήχθησαν σε ειδικό δικαστήριο της Γερουσίας.

Όλοι τους καταδικάστηκαν σε θάνατο, μετά από λίγο όμως εδόθη χάρη στους δέκα από αυτούς, μεταξύ των οποίων δεν ήταν ο Αλέξανδρος Ουλιάνοφ.

Μένοντας πιστός ώς το τέλος στις αρχές του, ανέλαβε πλήρως τις ευθύνες του, ελαφρύνοντας παράλληλα τη θέση των άλλων κατηγορουμένων. Αρνήθηκε κάθε πιθανότητα για χάρη και δεν εξεδήλωσε καμία πρόθεση μεταμέλειας.

Απαγχονίστηκε στις 20 Μάη του 1887 ( 8 Ιούλη Γρηγοριανό ημερολόγιο )

 Γεννιέται ο Βλαντιμίρ Ιλιτς Ουλιάνοφ, ο Λένιν

 Δολοφονική απόπειρα κατά του Β. Ι. Λένιν

 Ο θάνατος του ΛΕΝΙΝ