Μια νεροποντή...

Μια νεροποντή ήταν αρκετή προχτές για να προκαλέσει κατακλυσμό στη Βόρεια Εύβοια και να πνίξει τις περιοχές που κάηκαν το περασμένο καλοκαίρι. Οι κάτοικοι όμως δεν έχουν κανέναν λόγο να ανησυχούν, αφού η κυβέρνηση έχει τη λύση: Από το 2025, τα σπίτια που θα χτίζονται σε περιοχές εκτεθειμένες στον κίνδυνο φυσικών καταστροφών θα ασφαλίζονται υποχρεωτικά, αλλιώς δεν θα ηλεκτροδοτούνται!

Αυτό προβλέπει ο νέος κλιματικός νόμος που συζητιέται από σήμερα στη Βουλή και κάνει τις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες να τρίβουν τα χέρια τους. Σε συνθήκες που οι μεταβολές στο κλίμα προκαλούν ολοένα και πιο έντονα καιρικά φαινόμενα και με δεδομένη την παλαιότητα των υποδομών, θα περίμενε κανείς ότι ένας τέτοιος νόμος θα προέβλεπε αυξημένα κονδύλια και σφιχτά χρονοδιαγράμματα για την ενίσχυση της αντιπλημμυρικής και αντιπυρικής προστασίας.

Συμβαίνει όμως το ακριβώς αντίθετο: Ο νόμος ανοίγει νέες πόρτες στο κεφάλαιο να κερδοσκοπήσει πάνω στην ανάγκη του λαού για προστασία από φυσικές καταστροφές. Ενώ, στο όνομα της «κλιματικής αλλαγής», προετοιμάζει νέες κρατικές διευκολύνσεις και κονδύλια για τους «πράσινους» επιχειρηματικούς ομίλους.

Ετσι, μπορεί οι κάτοικοι στη Β. Εύβοια, στη Μάνδρα και σε άλλες πλημμυρόπληκτες και πυρόπληκτες περιοχές να βλέπουν «με το κιάλι» έργα αποκατάστασης, προστασίας και πρόληψης από παρόμοιες καταστροφές, οι επιχειρηματικοί όμιλοι όμως βλέπουν με γυμνό μάτι τις «ευκαιρίες» που ανοίγονται για νέα κέρδη στο έδαφος της «πράσινης ανάπτυξης», όπου εντάσσεται και ο κλιματικός νόμος.

Για παράδειγμα, προβλέπεται μεταξύ άλλων η οριστική διακοπή των λιγνιτικών μονάδων ηλεκτροπαραγωγής μέχρι το 2028 κι ενώ έχει προηγηθεί η τραγική εμπειρία της αύξησης των τιμών του εισαγόμενου φυσικού αερίου και των ανταγωνισμών για επαρκή τροφοδοσία στη σκιά του πολέμου, που δημιουργούν ερωτήματα ακόμα και για την ενεργειακή ασφάλεια της χώρας.

Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Ο κλιματικός νόμος προβλέπει χρονοδιαγράμματα για την αντικατάσταση των καυστήρων πετρελαίου στις κατοικίες, των μηχανών εσωτερικής καύσης στα αυτοκίνητα και την ενεργειακή αναβάθμιση των κτιρίων. Ολα αυτά θα επιβαρύνουν ακόμα περισσότερο τη λαϊκή τσέπη, διαμορφώνοντας αντίστροφα νέα πεδία κερδοφορίας για τις αυτοκινητοβιομηχανίες, τους κατασκευαστικούς και άλλους ομίλους, που θα πάρουν τη μερίδα του λέοντος από την πίτα των κρατικών και ευρωπαϊκών πακέτων στήριξης της «πράσινης ανάπτυξης».

Θυμίζουμε ότι μόλις την περασμένη Τετάρτη, η Κομισιόν ανακοίνωσε σχέδιο για την αντιμετώπιση της ενεργειακής κρίσης, προβλέποντας γι' αυτόν τον σκοπό 300 δισ. ευρώ τα επόμενα χρόνια, από κρατικές - ευρωπαϊκές επιδοτήσεις και δάνεια.

Το Ταμείο Ανάκαμψης, ο κλιματικός νόμος και το σχέδιο για την «ενεργειακή κρίση» είναι πλευρές της ίδιας αντιλαϊκής στρατηγικής της ΕΕ και των μονοπωλίων της, που αναζητούν κερδοφόρα διέξοδο για συσσωρευμένα κεφάλαια, στο όνομα της αντιμετώπισης τάχα της «κλιματικής αλλαγής», ενώ αυτοί ευθύνονται για την καταστροφή του περιβάλλοντος, που επιδρά και στις αλλαγές στο κλίμα.

Εννοείται βέβαια ότι για όλους αυτούς τους σχεδιασμούς ο λογαριασμός έχει έναν και μόνο παραλήπτη: Τους εργαζόμενους και τον λαό σε κάθε χώρα. Αυτό αποτυπώνεται και στον κλιματικό νόμο, όπου μεταξύ άλλων προβλέπεται ότι κάθε δήμος θα πρέπει από το 2023 να μειώνει σταθερά το ανθρακικό του αποτύπωμα, με πόρους που θα εξασφαλίζει βέβαια από την αύξηση της δημοτικής φορολογίας και τη θέσπιση νέων «πράσινων» χαρατσιών, όπως τα «τέλη ταφής» που επινόησε ο ΣΥΡΙΖΑ και έκανε πράξη η ΝΔ.

Με τον μέσο όρο των δασικών πυρκαγιών να είναι φέτος αυξημένος κατά 750% (!) σε σχέση με την περίοδο 2008 - 2021, με τις πληγές να παραμένουν ανοιχτές στις περιοχές που κάηκαν πέρυσι το καλοκαίρι και πνίγηκαν τον φετινό χειμώνα, με τα έργα αποκατάστασης να προχωρούν με ρυθμούς χελώνας, αφού προτεραιότητα έχουν τα «έργα - σηματοδότες» των επενδύσεων στα καμένα, όπως προβλέπει το «σχέδιο Μπένου», με την ακρίβεια στο ρεύμα και στα άλλα αγαθά να τσακίζει τα λαϊκά νοικοκυριά, δεν υπάρχει πλέον κανένα περιθώριο για αναμονές και αυταπάτες.

Η προστασία του λαού από φυσικές καταστροφές, το κέρδισμα ακόμα και μιας ανάσας από τις ασήκωτες ανατιμήσεις δεν είναι υπόθεση κάποιων τωρινών ή επίδοξων «σωτήρων», που υπογράφουν όλα όσα μας οδήγησαν ως εδώ. Αντίθετα, προϋποθέτουν να δυναμώσουν η αγωνιστική παρέμβαση και οι διεκδικήσεις του λαού με κριτήριο τις σύγχρονες ανάγκες του, να κατακτούν οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα αυτοπεποίθηση στην αναμέτρηση με το κεφάλαιο, τα κόμματα και τη στρατηγική του.