Η Γενική Συνέλευση της Κοινωνίας των Εθνών

 Στις 15 Νοέμβρη του 1920 αρχίζει στη Γενεύη η πρώτη Γενική Συνέλευση της Κοινωνίας των Εθνών (ΚτΕ). Προτείνοντας την ίδρυση ενός διεθνούς οργανισμού, που σκοπός του θα ήταν να εξασφαλίζει τάχα τη γενική ειρήνη, οι κυβερνήσεις των χωρών που νίκησαν στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο έκαναν μια παραχώρηση στις πλατιές μάζες που είχαν αντιπολεμικές διαθέσεις. Οι λαοί ζητούσαν να δοθεί τέλος στην ιμπεριαλιστική πολιτική που οδηγεί σε πολέμους και να δημιουργηθούν σίγουρες εγγυήσεις για την ειρήνη. Μέσα στην κατάσταση αυτή, οι ηγέτες των δυνάμεων που νίκησαν στον πόλεμο προσπαθούσαν να παραστήσουν τους υπέρμαχους της ειρήνης και της δημοκρατίας.

Η Γαλλία, η Αγγλία και οι ΗΠΑ είχαν διαμορφώσει τις ξεχωριστές προτάσεις τους για την ΚτΕ. Το γαλλικό σχέδιο στρεφόταν κυρίως κατά της Γερμανίας και αποσκοπούσε στην ηγεμονία της Γαλλίας στην Ευρώπη. Το αγγλικό σχέδιο έδινε διαιτητικό ρόλο στην ΚτΕ και επιδίωκε τη διατήρηση της απέραντης αποικιακής αυτοκρατορίας από την Αγγλία. Το σχέδιο των ΗΠΑ εμφανιζόταν πιο δημοκρατικό αφού προέβλεπε τη συμμετοχή όλων των κρατών και όχι μόνο των μεγάλων και περιλάμβανε την αρχή της «αυτοδιάθεσης των εθνικοτήτων». Πίσω από το σχέδιο αυτό οι Αμερικανοί επιδίωκαν την εξασθένηση της θέσης της Γαλλίας και της Αγγλίας. 

Η Χάρτα της Κοινωνίας των Εθνών ήταν προϊόν συμβιβασμού μεταξύ του αγγλικού και του αμερικανικού σχεδίου. Η Χάρτα ψηφίστηκε από τους αντιπροσώπους 45 κρατών, ενώ τα κράτη του γερμανικού συνασπισμού δεν έγιναν δεκτά στην ΚτΕ. Τα εδάφη των γερμανικών αποικιών και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας μοιράζονταν μεταξύ των νικητριών δυνάμεων. Κάτω από την επίδραση των αντιπολεμικών διαθέσεων των λαϊκών μαζών στη Χάρτα της ΚτΕ περιελήφθη και ένα άρθρο, που προέβλεπε κυρώσεις εναντίον του επιτιθέμενου κράτους. Δεν ξεκαθαρίζονταν όμως οι όροι «επίθεση» και «επιτιθέμενος» και έτσι αργότερα το συγκεκριμένο άρθρο χρησιμοποιήθηκε εναντίον της Σοβιετικής Ενωσης.

Βασικό μειονέκτημα της ΚτΕ ήταν ο αντιδραστικός της προσανατολισμός. Σύμφωνα με τις προθέσεις των ιδρυτών της, ο διεθνής αυτός οργανισμός θα ενίσχυε τον αγώνα εναντίον του επαναστατικού κινήματος και θα βοηθούσε στη στερέωση του ιμπεριαλιστικού μεταπολεμικού συστήματος.