«Ομπρέλα» στην «ευελιξία» και την ποινικοποίηση του απεργιακού αγώνα

ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΤΑ ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ

Συμβάσεις μηδενικών ωρών και ποινικές ευθύνες για την περιφρούρηση της απεργίας προβλέπει το έκτρωμα που ετοιμάζεται να φέρει στη Βουλή η κυβέρνηση

 Την αντεργατική ομοβροντία συνεχίζει η κυβέρνηση της ΝΔ, με το νομοσχέδιο που αναμένεται να φέρει στη Βουλή μέσα στη βδομάδα και το οποίο από τη μια εισάγει νέες μορφές ελαστικής απασχόλησης και από την άλλη μετατρέπει ακόμα και σε ποινικό αδίκημα την περιφρούρηση της απεργίας, σε μια προσπάθεια τρομοκράτησης των συνδικάτων και των εργαζομένων, μπροστά στην κλιμάκωση των αντιλαϊκών σχεδιασμών.

Σύμφωνα με δημοσίευμα στον Τύπο («Καθημερινή»), που επικαλείται τον υπουργό Εργασίας Αδωνη Γεωργιάδη, κι αυτός με τη σειρά του το επιβεβαιώνει πλήρως:

1. Το νομοσχέδιο ενσωματώνει την Οδηγία 2019/1152 της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η Οδηγία αυτή είναι ο φερετζές για την παραπέρα ελαστικοποίηση της αγοράς εργασίας, καθώς «νομιμοποιεί» κάθε «ευέλικτη» μορφή απασχόλησης, με μοναδικό προαπαιτούμενο να ενημερώνεται «έγκαιρα» ο εργαζόμενος από τον εργοδότη του για τους όρους (διάρκεια εργασίας, έναρξη και λήξη, τόπο εργασίας, αμοιβής και τρόπους αμοιβής κ.ά.).

Η Οδηγία προβλέπει ότι αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τους εργαζόμενους που απασχολούνται με «ακαθόριστες μορφές απασχόλησης», όπως είναι οι συμβάσεις εργασίας μηδενικών ωρών (zero hour contract) και κατά παραγγελία (on demand contract). Με τον τρόπο αυτό εισάγονται από την πίσω πόρτα και τέτοιες μορφές ευελιξίας στην ελληνική αντεργατική νομοθεσία.

Θυμίζουμε ότι οι συμβάσεις μηδενικών ωρών και κατά παραγγελία είναι συμβάσεις χωρίς συγκεκριμένα ωράρια και αμοιβές, ενώ ο εργαζόμενος ενημερώνεται - στην καλύτερη περίπτωση - μόλις 24 ώρες νωρίτερα για το πού θα δουλέψει, πόσες ώρες και με ποια αμοιβή! Ετσι, ο εργαζόμενος δεν ξέρει αν και πότε θα έχει δουλειά, και άρα αν, πότε και πόσο ελεύθερο χρόνο θα έχει, δεν μπορεί να οργανώνει τίποτα στη ζωή του.

2. Η Οδηγία προωθεί επίσης την πολλαπλή απασχόληση, σημειώνοντας ότι ένας εργοδότης δεν μπορεί «να απαγορεύσει σε εργαζόμενο να αναλάβει εργασία σε άλλους εργοδότες, εκτός του ωραρίου εργασίας που καθορίζεται με τον εν λόγω εργοδότη». Μια διατύπωση που εμφανίζει τον εργαζόμενο να αποζητά από επιλογή και δεύτερη δουλειά, ενώ στην πραγματικότητα σπρώχνεται να δουλεύει ακατάσχετα και μέχρι πλήρους εξάντλησης, για να εξασφαλίσει τα στοιχειωδώς απαραίτητα για την επιβίωσή του...

Η διάταξη αυτή αποτελεί επιστέγασμα των δεκάδων μορφών ευελιξίας της εργασίας και της διευθέτησης του χρόνου εργασίας, που κάνει «λάστιχο» τα όρια του εργάσιμου χρόνου και κατ' επέκταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων. Απ' αυτήν την άποψη, δίκαια τα συνδικάτα καταγγέλλουν την κυβέρνηση ότι νομιμοποιεί τη 16ωρη δουλειά, αφού με τον νόμο της ανάβει το πράσινο φως στα αφεντικά να ξεζουμίζουν τον εργαζόμενο «εις διπλούν» κάθε μέρα, καθιστώντας διακοσμητικούς τους όποιους «περιορισμούς» επικαλείται η κυβέρνηση ότι ισχύουν στη διαμόρφωση του ημερήσιου χρόνου εργασίας, σαν να μην ξέρει το όργιο που γίνεται στη ζούγκλα της αγοράς εργασίας.

3. Μια τέτοια ένταση της βαρβαρότητας δεν μπορεί παρά να συνοδεύεται κι από ένταση της καταστολής των αγώνων. Το νομοσχέδιο - έκτρωμα Γεωργιάδη έρχεται να συμπληρώσει τη νομοθεσία του ΣΥΡΙΖΑ και του προηγούμενου υπουργού Χατζηδάκη, αντιμετωπίζοντας την απεργία ως έγκλημα και τους απεργούς ως εγκληματίες. Ορίζει συγκεκριμένα ότι όποιος συμμετέχει στην περιφρούρηση της απεργίας εκτός από τις αστικές θα έχει και ποινικές ευθύνες και θα τιμωρείται τουλάχιστον με φυλάκιση 6 μηνών και με χρηματική ποινή 5.000 ευρώ! Μάλιστα, σε περίπτωση υποτροπής τα όρια θα διπλασιάζονται!

Δηλώσεις - πρόκληση

Σε δηλώσεις του την περασμένη Παρασκευή, ο υπουργός Εργασίας ανέφερε προκλητικά ότι με το νομοσχέδιο ένας εργαζόμενος θα μπορεί να δουλεύει σε δύο εργοδότες την ίδια μέρα μέχρι και 16 ώρες! Ανεξάρτητα αν και με ποιον τρόπο αυτό θα διατυπωθεί στο νομοσχέδιο, ο υπουργός Εργασίας εξέφρασε με τον πιο παραστατικό τρόπο τις πιο κρυφές βάρβαρες επιθυμίες του κεφαλαίου για δουλειά μέχρι τελικής πτώσης, αν αυτό απαιτεί η κερδοφορία του κεφαλαίου.

Είχε μάλιστα το απύθμενο θράσος να εμφανίσει την πολλαπλή απασχόληση ως «επιλογή» του εργαζόμενου, λέγοντας ότι «εάν το επιθυμεί ναι. Δική του απόφαση είναι αυτή, όχι δική μου»! Ομως η πολλαπλή απασχόληση, οι υπερωρίες, η δουλειά τις αργίες, τα νυχτερινά δεν είναι και δεν αποτελούν επιλογή κανενός εργαζόμενου. Είναι οι μισθοί - ψίχουλα και η ανεργία που αναγκάζουν τους εργαζόμενους να δουλεύουν σε τέτοιες άθλιες συνθήκες.

Μόλις προχτές τα στοιχεία του ΕΦΚΑ έδειξαν ότι πάνω από 1 στους 4 εργαζόμενους παίρνουν λιγότερα ακόμα κι από τον κατώτατο μισθό και ότι ο μέσος μισθός για το σύνολο των εργαζομένων μετά βίας φθάνει τα 1.000 ευρώ μεικτά. Του μένουν δηλαδή κάτω από 860 ευρώ καθαρά για να πληρώσει ενοίκια, δάνεια, ρεύμα, θέρμανση φροντιστήρια, τροφεία, σούπερ μάρκετ κ.ά.

Ακόμα και οργανισμοί της ΕΕ όπως το Eurofound, σε μελέτες για την πολλαπλή απασχόληση και για την εργασία «κατά παραγγελία», σημειώνουν τα εξής:

• «Η εργασία κατ' απαίτηση προσφέρει αυξημένη ευελιξία στις επιχειρήσεις να αναθέτουν συμβάσεις εργασίας όταν χρειάζεται, είναι συχνά οι εργαζόμενοι που πληρώνουν το τίμημα για αυτές τις υποτιθέμενες "προσαρμοσμένες" θέσεις εργασίας».
• Οι λόγοι που οι επιχειρήσεις αξιοποιούν αυτές τις μορφές είναι «η αντιμετώπιση ορισμένων ελλείψεων εργατικού δυναμικού και των περιόδων ανόδου της δραστηριότητας και η μείωση του κόστους εργασίας».
• «Η περιστασιακή εργασία είναι κυρίως ένα αίτημα με γνώμονα τον εργοδότη».

Με άλλα λόγια «για την αγορά εργασίας είναι κάτι πάρα πολύ ωραίο», όπως είπε και ο υπουργός, κρίνοντας βέβαια από τη σκοπιά των εργοδοτών και όχι των εργαζομένων.

Με τις πλάτες της ΓΣΕΕ

Ρεσιτάλ στήριξης των «θέλω» του κεφαλαίου έδωσε χτες η ηγεσία της ΓΣΕΕ, η οποία στην ανακοίνωσή της για το νομοσχέδιο της κυβέρνησης δεν αναφέρει ούτε μια φορά την παραπέρα ποινικοποίηση της απεργίας!

Κατά τα άλλα, παραπονιέται στην κυβέρνηση επειδή παρουσιάζει σαν δικό της έργο την ενσωμάτωση της κοινοτικής Οδηγίας, η οποία - κατά τη ΓΣΕΕ - άργησε να γίνει. Ακόμα διαμαρτύρεται για τα «ανήκουστα» περί 16 ωρών τη μέρα δουλειάς, αλλά αποδέχεται σαν κάτι απόλυτα φυσιολογικά τις 13 ώρες δουλειάς, όπως προβλέπουν τα κιτάπια της ΕΕ και οι νομοθεσίες των κρατών - μελών, σημειώνοντας ότι «η υποχρεωτική ανάπαυση των εργαζομένων είναι υποχρεωτικά 11 ώρες στο 24ωρο, προστατεύεται από την ευρωπαϊκή και την εθνική νομοθεσία»!

Τέλος αναφέρεται στις συμβάσεις μηδενικών ωρών, χωρίς να αναδείξει ούτε μια πτυχή των επιπτώσεών τους στους εργαζόμενους και αρκείται να επισημάνει ότι ήδη η εθνική νομοθεσία προβλέπει την ανάρτηση των όρων εργασίας στο «ΕΡΓΑΝΗ» πριν την έναρξη της απασχόλησης...

 

Αποκρουστικές οι εξαγγελίες για 16ωρο- Το ΚΚΕ καταψήφισε την Οδηγία της εργασιακής γαλέρας