Μιλώντας Μαλβινέζικα

Σαν σήμερα έφυγε η Μαλβίνα. Σκέτο χωρίς επώνυμο. Είναι αδύνατον κάποιος να μην γνωρίζει για ποια γράφω. Υπάρχουν άνθρωποι που μας μένουν με το μικρό τους όνομα, ακόμα και αν υπάρχουν άλλοι 10-20-30 με το ίδιο. Είναι σαν το ‘χουν σημαδέψει.

Υπήρχαν πολλά πράγματα που μ’ άρεσαν σε εκείνη και άλλα τόσα που έβρισκα λάθος. Μ’ άρεσαν τα κότσια της. Μ’ άρεσε το πόσο γνώστρια της ελληνικής και της γαλλικής γλώσσας ήταν, ώστε να μπορεί να πλάθει τις λέξεις στα μέτρα της και να τις υποτάσσει στην πένα και στο προφορικό της λόγο.