Οι εβδομήντα δύο ημέρες της Παρισινής Κομμούνας ήταν ένα αρκετά μικρό διάστημα για να μπορέσει να εκφραστεί ολοκληρωμένα στον τομέα της Τέχνης. Άλλωστε, οι καλλιτέχνες της πολεμούσαν με το όπλο στο χέρι.
Όμως, οι κομμουνάροι, έστω σε μια πρωτόλεια μορφή είχαν καταλάβει ότι η κοινωνία που ήθελαν να οικοδομήσουν θα έπρεπε να αλλάξει ριζικά τη συνείδηση. Αυτό σήμαινε ότι η Επιστήμη, η Παιδεία, η Τέχνη θα έπρεπε να υπηρετούν τον λαό και να πηγάζουν από τον λαό.