Ο Ρουζέ ντε Λίλ ήταν ο μεγαλύτερος γιος του Κλοντ Ροζέ. Γεννήθηκε στις 10 Μάη 1760. Στα 1776 μπήκε στη στρατιωτική σχολή αν και δεν είχε καθόλου κλίση στα στρατιωτικά και στις 23 Φλεβάρη 1792 έγινε λοχαγός.
συντρόφισσες και σύντροφοι,
Είμαστε εδώ, στο Παρίσι, για να κορυφώσουμε το πλούσιο πρόγραμμα αφιερωμάτων, εκδηλώσεων, εκδόσεων και άλλων δραστηριοτήτων, με τις οποίες το Κόμμα μας τιμά την ηρωική Παρισινή Κομμούνα, στα 150 χρόνια από την πρώτη έφοδο της εργατικής τάξης στο όνειρο!
ΣΤΑ ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΑΡΙΣΙΝΗΣ ΚΟΜΜΟΥΝΑΣ
Ιστορικό περίπατο στα βήματα της Παρισινής Κομμούνας περιελάμβανε το πρωί της Παρασκευής το πρόγραμμα του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα
που πραγματοποιεί τριήμερη επίσκεψη στο Παρίσι, συνοδευόμενος από τον
Ζήση Λυμπερίδη, μέλος της Γραμματείας της ΚΕ, αλλά και πολλά μέλη της ΚΟ
Γαλλίας του Κόμματος.
Σημερα, παραμονή της έναρξης των τριήμερων εκδηλώσεων του 47ου Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή» στην Αθήνα, θα βγήκε στον «αέρα» το ντοκιμαντέρ της ΚΝΕ για τα 150 χρόνια από την Παρισινή Κομμούνα
Χτες, Πέμπτη 15 Ιούλη, οι κλαδικές Οργανώσεις της ΚΟ Κεντρικής Μακεδονίας του ΚΚΕ πραγματοποίησαν εκδήλωση - βιβλιοπαρουσίαση της έκδοσης της «Σύγχρονης Εποχής» «Οι γυναίκες από την αστική Γαλλική Επανάσταση στην Παρισινή Κομμούνα - "Χέρια που επανάσταση ξέρουν να τραγουδούν"», στον «Κήπο των Εποχών» στη Νέα Παραλία Θεσσαλονίκης.
Τα ξημερώματα της 18ης Μάρτη 1871 το Παρίσι ξύπνησε με τη βροντερή ιαχή «Ζήτω η Κομμούνα!»... Εναν περίπου μήνα μετά, στις 11 Απρίλη 1871, στη «Journal Officiel», την επίσημη εφημερίδα της Κομμούνας, δημοσιεύτηκε ένα επαναστατικό κείμενο γραμμένο από γυναίκες και απευθυνόμενο ιδιαίτερα προς τις γυναίκες: «Γυναίκες - πολίτες, η αποφασιστική ώρα έφτασε. Πρέπει να ευχηθούμε να τελειώσει ο παλιός κόσμος! Θέλουμε να είμαστε ελεύθερες».
Κ. Μαρξ, «Ο εμφύλιος πόλεμος στη Γαλλία»
Όμως, οι κομμουνάροι, έστω σε μια πρωτόλεια μορφή είχαν καταλάβει ότι η κοινωνία που ήθελαν να οικοδομήσουν θα έπρεπε να αλλάξει ριζικά τη συνείδηση. Αυτό σήμαινε ότι η Επιστήμη, η Παιδεία, η Τέχνη θα έπρεπε να υπηρετούν τον λαό και να πηγάζουν από τον λαό.
«Η Νέα Βαβυλώνα» (1929), η βωβή αριστοτεχνική ταινία των Κόζιντσεφ και Τράουμπεργκ, ήταν προϊόν της περίφημης «Φάμπρικας του Εκκεντρικού Ηθοποιού», μίας από τις πιο φημισμένες πειραματικές - ερευνητικές ομάδες του σοβιετικού κινηματογράφου, που είχε ως σύνθημά της το «Επανάσταση στην Τέχνη». Η μεγαλειώδης Ρωσική Πρωτοπορία, που ήξερε θαυμάσια να δίνει επαναστατική μορφή στο επαναστατικό περιεχόμενο.
Η διάσημη εμπορική οδός Ριβολί (Rue de Rivoli) στο κέντρο του Παρισιού, μετά από την ήττα της Κομμούνας στις 28/5/1871
Β. Ι. ΛΕΝΙΝ
Δημοσιεύτηκε στη «Ζαγκρανίτσναγια Γκαζέτα» στις 23 Μάρτη 1908
Ύστερα από το πραξικόπημα, που έβαλε τέρμα στην Επανάσταση του 1848, η Γαλλία έπεσε 18 χρόνια κάτω από το ζυγό του καθεστώτος του Ναπολέοντα. Το καθεστώς αυτό οδήγησε τη χώρα όχι μόνο στην οικονομική καταστροφή, αλλά και στην εθνική ταπείνωση. Το προλεταριάτο, που εξεγέρθηκε ενάντια στο παλιό καθεστώς, επωμίστηκε δύο καθήκοντα, ένα πανεθνικό και ένα ταξικό: Την απελευθέρωση της Γαλλίας από τους Γερμανούς εισβολείς και τη σοσιαλιστική απελευθέρωση των εργατών από τον καπιταλισμό. Το πιο πρωτότυπο χαρακτηριστικό γνώρισμα της Κομμούνας βρίσκεται σ' αυτήν ακριβώς τη συνένωση των δύο καθηκόντων.
Οι 72 μέρες ζωής της Κομμούνας έμπνευση για τους ανθρώπους της Τέχνης
«Το Παρίσι των εργατών με την Κομμούνα του θα γιορτάζεται πάντα σαν δοξασμένος προάγγελος μιας νέας κοινωνίας. Τους μάρτυρές της τους έχει κλείσει μέσα στη μεγάλη της καρδιά η εργατική τάξη. Τους εξολοθρευτές της τους κάρφωσε κιόλας η Ιστορία στον πάσσαλο της ατίμωσης απ' όπου δεν μπορούν να τους λυτρώσουν μήτε όλες οι προσευχές των παπάδων τους» (Καρλ Μαρξ, «Ο Εμφύλιος Πόλεμος στη Γαλλία»).
«Το Παρίσι των εργατών με την Κομμούνα του θα γιορτάζεται πάντα σαν δοξασμένος προάγγελος μιας νέας κοινωνίας. Τους μάρτυρές της τους έχει κλείσει μέσα στη μεγάλη της καρδιά η εργατική τάξη. Τους εξολοθρευτές της τους κάρφωσε κιόλας η Ιστορία στον πάσσαλο της ατίμωσης απ' όπου δεν μπορούν να τους λυτρώσουν μήτε όλες οι προσευχές των παπάδων τους». Καρλ Μαρξ, «Ο Εμφύλιος Πόλεμος στη Γαλλία».