Δεν ξέρω πόσο περήφανοι μπορούμε να είμαστε εμείς οι δημοσιογράφοι, που εδώ και 78 χρόνια, από το 1944, τότε που ο «Ριζοσπάστης» έβγαινε από την παρανομία, αγωνιζόμαστε ακόμη στον κλάδο μας, για τα αυτονόητα. Τόσα χρόνια μετά, βρισκόμαστε να συζητάμε πάλι για συνθήκες γαλέρας, τσακισμένους μισθούς, ανασφάλιστη εργασία, ωράριο - λάστιχο, για ψίχουλα αντί για επιδόματα ανεργίας, λογοκρισία, εκμετάλλευση, απλήρωτες υπερωρίες, για απάνθρωπη εντατικοποίηση...