Μετά το έγκλημα στον καταπέλτη, όπως με σπάνια
ευστοχία το αποκαλούμε πια, τράβηξα μια διαχωριστική γραμμή, σε ό,τι με
αφορά, από κείνο το σύνηθες, άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου. Θα προσπαθήσω
να μην το ξαναπώ ποτέ. Γιατί δεν ισχύει. Την άβυσσο την ανακαλύπτουμε
μόλις το κτήνος μέσα μας έρθει στην επιφάνεια, διατηρώντας τη μορφή του
ανθρώπου, κι εκδηλωθεί με μια πράξη ή μια παράλειψη που ο νους δε
χωράει.