Με μεγάλη θλίψη η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ αποχαιρετά τον σύντροφο Αντώνη Σκυλλάκο, για πολλά χρόνια μέλος της ΚΕ, όπως επίσης και για χρόνια βουλευτή και κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο του Κόμματος, που «έφυγε» από τη ζωή την Κυριακή, ύστερα από έμφραγμα και μετά από πολύχρονη μάχη με προβλήματα υγείας που τον ταλαιπωρούσαν.
Η κηδεία του θα είναι πολιτική και θα γίνει σήμερα Τρίτη στον Λόφο Μεζούρλου στη Λάρισα, τόπο εκτελέσεων εκατοντάδων αγωνιστών και κομμουνιστών της ΕΑΜικής Αντίστασης και του ΔΣΕ.
«Ο σ. Αντώνης Σκυλλάκος σε όλη την οργανωμένη του ζωή, για πάνω από τέσσερις δεκαετίες, διακρίθηκε για τη συνέπεια και ανιδιοτέλειά του στην υπεράσπιση των θέσεων, των σκοπών και των αξιών του ΚΚΕ», αναφέρει στην ανακοίνωσή της η ΚΕ του ΚΚΕ και «εκφράζει τα πιο θερμά της συλλυπητήρια στην σύζυγό του Κική, στα παιδιά του Ηλία και Χρήστο και σε όλους τους οικείους του».
Για την πλούσια σε προσφορά ζωή του Αντ. Σκυλλάκου αναφέρει: «Ο σ. Αντώνης Σκυλλάκος γεννήθηκε στη Λάρισα στις 15/1/1949, από γονείς προοδευτικούς επιστήμονες, νομικούς. Ο πατέρας του, Ηλίας, υπήρξε βουλευτής με την ΕΔΑ και η μητέρα του, Μαρία, ΕΑΜίτισσα, με σημαντική συμμετοχή στο γυναικείο κίνημα και την Τοπική Διοίκηση, συμπορευόμενη με την ΕΔΑ και το ΚΚΕ.
Ο σ. Αντώνης τελείωσε το σχολείο στη Λάρισα και πέρασε στη Νομική Αθηνών, το 1967, στα δύσκολα χρόνια της 7ετούς δικτατορίας. Ως φοιτητής ανέπτυξε σημαντική αντιδικτατορική δράση, αγωνίστηκε για την ίδρυση και λειτουργία τοπικών Φοιτητικών Συλλόγων και συμμετείχε ενεργά στην κατάληψη της Νομικής. Αμέσως μετά την πτώση της δικτατορίας και με την απόλυσή του από τον στρατό, το 1974, ο σ. Αντώνης οργανώθηκε στην Κομμουνιστική Νεολαία Ελλάδας, διατελώντας Γραμματέας Πόλης Λάρισας και Γραμματέας του Νομαρχιακού Συμβουλίου Λάρισας.
Το 1975 οργανώνεται στο Κόμμα του, το ΚΚΕ, το οποίο υπηρέτησε με μαχητικότητα, από πολλές υπεύθυνες θέσεις, έως το τέλος της ζωής του. Το 1976 εκλέγεται Γραμματέας Πόλης Λάρισας και στη συνέχεια Γραμματέας της Νομαρχιακής Επιτροπής Λάρισας, μέλος του Γραφείου Περιοχής Θεσσαλίας και Γραμματέας της Επιτροπής Περιοχής Θεσσαλίας για έξι περίπου χρόνια.
Το 1982, στο 11ο Συνέδριο του ΚΚΕ, εκλέγεται αναπληρωματικό μέλος της Κεντρικής Επιτροπής και στο 12ο Συνέδριο εκλέγεται τακτικό μέλος της ΚΕ. Την περίοδο '90 - '91 πρωτοστάτησε στη μάχη ενάντια στις οπορτουνιστικές δυνάμεις, που επεδίωκαν τη διάλυση του ΚΚΕ, υπερασπιζόμενος αποφασιστικά τον επαναστατικό του χαρακτήρα, ως πρωτοπόρου Κόμματος της εργατικής τάξης, την πρωτοπόρα θεωρία του μαρξισμού - λενινισμού και της πάλης για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, για τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό.
Επανεκλέγεται μέλος της Κεντρικής Επιτροπής έως και το 17ο Συνέδριο, ενώ υπηρέτησε το Κόμμα και τους αγώνες του εργατικού - λαϊκού κινήματος, της αγροτιάς της Λάρισας, με συνέπεια από τη θέση του βουλευτή, στις Περιφέρειες Λάρισας και Β' Αθηνών, από το 1989 έως το 1996 και από το 2000 έως και το 2012 και ως Γραμματέας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Κόμματος από το 1996 έως το 2000».
- Επιθυμία της οικογένειας είναι, αντί για στεφάνια, να διατεθούν χρήματα ως ένδειξη αλληλεγγύης στο νησί της Επανάστασης, την Κούβα και τον λαό της, μέσω του Ελληνοκουβανικού Συνδέσμου Φιλίας και Αλληλεγγύης (Αριθμός λογαριασμού στην Εθνική Τράπεζα: 129/001049-98 - ΙΒΑΝ: GR1901101290000012900104998).
Στη μάχη για την υπεράσπιση του επαναστατικού χαρακτήρα του Κόμματος
«Το σημαντικότερο γεγονός των τελευταίων χρόνων ήταν η κατάρρευση των καθεστώτων σε μια σειρά σοσιαλιστικές χώρες και οι δραματικές εξελίξεις στη Σοβιετική Ενωση. Για πολλούς αυτό ονομάστηκε "κοσμογονία" και θεωρήθηκε σαν δικαίωση της ιδεολογίας και της πολιτικής του καπιταλισμού. Ομως για μας τους κομμουνιστές, για τους κομμουνιστές όλου του κόσμου, η όλη εξέλιξη αποτελεί απλώς μια προσωρινή ήττα του κομμουνιστικού κινήματος στην πορεία της ανθρωπότητας προς τον σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό».
Ετσι ξεκινούσε την ομιλία του στο 13ο Συνέδριο του ΚΚΕ ο Αντ. Σκυλλάκος, τον Φλεβάρη του 1991, παρεμβαίνοντας στην εσωκομματική διαπάλη, υπερασπιζόμενος τον επαναστατικό χαρακτήρα του ΚΚΕ, απέναντι στον οπορτουνισμό, που επεδίωκε τη διάλυσή του, αξιοποιώντας και τις ανατροπές στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες. Στο ίδιο πνεύμα ήταν και η παρέμβασή του λίγους μήνες πριν (Ιούνης 1990), στην Πλατιά Ολομέλεια της ΚΕ, όπου συμμετείχε ως μέλος τότε της ΚΕ και βουλευτής του ενιαίου Συνασπισμού:
Στην ομιλία του στο 13ο Συνέδριο σημείωνε ανάμεσα σε άλλα: «Μέσα στη γενική σύγχυση, που δημιουργήθηκε από αυτές τις εξελίξεις, μπήκε σε αμφισβήτηση η χρησιμότητα και η ρεαλιστικότητα της σοσιαλιστικής προοπτικής και δημιουργήθηκαν ερωτηματικά για το αν χρειάζεται επαναστατικό Κόμμα στις σύγχρονες συνθήκες. Εμείς μπροστά σ' αυτήν την κατάσταση πρέπει να είμαστε καθαροί: Ο σοσιαλισμός δεν είναι μόνο κίνημα - ιδέα - όραμα. Είναι πρώτα απ' όλα αλλαγή του κοινωνικού συστήματος.
Κάτι ακόμα: Καλή είναι η συνέχιση της συζήτησης για τη σχέση μεταρρύθμισης και επανάστασης. Πρέπει, όμως, να πούμε ΟΧΙ στα ηθελημένα ή αθέλητα γλιστρήματα σε σοσιαλδημοκρατική κατεύθυνση, πρέπει να πολεμήσουμε με επιμονή τις αμφιλεγόμενες και τις δεκτικές διαφόρων ερμηνειών διατυπώσεις. Οχι, στο όνομα του γεγονότος ότι το συγκεκριμένο μοντέλο ανάπτυξης των σοσιαλιστικών χωρών δεν "περπατούσε" από ένα σημείο και μετά, να βάζουν κάποιοι σύντροφοί μας σε αμφισβήτηση τη χρησιμότητα της Οχτωβριανής και άλλων σοσιαλιστικών επαναστάσεων».
Σε άλλο σημείο, ανέφερε: «Ενα άλλο μεγάλο θέμα που απασχόλησε περισσότερο απ' όλα τον προσυνεδριακό διάλογο, είναι τι Κόμμα θέλουμε. Θα ήθελα να τονίσω ότι δεν αρκεί να κρατήσουμε τον τιμημένο τίτλο του ΚΚΕ και το σφυροδρέπανο με την κόκκινη σημαία. Αυτά από μόνα τους δεν εξασφαλίζουν την κομμουνιστική φυσιογνωμία του Κόμματός μας. Από τη συμμετοχή μου στην ΚΕ και όλη την ιδεολογική διαπάλη του τελευταίου καιρού, έχω πειστεί ότι υπάρχουν κίνδυνοι για το Κόμμα μας.
Αν γίνουν δεκτές οι απόψεις εκείνων που επιλεκτικά θέλουν να διαλέγουν κάποιες ιδέες των κλασικών ή αρνούνται με τον έναν ή άλλο τρόπο την ιδεολογική ενότητα του Κόμματος. Αν το ΚΚΕ περιορίσει την αυτόνομη επεξεργασία της πολιτικής του και της δράσης του σ' όλους τους τομείς και εκχωρήσει, σχηματικά το λέω, όλες τις εξουσίες στο Συνασπισμό. Αν δεχτούμε τη σταδιακή κατάργηση του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού με πρώτα βήματα την "ανεξαρτησία" των συνδικαλιστών από το Κόμμα, την αυτονόμηση του "Ριζοσπάστη" από την ΚΕ και την άρνηση της εφαρμογής των κατά πλειοψηφία αποφάσεων, χωρίς να "προβλέπονται κυρώσεις". Αν αποδεχτούμε τη χρησιμοποίηση του αστικού Τύπου σαν μηχανισμό ενίσχυσης της μιας ή της άλλης άποψης και της προβολής προσωπικών απόψεων, που δημιουργούν σύγχυση σε κρίσιμες στιγμές.
Αν αφήσουμε να "περπατάει" η άποψη μελών του ΚΣ της ΚΝΕ και της απερχόμενης ΚΕ, ότι η ΚΝΕ πρέπει να πάψει να είναι κομμουνιστική οργάνωση της νεολαίας και να μετατραπεί σε κίνηση. Αν, τέλος, επιτρέψουμε να επικρατήσουν απόψεις που θέλουν γενική ρήξη με το παρελθόν του Κόμματος - πράγμα που ισοδυναμεί με απόρριψη της πολύτιμης κληρονομιάς 72 χρόνων και θα αποτελεί πραγματικό "χαρακίρι" για το κύρος του Κόμματός μας. Αν, αγαπητοί σύντροφοι, δεν ανοίξουμε μέτωπο ενάντια σ' αυτά και σε πολλά άλλα, τότε το μέλλον του Κόμματός μας είναι αβέβαιο».
Στο 19ο Συνέδριο το 2013, ο Αντ. Σκυλλάκος, ως μέλος του Κόμματος, εξέφρασε τη γνώμη του για το σχέδιο Προγράμματος του ΚΚΕ, με κείμενό του στον Προσυνεδριακό Διάλογο. Ανάμεσα σε άλλα, διατύπωνε διαφορετικές απόψεις για την πολιτική συμμαχιών του Κόμματος, τη συμμετοχή σε κυβέρνηση στο έδαφος του καπιταλισμού και των σταδίων.
Μεταξύ άλλων, αναφερόταν στο ενδεχόμενο σχηματισμού «με εκλογές αντιμονοπωλιακής αντιιμπεριαλιστικής κυβέρνησης σε συνθήκες βέβαια οξυμένης ταξικής πάλης» στο έδαφος του καπιταλισμού, «όχι για να διαχειριστεί το σύστημα (όπως θέλουν οι οπορτουνιστές), αλλά με τη στήριξη και τη συμμετοχή του λαού να πάρει τα "κλειδιά" του κράτους (...) ώστε να συμβάλλει στη δημιουργία επαναστατικής κατάστασης, στο να ανοίξει ο δρόμος για τη Σοσιαλιστική Επανάσταση».
Πορεύτηκε με ανιδιοτέλεια σε όλη την κομματική του ζωή
Στη μακρά κοινοβουλευτική του θητεία, ως βουλευτή του ΚΚΕ, ο Αντ. Σκυλλάκος υπερασπίστηκε με συνέπεια τις θέσεις και την πολιτική του Κόμματος από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων.
Σεμνός και ανιδιοτελής, αναγνωριζόταν από ευρύτερο κόσμο και διατήρησε μέχρι τέλους τη λαϊκότητα που τον έκανε αγαπητό, ειδικά στη Θεσσαλία, όπου οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα τον τίμησαν πολλές φορές με την ψήφο τους, ως στέλεχος και υποψήφιο βουλευτή του ΚΚΕ.
Στις εκλογές του 2012 ήταν υποψήφιος στο ψηφοδέλτιο επικρατείας του Κόμματος. «Στο ΚΚΕ κανείς δεν παίρνει σύνταξη. Οσο αντέχουμε βιολογικά τα δίνουμε όλα για το Κόμμα. Θα συνεχίσω την κομματική και πολιτική δραστηριότητα σε όποιο τομέα ή δουλειά κριθεί ότι μπορώ να βοηθήσω», δήλωνε ο ίδιος, ολοκληρώνοντας την κοινοβουλευτική του θητεία.
Στη Βουλή έδωσε μάχες για την αποκάλυψη της αντιλαϊκής πολιτικής όλων των κυβερνήσεων και του δικομματισμού, αλλά και της πολιτικής του οπορτουνισμού, με βασικό φορέα τον τότε Συνασπισμό, μετέπειτα ΣΥΡΙΖΑ, ειδικά σε ό,τι αφορά την «πορεία ολοκλήρωσης» της ΕΕ, την οποία στήριζαν «με μια φωνή» όλα τα κόμματα, εκτός από το ΚΚΕ.
Σε μια τέτοια συζήτηση για το Ευρωσύνταγμα, το 2005, σημείωνε ότι «εμείς λέμε "όχι" σε αυτήν τη Συνθήκη για το συγκεκριμένο περιεχόμενο, αλλά λέμε και ένα μεγάλο "όχι" γενικά για οποιαδήποτε Συνθήκη και για την ίδια την ΕΕ, γιατί πιστεύουμε ότι δεν διορθώνεται αυτή η ΕΕ» και πρόσθετε: «Το λιγότερο που μπορούμε να πούμε για τις απόψεις του ΣΥΝ είναι ότι σπέρνει αυταπάτες. Δηλαδή, υπάρχει η δυνατότητα να βγουν τόσες κυβερνήσεις και στις 25 χώρες, οι οποίες θα είναι αριστερές και θα εφαρμόσουν μια άλλη συνθήκη; Η συνθήκη αυτή δεν διορθώνεται. Πρέπει να την κάψουμε, να τη σκίσουμε (...)».
Σχολίαζε μάλιστα για τη θέση του ΣΥΝ ότι τέτοιες συνθήκες εμποδίζουν τις κεντροαριστερές κυβερνήσεις να εφαρμόσουν «αριστερή» πολιτική, ότι αυτά είναι «αστεία πράγματα», υπενθυμίζοντας ότι σε όλα τα εγκλήματα και τους βομβαρδισμούς της ΕΕ οι κεντροαριστερές κυβερνήσεις συναποφάσιζαν και πρωτοστατούσαν.
Αλλά και για τη Συνθήκη της Λισαβόνας το 2008 προειδοποιούσε από το βήμα της Βουλής για τη «ρήτρα αλληλεγγύης» μεταξύ των κρατών - μελών της ΕΕ ότι «χωρίς να το ζητήσει καμία κυβέρνηση, μπορείς να επεμβαίνεις σε οποιοδήποτε κράτος - μέλος, διότι μπορείς να ονοματίζεις οποιαδήποτε κοινωνική αναταραχή ή τις πολιτικές εξελίξεις τρομοκρατία και να επεμβαίνεις σε μία χώρα, εφόσον η ΕΕ κρίνει ότι δεν συμφέρουν την Ευρώπη οι πολιτικές εξελίξεις στη χώρα αυτή» και σημείωνε για τις θέσεις του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και των άλλων κομμάτων:
«Σε εμάς δεν υπάρχει αντίφαση. Εμείς λέμε "όχι" στη Συνθήκη, "όχι" στην Ευρωπαϊκή Ενωση (...) Αντίφαση υπάρχει στον ΣΥΡΙΖΑ. Λέει "όχι" στην Ευρωσυνθήκη, αλλά (...) λέει "ναι" στην ολοκλήρωση της Ευρώπης, "ναι" στην πρόκληση της ενοποίησης της Ευρώπης. Ομως, αυτά τα πράγματα είναι αλληλένδετα. Η Ευρωσυνθήκη είναι αντιδραστική, αντιλαϊκή, αντιδημοκρατική, είναι όμως ταυτόσημη με την πορεία της ενοποίησης».
Το ίδιο και για τη «μετά - ΟΝΕ εποχή», που κυριαρχούσε στην αντιπαράθεση στις αρχές του 2000. «Απέναντι στο "Σύμφωνο Σταθερότητας", που το μόνο που σταθεροποιεί είναι η λιτότητα για τους εργαζόμενους και τα υπερκέρδη του κεφαλαίου, οι εργαζόμενοι πρέπει να αντιπαραθέσουν το δικό τους "σύμφωνο" υπεράσπισης των συμφερόντων τους», έλεγε ο Αντ. Σκυλλάκος σε περιοδεία κλιμακίου του Κόμματος στον ΟΤΕ Καλλιθέας.
Σημείωνε μάλιστα για τον ΣΥΝ ότι με τις προτάσεις του «είτε για κεντροαριστερά, είτε για μετεκλογική συνεργασία σε περίπτωση που δεν υπάρξει αυτοδυναμία του ΠΑΣΟΚ, δεν βοηθιέται ο κόσμος να ξεφύγει από τις παγίδες των δύο μεγάλων κομμάτων».
...«Υπήρξε μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και βουλευτής του ΚΚΕ για πολλά έτη, αναζητώντας από το μετερίζι του, τους δρόμους μιας σύγχρονης επαναστατικής πολιτικής με κομμουνιστική στρατηγική. Το ήθος και η αυταπάρνησή του πρέπει να αποτελέσουν οδηγό για όλους τους αγωνιστές/στριες της επαναστατικής Αριστεράς σήμερα», καταλήγει.https://prin.gr/2021/08/%ce%bd%ce%b1%cf%81-%ce%bd%ce%ba%ce%b1-%ce%bb%ce%ac%cf%81%ce%b9%cf%83%ce%b1%cf%82-%ce%b1%ce%bd%cf%84%cf%8e%ce%bd%ce%b7%cf%82-%cf%83%ce%ba%cf%8d%ce%bb%ce%bb%ce%b1%ce%ba%ce%bf%cf%82/....... Οι Τροτσκιστές του ΝΑΡ όπως και οι Μανιαδάκηδες δεν τον σεβάστηκαν ούτε νεκρό. Τίποτε παράξενο για ορκισμένους Αντικομουνιστές. Η Οπορτουνιστική γραμμή των ...σταδίων... που μας σερβίρουν δεν είναι καινούργια. Είναι παλιά σάπισε και βρωμάει καταστρέφοντας το Δ.Κ.Κ και της ΕΣΣΔ. Τους ευχαριστούμε αλλά δεν θα πάρουμε. Τα κόλπα τελείωσαν το 1991.... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο 15ο Συνέδριο του 1996 είναι σταθμός στην ιστορία του ΚΚΕ. Καταργήσαμε τα ...πολιτικά μέτωπα και στάδια... και την συμμετοχή σε κυβερνήσεις στο έδαφος του καπιταλισμού και το 1999 φτιάξαμε το ΠΑΜΕ και την Κοινωνική Συμμαχία σε Αντικαπιταλιστική Αντιμονοπωλιακή πορεία. Αν δεν είχαν γίνει αυτά το 2012 θα είχαμε μπει σε κυβέρνηση στο έδαφος του καπιταλισμού το 2012 με καταστροφικά αποτελέσματα. Θα είχε γίνει ότι έγινε μετά το 1968 που δεν μπορέσαμε να αλλάξουμε το πρόγραμμα.https://www.kke.gr/article/Didagmata-diaxronikis-simasias-gia-ti-stratigiki-toy-KKE/ 1974 ...ενωμένη αριστερά... με τους προδότες του ..εσωτερικού... Αβάντα στην ...πασοκάρα.. με την πραγματική αλλαγή 2η κατανομή. Σαρτζετάκης το 1985 κοινό πόρισμα ΚΚΕ ΕΑΡ το 1988 ...συνασπισμός... 1959 και συμμετοχή σε δύο κυβερνήσεις στο έδαφος του καπιταλισμού το 1989 και ένα βήμα απο την καταστροφή το 1991.... https://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=27/2/2021&id=18166&pageNo=20https://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=20/2/2021&id=18161&pageNo=24 ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτη μάχη για την υπεράσπιση του επαναστατικού χαρακτήρα του Κόμματος
ΑπάντησηΔιαγραφή«Το σημαντικότερο γεγονός των τελευταίων χρόνων ήταν η κατάρρευση των καθεστώτων σε μια σειρά σοσιαλιστικές χώρες και οι δραματικές εξελίξεις στη Σοβιετική Ενωση. Για πολλούς αυτό ονομάστηκε "κοσμογονία" και θεωρήθηκε σαν δικαίωση της ιδεολογίας και της πολιτικής του καπιταλισμού. Ομως για μας τους κομμουνιστές, για τους κομμουνιστές όλου του κόσμου, η όλη εξέλιξη αποτελεί απλώς μια προσωρινή ήττα του κομμουνιστικού κινήματος στην πορεία της ανθρωπότητας προς τον σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό».
Ετσι ξεκινούσε την ομιλία του στο 13ο Συνέδριο του ΚΚΕ ο Αντ. Σκυλλάκος, τον Φλεβάρη του 1991, παρεμβαίνοντας στην εσωκομματική διαπάλη, υπερασπιζόμενος τον επαναστατικό χαρακτήρα του ΚΚΕ, απέναντι στον οπορτουνισμό, που επεδίωκε τη διάλυσή του, αξιοποιώντας και τις ανατροπές στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες. Στο ίδιο πνεύμα ήταν και η παρέμβασή του λίγους μήνες πριν (Ιούνης 1990), στην Πλατιά Ολομέλεια της ΚΕ, όπου συμμετείχε ως μέλος τότε της ΚΕ και βουλευτής του ενιαίου Συνασπισμού:Στο 19ο Συνέδριο το 2013, ο Αντ. Σκυλλάκος, ως μέλος του Κόμματος, εξέφρασε τη γνώμη του για το σχέδιο Προγράμματος του ΚΚΕ, με κείμενό του στον Προσυνεδριακό Διάλογο. Ανάμεσα σε άλλα, διατύπωνε διαφορετικές απόψεις για την πολιτική συμμαχιών του Κόμματος, τη συμμετοχή σε κυβέρνηση στο έδαφος του καπιταλισμού και των σταδίων.
Μεταξύ άλλων, αναφερόταν στο ενδεχόμενο σχηματισμού «με εκλογές αντιμονοπωλιακής αντιιμπεριαλιστικής κυβέρνησης σε συνθήκες βέβαια οξυμένης ταξικής πάλης» στο έδαφος του καπιταλισμού, «όχι για να διαχειριστεί το σύστημα (όπως θέλουν οι οπορτουνιστές), αλλά με τη στήριξη και τη συμμετοχή του λαού να πάρει τα "κλειδιά" του κράτους (...) ώστε να συμβάλλει στη δημιουργία επαναστατικής κατάστασης, στο να ανοίξει ο δρόμος για τη Σοσιαλιστική Επανάσταση».https://www.902.gr/eidisi/politiki/269048/me-megali-thlipsi-kke-apohaireta-ton-s-antoni-skyllako.......... Δεν υπάρχει καμία κατάρρευση. Ο Σοσιαλισμός στην ΕΣΣΔ ανατράπηκε δολοφονημένος απο μέσα και απο επάνω με την επικράτηση της οπορτουνιστικής αντεπανάστασης στο 20ο συνέδριο του ...ΚΚΣΕ... πρώην Μπολσεβίκων με την σταδιακή εφαρμογή νόμων του καπιταλισμού. Δεν υπάρχει καμία κυβέρνηση που να μπορεί να κάνει το παραμικρό για τον λαό όσο τα μέσα παραγωγής ανήκουν στους καπιταλιστές. Η Γραμμή των ...πολιτικών μετώπων και σταδίων.... δεν δικαιώθηκε πουθενά παντού αίμα και καταστροφή. https://www.rizospastis.gr/story.do?id=11036664 ΤΙΜΗΜΕΝΟ ΚΚΕ. ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Τα εκτενή αποσπάσματα που παραθέσαμε απ’ αυτό το πολυσέλιδο έγγραφο, όσο και τα προηγούμενα, νομίζουμε πως δεν αφήνουν σε κανέναν αυταπάτες για το ρόλο του ιμπεριαλισμού ακόμα κι όταν φοράει το προσωπείο του «ειρηνικού». Το σε ποιο βαθμό αυτό συνειδητοποιήθηκε, καταπολεμήθηκε ή υιοθετήθηκε συνολικά από το κομμουνιστικό κίνημα της εποχής, είναι κάτι που πρέπει να προκύψει μέσα από παραπέρα μελέτες αντίστοιχων αρχείων και ιστορικών εξελίξεων στις σοσιαλιστικές χώρες.
Το πόσο εκπληκτικά όμως οι εκτιμήσεις, ακόμα και κάποιες αυτούσιες εκφράσεις αυτών των αμερικάνικων εγγράφων συμπίπτουν μ’ αυτές των ρεβιζιονιστών της εποχής, ακόμα και μ’ αυτές των σύγχρονων οπορτουνιστών, ίσως συμβάλλει στο να κατανοήσουν περισσότεροι την ορθότητα της θέσης που το κομμουνιστικό κίνημα έχει υιοθετήσει εδώ και πάνω από έναν αιώνα, από τότε που εμφανίστηκαν οι πρώτοι απαρνητές και αποστάτες: Κάθε παρέκκλιση από τις αρχές του επιστημονικού σοσιαλισμού και άσχετα από προθέσεις αντικειμενικά μπαίνει στην υπηρεσία του ταξικού αντίπαλου της εργατικής τάξης, στην υπηρεσία του καπιταλισμού.
Ή όπως εκτίμησε το ΚΚΕ, «είτε άμεσα, είτε έμμεσα ο οπορτουνισμός ανοίγει το δρόμο για το αδυνάτισμα των κομμουνιστικών κομμάτων. Αποτελεί την ιδεολογική βάση για να ευοδωθούν οι προσπάθειες του ιμπεριαλισμού να υποσκάψει και να αδυνατίσει το σοσιαλισμό»[17].
https://www.komep.gr/m-article/918bb6ef-ff2b-11e9-95d7-3ed1504937da/ ΠΑΝΑΤΓΙΩΤΗΣ
Στην Κούβα τα τελευταία 13 χρόνια έχει ξεκινήσει η σταδιακή εφαρμογή νόμων του καπιταλισμού απο την οπορτουνιστική αντεπανάσταση με αποτέλεσμα να υπάρχει εκμετάλλευση μισθωτής εργασίας ταξικές ανισότητες πλουτισμός και διαφθορά. Αυτός ο δρόμος οδήγησε στην καταστροφή την ΕΣΣΔ 1956 1991.https://www.rizospastis.gr/story.do?id=9215999https://www.kke.gr/article/Apofasi-toy-18oy-Synedrioy-toy-KKE-gia-to-Sosialismo/ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφή"Πορεύτηκε με ανιδιοτέλεια σε όλη την κομματική του ζωή"...
ΑπάντησηΔιαγραφή...και εξέθετε με ειλικρίνεια και ευθύτητα της όποιες απόψεις του, αναλαμβάνοντας τίμια και τις σχετικές ευθύνες, θα προσέθετα.
Hταν δικό του λάθος και μεγάλο η τοποθέτησή του, το 2013, στο 19ο Συνέδριο ("Για την προσέγγιση στη Σοσιαλιστική Επανάσταση"), που πιθανόν πολώθηκε κι αυτός γύρω από τον τυφλοσούρτη "συμμετέχουμε η δε συμμετέχουμε σε κυβέρνηση στο έδαφος του Καπιταλισμού", παρόλο, που ήταν αρκετά σαφής για τις έκτακτες συνθήκες και τον επαναστατικό μπούσουλα, με τα οποία θα μπορούσε, κατά τη γνώμη του, να συμβεί αυτό. Αλλά ήταν επίσης λάθος και των συντρόφων του, που είχαν την αντίθετη άποψη, δηλαδή υπέρ του τυφλοσούρτη. Και οι δυό πλευρές έχασαν την ουσία, που είναι μόνο μία: Σήμερα η όξυνση των αντιθέσεων του Καπιταλισμού θέτει σε άμεση προτεραιότητα τις ριζικές επαναστατικές αλλαγές στις σχέσεις παραγωγής. Θέση, που επίσης υπογραμμίζεται και επανέρχεται συχνά στα κομματικά ντοκουμέντα, αλλά κατά τη γνώμη μου υποβαθμίζεται με τις εμμονές σε τυφλοσούρτες και ετικέττες, που εν τέλει λειτουργούν αποπροσανατολιστικά και καθησυχάζουν, θέτοντας σε κίνδυνο την αναγκαία συνεχή επαγρύπνηση. Γιατί, π.χ., το να μη συμμετέχεις σε κυβέρνηση καθόλου δε σου εγγυάται ότι βρίσκεσαι σε επαναστατικό δρόμο.
Το αποτέλεσμα ήταν να αντιταχθεί ο Α.Σ. στον στόχο της Κοινωνικής Συμμαχίας ("Λαϊκή Συμμαχία"), που είναι η άμεση συνέπεια της ουσίας, του χαρακτήρα της αναγκαίας και ικανής επαναστατικής αλλαγής, και να μπλέξει στα τενάγη της αναζήτησης μιας χίμαιρας ανύπαρκτων "συμμάχων", μιας πολιτικής δηλαδή, που, εκτός, που είναι λάθος, τρώει και τα μούτρα της επί 70 χρόνια και θεωρείται βασικός υπόλογος της μεγάλης αναδίπλωσης του εργατικού/κομμουνιστικού κινήματος.
Αυτό που εγγυάται κατα την γνώμη μου ότι βαδίζεις σωστά είναι η γραμμή Κοινωνική συμμαχία εργατών αυτοαπασχολούμενων και φτωχών αγροτών με μοναδικό κριτήριο το ταξικό που δεν περιλαμβάνει κόμματα. Αυτό σου εξασφαλίζει την αυτοτελή δράση του ΚΚΕ και της ΚΝΕ για συμμετοχή στο αστικό κοινοβούλιο με θέσεις εργατικής λαικής αντιπολίτευσης και ταυτόχρονα την δράση μας στην κοινωνική συμμαχία με ιδεολογική πάλη και ζύμωση. Ο άλλος δρόμος δοκιμάστηκε σε ..ΕΑΜ ΕΔΑ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ... με τα γνωστά αποτελέσματα. Επίσης παγκόσμια δεν υπάρχει κανένα παράδειγμα που να δικαιώνει την θεωρία των ..σταδίων.. ΚΑΝΕΝΑ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΟχι, Πάνο, δε συμφωνώ, πως η "Κοινωνική Συμμαχία" εγγυάται κάτι. Η "Κ.Σ." είναι κι αυτή ένα εργαλείο και οχι αυτοσκοπός. "Κοινωνική Συμμαχία", όπως και "Μέτωπο" για τί; Εχεις παρατηρήσει, πως και το Κεφάλαιο με "Κοινωνική Συμμαχία" ουκ ολίγες φορές πέτυχε τους σκοπούς του; Εκαναν ο Μεταξάς η ο Παπαδόπουλος συμμαχία με άλλο κόμμα όταν κατέλαβαν την Κυβέρνηση; Ισα-ίσα διακήρυξαν την χρεοκοπία και απαξίωση όλων των άλλων κομμάτων! Σημασία έχει πως η δική τους "Κοινωνική Συμμαχία" σκόπευε ακριβώς το αντίθετο από τη δική μας: Την πλήρη υποδούλωση του Λαού στο μονοπωλιακό κεφάλαιο.
ΔιαγραφήΘα μου πείς, τώρα, γιατί θέτει το Κόμμα, και ορθώς κατά τη γνώμη μου, επιτακτικά την ανάγκη της "Κοινωνικής Συμμαχίας";
Γιατί, (λέω εγώ...) με τον δεδομένο/αδιαπραγμάτευτο στόχο-αναγκαιότητα της Σοσιαλιστικής Επανάστασης και μόνο, χωρίς "σκαλοπάτια", και στις συγκεκριμένες συνθήκες της πλήρους κυριαρχίας, πολιτικής και ιδεολογικής, της Αντίδρασης, είναι απλά ο μόνος δρόμος σήμερα για να συσπειρωθεί ο Λαός στην πάλη του σε αυτή την κατεύθυνση και να μην ξεστρατήσει σε τραγωδία, όπως επανειλημμένα έγινε στο παρελθόν.
Οταν συζητάω με φίλους και γνωστούς, που έχουν ενδοιασμούς για τον πιθανό "σεχταριστικό" χαρακτήρα της πρότασης για "Λ.Σ.", τους θέτω το εξής απλό ερώτημα: "Να κάνουμε, πολιτική συμμαχία; Εντάξει, αλλά πές μου, με ποιανούς από τους σημερινούς υπάρχοντες σχηματισμούς;!" Kαι οι εξ αυτών καλοπροαίρετοι συνομιλητές συμφωνούν.
Ασε, που, κατά τη γνώμη μου, σε καμιά περίπτωση κανένα νουνεχές πολιτικό υποκείμενο δεν πρέπει να παραιτείται από την άμεση/αδιαμεσολάβητη πρόσβαση στον Λαό. Αλλιώς αυτοκαταργείται σαν λαϊκός φορέας. Πόσο μάλλον, το Κόμμα της ε.τ.
Αλλά, όλα τα παραπάνω ισχύουν με την προϋπόθεση του στόχου της Σοσ. Επανάστασης, αλλιώς μένουν γράμμα κενό. Αυτή, λοιπόν, είναι η πραγματική εγγύηση, θαρρώ.
----------------------
Επίσης, θα ήθελα να πως στον Γραμματικό παραπάνω, πως καλές είναι οι διακηρύξεις για το "ποιός θάχει το πάνω χέρι", μόνο, που δεν υπάρχει τρόπος να εξασφαλιστεί προκαταβολικά η οργανωτικά αυτό, και μάλιστα στα Μέτωπα λαμβάνονται μέτρα ακριβώς για να μην συμβαίνει αυτό. Εκτός αν οι συμβαλλόμενοι αποδέχονται τον ρόλο της μαριονέτας η του χειροκροτητή, πράγμα, βέβαια, αρκετά ύποπτο στην τελευταία περίπτωση για την ειλικρίνεια τους και τις πραγματικές προθέσεις τους. Τάχουμε δεί κι αυτά.
Το "ποιός έχει το πάνω χέρι το αποφασίζει ο Λαός, όταν σπάσει τα δεσμά του από την άρχουσα τάξη. Αυτό έγινε στις ειδικές συνθήκες της κατοχής, όταν η μισή α/τ πρόδωσε την Πατρίδα στους Ναζί και η άλλη μισή τη κοπάνησε στα Κάϊρα.
Ούτε στο ΕΑΜ ούτε σην ΠΕΕΑ είχε πλειοψηφία το ΚΚΕ. Μπορεί να κάνω και λάθος, αλλά μικρή σημασία έχει. Σημασία έχει ότι ο Λαός ακολουθούσε "τυφλά" το ΚΚΕ, και σχεδόν όλοι οι υπόλοιποι "παράγοντες" σύμμαχοι κλπ. δε λέγανε γνώμη, αν πρώτα δε μαθαίνανε "τι λέει το Κόμμα". To είχε κατακτημένο το "πάνω χέρι" στην Κατοχή το Κόμμα. Αλλά ούτε κι αυτό στάθηκε εγγύηση της ευτυχούς η έστω ηρωικότερης έκβασης των πραγμάτων.
Πρέπει και το Κόμμα να ξέρει τι θέλει, κι αυτό, που θέλει να είναι το σωστό.
Σεχτάρ. Εργαλείο είναι η Κοινωνική συμμαχία που σου εξασφαλίζει ότι θα συμμαχήσεις με διαφορετικά άτομα καθαρά σε ταξική βάση και αυτή η διαδικασία δεν θα περιλαμβάνει κόμματα που η συνέχεια είναι γνωστή.... Τα κόμματα τα φτιάχνει ο καπιταλισμός με στόχο να εγκλωβίσει τον λαό και τους Κομμουνιστές ώστε όταν γίνει επανάσταση να σε έχει δεμένο. Απο τον σεχταρισμό σε εξασφαλίζει ότι στην κοινωνική συμμαχία συμμετέχει όποιος θέλει σε ταξική βάση και όλα τα υπόλοιπα τα λύνει η ιδεολογική πάλη και ζύμωση. Αυτά Σεχτάρ και επι της ουσίας δεν διαφωνούμε. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΔιαγραφήΣεχτάρ, αν και βασικά συμφωνώ σε πολλά των όσων υποστηρίζεις, θα διαφωνήσω σε κάποια.
ΔιαγραφήΔεν είναι ανάγκη να είναι οι σύμμαχοι στο μέτωπο πάντα "μαριονέτες" ή "χειροκροτητές", το μέτωπο να εμποδίζει οργανωτικά την καθοδηγητική πρωτοπορία των κομμουνιστών ή, τελοσπάντων, οι σύμμαχοι "ύποπτα" να αποδέχονται το ρόλο της "μαριονέτας" ή του "χειροκροτητή". Είναι, νομίζω, λίγο σχηματική αυτή η αντιμετώπιση γιατί η πραγματικότητα, η ζωή που λένε, είναι αρκετά διαφορετική. Δεν μπορώ στα πλαίσια του σχολιασμού σ' αυτό το θρεντ του μπλογκ να επεκταθώ, αλλά θα σου συνιστούσα να δεις τους τόμους 35 και 36 των "Απάντων" του Λένιν (έκδοση ΣΕ) για να αποκομίσεις μιαν ιδέα της πολυπλοκότητας αλλά και της αντιφατικότητας της έστω βραχείας συμμαχίας των Μπολσεβίκων με τους Αριστερούς Εσέρους τους κρίσιμους για την τύχη της Οκτωβριανής Επανάστασης μήνες του χειμώνα 1917-1918 και της άνοιξης του 1918.
Φοβάμαι, για να προχωρήσω, ότι η επιχειρηματολογία σου πάσχει - μην το πάρεις αυτό για προσβολή, κριτική παρατήρηση είναι - από τον ομφαλοσκοπισμό που συχνά κατατρέχει εμάς τους Έλληνες, δηλ. την εξαγωγή συμπερασμάτων με την αξίωση διεθνούς κύρους στη βάση ενός ακραίου και, πολλές φορές, στενού εθνικού αναγωγισμού που δυστυχώς όχι σπάνια έχει - δεν εννοώ ή υπονοώ εδώ εσένα - εθνικιστικά χαρακτηριστικά.
Γράφεις "Το ποιός έχει το πάνω χέρι το αποφασίζει ο Λαός, όταν σπάσει τα δεσμά του από την άρχουσα τάξη." Κι αυτό πώς γίνεται ή πώς έγινε στην Ελλάδα της Κατοχής συγκεκριμένα; Από μόνος του, αυθόρμητα το πετυχαίνει αυτό ο λαός; Είναι, για να υπερβάλω, αποτέλεσμα θείας επιφοίτησης; Διαβάζοντας τη γραμμή σου αυτή δεν μπόρεσα να αποδιώξω την εντύπωση που μου δημιουργήθηκε πως αναρχίζεις στο συγκεκριμένο σημείο, μπορεί να κάνω και λάθος...
Θα πρόσεξες, ελπίζω, ότι στο αρχικό μου σχόλιο, έθετα τρεις προϋποθέσεις-όρους: ποιος έχει το πάνω χέρι στο μέτωπο, ποιος το καθοδηγεί και προς τα πού. Εσύ έμεινες μόνο στον πρώτο όρο αγνοώντας τους υπόλοιπους δύο. Κι αν είχε "το πάνω χέρι" (κι αυτό είναι συζητήσιμο) το ΚΚΕ την Κατοχή σίγουρα δεν ήταν σε θέση ούτε να κρατήσει το πάνω χέρι ούτε να καθοδηγήσει ούτε να κατευθύνει το ΕΑΜ προς την κομμουνιστική προοπτική. Δες τα προγραμματικά ντοκουμέντα του ΚΚΕ στον αντίστοιχο τόμο των "Επισήμων Κειμένων", διάβασε το "Τι είναι και τι θέλει το ΕΑΜ" (γραμμένο από τον Δημήτρη Γληνό κατ' εντολή του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ) καθώς και το "Λαοκρατία και Σοσιαλισμός" (γραμμένο από τον Πέτρο Ρούσο επίσης κατ' εντολή του ΠΓ) και θα καταλάβεις πως η αποστροφή του Γιώργη Σιάντου σε λόγο του κατά την 44η συνεδρίαση της ΠΕΕΑ στις 27/7/1944 "...Στην Ελλάδα δεν μπορούμε να εφαρμόσουμε σοσιαλισμό κι αν ακόμα όλος ο κόσμος μας πει πάρτε την και κάνετε σοσιαλισμό [...].Η ωρίμανση των συνθηκών οδηγεί σε αστικοδημοκρατικές λύσεις, αλλαγές της κατάστασης [...].Αφού λυθούν όλα αυτά τα αστικοδημοκρατικά προβλήματα, τότε δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για να πάμε προς το σοσιαλισμό, ομαλά, μέσα στη δημοκρατική εξέλιξη" κάθε άλλο παρά τυχαία ήταν (δεν εννοώ, βέβαια, πως ο Σιάντος ήταν "χαφιές" - γελοιότητα άνευ προηγουμένου). Τα αποτελέσματα είναι γνωστά.
Ας σταματήσω εδώ. Είναι καλή η συζήτηση όταν γίνεται χωρίς παραληρηματικούς αφορισμούς, με επιχειρηματολογία και αποφεύγοντας το "κυνήγι 'οπορτουνιστικών' μαγισσών". Μακάρι να τα ξαναπούμε.
Γραμματικός
Οπορτουνιστικά φούμαρα με το κιλό και τρίχες για μεταξωτές κορδέλες.https://www.rizospastis.gr/story.do?id=11036664 Χρειαζόταν ΕΑΜ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ σύμφωνα με τα τρία γράμματα Ζαχαριάδη για τον Ιμπεριαλιστικό πόλεμο που θα έκανε όσους ΕΛΙΓΜΟΥΣ χρειαζόταν και τον ΟΚΤΩΒΡΗ ΤΟΥ 1944 θα διεκδικούσε την εξουσία σε επαναστατικές συνθήκες με τον συσχετισμό στα Βαλκάνια συντριπτικό. Η ..λαοκρατία ευρωκομουνισμός.... κατάστρεψε τα πάντα και δεν δικαιώθηκε πουθενά.... Καλή χώνεψη Μανιαδάκη.... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΔιαγραφήΕίπαμε ο ΛΕΝΙΝ δεν έκανε καμία Συμμαχία με Σοσιαλφασίστες. Ελιγμό έκανε με γραμμή Κοινωνικής Συμμαχίας χαφιεδάκο. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Διαγραφή....Δεν είναι ανάγκη να είναι οι σύμμαχοι στο μέτωπο πάντα "μαριονέτες" ή "χειροκροτητές", το μέτωπο να εμποδίζει οργανωτικά την καθοδηγητική πρωτοπορία των κομμουνιστών ή, τελοσπάντων, οι σύμμαχοι "ύποπτα" να αποδέχονται το ρόλο της "μαριονέτας" ή του "χειροκροτητή"...... Παντού και πάντα έγινε έτσι γιατί ακριβώς το πολιτικό μέτωπο είναι εργαλείο του καπιταλισμού. Για αυτό ο ΛΕΝΙΝ εφάρμοσε γραμμή ταξικό μέτωπο και κοινωνική συμμαχία και νίκησαν. Η Συνταγή που μας σερβίρεις έπνιξε τα πάντα στο αίμα χαφιεδάκο χωρίς καμία εξαίρεση. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΔιαγραφήΔες τα προγραμματικά ντοκουμέντα του ΚΚΕ στον αντίστοιχο τόμο των "Επισήμων Κειμένων", διάβασε το "Τι είναι και τι θέλει το ΕΑΜ" (γραμμένο από τον Δημήτρη Γληνό κατ' εντολή του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ) καθώς και το "Λαοκρατία και Σοσιαλισμός" (γραμμένο από τον Πέτρο Ρούσο επίσης κατ' εντολή του ΠΓ) και θα καταλάβεις πως η αποστροφή του Γιώργη Σιάντου σε λόγο του κατά την 44η συνεδρίαση της ΠΕΕΑ στις 27/7/1944 "...Στην Ελλάδα δεν μπορούμε να εφαρμόσουμε σοσιαλισμό κι αν ακόμα όλος ο κόσμος μας πει πάρτε την και κάνετε σοσιαλισμό [...].Η ωρίμανση των συνθηκών οδηγεί σε αστικοδημοκρατικές λύσεις, αλλαγές της κατάστασης [...].Αφού λυθούν όλα αυτά τα αστικοδημοκρατικά προβλήματα, τότε δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για να πάμε προς το σοσιαλισμό, ομαλά, μέσα στη δημοκρατική εξέλιξη" κάθε άλλο παρά τυχαία ήταν (δεν εννοώ, βέβαια, πως ο Σιάντος ήταν "χαφιές" - γελοιότητα άνευ προηγουμένου). Τα αποτελέσματα είναι γνωστά.... Ο Σιάντος και η ηγεσία του ΚΚΕ ήταν οπορτουνιστές γιατί εφάρμοσαν την οπορτουνιστική γραμμή της Κ.Δ μετά το 1935 με εκπληκτική ακρίβεια. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΔιαγραφήΤο πρόβλημα δεν είναι, βέβαια, για να μείνω σε μια πτυχή του, μέτωπο ή όχι μέτωπο, όπως το θέτουν με επίταση διάφοροι, θεωρητικά και πολιτικά αόμματοι, έτσι καταντά, σε τελευταία ανάλυση, ψευδοπρόβλημα. Αλλού έγκειται η ουσία: ποιος έχει το πάνω χέρι στο μέτωπο, ποιος το καθοδηγεί και προς τα πού. Ο Λένιν κι οι Μπολσεβίκοι μέτωπο έκαναν το 1917 με τους Αριστερούς Σοσιαλεπαναστάτες ("Εσέρους"), από τους πιο παράδοξους συμμάχους των Μπολσεβίκων στο τότε ρωσικό πολιτικό φάσμα, αλλά είχαν και κράτησαν το πάνω χέρι πράγμα που φάνηκε την κρίσιμη για την τύχη της Οκτωβριανής Επανάστασης άνοιξη του 1918, οπότε οι Μπολσεβίκοι απέδειξαν στην πράξη την ηγεμονία τους μη διστάζοντας να πολεμήσουν και να επιβληθούν σε δύο αντιπάλους: τους Αριστερούς Εσέρους εκβάλλοντάς τους από κυβερνητικές θέσεις (και σταδιακά από την πολιτική ζωή της Ρωσίας) και τους λεγόμενους Αριστερούς Κομμουνιστές (ήταν κι αυτοί κατά κάθε συμβιβασμού και - εν μέρει - κατά των μετώπων) υποχρεώνοντάς τους σε δεινή εσωκομματική ήττα κι αναδίπλωση. Το ΚΚΕ έδειξε στην περίπτωση του ΕΑΜ την περίοδο 1941-1947 ότι δεν ήταν σε θέση ούτε να κρατήσει το πάνω χέρι ούτε να καθοδηγήσει ούτε να κατευθύνει το ΕΑΜ προς την κομμουνιστική προοπτική με τα γνωστά τραγικά για τον ελληνικό λαό αποτελέσματα. Το ίδιο ισχύει, τηρουμένων των αναλογιών, και για τους συμμάχους: κάτι έλεγε ο Λένιν για "συμμαχία και με τη γιαγιά του διαβόλου" (αν θυμάμαι καλά), αλλά με ξεκάθαρο σκοπό που δεν επιτρέπεται να είναι άλλος από τον κομμουνισμό. Άσχετα με τις απόψεις του σε συγκεκριμένα ζητήματα ο εκλιπών σύντροφος Αντώνης Σκυλλάκος ήταν διαμάντι άνθρωπος και κομμουνιστής, τον είχα γνωρίσει προσωπικά υπό συνθήκες όχι εύκολες και το λέω μετά λόγου γνώσεως και επιγνώσεως. Ας είναι ελαφρό το χώμα που θα σκεπάσει την τέφρα του!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓραμματικός
Η «ομαλή δημοκρατική εξέλιξη»
ΔιαγραφήΣτις 18 Οκτώβρη αποβιβάστηκαν στο Κερατσίνι ο Γ. Παπανδρέου και μια σειρά υπουργοί. Περίπου ένα μήνα πριν, είχαν αποβιβαστεί στην Ελλάδα οι πρώτες αγγλικές στρατιωτικές δυνάμεις.
Στις 16 Οκτώβρη είχε φτάσει στην Αθήνα από τα βουνά της Ελεύθερης Ελλάδας ο Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ, Γ. Σιάντος, με μια σειρά μέλη της ΚΕ του Κόμματος, του ΕΑΜ και της ΠΕΕΑ. Την επόμενη μέρα συνήλθε το ΠΓ της ΚΕ, το οποίο εξέδωσε Απόφαση «πάνω στην απελευθέρωση της Αθήνας». Η Απόφαση εκτιμούσε ότι με την Απελευθέρωση της πρωτεύουσας και της υπόλοιπης Ελλάδας «ανοίγει νέο στάδιο αγώνων για την κατοχύρωση της λαϊκής κυριαρχίας και για την αναγέννηση της νέας δημοκρατικής Ελλάδας». Τονιζόταν επίσης η σημασία της «περιφρούρησης της τάξης και της ασφάλειας κατά την ώρα της απελευθέρωσης» που «ανέτρεψαν τις προσπάθειες των εχθρών της εθνικής ενότητας να συκοφαντήσουν το Κόμμα και το ΕΑΜ στα μάτια των συμμάχων μας».
Ανέφερε: «Ο λαός μας, κάτω από τις σημαίες του ΕΑΜ και του ΚΚΕ μ' ενθουσιασμό χαιρέτησε και φιλοξενεί τμήματα ενόπλων δυνάμεων των συμμάχων, που ήρθαν εδώ για να συνεχίσουν τον αγώνα εναντίον του εχθρού που υποχωρεί. Τα γενναία τέκνα της φιλελεύθερης και συμμάχου Μεγάλης Βρετανίας θα βρουν την πιο θερμή υποδοχή και υποστήριξη από το σύμμαχο, φιλελεύθερο και φιλοπρόοδο ελληνικό λαό» («Το ΚΚΕ - Επίσημα Κείμενα», τόμ. 5ος, εκδ. «Σύγχρονη Εποχή», Αθήνα, 1981, σελ. 231-232).
Ακόμα: «Υποστηρίζουμε την κυβέρνηση εθνικής ενότητας γιατί οι προγραμματικοί της σκοποί συμπίπτουν με τους άμεσους σκοπούς του αγώνα μας. Την υποστηρίζουμε υπό την προϋπόθεση ότι θα πάρει όλα τα μέτρα πραχτικής εφαρμογής των προγραμματικών διακηρύξεών της».
Τέλος, το ΠΓ καλούσε «ολόκληρο το Κόμμα και τον ελληνικό λαό να περιφρουρήσουν την εθνική ενότητα, να κατοχυρώσουν τη λαϊκή κυριαρχία και ν' αγωνιστούν θαρρετά για μιαν Ελλάδα καθαρισμένη από το φασισμό, αναγεννημένη, λαοκρατούμενη, ευτυχισμένη».
Στην παραπάνω θέση αποτυπώνεται, με το χαρακτηρισμό «λαοκρατούμενη» Ελλάδα, η μεταρρυθμιστική, κοινοβουλευτική αντίληψη για το πέρασμα από την καπιταλιστική στη σοσιαλιστική εξουσία, η οποία δεν κατονομάζεται, αλλά υπονοείται.
Εξάλλου, ο Σιάντος είχε δηλώσει ότι στις εκλογές που θα γίνουν, το ΚΚΕ «όχι μόνο θα κατέβει σε ενιαίο συνασπισμό με όλα τα Κόμματα του ΕΑΜ, αλλά και επιδιώκει να συμπράξει σε έναν ευρύτατο συνασπισμό όλων των δημοκρατικών δυνάμεων της Χώρας. Το ΚΚΕ θεωρεί ότι προς το συμφέρον του Ελληνικού Λαού επιβάλλεται η συσπείρωση όλων των προοδευτικών δυνάμεων - και αυτών που βρίσκονται έξω από το ΕΑΜ - σε ένα πανδημοκρατικό Μέτωπο» («Ριζοσπάστης», 16-11-1944). ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Μέσα από αυτήν τη στρατηγική αντίληψη της «ομαλής δημοκρατικής εξέλιξης» το Κόμμα έβλεπε ως αντίπαλο μόνο το τμήμα της αστικής τάξης που είχε ανοιχτά συνεργαστεί με τις δυνάμεις κατοχής, τους βασιλόφρονες, τους μεταξικούς κ.ά.
ΔιαγραφήΤα προβλήματα στην πολιτική του Κόμματος εκφράζονταν και στο κεντρικό ζήτημα της ταξικής πάλης αμέσως μετά την Απελευθέρωση, το ζήτημα της αποστράτευσης των ένοπλων λαϊκών σωμάτων (ΕΛΑΣ - Εθνική Πολιτοφυλακή) και της συγκρότησης «εθνικού στρατού». Η θέση του ΚΚΕ σε αυτό ήταν ότι διάλυση του ΕΛΑΣ και της Εθνικής Πολιτοφυλακής θα μπορούσε να γίνει μόνο με την προϋπόθεση της εκκαθάρισης του κρατικού μηχανισμού από δοσιλογικά και τεταρτοαυγουστιανά στοιχεία καθώς επίσης και της ταυτόχρονης διάλυσης των Χιτών, της Χωροφυλακής, του Ιερού Λόχου και της Ορεινής Ταξιαρχίας.
Κεντρικό αίτημα των ΚΚΕ και ΕΑΜ υπήρξε επίσης η σύλληψη, δίκη και τιμωρία όλων όσοι συνεργάστηκαν με τις δυνάμεις Κατοχής εγκληματώντας κατά του λαού.
Στις 25 Νοέμβρη το πρωτοσέλιδο του «Ριζοσπάστη» εκτιμούσε:
«Σαραντατρείς μέρες έκλεισαν από την απελευθέρωση... Και η πέμπτη φάλαγγα κρατάει όλες τις θέσεις της... Να ξεριζωθεί αποφασιστικά κάθε κίνδυνος για αντιλαϊκή τυραννία. Και να ξέρουν, μια και καλή, όλοι οι ανοιχτοί ή κρυφοί εραστές της διχτατορίας ότι ισχύει στις μέρες μας πιο πολύ από κάθε άλλη φορά ο μεγάλος λόγος που μας κληροδότησε η Γαλλική Επανάσταση: "ΟΤΑΝ Ο ΛΑΟΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΜΠΡΟΣ ΣΤΟΝ ΚΙΝΔΥΝΟ ΤΗΣ ΤΥΡΑΝΝΙΑΣ ΔΕΝ ΤΟΥ ΜΕΝΕΙ ΝΑ ΔΙΑΛΕΞΕΙ ΠΑΡΑ `Η ΤΙΣ ΑΛΥΣΙΔΕΣ `Η ΤΑ ΟΠΛΑ!"».
Βεβαίως, στο τι έπρεπε να «ξεριζωθεί» το Κόμμα υποτιμούσε το γεγονός ότι η κρατική ανασυγκρότηση δημιουργούσε, έτσι κι αλλιώς, νέους αστικούς θεσμούς, που από τη φύση τους είναι θεσμοί καταστολής.
Το κρίσιμο ζήτημα
Η συμμετοχή του ΚΚΕ και του ΕΑΜ στην κυβέρνηση «Εθνικής Ενότητας» (2 Σεπτέμβρη - 1 Δεκέμβρη 1944), παρότι σύντομη, εμπεριέχει σημαντικά διδάγματα γύρω από το κρίσιμο ζήτημα της συμμετοχής ή μη των Κομμουνιστικών Κομμάτων σε αστικές κυβερνήσεις.
Το φαινόμενο δεν ήταν μοναδικό. Στο αμέσως επόμενο διάστημα (1945-1947) ΚΚ πήραν μέρος σε αστικές κυβερνήσεις 9 ακόμα χωρών της Δυτικής Ευρώπης (Ιταλία, Γαλλία, Βέλγιο, Δανία, Νορβηγία, Ισλανδία, Αυστρία, Φινλανδία, Λουξεμβούργο), σε δυο κυβερνήσεις της Λατινικής Αμερικής (Χιλή, Κούβα) και σε δυο της Ασίας (Ινδονησία, Ιράν).
Καταρχάς, με τη συμμετοχή, το ΚΚΕ συνέβαλε στην επαναφορά και νομιμοποίηση μιας αστικής κυβέρνησης και ενός αστικού πολιτικού συστήματος χρεοκοπημένου στη συνείδηση της λαϊκής πλειοψηφίας. Οπως υπογράμμισε αργότερα ο ίδιος ο Γ. Παπανδρέου:
«Μόνον η συμμετοχή του ΚΚΕ εις την Κυβέρνησιν μας ήνοιγε τας πύλας της Ελλάδος. Και διά τούτο την επεδίωξα - και ευτυχώς κατορθώθη» («Καθημερινή», 2-3-1948). ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Ο ρόλος των ΕΑΜιτών υπουργών και υφυπουργών στην κυβέρνηση ήταν ρόλος αστικής διαχείρισης. Αυτό διαφάνηκε πιο κατηγορηματικά στο κρίσιμο υπουργείο των Οικονομικών (υπουργός Α. Σβώλος, υφυπουργός Αγγ. Αγγελόπουλος). Τα πρώτα μέτρα της μεταπολεμικής ανοικοδόμησης σχεδιάστηκαν από κοινού με τα στελέχη του Βρετανικού Θησαυροφυλακίου Μπάιλι και κατόπιν από τους Γουάιλι και Λόιντ, όπως και με τον συνδιοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας, Ξενοφώντα Ζολώτα. Βασικά ζητήματα υπήρξαν το νομισματικό, το επισιτιστικό, καθώς και η σύνταξη του προϋπολογισμού, που σύμφωνα με τον «Ριζοσπάστη», επρόκειτο να «είναι απόλυτα ισοσκελισμένος» και βασισμένος «πάνω σε υγιές νόμισμα» («Ριζοσπάστης», 2-11-1944).
ΔιαγραφήΣτις 9 Νοέμβρη 1944 αποφασίστηκε η κυκλοφορία της νέας δραχμής, η οποία ισοδυναμούσε με 50 δισ. παλιές, ενώ η ισοτιμία της με τη χάρτινη λίρα ορίστηκε στις 600 νέες δραχμές.
«Ενας από τους κυριότερους σκοπούς της κυβέρνησης», δήλωσε ο Α. Σβώλος, ήταν «να κινήσουμε ξανά τον παραγωγικό μηχανισμό της χώρας. Η σταθεροποίηση ήταν η απαραίτητη αφετηρία. Θ' απαιτηθεί όμως σκληρή εργασία για να ζωογονηθεί η οικονομία και να αυξηθεί η παραγωγή».
Ποια τάξη είχε τα κλειδιά της οικονομίας - την εξουσία
Παρότι το ΚΚΕ και το ΕΑΜ κατείχαν όλα τα οικονομικά υπουργεία, αναγκάστηκαν συχνά να συναινέσουν σε μέτρα που μόνο φιλολαϊκό χαρακτήρα δεν είχαν.
Στο επίπεδο των μισθών, π.χ., ορίστηκε μέσος μισθός για τους εργάτες και τους υπαλλήλους, ο οποίος, όπως τόνισε ο Α. Σβώλος στη σχετική εισήγησή του, θα κρατούνταν χαμηλά προκειμένου να δοθεί ώθηση στην οικονομία - τη μεταπολεμική καπιταλιστική ανασυγκρότηση. «Η εργατική τάξη», υπογράμμισε, «έδωσε τόσες θυσίες για την απελευθέρωση της χώρας και κάνει τώρα επίσης μεγάλη θυσία για την ανοικοδόμηση του τόπου, αφού δέχεται χαμηλό επίπεδο ημερομισθίων για τους δύο μήνες, Νοέμβρη και Δεκέμβρη και τούτο για να συμβάλλει με όλες της τις δυνάμεις στην κίνηση της παραγωγικής μηχανής» («Ριζοσπάστης», 14-11-1944).
«...Οι βιομήχανοι και οι διάφοροι μεγαλοεπιχειρηματίες - γράφει ο Β. Μπαρτζιώτας - χρησιμοποίησαν τη νομισματική μεταρρύθμιση, για να κατεβάσουν τα μεροκάματα και τους μισθούς (...). Οι εργάτες της Αθήνας - Πειραιά έκαναν αυστηρή κριτική στο ΚΚΕ και το ΕΑΜ (...). Διαδήλωναν καθημερινά έξω από το Πολιτικό Γραφείο του πρωθυπουργού και τα άλλα υπουργεία και απαιτούσαν να αυξηθούν τα μεροκάματα και οι μισθοί, να πληρώσουν τα σπασμένα της σταθεροποίησης - μεταρρύθμισης όχι οι εργαζόμενοι, αλλά η πλουτοκρατική ολιγαρχία, η οποία θησαύρισε στον πόλεμο» (Βασίλης Μπαρτζιώτας, «Η Εθνική Αντίσταση στην Αδούλωτη Αθήνα», εκδ. «Σύγχρονη Εποχή», Αθήνα, 1984, σελ. 345). ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
α, 1984, σελ. 345).
ΔιαγραφήΟ αστικός Τύπος έγραφε: «Τι θα γίνη λοιπόν; Το ΚΚΕ θα είναι ταυτοχρόνως Κυβέρνησις και πεζοδρόμιον; Συμπολίτευσις και αντιπολίτευσις; Δεν γίνεται αυτό» («Ελευθερία», 2-11-1944).
«Θα πρέπει όμως κι οι βιομήχανοι απ' τη μεριά τους», έγραφε ο Π. Δελμής (του Οικονομολογικού Τμήματος Μελετών του ΕΑΜ), «Πρώτο: να πάψουν να αποκρύβουν πρώτες ύλες όπως αποκαλύφθηκε σε ορισμένες τυπικές περιπτώσεις (εργοστάσιο Λαναρά). Δεύτερο, να βοηθήσουν το Υπουργείο και τις αρμόδιες αρχές για την κίνηση των επιχειρήσεών τους σπεύδοντας πρόθυμα να δώσουν ειλικρινή στοιχεία για τις δυνατότητες κίνησης της βιομηχανίας τους. Τρίτο, να μην κρατάνε στάση αντεργατική (ο τύπος έγραψε για ένα γνωστό βιομήχανο που κυνηγούσε μια εργάτρια μεσ' το εργοστάσιό του). Τέταρτο, να δείξουν ότι κατανοούν την ανάγκη να συνεισφέρουν στον κοινό αγώνα του λαού ένα μέρος τουλάχιστο απ' το επιχειρηματικό τους κέρδος, παράγοντας γρήγορα, φτηνά και σε μεγάλη ποσότητα τα είδη που χρειάζεται ο λαός» («Νέα Ελλάδα», 20-11-1944 ).
Μέτρα, όπως η επιβολή «έκτακτης φορολογίας» στους 1.000 πλουσιότερους Ελληνες (που υπολογιζόταν να αποφέρει συνολικά περίπου 1.500.000 λίρες και θα καταβαλλόταν σε χρυσό σε 4 τριμηνιαίες δόσεις - άγνωστο τελικά αν υλοποιήθηκε), δεν έθιγαν στο ελάχιστο την ουσία του προβλήματος: Ποια τάξη κατείχε τα κλειδιά της οικονομίας και - βεβαίως - την εξουσία. Οι βιομήχανοι κράτησαν κλειστά τα εργοστάσια, παρά τις σχετικές οικονομικές ενισχύσεις που έλαβαν («Ριζοσπάστης», 1-11-1944), ενώ υπήρξαν και περιπτώσεις όπου οι ίδιοι οι εργάτες έπαιρναν στα χέρια τους την παραγωγή, όπως π.χ. στα λιγνιτωρυχεία Καλογρέζας - Νέου Ηρακλείου και στα Ναυπηγεία Σαλαμίνας.
Οσον αφορούσε το υπουργείο Εργασίας (υπουργός Μ. Πορφυρογένης), αποφασίστηκαν η ίδρυση Ταμείου Ανεργίας και επίδομα ανεργίας στο 40% του μισθού, η επέκταση του 8ωρου στους κλάδους όπου δεν ίσχυε έως τότε κ.ά. («Ριζοσπάστης», 21-11-1944, 24-11-1944).
Ωστόσο, θεσπίστηκαν και μια σειρά άλλα μέτρα, όπως π.χ. η δυνατότητα των επιχειρήσεων «να θέτουν το πλεονάζον τμήμα» των εργαζομένων τους «εις κατάστασιν διαθεσιμότητος, συνεπαγομένην με αναστολήν της μισθοδοσίας, άνευ λύσεως της εργασιακής σχέσεως»(«Εφημερίς της Κυβερνήσεως», 25-11-1944, (ΦΕΚ 26)). ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Η πείρα διδάσκει
ΔιαγραφήΗ συμμετοχή του ΚΚΕ και του ΕΑΜ στην αστική κυβέρνηση του 1944 αποτελεί απτό παράδειγμα για το πόσο ουτοπικός είναι ο ισχυρισμός ότι χάρη στη μαχητικότητα και τη συνέπεια του Κομμουνιστικού Κόμματος είναι δυνατό μία τέτοια κυβέρνηση να ακολουθήσει φιλολαϊκό δρόμο ή - σε κάθε περίπτωση - να πάρει τουλάχιστον κάποια μέτρα υπέρ του λαού και ν' ανοίξει σιγά - σιγά τον δρόμο για έναν ευνοϊκότερο συσχετισμό στην πάλη για το σοσιαλισμό. Αντίθετα με αυτήν την ανεδαφική προσμονή, η πείρα και εκείνης της περιόδου διδάσκει ότι η συμμετοχή στις αστικές κυβερνήσεις - σε πείσμα των πιο καλών προθέσεων - γίνεται φραγμός στη λαϊκή πάλη και οδηγεί σε πισωγύρισμα με αρνητικές επιπτώσεις και για πολλά χρόνια.
Στο πλαίσιο της συμμετοχής σε αστική κυβέρνηση, δεν είναι δυνατό να υπάρξουν επωφελείς για το λαό συμβιβασμοί, από τη στιγμή που το ΚΚ έχει κάνει ήδη την πρώτη και θεμελιώδη υποχώρηση, προκειμένου να συμμετάσχει σε αυτήν την κυβέρνηση: Εχει παραιτηθεί από την πάλη για την εργατική εξουσία και συνεπώς από τον στόχο της κοινωνικοποίησης των μέσων παραγωγής.
Το ΚΚΕ και το ΕΑΜ χρεώθηκαν σε μεγάλο βαθμό τα μη φιλολαϊκά μέτρα που πάρθηκαν αυτήν την περίοδο, χάριν των αναγκών της καπιταλιστικής ανασυγκρότησης, όπως επίσης και την αποτυχία άλλων μέτρων, για παράδειγμα στο μέτωπο της καταπολέμησης της ανεργίας, του πληθωρισμού. Ταυτόχρονα, εφόσον οι ΕΑΜικοί υπουργοί αντιμετώπιζαν τα ζητήματα «από τα πάνω», ο λαϊκός παράγοντας υποτιμήθηκε ή ακόμα και τέθηκε στο περιθώριο.
Στις 15 Οκτώβρη 1944, η ΚΕ του Εργατικού ΕΑΜ ανέλαβε καθήκοντα προσωρινής διοίκησης της ΓΣΕΕ, με σκοπό την αποκατάσταση των συνδικαλιστικών ελευθεριών, τη διενέργεια αρχαιρεσιών στα συνδικάτα και τη σύγκληση ενός πραγματικού συνεδρίου της ΓΣΕΕ. Σημειώνεται ότι στις 18 Αυγούστου 1944 η ΚΕ του ΕΕΑΜ αποφάσισε το ΕΕΑΜ να χρησιμοποιεί «από δω και στο εξής τον τίτλο Γενική Συνομοσπονδία των Εργατών της Ελλάδας» με 16μελή Διοίκηση («Κείμενα της Εθνικής Αντίστασης», τόμ. Α', εκδ. «Σύγχρονη Εποχή», Αθήνα, 1981, σελ. 200).
Αυτήν την περίοδο η ΓΣΕΕ διακήρυττε πως «η εργατοϋπαλληλική τάξη θα υποστηρίξει την Κυβέρνηση στην πραγματοποίηση των σκοπών της» («Ριζοσπάστης», 5-11-1944 ).
Από τη μεριά του, ο Παπανδρέου διαβεβαίωνε τους εκπροσώπους των εργαζομένων «ότι η κυβέρνηση πιστεύει σταθερά στη λαοκρατία και αποβλέπει στη δημιουργία του λαϊκού σοσιαλιστικού κράτους» («Ριζοσπάστης», 7-11-1944).
Οπως ήταν επόμενο, το γενικότερο πρόβλημα της στρατηγικής του ΚΚΕ είχε άμεσο αντίκτυπο στην κατεύθυνση της πάλης του συνδικαλιστικού κινήματος. Σε σύσκεψη μεταξύ των εκπροσώπων της ΓΣΕΕ, των βιομηχάνων και των αρμόδιων υπουργών, υπό την προεδρία του Γ. Παπανδρέου (7 Νοέμβρη 1944), με αντικείμενο τη λειτουργία των εργοστασίων, ο Κ. Θέος, μιλώντας εξ ονόματος της ΓΣΕΕ, τόνισε μεταξύ άλλων:
«Ο αγώνας των εργατών που έφερε εθνική ένωση δεν είχε σαν επιδίωξη να κάμει προνομιούχο τάξη την εργατική. Ο εργατικός κόσμος είναι έτοιμος με αυταπάρνηση να συμβάλει με όλες του τις δυνάμεις στην προσπάθεια της ανασυγκρότησης».
Διαβεβαίωσε ακόμη «ότι και οι εργάτες αναγνωρίζουν ότι και μεγάλο μέρος των βιομηχάνων έδειξε κατά το διάστημα της σκλαβιάς πατριωτική στάση». Ο υπουργός Εργασίας Μ. Πορφυρογένης, με τη σειρά του, τόνισε ότι «πρέπει να μην έχουμε προκαταλήψεις (...) και πρέπει να κατανοήσουμε ότι όλοι αγωνιζόμαστε με όλες μας τις δυνάμεις για να μπούμε από την ανωμαλία στην ομαλότητα» («Ριζοσπάστης», 8-11-1944).
Το συμπέρασμα είναι ότι ο λαός, ακόμα και ένοπλος, θα παραμένει εγκλωβισμένος στο αστικό πλαίσιο, από τη στιγμή που το Κομμουνιστικό Κόμμα συμμετέχει σε αστική κυβέρνηση και δεν οργανώνει την αυτοτελή δράση της εργατικής τάξης για την ανατροπή της αστικής εξουσίας.
Με πληροφορίες απο "Ρ" Θ. Λ...... Στρατάρχη μου συγνώμη για το ξεβράκωμα του Μανιαδάκη αλλά το ήθελε η ψυχή του. Είναι Μαζόχα χαχαχαχαχαχα ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
του Μάκη Μαΐλη, μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ
ΔιαγραφήΤο να διαφωνεί κάποιος με το Πρόγραμμα που ψήφισε το 15ο Συνέδριο του ΚΚΕ και να το λέει, αποτελεί δικαίωμά του και συνιστά μία επιλογή. Λαθεμένη, αλλά μία επιλογή. Εξάλλου, οι σελίδες του «Ριζοσπάστη» είναι εξαιρετικά φιλόξενες. Δημοσιεύουν - γιατί έτσι πρέπει - και άρθρα εργαζομένων στο «Ριζοσπάστη» που καταφέρονται κατά του ΚΚΕ. Κάτι αντίστοιχο δεν θα μπορούσαν οι συγκεκριμένοι συντάκτες ούτε να διανοηθούν, αν εργάζονταν σε οποιαδήποτε άλλη εφημερίδα.
Όμως, το να διαφωνεί κάποιος με το Πρόγραμμα του 15ου Συνεδρίου και τώρα να εμφανίζεται ως διαπρύσιος υπερασπιστής του, κατακεραυνώνοντας τις Θέσεις της ΚΕ για το 19ο Συνέδριο ότι δήθεν το παραβιάζουν, είναι κάτι που δεν το θέλει ούτε ο θεός, ούτε ο διάβολος. Και δυστυχώς, αυτή τη στάση κρατούν και διατυπώνουν δημοσίως ορισμένα κομματικά μέλη μπροστά στο 19ο Συνέδριο. Ας σταθούμε σε δύο παραδείγματα.
Στον προσυνεδριακό διάλογο για το 15ο Συνέδριο, ο Α. Σκυλλάκος τοποθετήθηκε σαφέστατα υπέρ των αποφάσεων του 10ου Συνεδρίου, καθώς και υπέρ του 11ου και του 12ου, σημειώνοντας ότι το σχέδιο Προγράμματος για το 15ο Συνέδριο «δεν πρωτοτυπεί» σε σχέση με τα παραπάνω Συνέδρια! Έγραψε στον προσυνεδριακό διάλογο για το 15ο Συνέδριο: «Δεν πρέπει να εγκαταλείψουμε την ιδέα της "ενιαίας επαναστατικής πορείας" που είχαμε στο 10ο, 11ο, 12ο Συνέδριο» («Ριζοσπάστης» 29/4/1996)!
Άλλα αντ' άλλων... Γιατί το 15ο κινούνταν σε τελείως αντίθετη κατεύθυνση, αφού ήταν το Συνέδριο που καθόρισε ότι η επανάσταση στην Ελλάδα θα είναι σοσιαλιστική και ότι η πάλη των τάξεων κατευθύνεται στη λύση της βασικής αντίθεσης κεφάλαιο - εργασία. Αυτό είναι το θεμελιακό που ψήφισε το 15ο Συνέδριο. Σε αυτό στέκονται ακλόνητα και οι Θέσεις για το 19ο Συνέδριο, όπως στέκονταν και οι αποφάσεις των προηγούμενων Συνεδρίων.
Κατά το δοκούν εκτίμηση των αποφάσεων του 15ου Συνεδρίου κάνει με το άρθρο του και ο Β. Καλαματιανός, διαστρεβλώνοντας τις αποφάσεις του 15ου Συνεδρίου. Έγραψε: «Σε αντίθεση με την πείρα του διεθνούς κινήματος και του ΚΚΕ που πάντα έβαζε τακτικούς στόχους (...) η ΚΕ προβάλλει σαν άμεση μοναδική λύση την εξουσία της εργατικής τάξης, όπως γίνεται και με τις Θέσεις για το 19ο Συνέδριο» («Ριζοσπάστης» 23/2/2013).
Από ποιο σημείο των αποφάσεων του 15ου Συνεδρίου προκύπτει ότι το ΚΚΕ έβαζε άλλον στόχο, πέρα από αυτόν της εργατικής εξουσίας; Θα είχε ενδιαφέρον, όσοι επικαλούνται κάτι τέτοιο, να το αποδείξουν με βάση τα ντοκουμέντα του 15ου Συνεδρίου. Αλλά τέτοια ντοκουμέντα δεν υπάρχουν. Υπάρχει μόνο η διαφωνία ως προς τη στρατηγική που χάραξε το 15ο Συνέδριο. Θεμιτό; Θεμιτό. Αλλά να λέγεται και όχι να παρερμηνεύονται τα ντοκουμέντα, προκειμένου να «αποδειχθεί» η προσωπική αντίθετη άποψη.
Κανένα συμπέρασμα δεν έχουν βγάλει - οι παραπάνω και άλλοι - από την αντεπανάσταση του 1989 - 1991. Και επιχειρούν (ανεπιτυχώς) με άρθρα - καρμπόν να αντικρούσουν τις Θέσεις για το 19ο Συνέδριο (και όχι μόνο αυτές, αλλά και τις αποφάσεις του 18ου και των άλλων συνεδρίων, αλλά και τις αποφάσεις του 15ου σε τελευταία ανάλυση). Κανένα συμπέρασμα για τον εκφυλισμό που οδήγησε δεκάδες κομμουνιστικά κόμματα η στρατηγική των σταδίων ή των «μεταβατικών κυβερνήσεων» ή όπως αλλιώς θέλει να τις ονομάσει καθένας. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Έτσι, από τα άρθρα - καρμπόν απουσιάζει και η παραμικρή αναφορά στην πολιτική των ΚΚ (π.χ. της Δυτικής Ευρώπης) και το τεράστιο μερίδιο ευθύνης τους για το πού οδηγήθηκε το εργατικό κίνημα σε αυτές τις χώρες. Ταυτόχρονα αποσιωπάται πλήρως το γεγονός ότι η πολιτική του ΚΚΕ έχει επιβεβαιωθεί σε όλα τα ζητήματα (καπιταλιστική κρίση, ΕΕ, τι κίνημα χρειάζεται σήμερα, κυβερνήσεις αστικής διαχείρισης κ.ά.). Και επιπλέον σε αυτή την επιβεβαιωμένη πολιτική εκτοξεύουν κατηγορίες με βάση το εκλογικό αποτέλεσμα! Κάνουν δηλαδή το ίδιο που κάνουν τα Μέσα του κεφαλαίου, ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Την ίδια στιγμή:
ΔιαγραφήΑποδίδουν στην τότε (σωστή όπως λένε) στρατηγική των ΚΚ την εγκαθίδρυση της εργατικής εξουσίας σε σειρά χωρών της Ευρώπης μετά από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, παραγνωρίζοντας τον καθοριστικό ρόλο του Κόκκινου Στρατού και γενικά της Σοβιετικής Ένωσης, που χάρη στην ισχύ της έγειρε η πλάστιγγα υπέρ των εργατικών δυνάμεων. Ας θυμηθούμε τι είπε σχετικά ο Β. Μ. Μολότοφ στην εναρκτήρια ομιλία του προς το 19ο Συνέδριο του ΚΚΣΕ:
«Ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος τέλειωσε με την ήττα των φασιστών επιδρομέων, πράγμα που απελευθέρωσε από πολλές απόψεις τις δυνάμεις του λαϊκο-απελευθερωτικού κινήματος της Ευρώπης και της Ασίας. Στις νέες συνθήκες που δημιουργήθηκαν, ιδιαίτερα χάρη στον αποφασιστικό ρόλο της Σοβιετικής Ένωσης σ' αυτόν τον πόλεμο, έγινε δυνατή η στροφή που έκαναν στη μεταπολεμική περίοδο μια σειρά χώρες από τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης στο νέο δρόμο, το δρόμο της δημιουργίας και της ανάπτυξης λαϊκοδημοκρατικών κρατών. Έτσι μπήκε η αρχή για ένα νέο στάδιο στην ανάπτυξη του διεθνούς σοσιαλισμού» (Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ, 1949 - 1968, Β΄ τόμος, σελ. 95).
Κατά την άποψη του Α. Σκυλλάκου, για την τραγωδία στη Χιλή έφταιξε ο Αλιέντε (!) και όχι η στρατηγική του ΚΚ Χιλής, που ήταν και στρατηγική του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος. Έγραψε στο «Ριζοσπάστη» της 1/3/2013: «Η ήττα στη Χιλή δεν οφειλόταν στο ότι από τη φύση της η συνεργασία ήταν θνησιγενής, αλλά γιατί ο Αλιέντε δεν πήρε τα κατάλληλα μέτρα για να περάσει στα χέρια της κυβέρνησης η πραγματική εξουσία»! (σημείωση Μ. Μ.: Μήπως είναι καιρός να ψάξουμε για έναν... καλύτερο Αλιέντε;).
Για τα λάθη του ΚΚΕ στην Κατοχή έφταιξε γενικώς η ηγεσία του. Καμία σχέση δεν είχε μ' αυτά η στρατηγική του Κόμματος... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Παρακάτω: Ποια συμπεράσματα βγαίνουν από τις εξελίξεις στην Κύπρο ιδιαίτερα από το Νοέμβρη 2012 και ποια γραμμή επιβεβαιώνεται; Εκείνη που υποστηρίζουν ή η θέση του ΚΚΕ για το ότι είναι αδύνατο να ασκηθεί φιλολαϊκή πολιτική, ανεξάρτητα από προθέσεις, όταν τα μέσα παραγωγής ανήκουν στους καπιταλιστές και η εξουσία είναι αστική; Κουβέντα δεν έχει γραφτεί για τις εξελίξεις στην Κύπρο στα άρθρα - καρμπόν.
ΔιαγραφήΑκόμα: Ποια συμπεράσματα βγάζουν από τον λεγόμενο κοινοβουλευτικό δρόμο «για το πέρασμα στο σοσιαλισμό», που χαντάκωσε τελείως τα ΚΚ, δρόμο που προτείνουν, υπεραμυνόμενοι και σήμερα της «μεταβατικής κυβέρνησης» που κατά τη γνώμη τους πρέπει το ΚΚΕ να επιδιώξει; Απλούστατα, δεν βγάζουν κανένα συμπέρασμα.
Η κατηγορία προς το ΚΚΕ ότι ακολουθεί σεχταριστική πολιτική, από τη μία είναι για γέλια, ενώ από την άλλη αποκαλύπτει ότι ο στόχος τους είναι να υπάρχει ένα ΚΚΕ που η εμβέλειά του δεν θα βγαίνει από το πλαίσιο της αστικής διαχείρισης. Γιατί το ΚΚΕ και τις όποιες κοινοβουλευτικές δυνατότητες αξιοποιεί και στα πιο αντιδραστικά συνδικάτα δουλεύει. Γιατί το ΚΚΕ όχι μόνο δεν θέτει ως όρο για τη συσπείρωση δυνάμεων τη συμφωνία τους με τη συνολική πολιτική του, αλλά οι κομμουνιστές παλεύουν μαζί με τους άλλους εργαζόμενους και αυτοαπασχολούμενους ακόμα και για ένα επιμέρους ζήτημα.
Η συμμαχία των κοινωνικών δυνάμεων που έκανε λόγο το ΑΑΔΜ και την οποία το 15ο Συνέδριο εκτιμούσε ως το κύριο είναι η ίδια ακριβώς με εκείνη που περιέχεται και στη Λαϊκή Συμμαχία. Όμως, το ΚΚΕ είναι υποχρεωμένο να τονίζει και να δουλεύει με στόχο αυτή η συμμαχία να κατευθύνει τη δράση της προς την εξουσία. Ως προς αυτό η εργατική τάξη και οι σύμμαχοί της θα πεισθούν με την ίδια τους την πείρα ότι είναι ανάγκη έτσι αυτή να προχωρήσει. Η Λαϊκή Συμμαχία έχει αντιμονοπωλιακό αντικαπιταλιστικό περιεχόμενο, γιατί ο μονοπωλιακός καπιταλισμός και ο ιμπεριαλισμός είναι έννοιες ταυτόσημες, ανεξάρτητα από το μέγεθος της Α ή της Β χώρας και τη θέση της στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα.
Όμως, το πρόβλημα που έχουν οι αρθρογράφοι είναι η επιδίωξη για συμμαχία με τμήματα της αστικής τάξης, ιδιαίτερα με τη σοσιαλδημοκρατία. Αυτή η επιδίωξη αναδύεται μέσα από την αρθρογραφία τους. Γι' αυτό και επί της ουσίας είναι αντίθετοι με την πάλη για τη διαμόρφωση εκείνου του κινήματος που έχει ανάγκη η εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Είναι προσηλωμένοι σε ένα κίνημα που θα στηρίζει συμμαχίες με αστικά και οπορτουνιστικά κόμματα, ένα κίνημα που θα αγωνίζεται για να αναδειχθεί η «μεταβατική κυβέρνηση» και θα τη στηρίζει.
Αν δεν είναι έτσι, τότε ποια η έννοια της αναφοράς διαφόρων στον αμυντικό πόλεμο σε αντίθεση με τον επιθετικό και επομένως στη διαφορετική στάση που κατά την άποψή τους θα πρέπει να κρατήσει το ΚΚΕ στην πρώτη περίπτωση, σε αντίθεση με τη δεύτερη; Αν δεν είναι έτσι, ποια η έννοια της εμμονής τους σε χώρα προτεκτοράτο (τα ίδια λένε και όλοι του λεγόμενου αντιμνημονιακού φάσματος), σε υποτελή ελληνική αστική τάξη, όταν η τελευταία συμμετέχει με πλήρη τη θέλησή της σε όλους τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και πολέμους, για να ισχυροποιεί περισσότερο τη θέση της;
Τα πράγματα είναι καθαρά και από τα ομολογημένα και από τα ανομολόγητα. Όμως το ΚΚΕ στην 95χρονη Ιστορία του έχει βιώσει τα πάντα και έχει βγάλει συμπεράσματα αμετάκλητα.
Αναδημοσιεύεται από τον «Ριζοσπάστη» της Παρασκευής 29 Μάρτη 2013 ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
https://www.902.gr/eidisi/politiki/13009/arthra-karmpon-me-omologimena-kai-anomologita-plin-fanera ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΔιαγραφήΟ ΛΕΝΙΝ πολύ έγκαιρα το 1903 έφτιαξε το κόμμα των Μπολσεβίκων σε πλήρη ρήξη με τους φορείς όλων των οπορτουνιστικών απόψεων με τις θέσεις του ΑΠΡΙΛΗ είπαν τελειώσαμε με την φεουδαρχία έχουμε Καπιταλισμό αντιμετώπισαν το φασιστικό κίνημα Κορνίλοφ χωρίς ποτέ να μπούνε στην ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΕΡΕΝΣΚΙ και την ανέτρεψαν. Η Πραγματικότητα είναι εδώ και είναι πεισματάρα. Οι Φορείς όλων των οπορτουνιστικών απόψεων είναι ο χειρότερος εχθρός του λαού. Χειρότεροι και απο τους φασίστες. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΔιαγραφήΣχετικά με τον Χίτλερ και την άνοδό του στην εξουσία:
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Τρότσκι, εξόριστος στην Τουρκία, στην Πρίγκηπο, έκανε διαρκώς εκκλήσεις (1928 - 1933) προς το γερμανικό προλεταριάτο:
«Ενωθείτε πάνω στη βάση του Ενιαίου Μετώπου εργάτες της Γερμανίας σοσιαλδημοκράτες και κομμουνιστές, γιατί διαφορετικά θα νικήσει ο Χίτλερ και θα περάσει σαν οδοστρωτήρας πάνω από την Ευρώπη, αν όχι πάνω από την ανθρωπότητα».
Από την Ευρώπη πέρασε.
Μέχρι τότε ο Τρότσκι δεν έβαζε ζήτημα επαναστατικής ανατροπής της γραφειοκρατίας με την πολιτική επανάσταση, ούτε ζήτημα νέας Διεθνούς. Περιοριζότανε στη μεταρρύθμιση λέγοντας:
«Αν επιτευχθεί το Ενιαίο Μέτωπο, θα νικήσει ο σοσιαλισμός στη Γερμανία. Και τότε θα απελευθερωθεί η ΕΣΣΔ από την ιμπεριαλιστική περικύκλωση και θα επανέλθουνε τα κόμματα και η Διεθνής στο δρόμο του μαρξισμού».https://www.rizospastis.gr/story.do?id=11231881 Ο Πουλιόπουλος με τον Τρότσκι λέγανε τα ίδια με την Οπορτουνιστική Κ.Δ μετά το 1935. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Η 3η Ολομέλεια του 1930 υιοθέτησε προγραμματικά το παραπάνω τελευταίο σημείο της απόφασης του 6ου Συνεδρίου της ΚΔ, ότι δηλαδή η επανάσταση στην Ελλάδα θα ήταν προλεταριακή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠερίπου δύο μήνες μετά από την Εκκληση της ΚΔ και την εκλογή του Νίκου Ζαχαριάδη ως Γραμματέα της ΚΕ, συνήλθε στη Χαλκίδα η 4η Ολομέλεια (δεύτερο δεκαπενθήμερο του Δεκέμβρη του 1931)16, που τοποθετήθηκε με το ίδιο περιεχόμενο σχετικά με τη στρατηγική του ΚΚΕ: «Με την εργατική τάξη και τα εκμεταλλευόμενα λαϊκά στρώματα της πόλης και του κάμπου, με όλα τα τμήματα της ΚΔ που βαδίζουν επικεφαλής της πάλης κατά του καπιταλισμού [...] εμπρός στην πάλη για την επαναστατική διέξοδο από την κρίση, για τον κόκκινο Οχτώβρη στην Ελλάδα, για το σοσιαλισμό»17.
Εχει σημασία ν’ αναφερθεί ότι η 4η Ολομέλεια έκανε λόγο για «ελληνικό ιμπεριαλισμό που συμμετέχει στις πολεμικές προετοιμασίες για το μοίρασμα της λείας» και για «επαναστατική διέξοδο απ’ την κρίση»18. Με βάση την παραπάνω γενική γραμμή κινήθηκε το ΚΚΕ και το επόμενο διάστημα.
Το Δεκέμβρη του 1932 συνήλθε στη Χαλκίδα η 5η Ολομέλεια της ΚΕ, μερικούς μήνες μετά από τη 12η Ολομέλεια της ΕΕΚΔ (Αύγουστος-Σεπτέμβρης 1932). Η τελευταία είχε καθορίσει ως εξής τα καθήκοντα της πάλης των ΚΚ: «…1) ενάντια στην επίθεση του κεφαλαίου 2) ενάντια στο φασισμό και την αντίδραση 3) ενάντια στον επερχόμενο ιμπεριαλιστικό πόλεμο και ενάντια στην επέμβαση κατά της Σοβιετικής Ενωσης»19.Εχει καταγραφεί, για παράδειγμα, η μαρτυρία του Φρανς Ζούπκα, μέλους της ΚΕ του ΚΚ Τσεχοσλοβακίας, συγκρατούμενου του Ζαχαριάδη στο Νταχάου, ο οποίος έγραψε αργότερα σε έκθεσή του προς το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ: «Θυμάμαι, με πολλή περηφάνια μιλούσε πάντα για τους αγώνες των Ελλήνων ανταρτών και τους έθετε πάνω από όλους. Ηταν πεπεισμένος ότι στην Ελλάδα η εργατική τάξη είναι ικανή μόνη της να νικήσει και ότι στην Ελλάδα μετά την ήττα του φασισμού μπορεί να γίνει μόνο δικτατορία του προλεταριάτου. Δεν θεωρούσε αναγκαίο και ούτε πίστευε στη δυνατότητα δημιουργίας πλατειού αντιφασιστικού μετώπου όλων των προοδευτικών δυνάμεων»26.https://www.komep.gr/m-article/I-STRATIGIKI-TOY-KKE-ME-GG-TIS-KE-TON-NIKO-ZAXARIADI-1931-1956/ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Ο ΛΕΝΙΝ πολύ σωστά έλεγε ότι θα κάνεις οποιοδήποτε ΕΛΙΓΜΟ ακόμα και με το διάολο πάντα όμως με την γραμμή κοινωνική συμμαχία Σοσιαλφασισμός. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήhttps://www.efsyn.gr/politiki/2803_enas-mensebikos-poy-den-tin-prodose Ο Μεγάλος ...ιστορικός.... της Αυγής των ...συντακτών.... του σύριζα για τον Αντικομουνιστή Μενσεβίκο ΥΠΕΞ το 1921 στην Γεωργία που πολέμησε ενάντια στους Μπολσεβίκους σύμμαχος... με κόμμα στο ...ΕΑΜ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ... όπως και οι Αντικομουνιστές Σβώλος Τσιριμώκος Μ.Κύρκος με τα κόμματα τους. Να πάρουμε λέει την ηγεμονία χαχαχαχαχα Μιλάμε για οπορτουνιστική τρέλα.... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχω μια απορία: Επειδή τα πολλά σχόλια (14 (δεκατέσσερα!) που 99% είναι επανάληψη προηγουμένων και κόπι-πέιστ ουσιαστικά άσχετων προς το σχόλιό μου κειμένων από το "Ρ") και ιδίως τα πολλά συνοδευτικά παραληρηματικά λόγια είναι μεγάλη φτώχεια θα 'θελα μία και μοναδική παραπομπή στο έργο του Λένιν που να χρησιμοποιεί ο Λένιν τον όρο "σοσιαλφασισμός" ή, τελοσπάντων, να τον εξηγεί ή να τον υποστηρίζει. Δεν χρειάζονται "σεντόνια", φτάνει ο τόμος και η σελίδα των "Απάντων". Έτσι για να διαφωτιστώ κι εγώ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΓραμματικός
Α, και κάτι άλλο: Από πότε ο Γκαγκάριν έγινε "στρατάρχης"; Κοσμοναύτης ήταν κι όχι "στρατάρχης", αλλά ο σχολιαστής μάλλον έχει κοντά στ' άλλα μπερδέψει και τα μπούτια του και δεν ξέρει σε ποιο μπλογκ γράφει (νομίζει πως βρίσκεται στη "Λαϊκή Εξουσία"). Δεν πειράζει, τα 'χουν αυτά τα παραληρήματα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΓραμματικός
Ο ΛΕΝΙΝ πολύ έγκαιρα το 1903 έφτιαξε το κόμμα των Μπολσεβίκων σε πλήρη ρήξη με τους φορείς όλων των οπορτουνιστικών απόψεων με τις θέσεις του ΑΠΡΙΛΗ είπαν τελειώσαμε με την φεουδαρχία έχουμε Καπιταλισμό αντιμετώπισαν το φασιστικό κίνημα Κορνίλοφ χωρίς ποτέ να μπούνε στην ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΕΡΕΝΣΚΙ και την ανέτρεψαν. Η Πραγματικότητα είναι εδώ και είναι πεισματάρα. Οι Φορείς όλων των οπορτουνιστικών απόψεων είναι ο χειρότερος εχθρός του λαού. Χειρότεροι και απο τους φασίστες. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ ΛΕΝΙΝ πολύ σωστά έλεγε ότι θα κάνεις οποιοδήποτε ΕΛΙΓΜΟ ακόμα και με το διάολο πάντα όμως με την γραμμή κοινωνική συμμαχία Σοσιαλφασισμός. Καλή χώνεψη Μανιαδάκη. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι πάλι ευχαριστώ Γκαγκάριν για τα σχόλια του Μανιαδάκη που είναι η πλήρη δικαίωση των θέσεων των Κομμουνιστών. Οταν σταματήσουν να Σκούζουν θα ψάξουμε τι λάθος κάναμε. Το Γλέντι με τους Χαφιέδες θα συνεχιστεί χωρίς έλεος. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήhttps://antivaro-for-marx-and-lenin.blogspot.com/2018/02/blog-post.html Καλή χώνεψη Μανιαδάκη άντε άλλαξε καλσόν και έλα πάλι να γίνεις ΤΣΙΡΚΟ χαχαχα ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήhttps://laikhexousia.blogspot.com/2015/10/blog-post_2.html Για εσένα Χαφιεδάκο απο τον ΛΕΝΙΝ με ...αγάπη...χαχαχαχα. Να προσέχεις 73 χρονών ...άνθρωπος... μη σε χάσουμε και που θα βρούμε τέτοιο νούμερο χαχαχαχα ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι, από τα άρθρα - καρμπόν απουσιάζει και η παραμικρή αναφορά στην πολιτική των ΚΚ (π.χ. της Δυτικής Ευρώπης) και το τεράστιο μερίδιο ευθύνης τους για το πού οδηγήθηκε το εργατικό κίνημα σε αυτές τις χώρες. Ταυτόχρονα αποσιωπάται πλήρως το γεγονός ότι η πολιτική του ΚΚΕ έχει επιβεβαιωθεί σε όλα τα ζητήματα (καπιταλιστική κρίση, ΕΕ, τι κίνημα χρειάζεται σήμερα, κυβερνήσεις αστικής διαχείρισης κ.ά.). Και επιπλέον σε αυτή την επιβεβαιωμένη πολιτική εκτοξεύουν κατηγορίες με βάση το εκλογικό αποτέλεσμα! Κάνουν δηλαδή το ίδιο που κάνουν τα Μέσα του κεφαλαίου, ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Την ίδια στιγμή:
ΑπάντησηΔιαγραφήΑποδίδουν στην τότε (σωστή όπως λένε) στρατηγική των ΚΚ την εγκαθίδρυση της εργατικής εξουσίας σε σειρά χωρών της Ευρώπης μετά από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, παραγνωρίζοντας τον καθοριστικό ρόλο του Κόκκινου Στρατού και γενικά της Σοβιετικής Ένωσης, που χάρη στην ισχύ της έγειρε η πλάστιγγα υπέρ των εργατικών δυνάμεων. Ας θυμηθούμε τι είπε σχετικά ο Β. Μ. Μολότοφ στην εναρκτήρια ομιλία του προς το 19ο Συνέδριο του ΚΚΣΕ:
«Ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος τέλειωσε με την ήττα των φασιστών επιδρομέων, πράγμα που απελευθέρωσε από πολλές απόψεις τις δυνάμεις του λαϊκο-απελευθερωτικού κινήματος της Ευρώπης και της Ασίας. Στις νέες συνθήκες που δημιουργήθηκαν, ιδιαίτερα χάρη στον αποφασιστικό ρόλο της Σοβιετικής Ένωσης σ' αυτόν τον πόλεμο, έγινε δυνατή η στροφή που έκαναν στη μεταπολεμική περίοδο μια σειρά χώρες από τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης στο νέο δρόμο, το δρόμο της δημιουργίας και της ανάπτυξης λαϊκοδημοκρατικών κρατών. Έτσι μπήκε η αρχή για ένα νέο στάδιο στην ανάπτυξη του διεθνούς σοσιαλισμού» (Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ, 1949 - 1968, Β΄ τόμος, σελ. 95).
Κατά την άποψη του Α. Σκυλλάκου, για την τραγωδία στη Χιλή έφταιξε ο Αλιέντε (!) και όχι η στρατηγική του ΚΚ Χιλής, που ήταν και στρατηγική του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος. Έγραψε στο «Ριζοσπάστη» της 1/3/2013: «Η ήττα στη Χιλή δεν οφειλόταν στο ότι από τη φύση της η συνεργασία ήταν θνησιγενής, αλλά γιατί ο Αλιέντε δεν πήρε τα κατάλληλα μέτρα για να περάσει στα χέρια της κυβέρνησης η πραγματική εξουσία»! (σημείωση Μ. Μ.: Μήπως είναι καιρός να ψάξουμε για έναν... καλύτερο Αλιέντε;).
Για τα λάθη του ΚΚΕ στην Κατοχή έφταιξε γενικώς η ηγεσία του. Καμία σχέση δεν είχε μ' αυτά η στρατηγική του Κόμματος... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Η πείρα διδάσκει
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ συμμετοχή του ΚΚΕ και του ΕΑΜ στην αστική κυβέρνηση του 1944 αποτελεί απτό παράδειγμα για το πόσο ουτοπικός είναι ο ισχυρισμός ότι χάρη στη μαχητικότητα και τη συνέπεια του Κομμουνιστικού Κόμματος είναι δυνατό μία τέτοια κυβέρνηση να ακολουθήσει φιλολαϊκό δρόμο ή - σε κάθε περίπτωση - να πάρει τουλάχιστον κάποια μέτρα υπέρ του λαού και ν' ανοίξει σιγά - σιγά τον δρόμο για έναν ευνοϊκότερο συσχετισμό στην πάλη για το σοσιαλισμό. Αντίθετα με αυτήν την ανεδαφική προσμονή, η πείρα και εκείνης της περιόδου διδάσκει ότι η συμμετοχή στις αστικές κυβερνήσεις - σε πείσμα των πιο καλών προθέσεων - γίνεται φραγμός στη λαϊκή πάλη και οδηγεί σε πισωγύρισμα με αρνητικές επιπτώσεις και για πολλά χρόνια.
Στο πλαίσιο της συμμετοχής σε αστική κυβέρνηση, δεν είναι δυνατό να υπάρξουν επωφελείς για το λαό συμβιβασμοί, από τη στιγμή που το ΚΚ έχει κάνει ήδη την πρώτη και θεμελιώδη υποχώρηση, προκειμένου να συμμετάσχει σε αυτήν την κυβέρνηση: Εχει παραιτηθεί από την πάλη για την εργατική εξουσία και συνεπώς από τον στόχο της κοινωνικοποίησης των μέσων παραγωγής.
Το ΚΚΕ και το ΕΑΜ χρεώθηκαν σε μεγάλο βαθμό τα μη φιλολαϊκά μέτρα που πάρθηκαν αυτήν την περίοδο, χάριν των αναγκών της καπιταλιστικής ανασυγκρότησης, όπως επίσης και την αποτυχία άλλων μέτρων, για παράδειγμα στο μέτωπο της καταπολέμησης της ανεργίας, του πληθωρισμού. Ταυτόχρονα, εφόσον οι ΕΑΜικοί υπουργοί αντιμετώπιζαν τα ζητήματα «από τα πάνω», ο λαϊκός παράγοντας υποτιμήθηκε ή ακόμα και τέθηκε στο περιθώριο.
Στις 15 Οκτώβρη 1944, η ΚΕ του Εργατικού ΕΑΜ ανέλαβε καθήκοντα προσωρινής διοίκησης της ΓΣΕΕ, με σκοπό την αποκατάσταση των συνδικαλιστικών ελευθεριών, τη διενέργεια αρχαιρεσιών στα συνδικάτα και τη σύγκληση ενός πραγματικού συνεδρίου της ΓΣΕΕ. Σημειώνεται ότι στις 18 Αυγούστου 1944 η ΚΕ του ΕΕΑΜ αποφάσισε το ΕΕΑΜ να χρησιμοποιεί «από δω και στο εξής τον τίτλο Γενική Συνομοσπονδία των Εργατών της Ελλάδας» με 16μελή Διοίκηση («Κείμενα της Εθνικής Αντίστασης», τόμ. Α', εκδ. «Σύγχρονη Εποχή», Αθήνα, 1981, σελ. 200).
Αυτήν την περίοδο η ΓΣΕΕ διακήρυττε πως «η εργατοϋπαλληλική τάξη θα υποστηρίξει την Κυβέρνηση στην πραγματοποίηση των σκοπών της» («Ριζοσπάστης», 5-11-1944 ).
Από τη μεριά του, ο Παπανδρέου διαβεβαίωνε τους εκπροσώπους των εργαζομένων «ότι η κυβέρνηση πιστεύει σταθερά στη λαοκρατία και αποβλέπει στη δημιουργία του λαϊκού σοσιαλιστικού κράτους» («Ριζοσπάστης», 7-11-1944).
Οπως ήταν επόμενο, το γενικότερο πρόβλημα της στρατηγικής του ΚΚΕ είχε άμεσο αντίκτυπο στην κατεύθυνση της πάλης του συνδικαλιστικού κινήματος. Σε σύσκεψη μεταξύ των εκπροσώπων της ΓΣΕΕ, των βιομηχάνων και των αρμόδιων υπουργών, υπό την προεδρία του Γ. Παπανδρέου (7 Νοέμβρη 1944), με αντικείμενο τη λειτουργία των εργοστασίων, ο Κ. Θέος, μιλώντας εξ ονόματος της ΓΣΕΕ, τόνισε μεταξύ άλλων:
«Ο αγώνας των εργατών που έφερε εθνική ένωση δεν είχε σαν επιδίωξη να κάμει προνομιούχο τάξη την εργατική. Ο εργατικός κόσμος είναι έτοιμος με αυταπάρνηση να συμβάλει με όλες του τις δυνάμεις στην προσπάθεια της ανασυγκρότησης».
Διαβεβαίωσε ακόμη «ότι και οι εργάτες αναγνωρίζουν ότι και μεγάλο μέρος των βιομηχάνων έδειξε κατά το διάστημα της σκλαβιάς πατριωτική στάση». Ο υπουργός Εργασίας Μ. Πορφυρογένης, με τη σειρά του, τόνισε ότι «πρέπει να μην έχουμε προκαταλήψεις (...) και πρέπει να κατανοήσουμε ότι όλοι αγωνιζόμαστε με όλες μας τις δυνάμεις για να μπούμε από την ανωμαλία στην ομαλότητα» («Ριζοσπάστης», 8-11-1944).
Το συμπέρασμα είναι ότι ο λαός, ακόμα και ένοπλος, θα παραμένει εγκλωβισμένος στο αστικό πλαίσιο, από τη στιγμή που το Κομμουνιστικό Κόμμα συμμετέχει σε αστική κυβέρνηση και δεν οργανώνει την αυτοτελή δράση της εργατικής τάξης για την ανατροπή της αστικής εξουσίας.
Με πληροφορίες απο "Ρ" Θ. Λ...... Στρατάρχη μου συγνώμη για το ξεβράκωμα του Μανιαδάκη αλλά το ήθελε η ψυχή του. Είναι Μαζόχα χαχαχαχαχαχα ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Πάλι πολλά (εφτά (7) αυτή τη φορά, έπεσε λίγο ο ρυθμός ξεπατικώματος) σχόλια και οι αντίστοιχες παραληρηματικές κραυγές, αλλά απάντηση στην απλή ερώτησή μου καμιά. Και πώς θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά, αφού ο Λένιν πουθενά δεν αναφέρεται στο έργο του σε "σοσιαλφασισμό", γιατί ο φασισμός εμφανίστηκε λίγο πριν από το θάνατό του, ενώ ο ίδιος βρισκόταν για λόγους υγείας εκτός ενεργού πολιτικής δράσης. Για "σοσιαλσωβινισμό" μιλάει, για "σοσιαλεθνικισμό" μιλάει, για "σοσιαλιμπεριαλισμό" μιλάει (όχι, βέβαια, με την έννοια που του δίνουν οι μαοϊκοί), για "σοσιαλπροδοσία" μιλάει, αλλά για "σοσιαλφασισμό", το επαναλαμβάνω, πουθενά δεν μιλάει. Και για όποιον είναι εξοικειωμένος, έστω και στοιχειωδώς, με τη σχολαστική, θα έλεγα, λενινιστική ακρίβεια των ταξικών-πολιτικών χαρακτηρισμών/ορισμών που αποτελούν έναν από τους πυρήνες της μ-λ κοσμοθεωρίας, είναι σαφές ότι ο Λένιν ποτέ δεν ταύτιζε ή εξίσωνε άκριτα πολιτικά κινήματα και κόμματα ή οικονομικά-πολιτικά φαινόμενα εξωχρονικά ή εξωταξικά, όπως δείχνει κι η μακρά πορεία που ακολούθησε για να καταλήξει στον ορισμό του ιμπεριαλισμού. Το ίδιο ισχύει και για το φασισμό: δεν θα μπορούσε - και είναι αμφίβολο κι αν το επιχειρούσε - να χαρακτηρίσει/ορίσει το φασισμό και μάλιστα να προσδιορίσει τι εστί "σοσιαλφασισμός" στα μέσα της δεκαετίας του 1910, όταν ο φασισμός ανδρώθηκε κι αναπτύχθηκε από τα μέσα της δεκαετίας του 1920, μετά δηλαδή το θάνατο του Λένιν. Και χρειάζονται οι μεταφυσικοί ετεροχρονιστικοί ακροβατισμοί του "Αντίβαρου" για να εξισωθεί ο "σοσιαλεθνικισμός" του Λένιν με το "σοσιαλφασισμό", άγονη προσπάθεια που αναγκάζει τον "Αντίβαρο" να βγάλει τον Λένιν... προφήτη (αλήθεια της Παλαιάς ή της Καινής Διαθήκης;), γελοιότητα αυτή καθαυτή καθώς ο Λένιν ως μεγαλοφυής επαναστάτης μπορούσε να προβλέψει - και το έκανε πάμπολλες φορές με καταπληκτική επιτυχία - , αλλά... προφήτης δεν ήταν. Κι αναγκάστηκε ο "Αντίβαρος" να καταφύγει σε τέτοιους είδους εξωφρενικούς ακροβατισμούς, γιατί πατέρας της θεωρίας του "σοσιαλφασισμού" δεν υπήρξε ο μαρξιστής Λένιν, αλλά ο οπορτουνιστής Ζινόβιεφ. Είναι αλήθεια πως το κομμουνιστικό κίνημα ασπάστηκε για ένα χρονικό διάστημα αυτή τη θεωρία - οι λόγοι ήταν πολλοί και διάφοροι, αλλά μια εξήγησή τους θα ξεπερνούσε κατά πολύ τα όρια αυτού του ήδη εκτενούς σχολίου – , ωσότου αποδείχτηκε η πολιτική-θεωρητική αβελτηρία της. Σήμερα το ΚΚΕ πουθενά σε ντοκουμέντα του δεν επικαλείται ή υποστηρίζει ή προπαγανδίζει τη θεωρία του "σοσιαλφασισμού". Κι είναι χαρακτηριστικό, για να ολοκληρώσω, ότι σήμερα στην Ελλάδα ο μόνος πολιτικός φορέας που επικαλείται, υποστηρίζει και προπαγανδίζει το "σοσιαλφασισμό" είναι η ομάδα των ανεκδιήγητων της "ΟΑΚΚΕ" με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό. Σημειώνω, κλείνοντας, ότι πρέπει κάποια στιγμή να πάψουν διάφοροι να εκμεταλλεύονται το γενικότερο επίπεδο μ-λ κατάρτισης στην Ελλάδα παραμυθιάζοντας με απίθανες ανακρίβειες κι οφθαλμοφανή λάθη όσους αναζητούν πληροφόρηση στα ΜΚΚ. Ο παραληρηματικός σχολιαστής, για να μείνω σ' ένα μόνο ενδεικτικό παράδειγμα, επανειλημμένα χαρακτηρίζει "αριστερή" την κυβέρνηση Κερένσκι, πράγμα που αποδείχνει πως δεν ξέρει πού πάνε τα τέσσερα: και οι δυο κυβερνήσεις που συγκρότησε ο Κερένσκι ως πρωθυπουργός πριν την Οκτωβριανή Επανάσταση ήταν κυβερνήσεις συνασπισμού με ισχυρή συμμετοχή της Δεξιάς (Καντέτοι) και των Δεξιών Σοσιαλεπαναστατών (Εσέρων) και πιο αδύναμη συμμετοχή των Ριζοσπαστών Δημοκρατών (Κέντρο), των Μενσεβίκων και εξωκομματικών τεχνοκρατών. Σταματώ εδώ και δεν πρόκειται να επανέλθω (ξέρω ο παραληρηματικός θα ξεφουρνίσει τα ατέλειωτα καρμπόν του με τα συνοδευτικά διαστροφικά του παραληρήματα ("ξεβράκωμα", "σκισμένο καλσόν", "μαζόχα" κλπ.), αλλά δεν πειράζει, το χρειάζεται για να ξεθυμαίνει, είναι δύσκολοι οι καιροί...).
ΑπάντησηΔιαγραφήΓραμματικός
Ενα μεγάλο ευχαριστώ Γκαγκάριν σε παραδέχομαι. Είναι καλύτερη δικαίωση των θέσεων του ΛΕΝΙΝ και του ΚΚΕ η απόλυτη ξεφτίλα του Μανιαδάκη που σε λίγο θα έρθει με άλλο καλσόν για να συνεχίσει να γίνεται Τσίρκο. Αυτά παθαίνει όποιος προσπαθεί να ντύσει οπορτουνιστή τον ΛΕΝΙΝ. Δεν υπάρχει τίποτα παράξενο. Είναι τα χειρότερα κατακάθια της κοινωνίας με τους φασίστες μπροστά τους να μοιάζουν αγγελούδια. Και πάλι Μπράβο. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΔιαγραφήΗ πείρα διδάσκει
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ συμμετοχή του ΚΚΕ και του ΕΑΜ στην αστική κυβέρνηση του 1944 αποτελεί απτό παράδειγμα για το πόσο ουτοπικός είναι ο ισχυρισμός ότι χάρη στη μαχητικότητα και τη συνέπεια του Κομμουνιστικού Κόμματος είναι δυνατό μία τέτοια κυβέρνηση να ακολουθήσει φιλολαϊκό δρόμο ή - σε κάθε περίπτωση - να πάρει τουλάχιστον κάποια μέτρα υπέρ του λαού και ν' ανοίξει σιγά - σιγά τον δρόμο για έναν ευνοϊκότερο συσχετισμό στην πάλη για το σοσιαλισμό. Αντίθετα με αυτήν την ανεδαφική προσμονή, η πείρα και εκείνης της περιόδου διδάσκει ότι η συμμετοχή στις αστικές κυβερνήσεις - σε πείσμα των πιο καλών προθέσεων - γίνεται φραγμός στη λαϊκή πάλη και οδηγεί σε πισωγύρισμα με αρνητικές επιπτώσεις και για πολλά χρόνια.
Στο πλαίσιο της συμμετοχής σε αστική κυβέρνηση, δεν είναι δυνατό να υπάρξουν επωφελείς για το λαό συμβιβασμοί, από τη στιγμή που το ΚΚ έχει κάνει ήδη την πρώτη και θεμελιώδη υποχώρηση, προκειμένου να συμμετάσχει σε αυτήν την κυβέρνηση: Εχει παραιτηθεί από την πάλη για την εργατική εξουσία και συνεπώς από τον στόχο της κοινωνικοποίησης των μέσων παραγωγής.
Το ΚΚΕ και το ΕΑΜ χρεώθηκαν σε μεγάλο βαθμό τα μη φιλολαϊκά μέτρα που πάρθηκαν αυτήν την περίοδο, χάριν των αναγκών της καπιταλιστικής ανασυγκρότησης, όπως επίσης και την αποτυχία άλλων μέτρων, για παράδειγμα στο μέτωπο της καταπολέμησης της ανεργίας, του πληθωρισμού. Ταυτόχρονα, εφόσον οι ΕΑΜικοί υπουργοί αντιμετώπιζαν τα ζητήματα «από τα πάνω», ο λαϊκός παράγοντας υποτιμήθηκε ή ακόμα και τέθηκε στο περιθώριο.
Στις 15 Οκτώβρη 1944, η ΚΕ του Εργατικού ΕΑΜ ανέλαβε καθήκοντα προσωρινής διοίκησης της ΓΣΕΕ, με σκοπό την αποκατάσταση των συνδικαλιστικών ελευθεριών, τη διενέργεια αρχαιρεσιών στα συνδικάτα και τη σύγκληση ενός πραγματικού συνεδρίου της ΓΣΕΕ. Σημειώνεται ότι στις 18 Αυγούστου 1944 η ΚΕ του ΕΕΑΜ αποφάσισε το ΕΕΑΜ να χρησιμοποιεί «από δω και στο εξής τον τίτλο Γενική Συνομοσπονδία των Εργατών της Ελλάδας» με 16μελή Διοίκηση («Κείμενα της Εθνικής Αντίστασης», τόμ. Α', εκδ. «Σύγχρονη Εποχή», Αθήνα, 1981, σελ. 200).
Αυτήν την περίοδο η ΓΣΕΕ διακήρυττε πως «η εργατοϋπαλληλική τάξη θα υποστηρίξει την Κυβέρνηση στην πραγματοποίηση των σκοπών της» («Ριζοσπάστης», 5-11-1944 ).
Από τη μεριά του, ο Παπανδρέου διαβεβαίωνε τους εκπροσώπους των εργαζομένων «ότι η κυβέρνηση πιστεύει σταθερά στη λαοκρατία και αποβλέπει στη δημιουργία του λαϊκού σοσιαλιστικού κράτους» («Ριζοσπάστης», 7-11-1944).
Οπως ήταν επόμενο, το γενικότερο πρόβλημα της στρατηγικής του ΚΚΕ είχε άμεσο αντίκτυπο στην κατεύθυνση της πάλης του συνδικαλιστικού κινήματος. Σε σύσκεψη μεταξύ των εκπροσώπων της ΓΣΕΕ, των βιομηχάνων και των αρμόδιων υπουργών, υπό την προεδρία του Γ. Παπανδρέου (7 Νοέμβρη 1944), με αντικείμενο τη λειτουργία των εργοστασίων, ο Κ. Θέος, μιλώντας εξ ονόματος της ΓΣΕΕ, τόνισε μεταξύ άλλων:
«Ο αγώνας των εργατών που έφερε εθνική ένωση δεν είχε σαν επιδίωξη να κάμει προνομιούχο τάξη την εργατική. Ο εργατικός κόσμος είναι έτοιμος με αυταπάρνηση να συμβάλει με όλες του τις δυνάμεις στην προσπάθεια της ανασυγκρότησης».
Διαβεβαίωσε ακόμη «ότι και οι εργάτες αναγνωρίζουν ότι και μεγάλο μέρος των βιομηχάνων έδειξε κατά το διάστημα της σκλαβιάς πατριωτική στάση». Ο υπουργός Εργασίας Μ. Πορφυρογένης, με τη σειρά του, τόνισε ότι «πρέπει να μην έχουμε προκαταλήψεις (...) και πρέπει να κατανοήσουμε ότι όλοι αγωνιζόμαστε με όλες μας τις δυνάμεις για να μπούμε από την ανωμαλία στην ομαλότητα» («Ριζοσπάστης», 8-11-1944).
Το συμπέρασμα είναι ότι ο λαός, ακόμα και ένοπλος, θα παραμένει εγκλωβισμένος στο αστικό πλαίσιο, από τη στιγμή που το Κομμουνιστικό Κόμμα συμμετέχει σε αστική κυβέρνηση και δεν οργανώνει την αυτοτελή δράση της εργατικής τάξης για την ανατροπή της αστικής εξουσίας.
Με πληροφορίες απο "Ρ" Θ. Λ...... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
https://laikhexousia.blogspot.com/2015/10/blog-post_2.html Για εσένα Χαφιεδάκο απο τον ΛΕΝΙΝ με ...αγάπη...χαχαχαχα. Να προσέχεις 73 χρονών ...άνθρωπος... μη σε χάσουμε και που θα βρούμε τέτοιο νούμερο χαχαχαχα ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήhttps://antivaro-for-marx-and-lenin.blogspot.com/2018/02/blog-post.html Καλή χώνεψη Μανιαδάκη άντε άλλαξε καλσόν και έλα πάλι να γίνεις ΤΣΙΡΚΟ χαχαχα ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΣχετικά με τον Χίτλερ και την άνοδό του στην εξουσία:
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Τρότσκι, εξόριστος στην Τουρκία, στην Πρίγκηπο, έκανε διαρκώς εκκλήσεις (1928 - 1933) προς το γερμανικό προλεταριάτο:
«Ενωθείτε πάνω στη βάση του Ενιαίου Μετώπου εργάτες της Γερμανίας σοσιαλδημοκράτες και κομμουνιστές, γιατί διαφορετικά θα νικήσει ο Χίτλερ και θα περάσει σαν οδοστρωτήρας πάνω από την Ευρώπη, αν όχι πάνω από την ανθρωπότητα».
Από την Ευρώπη πέρασε.
Μέχρι τότε ο Τρότσκι δεν έβαζε ζήτημα επαναστατικής ανατροπής της γραφειοκρατίας με την πολιτική επανάσταση, ούτε ζήτημα νέας Διεθνούς. Περιοριζότανε στη μεταρρύθμιση λέγοντας:
«Αν επιτευχθεί το Ενιαίο Μέτωπο, θα νικήσει ο σοσιαλισμός στη Γερμανία. Και τότε θα απελευθερωθεί η ΕΣΣΔ από την ιμπεριαλιστική περικύκλωση και θα επανέλθουνε τα κόμματα και η Διεθνής στο δρόμο του μαρξισμού».https://www.rizospastis.gr/story.do?id=11231881 Ο Πουλιόπουλος με τον Τρότσκι λέγανε τα ίδια με την Οπορτουνιστική Κ.Δ μετά το 1935. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Σεχτάρ ο Τρομερός26 Αυγούστου 2021 - 12:45 μ.μ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟχι, Πάνο, δε συμφωνώ, πως η "Κοινωνική Συμμαχία" εγγυάται κάτι. Η "Κ.Σ." είναι κι αυτή ένα εργαλείο και οχι αυτοσκοπός. "Κοινωνική Συμμαχία", όπως και "Μέτωπο" για τί; Εχεις παρατηρήσει, πως και το Κεφάλαιο με "Κοινωνική Συμμαχία" ουκ ολίγες φορές πέτυχε τους σκοπούς του; Εκαναν ο Μεταξάς η ο Παπαδόπουλος συμμαχία με άλλο κόμμα όταν κατέλαβαν την Κυβέρνηση; Ισα-ίσα διακήρυξαν την χρεοκοπία και απαξίωση όλων των άλλων κομμάτων! Σημασία έχει πως η δική τους "Κοινωνική Συμμαχία" σκόπευε ακριβώς το αντίθετο από τη δική μας: Την πλήρη υποδούλωση του Λαού στο μονοπωλιακό κεφάλαιο.
Θα μου πείς, τώρα, γιατί θέτει το Κόμμα, και ορθώς κατά τη γνώμη μου, επιτακτικά την ανάγκη της "Κοινωνικής Συμμαχίας";
Γιατί, (λέω εγώ...) με τον δεδομένο/αδιαπραγμάτευτο στόχο-αναγκαιότητα της Σοσιαλιστικής Επανάστασης και μόνο, χωρίς "σκαλοπάτια", και στις συγκεκριμένες συνθήκες της πλήρους κυριαρχίας, πολιτικής και ιδεολογικής, της Αντίδρασης, είναι απλά ο μόνος δρόμος σήμερα για να συσπειρωθεί ο Λαός στην πάλη του σε αυτή την κατεύθυνση και να μην ξεστρατήσει σε τραγωδία, όπως επανειλημμένα έγινε στο παρελθόν.
Οταν συζητάω με φίλους και γνωστούς, που έχουν ενδοιασμούς για τον πιθανό "σεχταριστικό" χαρακτήρα της πρότασης για "Λ.Σ.", τους θέτω το εξής απλό ερώτημα: "Να κάνουμε, πολιτική συμμαχία; Εντάξει, αλλά πές μου, με ποιανούς από τους σημερινούς υπάρχοντες σχηματισμούς;!" Kαι οι εξ αυτών καλοπροαίρετοι συνομιλητές συμφωνούν.
Ασε, που, κατά τη γνώμη μου, σε καμιά περίπτωση κανένα νουνεχές πολιτικό υποκείμενο δεν πρέπει να παραιτείται από την άμεση/αδιαμεσολάβητη πρόσβαση στον Λαό. Αλλιώς αυτοκαταργείται σαν λαϊκός φορέας. Πόσο μάλλον, το Κόμμα της ε.τ.
Αλλά, όλα τα παραπάνω ισχύουν με την προϋπόθεση του στόχου της Σοσ. Επανάστασης, αλλιώς μένουν γράμμα κενό. Αυτή, λοιπόν, είναι η πραγματική εγγύηση, θαρρώ.
----------------------
Επίσης, θα ήθελα να πως στον Γραμματικό παραπάνω, πως καλές είναι οι διακηρύξεις για το "ποιός θάχει το πάνω χέρι", μόνο, που δεν υπάρχει τρόπος να εξασφαλιστεί προκαταβολικά η οργανωτικά αυτό, και μάλιστα στα Μέτωπα λαμβάνονται μέτρα ακριβώς για να μην συμβαίνει αυτό. Εκτός αν οι συμβαλλόμενοι αποδέχονται τον ρόλο της μαριονέτας η του χειροκροτητή, πράγμα, βέβαια, αρκετά ύποπτο στην τελευταία περίπτωση για την ειλικρίνεια τους και τις πραγματικές προθέσεις τους. Τάχουμε δεί κι αυτά.
Το "ποιός έχει το πάνω χέρι το αποφασίζει ο Λαός, όταν σπάσει τα δεσμά του από την άρχουσα τάξη. Αυτό έγινε στις ειδικές συνθήκες της κατοχής, όταν η μισή α/τ πρόδωσε την Πατρίδα στους Ναζί και η άλλη μισή τη κοπάνησε στα Κάϊρα.
Ούτε στο ΕΑΜ ούτε σην ΠΕΕΑ είχε πλειοψηφία το ΚΚΕ. Μπορεί να κάνω και λάθος, αλλά μικρή σημασία έχει. Σημασία έχει ότι ο Λαός ακολουθούσε "τυφλά" το ΚΚΕ, και σχεδόν όλοι οι υπόλοιποι "παράγοντες" σύμμαχοι κλπ. δε λέγανε γνώμη, αν πρώτα δε μαθαίνανε "τι λέει το Κόμμα". To είχε κατακτημένο το "πάνω χέρι" στην Κατοχή το Κόμμα. Αλλά ούτε κι αυτό στάθηκε εγγύηση της ευτυχούς η έστω ηρωικότερης έκβασης των πραγμάτων.
Πρέπει και το Κόμμα να ξέρει τι θέλει, κι αυτό, που θέλει να είναι το σωστό. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Ο ΛΕΝΙΝ πολύ έγκαιρα το 1903 έφτιαξε το κόμμα των Μπολσεβίκων σε πλήρη ρήξη με τους φορείς όλων των οπορτουνιστικών απόψεων με τις θέσεις του ΑΠΡΙΛΗ είπαν τελειώσαμε με την φεουδαρχία έχουμε Καπιταλισμό αντιμετώπισαν το φασιστικό κίνημα Κορνίλοφ χωρίς ποτέ να μπούνε στην ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΕΡΕΝΣΚΙ και την ανέτρεψαν. Η Πραγματικότητα είναι εδώ και είναι πεισματάρα. Οι Φορείς όλων των οπορτουνιστικών απόψεων είναι ο χειρότερος εχθρός του λαού. Χειρότεροι και απο τους φασίστες. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφή....Σημειώνω, κλείνοντας, ότι πρέπει κάποια στιγμή να πάψουν οι Κομμουνιστές να εκμεταλλεύονται το γενικότερο επίπεδο οπορτουνιστικής κατάρτισης στην Ελλάδα παραμυθιάζοντας με απίθανες ανακρίβειες κι οφθαλμοφανή λάθη όσους αναζητούν πληροφόρηση στα ΜΚΚ...... Αυτό να μη το περιμένεις. Ο Αγώνας ενάντια στους φορείς των οπορτουνιστικών απόψεων θα είναι χωρίς έλεος Μανιαδάκη. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΑδυνατώντας να απαντήσει οτιδήποτε ο κάθε Σοσιαλφασίστας την ώρα που ξεβρακώνεται απο τους Κομμουνιστές το μόνο που του μένει είναι να πουλάει ειρωνεία νομίζοντας ο φουκαριάρης πως έτσι ξέμπλεξε ενώ γίνεται περισσότερο καραγκιόζης. Δύσκολοι καιροί για την εργατική τάξη και το λαό. Τι ανάγκη έχουν τα καρακόλια των καπιταλιστών που τους σιτίζουν σε αφθονία. Κατέστρεψαν την Κ.Δ μετά το 1935 την ΕΣΣΔ μετά το 1953 Σταδιακά και συνεχίζουν συνειδητά στον ίδιο δρόμο. Η Αντικομουνιστική τους λύσσα βρίσκεται στο ότι το ΚΚΕ όχι μόνο σώθηκε το 1991 αλλά ξήλωσε και όλα εκείνα που κάθε 20 22 χρόνια γεννούσαν ξανά τον δεξιό και αριστερίστικο Τροτσκιστικό οπορτουνισμό. ...1968 1991... Πετάχτηκαν έξω όλα τα Κεντρίστικα οπορτουνιστικά βαρίδια του Κάουτσκι οι Μανιαδάκηδες ΑΡΑΒΑΝΗΣ ΚΑΛΑΜΑΤΙΑΝΟΣ ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ και σία.... Είναι ...τρομερό λάθος... να λέμε πως είναι ίδιοι με τους Φασίστες. Είναι 1000 φορές χειρότεροι είναι τα χειρότερα κατακάθια της κοινωνίας μέσα απο τους υπονόμους του καπιταλιστικού κράτους. ΣΟΣΙΑΛΦΑΣΙΣΤΕΣ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφή....Σταματώ εδώ και δεν πρόκειται να επανέλθω.... Αλλαξε ψευδώνυμο και έλα πάλι μη μας το κάνεις αυτό... πως θα το αντέξουμε..
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνώνυμος26 Αυγούστου 2021 - 11:51 π.μ....... Οτι δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια...δεν το σώζεις με τίποτα ήρθες να τα βάλεις με τους κομμουνιστές και απλά ξεφτιλίστηκες
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτις 5 Ιούλη 1945 πραγματοποιούνται εκλογές στην Αγγλία. Το Εργατικό Κόμμα κερδίζει τις εκλογές και ο Ουίνστον Τσόρτσιλ χάνει την πρωθυπουργία από τον Κλέμεντ Άτλι. Το Κομμουνιστικό Κόμμα λαμβάνει 102.780 ψήφους και εκλέγει δύο βουλευτές, τους πρώτους στην ιστορία του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα παρουσιάσουμε ορισμένα στιγμιότυπα της απήχησης των εκλογών αυτών (μπορούν εύκολα να βγουν συμπεράσματα για τις υπάρχουσες τότε αυταπάτες ή λαθεμένες αντιλήψεις) στην Ελλάδα μέσα από δημοσιεύματα του ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ.
Η ανακοίνωση των τελικών αποτελεσμάτων (μετά από αναμονή τριών εβδομάδων) γίνεται στις με πρωτοσέλιδο στις 27/7/1945. Ο τίτλος χαρακτηριστικός της αντίληψης που επικρατούσε: «ΠΡΩΤΟΦΑΝΗΣ ΘΡΙΑΜΒΟΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΙΚΏΝ. ΠΑΡΑΤΗΘΗ Ο κ. ΤΣΩΡΤΣΙΛ ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΙ Ο K. ΑΤΛΥ». ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Στο κύριο μάλιστα άρθρο αναφέρονται τα εξής, με τίτλο «Ετυμηγορία παγκόσμιας σημασίας»: «…Η θριαμβευτική επικράτηση του Εργατικού Κόμματος και των συμμάχων του σε βαθμό που ξεπέρασε κάθε πρόβλεψη, είνε η επισφράγιση της θέλησης ενός μεγάλου και σύμμαχου λαού να θέσει τέρμα σε μια εποχή, που καταδικάσθηκε αμετάκλητα με τις αιματηρές θυσίες όλων των Ενωμένων Εθνών…Η εργατική τάξη της Μ. Βρετανίας με την ψήφο της εκφράζει τη θέληση και την απόφαση της να βάλει φραγμό στα επικίνδυνα σχέδια των ανθρώπων της κεφαλαιοκρατικής αυθαιρεσίας. Γιατί οι άνθρωποι αυτοί (σ.σ συντηρητικοί) δεν έκαναν κακό μόνο στην αγγλική εργατική τάξη. Αυτοί ενσάρκωναν το πνεύμα της αντίδρασης σε όλο τον κόσμο. Ήταν οι πρωτεργάτες κάθε αντιδημοκρατικής ροπής και πολιτικής…Ο ελληνικός λαός που με συγκρατημένη την ανάσα του , με ψυχραιμία και αυτοπεποίθηση συμμετείχε με τον τρόπο του στις αγγλικές εκλογές, αισθάνεται δικαιολογημένη χαρά και ικανοποίηση. Όχι πως τρέφει αυταπάτες. Δεν παραγνωρίζει πως και το εργατικό κόμμα κατά πρώτο λόγο εφάρμοζε και θα εφαρμόσει βρετανική πολιτική. Αλά ο ελληνικός λαός που από τους πρώτους πολέμησε στο πλευρό του αγγλικού λαού, στις δύσκολες μέρες της κρίσης του ’40 βρέθηκε δυστυχώς υποχρεωμένος να υψώσει το ανάστημά του και σε μια ένοπλη επέμβαση του Τσώρτσιλ που απόβλεπε στο στραγγαλισμό της δημοκρατικής κοινής νίκης του, κατά μια αχαρακτήριστη παράβαση των συμμαχικών αρχών του πολέμου…Ο λαός μας περιμένει να βρει από εδώ και μπρος μεγαλύτερη κατανόηση πέρα από τη Μάγχη…» ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο ίδιο φύλλο υπάρχει και το συγχαρητήριο του ΕΑΜ προς τον Κλήμεντ Ατλυ
ΑπάντησηΔιαγραφή«Η Κεντρική Επιτροπή του ΕΑΜ συγχαίρουσα εγκάρδια για την εκλογική νίκη εύχεται ευημερίαν στο φίλο και σύμμαχο βρετανικό λαό κάτω από τη φωτισμένη καθοδήγηση του Εργατικού Κόμματος.
Ο Ελληνικός Λαός που αγωνίσθηκε ανένδοτα στο πλευρό των μεγάλων συμμάχων για την ελευθερία και την κοινωνική πρόοδο μέσα σε ένα νέο μεταπολομικό κόσμο, τρέφει σήμερα περισσότερο παρά ποτέ τη βαθειά πεποίθηση, ότι αυτά τα ιδεώδη θα πραγματοποιηθούν με ομαλή δημοκρατική εξέλιξη και στη χώρα του, κοιτίδα της ελευθερίας και της δημοκρατίας
Κεντρική Επιτροπή ΕΑΜ
Δ. ΠΑΡΤΣΑΛΙΔΗΣ»
Ο δε ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ στις εφημερίδες του Εργατικού Κόμματος και του Κομμουνιστικού Κόμματος στέλνει τα ακόλουθα χαιρετιστήρια:
«ΝΤΑΗΛΥ ΧΑΡΑΛΝΤ»
Θερμά συγχαρητήρια για μεγάλη εκλογική νίκη. Έχουμε πεποίθηση ότι η νίκη αυτή ανοίξει νέα περίοδο για σύσφιξη σχέσεων μεταξύ ελληνικού και αγγλικού λαού για ολοκλήρωση νίκης κατά φασισμού και ανοικοδόμοιση παγκοσμίου ειρήνης»
«ΝΤΑΙΗΛΗ ΓΟΥΩΚΕΡ»
Διαβιβάζουμε θερμά συγχαρητήρια Ελληνικού Λαού για μεγάλη νίκη προοδευτικών δυνάμεων Αγγλίας.
Ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι ανταποκρίσεις σχετικά με τη στάση και τα εκλογικά αποτελέσματα του Κ.Κ Αγγλίας. Να σημειώσουμε ότι η εκλογική τακτικά του Κ.Κ με βάση την εκλογική του διακήρυξη είχε ως στόχο: «..Είνε ανάγκη να νικηθούν οι Συντηρητικοί και να κερδίσει την πλειοψηφία στη Βουλή του Εργατικό Κόμμα ή το Κομμουνιστικό Κόμμα. Εμείς θα βοηθήσουμε με όλη μας την ψυχή να νικήσει το Εργατικό Κόμμα. Γι’αυτό περιορίζουμε τον αριθμό των υποψηφίων μας»https://atexnos.gr/%CE%B7-%CE%BD%CE%AF%CE%BA%CE%B7-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B9%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-1945-%CF%83%CF%84%CE%B7/ Αυτό θα πει ...λαοκρατία ευρωκομουνισμός... χαφιεδάκο. ...ζήτω ο καπιταλισμός.... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
....Δεν είναι ανάγκη να είναι οι σύμμαχοι στο μέτωπο πάντα "μαριονέτες" ή "χειροκροτητές", το μέτωπο να εμποδίζει οργανωτικά την καθοδηγητική πρωτοπορία των κομμουνιστών ή, τελοσπάντων, οι σύμμαχοι "ύποπτα" να αποδέχονται το ρόλο της "μαριονέτας" ή του "χειροκροτητή"...... Παντού και πάντα έγινε έτσι γιατί ακριβώς το πολιτικό μέτωπο είναι εργαλείο του καπιταλισμού. Για αυτό ο ΛΕΝΙΝ εφάρμοσε γραμμή ταξικό μέτωπο και κοινωνική συμμαχία και νίκησαν. Η Συνταγή που μας σερβίρεις έπνιξε τα πάντα στο αίμα χαφιεδάκο χωρίς καμία εξαίρεση. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΔες τα προγραμματικά ντοκουμέντα του ΚΚΕ στον αντίστοιχο τόμο των "Επισήμων Κειμένων", διάβασε το "Τι είναι και τι θέλει το ΕΑΜ" (γραμμένο από τον Δημήτρη Γληνό κατ' εντολή του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ) καθώς και το "Λαοκρατία και Σοσιαλισμός" (γραμμένο από τον Πέτρο Ρούσο επίσης κατ' εντολή του ΠΓ) και θα καταλάβεις πως η αποστροφή του Γιώργη Σιάντου σε λόγο του κατά την 44η συνεδρίαση της ΠΕΕΑ στις 27/7/1944 "...Στην Ελλάδα δεν μπορούμε να εφαρμόσουμε σοσιαλισμό κι αν ακόμα όλος ο κόσμος μας πει πάρτε την και κάνετε σοσιαλισμό [...].Η ωρίμανση των συνθηκών οδηγεί σε αστικοδημοκρατικές λύσεις, αλλαγές της κατάστασης [...].Αφού λυθούν όλα αυτά τα αστικοδημοκρατικά προβλήματα, τότε δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για να πάμε προς το σοσιαλισμό, ομαλά, μέσα στη δημοκρατική εξέλιξη" κάθε άλλο παρά τυχαία ήταν (δεν εννοώ, βέβαια, πως ο Σιάντος ήταν "χαφιές" - γελοιότητα άνευ προηγουμένου). Τα αποτελέσματα είναι γνωστά.... Ο Σιάντος και η ηγεσία του ΚΚΕ ήταν οπορτουνιστές γιατί εφάρμοσαν την οπορτουνιστική γραμμή της Κ.Δ μετά το 1935 με εκπληκτική ακρίβεια. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτην Αστούρια όμως η απεργιακή πάλη πήρε οξύτερη μορφή και μετεξελίχθηκε σε ένοπλη εξέγερση των ανθρακωρύχων, με τη συμμετοχή των «Εργατικών και Αγροτικών Αντιφασιστικών Εθνοφρουρών» και της «Ένωσης των Αδελφών Προλετάριων», που καθοδηγούνταν από το ΚΚ Ισπανίας και τη Σοσιαλιστική Νεολαία αντίστοιχα. Ένοπλα σώματα ανθρακωρύχων κυρίευσαν τα οπλοποιεία του Οβιέδο (πρωτεύουσα της Αστούριας) και της Τρουβίας, και οι εργατικές και αγροτικές μάζες συγκρότησαν τη δική τους «Κόκκινη Φρουρά».
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ «Πράβντα», αναφερόμενη στην εξέγερση, έγραψε: «Ολες οι πληροφορίες αναφέρουν πως οι εργατικές μάζες της Αστούριας με τα όπλα στα χέρια βάζουν σαν σκοπό να τελειώσουν μια για πάντα με την κυριαρχία του συγκροτήματος των κεφαλαιοκρατών και γαιοκτημόνων και να εγκαθιδρύσουν τη δική τους επαναστατική κυβέρνηση των εργατών και αγροτών».
Στην πραγματικότητα όμως, παρά τις ανεβασμένες μορφές πάλης που χρησιμοποιούσε το εργατικό κίνημα στην Αστούρια, οι πολιτικοί φορείς που καθοδηγούσαν την εξέγερση δεν διέθεταν επαναστατική στρατηγική. Το ΚΚΙ, στο πλαίσιο της πολιτικής του αντιφασιστικού μετώπου και έχοντας ήδη συμπράξει με το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα Ισπανίας, δεν επεδίωκε την κατάκτηση της εργατικής εξουσίας.
Τελικά τα κυβερνητικά στρατεύματα, με την υποστήριξη της Αεροπορίας και του Πυροβολικού, μετά από πολυήμερες και σκληρές μάχες κατέπνιξαν την εξέγερση. Χιλιάδες ήταν οι νεκροί και οι τραυματίες εργάτες, ενώ πάνω από 30 χιλιάδες εργάτες ρίχτηκαν στις φυλακές.
Βλ. περισσότερα:
- Κώστας Σκολαρίκος, «"Ευρωκομμουνισμός": Θεωρία και στρατηγική υπέρ του κεφαλαίου», εκδ. «Σύγχρονη Εποχή», Αθήνα, 2015, σελ. 155 - 215.
- «Ριζοσπάστης», 9-10/2/2019.
- Ακαδημία Επιστημών ΕΣΣΔ, Παγκόσμια Ιστορία, τόμ. Θ1-Θ2, εκδ. «Μέλισσα», Αθήνα, σελ. 464 - 465.https://www.902.gr/eidisi/istoria/249475/2-2-1936-ta-paidia-ton-skotomenon-kommoynaron-tis-astoyrias-foto ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
....Γράφεις "Το ποιός έχει το πάνω χέρι το αποφασίζει ο Λαός, όταν σπάσει τα δεσμά του από την άρχουσα τάξη." Κι αυτό πώς γίνεται ή πώς έγινε στην Ελλάδα της Κατοχής συγκεκριμένα; Από μόνος του, αυθόρμητα το πετυχαίνει αυτό ο λαός; Είναι, για να υπερβάλω, αποτέλεσμα θείας επιφοίτησης; Διαβάζοντας τη γραμμή σου αυτή δεν μπόρεσα να αποδιώξω την εντύπωση που μου δημιουργήθηκε πως αναρχίζεις στο συγκεκριμένο σημείο, μπορεί να κάνω και λάθος...... Ο Λαός έσπασε τα δεσμά του όταν είδε την μισή αστική τάξη να έχει συμμάχους τους Γερμανούς και η άλλη μισή τους Αγγλους και όταν είδε σε Στάλινγκραντ και Κούρσκ το 1943 να αλλάζει πορεία ο πόλεμος και πολέμησε με την ψυχή του στον απελευθερωτικό ταξικό πόλεμο. Το ΚΚΕ όμως ήταν εγκλωβισμένο απο το 1935 στον Καπιταλισμό με όχημα τον οπορτουνισμό άρα χωρίς στρατηγικό στόχο τον Σοσιαλισμό αλλά τον ...ανθρώπινο καπιταλισμό.... και με το ΕΑΜ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ αντί για ΕΑΜ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ με αποτέλεσμα να καταστραφούν τα πάντα Μανιαδάκη. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ 3η Ολομέλεια του 1930 υιοθέτησε προγραμματικά το παραπάνω τελευταίο σημείο της απόφασης του 6ου Συνεδρίου της ΚΔ, ότι δηλαδή η επανάσταση στην Ελλάδα θα ήταν προλεταριακή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠερίπου δύο μήνες μετά από την Εκκληση της ΚΔ και την εκλογή του Νίκου Ζαχαριάδη ως Γραμματέα της ΚΕ, συνήλθε στη Χαλκίδα η 4η Ολομέλεια (δεύτερο δεκαπενθήμερο του Δεκέμβρη του 1931)16, που τοποθετήθηκε με το ίδιο περιεχόμενο σχετικά με τη στρατηγική του ΚΚΕ: «Με την εργατική τάξη και τα εκμεταλλευόμενα λαϊκά στρώματα της πόλης και του κάμπου, με όλα τα τμήματα της ΚΔ που βαδίζουν επικεφαλής της πάλης κατά του καπιταλισμού [...] εμπρός στην πάλη για την επαναστατική διέξοδο από την κρίση, για τον κόκκινο Οχτώβρη στην Ελλάδα, για το σοσιαλισμό»17.
Εχει σημασία ν’ αναφερθεί ότι η 4η Ολομέλεια έκανε λόγο για «ελληνικό ιμπεριαλισμό που συμμετέχει στις πολεμικές προετοιμασίες για το μοίρασμα της λείας» και για «επαναστατική διέξοδο απ’ την κρίση»18. Με βάση την παραπάνω γενική γραμμή κινήθηκε το ΚΚΕ και το επόμενο διάστημα.
Το Δεκέμβρη του 1932 συνήλθε στη Χαλκίδα η 5η Ολομέλεια της ΚΕ, μερικούς μήνες μετά από τη 12η Ολομέλεια της ΕΕΚΔ (Αύγουστος-Σεπτέμβρης 1932). Η τελευταία είχε καθορίσει ως εξής τα καθήκοντα της πάλης των ΚΚ: «…1) ενάντια στην επίθεση του κεφαλαίου 2) ενάντια στο φασισμό και την αντίδραση 3) ενάντια στον επερχόμενο ιμπεριαλιστικό πόλεμο και ενάντια στην επέμβαση κατά της Σοβιετικής Ενωσης»19.Εχει καταγραφεί, για παράδειγμα, η μαρτυρία του Φρανς Ζούπκα, μέλους της ΚΕ του ΚΚ Τσεχοσλοβακίας, συγκρατούμενου του Ζαχαριάδη στο Νταχάου, ο οποίος έγραψε αργότερα σε έκθεσή του προς το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ: «Θυμάμαι, με πολλή περηφάνια μιλούσε πάντα για τους αγώνες των Ελλήνων ανταρτών και τους έθετε πάνω από όλους. Ηταν πεπεισμένος ότι στην Ελλάδα η εργατική τάξη είναι ικανή μόνη της να νικήσει και ότι στην Ελλάδα μετά την ήττα του φασισμού μπορεί να γίνει μόνο δικτατορία του προλεταριάτου. Δεν θεωρούσε αναγκαίο και ούτε πίστευε στη δυνατότητα δημιουργίας πλατειού αντιφασιστικού μετώπου όλων των προοδευτικών δυνάμεων»26.https://www.komep.gr/m-article/I-STRATIGIKI-TOY-KKE-ME-GG-TIS-KE-TON-NIKO-ZAXARIADI-1931-1956/ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Σχετικά με τον Χίτλερ και την άνοδό του στην εξουσία:
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Τρότσκι, εξόριστος στην Τουρκία, στην Πρίγκηπο, έκανε διαρκώς εκκλήσεις (1928 - 1933) προς το γερμανικό προλεταριάτο:
«Ενωθείτε πάνω στη βάση του Ενιαίου Μετώπου εργάτες της Γερμανίας σοσιαλδημοκράτες και κομμουνιστές, γιατί διαφορετικά θα νικήσει ο Χίτλερ και θα περάσει σαν οδοστρωτήρας πάνω από την Ευρώπη, αν όχι πάνω από την ανθρωπότητα».
Από την Ευρώπη πέρασε.
Μέχρι τότε ο Τρότσκι δεν έβαζε ζήτημα επαναστατικής ανατροπής της γραφειοκρατίας με την πολιτική επανάσταση, ούτε ζήτημα νέας Διεθνούς. Περιοριζότανε στη μεταρρύθμιση λέγοντας:
«Αν επιτευχθεί το Ενιαίο Μέτωπο, θα νικήσει ο σοσιαλισμός στη Γερμανία. Και τότε θα απελευθερωθεί η ΕΣΣΔ από την ιμπεριαλιστική περικύκλωση και θα επανέλθουνε τα κόμματα και η Διεθνής στο δρόμο του μαρξισμού».https://www.rizospastis.gr/story.do?id=11231881 Ο Πουλιόπουλος με τον Τρότσκι λέγανε τα ίδια με την Οπορτουνιστική Κ.Δ μετά το 1935. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
27/08/1905
ΑπάντησηΔιαγραφήΓεννιέται ο Άρης Βελουχιώτης (Θανάσης Κλάρας) στη Λαμία. Το 1922 έγινε μέλος της ΟΚΝΕ και το 1925 μέλος του ΚΚΕ. Ως στρατιώτης οδηγήθηκε στον πειθαρχικό ουλαμό Καλπακίου. Μετά την απόλυσή του ανταποκρίθηκε σε διάφορες κομματικές χρεώσεις και διώχθηκε κατά καιρούς από το αστικό κράτος και τις κυβερνήσεις του. Την περίοδο της δικτατορίας του Μεταξά εξορίστηκε στη Γαύδο και φυλακίστηκε στην Αίγινα (1938). Το 1939 μεταφέρθηκε στην Κέρκυρα. Υπέγραψε δήλωση μετανοίας και αποφυλακίστηκε. Στη διάρκεια της Κατοχής βρέθηκε στην Αθήνα, όπου τον Ιούλη του 1941 συνδέθηκε με την ΚΕ, η οποία τον αποκατέστησε στο Κόμμα. Τον Αύγουστο του ίδιου έτους του ανέθεσε να συγκροτήσει αντάρτικο στρατό. Αυτό το καθήκον ο Άρης το έφερε σε πέρας με τον καλύτερο τρόπο. Το Μάη του 1943 με τη δημιουργία του Γενικού Στρατηγείου του ΕΛΑΣ ανέλαβε καπετάνιος του.
Ο Άρης αντιτάχθηκε στη Συμφωνία της Βάρκιζας και τη χαρακτήρισε λαθεμένη. Στο διάστημα Φλεβάρης - Απρίλης του 1945 ανέλαβε με δική του ευθύνη πρωτοβουλίες για τη συγκρότηση νέου αντάρτικου στρατού, παρά την αντίθετη απόφαση του ΚΚΕ. Η δράση του αυτή είχε ως αποτέλεσμα τη διαγραφή του από το Κόμμα.
Η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη για το Δοκίμιο Ιστορίας του Κόμματος, περίοδος 1918-1949, η οποία πραγματοποιήθηκε στις 23 Ιούνη 2018, αποφάσισε την κομματική αποκατάσταση του Άρη Βελουχιώτη. Συγκεκριμένα στην Απόφαση σημειώνεται:
«Στην Απόφαση της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης (16 Ιούλη 2011) "Για την Πολιτική Αποκατάσταση του Άρη Βελουχιώτη", αναφερόταν μεταξύ άλλων:
"Η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη αποφασίζει την επίσημη πολιτική αποκατάσταση του Αρη Βελουχιώτη . Θεωρεί ότι είχε δίκιο ως προς την εκτίμηση που έκανε για τη Συμφωνία της Βάρκιζας.
Παράλληλα, η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη σημειώνει ότι η διαφωνία του Αρη με τη Συμφωνία της Βάρκιζας δεν δικαιώνει τη στάση του απέναντι στη συλλογική θέση του Κόμματος και την παραβίαση από αυτόν της κομματικής πειθαρχίας, καθώς και την αξιοποίηση από τον Αρη της φήμης και του σεβασμού που είχε κατακτήσει την προηγούμενη περίοδο ως καπετάνιος του ΕΛΑΣ και στέλεχος του ΚΚΕ. Η στάση αυτή, που αποτέλεσε ρήξη με τη θεμελιώδη αρχή του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού, δεν καθιστά δυνατή τη μετά θάνατοαποκατάσταση της κομματικής του ιδιότητας. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη καταγγέλλει την απόπειρα της αστικής και οπορτουνιστικής προπαγάνδας και ιστοριογραφίας, που παίρνουν δήθεν υπό την προστασία τους τον Αρη, για να επιτεθούν στο ΚΚΕ. Στη λαϊκή συνείδηση ο Αρης Βελουχιώτης είναι ταυτισμένος με την ηρωική πορεία του ΚΚΕ, τον αγώνα για την ανατροπή της ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας. Ο Αρης Βελουχιώτηςτάχθηκε υπέρ της ένοπλης πάλης, που την απορρίπτουν όσοι επιχειρούν να τον οικειοποιηθούν".
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο διάστημα που πέρασε από την Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του 2011, η όλη διαδικασία για τη συγγραφή του Α' τόμου του Δοκιμίου Ιστορίας, ιδιαίτερα της περιόδου 1939 - 1949, έδωσαν τη δυνατότητα μεγαλύτερης εμβάθυνσης στη δράση και την κατάσταση του ΚΚΕ στα χρόνια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Μελετήθηκαν παραπέρα η λειτουργία του Κόμματος και η σχέση του με το ΕΑΜ και τον ΕΛΑΣ σε συνθήκες επαναστατικής κατάστασης.
Τεκμηριώνεται το συμπέρασμα ότι η συλλογική λειτουργία των καθοδηγητικών οργάνων (ΠΓ και ΚΕ) ήταν ανεπαρκής, με ανάλογη επίδραση σε όλη τη δομή του ΚΚΕ. Αυτή η ανεπάρκεια εκφράστηκε ακόμα περισσότερο στο διάστημα της απελευθέρωσης και το Δεκέμβρη του 1944, έως την υπογραφή της Συμφωνίας της Βάρκιζας, περίοδο κατά την οποία παραγκωνίστηκε ταυτόχρονα το Γενικό Στρατηγείο του ΕΛΑΣ.
Η υποβάθμιση της συλλογικής λειτουργίας του ΠΓ και της ΚΕ συνεχίστηκε και μετά από την υπογραφή της Συμφωνίας της Βάρκιζας, ενώ εκφράστηκε χαρακτηριστικά και στον τρόπο αντιμετώπισης του Αρη Βελουχιώτη από το ΠΓ. Δίχως να δικαιώνεται η απειθαρχία του, συνάγεται ότι η διαρρηγμένη συλλογική λειτουργία όχι μόνο δεν προσέφερε στον Αρη, καθώς και σε χιλιάδες άλλα κομματικά μέλη, πεδίο για μια ουσιαστική συζήτηση, αλλά και τροφοδοτούσε εξ αντικειμένου φυγόκεντρες κινήσεις, που βεβαίως είχαν πολιτική βάση. Προκάλεσε τη μαζική αντίδραση των μελών του Κόμματος και ΕΛΑΣιτών στη Συμφωνία της Βάρκιζας, που γρήγορα ανατράπηκε από τη ζωή.
Τα παραπάνω ενισχύουν το σκεπτικό ότι η μη κομματική αποκατάσταση του Άρη Βελουχιώτη δεν εναρμονίζεται με την πολιτική του αποκατάσταση που έγινε το 2011. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΚΚΕ αποφασίζει να αποκατασταθεί ολόπλευρα ο Άρης Βελουχιώτης .
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Πανελλαδική Συνδιάσκεψη εκτιμά ότι το ΚΚΕ διαθέτει την απαραίτητη ωριμότητα να κρίνει τα ιστορικά γεγονότα αντικειμενικά και εξάγοντας συμπεράσματα, ένα από τα οποία είναι η ανάγκη τήρησης των αρχών της συλλογικότητας, της σταθερής προσήλωσης στις αρχές λειτουργίας του».. Ενας πραγματικός Μπολσεβίκος που τίμησε τον τίτλο του μέλους του ΚΚΕ μέχρι το τέλος απέναντι στην οπορτουνιστική λαίλαπα που κατέστρεψε τα πάντα τον ΟΚΤΩΒΡΗ ΤΟΥ 1944. Αφιερωμένο στον κάθε Σοσιαλφασίστα Μανιαδάκη που προσπαθεί να μας σερβίρει τον ΛΕΝΙΝ σαν Κάουτσκι και το μόνο που καταφέρνει είναι να γίνεται ΤΣΙΡΚΟ προσφέροντας άφθονο γέλιο.https://antivaro-for-marx-and-lenin.blogspot.com/2018/02/blog-post.html ΜΑΝΙΑΔΑΚΗΣ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ