Η απλυσιά της
εκφασισμένης ανοησίας
Πριν μερικά χρόνια άκουσα, για
τελευταία φορά, το επιχείρημα για… αξύριστες μασχάλες. Το εκστόμισε μια
“αριστερή” – στέλεχος τότε και εκτρεφόμενη παχυλά από την… καθαρή ΑΕΠΙ. Εκείνη
την εποχή το θεώρησα απλώς μια βλακεία, έναν εκχυδαϊσμό της ανοησίας, από τους
τόσους που ακούμε κι έρχονται απ’ τα παλιά.