Όλοι στην εκδήλωση για τα 20χρονα του ΠΑΜΕ στις 20 Απρίλη στις 6.30 μ.μ. στο ΕΚΘ

 «Καμία ανοχή στη συνδικαλιστική μαφία της ΓΣΕΕ. 

Συνδικάτα εργατών - όχι των εργοδοτών»

Καλούμε όλες τις συνδικαλιστικές οργανώσεις, αλλά και κάθε εργαζόμενο που σέβεται το συνάδελφό του, που εμπνέεται από τους αγώνες του εργατικού κινήματος, που δεν ανέχεται πλέον όλη αυτή τη σαπίλα μέσα στα εργατικά σωματεία να συμπορευτεί με τις δυνάμεις
εκείνες που δίνουν τη μάχη να γίνουν τα Συνδικάτα πραγματικά φρούρια των εργατικών δικαιωμάτων, διεκδικητές της ζωής που μας αξίζει.

Το ΠΑΜΕ που φέτος κλείνει 20 χρόνια ζωής και δράσης, τα Εργατικά Κέντρα, οι Ομοσπονδίες και τα σωματεία που βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή των αγώνων τα χρόνια της κρίσης, καλούμε τους εργαζόμενους να πάρουν θέση απέναντι στη συνδικαλιστική μαφία που έχει καθίσει στο σβέρκο μας, μέσα στη ΓΣΕΕ και σε όλες τις άλλες οργανώσεις του συνδικαλιστικού κινήματος. Στην ηγετική ομάδα της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ, της ομάδας του Βασιλόπουλου-ΣΥΡΙΖΑ, που υπονόμευσαν κάθε εργατικό - λαϊκό αγώνα, που έσπειραν την αναμονή και ανοχή σε όλα τα αντιλαϊκά μέτρα των κυβερνήσεων την περίοδο της κρίσης, μέτρα που κοστίζουν μέχρι και σήμερα βαριά στην εργατική οικογένεια. Μια καλοπληρωμένη κάστα που αποφάσισε να βάλει για τα καλά μέσα στα Συνδικάτα την ίδια την εργοδοσία, για να υπερασπίσει τα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, για να εδραιώσει την εκμετάλλευση των εργαζομένων.
Να αναρωτηθεί ο κάθε συνάδελφος που σήμερα βασανίζεται και υποφέρει, που έχει δεχτεί μειώσεις στους μισθούς, που έχει καταλήξει στην ανεργία:

Γιατί άραγε αυτή η συνδικαλιστική μαφία, αυτός ο καλοταϊσμένος μηχανισμός της εργατικής ελίτ, όλα αυτά τα χρόνια που έχουν ανεβοκατέβει κάμποσες κυβερνήσεις όλων των προθύμων, όχι μόνο παραμένει ακλόνητος, αλλά επιχειρεί να εμφανιστεί και ενισχυμένος;

Μήπως δεν ήταν οι ίδιοι που στα χρόνια της κρίσης στήριξαν όλες τις κυβερνήσεις, αυτές που έφεραν 3 μνημόνια και εκατοντάδες αντεργατικούς - αντιλαϊκούς νόμους;

Μήπως δεν ήταν αυτοί που πριν την κρίση στήριξαν από την πρώτη στιγμή την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ το 2009, στη λογική της κοινής εθνικής προσπάθειας, χωρίς απεργίες και εργατικές κινητοποιήσεις, στρώνοντας από τότε το έδαφος των αντεργατικών νόμων με μυστικές συναντήσεις με τους βιομηχάνους;

Μήπως δεν ήταν αυτοί που αποδέχτηκαν εξαρχής τα βάρβαρα μέτρα ως αναπόφευκτα, στο όνομα της "διάσωσης της χώρας". Δεν ήταν αυτοί που με δηλώσεις τους προωθούσαν τη στήριξη των "υγιών" επιχειρηματιών;

Δεν ήταν οι ίδιοι εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ  που έσπευσαν να δεχτούν μειώσεις μισθών για να μη γίνουν τάχα απολύσεις και να διασωθούν οι επιχειρήσεις; Μετά βέβαια είπαν τελικά το ΝΑΙ στις απολύσεις αρκεί να είναι "αιτιολογημένες".

Δεν ήταν η ίδια η σημερινή πλειοψηφία της ΓΣΕΕ που είπε ΝΑΙ στο δημοψήφισμα απέναντι στο διπλό ΟΧΙ του ταξικού κινήματος στις προτάσεις της κυβέρνησης των θεσμών;

Δεν ήταν ένα από τα πρώτα στελέχη των εργατοπατέρων ο Κολλάς που ξεστόμισε πρώτος την πρόταση για διάλυση των σωματείων και τη μετατροπή τους σε "εργασιακά συμβούλια", γιατί τάχα είναι ξεπερασμένος πλέον ο ρόλος τους;

Δεν ήταν οι ίδιοι που στις πλατείες των "αγανακτισμένων" επαναλάμβαναν το "έξω τα κόμματα, έξω τα συνδικάτα";

Κανέναν δεν ξεγέλασε ποτέ το "αγωνιστικό" τάχα προφίλ με απεργίες-μαζώξεις ελάχιστων εργατοπατέρων.

Από την πρώτη στιγμή και παρά τις όποιες αγωνιστικές κορόνες:

• Στήριξαν την ανάπτυξη με τους άθλιους μισθούς - μεροκάματα και τις άθλιες εργασιακές σχέσεις. Συνυπέγραψαν με τον ΣΕΒ τον άθλιο νομοθετημένο μισθό των 586 ευρώ, το διαχωρισμό στους μισθούς με βάση την ηλικία.
  
• Συμφώνησαν στο χτύπημα της απεργίας, στον απεργιοκτόνο νόμο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ. Η δήλωση του προέδρου της ΓΣΕΕ ότι οι απεργίες "έφαγαν τα ψωμιά τους" είναι η πλέον χαρακτηριστική για το πώς αντιμετωπίζονται από τη συνδικαλιστική μαφία οι εργατικές κινητοποιήσεις και οι διεκδικήσεις των εργαζομένων.
  
• Όχι μόνο στήριξαν το χτύπημα της Κοινωνικής Ασφάλισης, αλλά ζητούν και την παράδοσή της ολοκληρωτικά στο μεγάλο ασφαλιστικό κεφάλαιο, μέσω του Εθνικού Επαγγελματικού Ταμείου Ασφάλισης. Αυτά συμφώνησαν με τον ΣΕΒ και την κυβέρνηση.
  
• Ζητούν και απαιτούν με κάθε τρόπο την Αστυνομία μέσα στα εργατικά συνέδρια, φέρνοντας τις μαύρες εποχές του αστυφύλακα και του χαφιέ στα σωματεία.
  
• Δεν βγάζουν άχνα για την κατάργηση του απεργιακού δικαιώματος, για τις συλλήψεις αγωνιστών - συνδικαλιστών που αγωνίζονται απέναντι στην εργοδοτική αυθαιρεσία και την εκμετάλλευση, για την καταστολή στις εργατικές - λαϊκές κινητοποιήσεις. Δεν έβγαλαν άχνα για τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και ανταγωνισμούς, το ΝΑΤΟ, την ΕΕ.
  

Να, γιατί σήμερα, προκειμένου να είναι ακόμα χρήσιμοι για την κυβέρνηση και την εργοδοσία, για να ξεπεράσουν την ανυπαρξία και την απαξίωσή τους, προσπαθούν να διατηρήσουν τη συνδικαλιστική τους επιβίωση με:

• Την εισβολή της εργοδοσίας, αλλά και εκατοντάδων διευθυντικών στελεχών των επιχειρηματικών ομίλων στα εργατικά σωματεία, εκλέγουν και εκλέγονται.
  
• Νοθείες, πλαστογραφίες και ανύπαρκτα σωματεία παραγωγής αντιπροσώπων.
  
• Οικονομικά σκάνδαλα εκατομμυρίων ευρώ μέσω προγραμμάτων που απλώνονται σε πολλές συνδικαλιστικές οργανώσεις όλης της χώρας.
  
• Διαδικασίες κεκλεισμένων των θυρών, χωρίς δημοσιογράφους με φρουρά από μπράβους, ανθρώπους της νύχτας, ποινικούς οπλοφόρους, security.
  

Η δική τους δημοκρατία είναι αυτή των εργοδοτών που τους στηρίζουν!

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,

Απέναντι σε όσα εξελίσσονται αυτή την περίοδο οι εργαζόμενοι έχουμε κάθε δικαίωμα και είναι ανάγκη να μπούμε μπροστά, να υπερασπιστούμε με κάθε τρόπο το δικαίωμά μας να έχουμε οργανώσεις ανεξάρτητες από την παρέμβαση της εργοδοσίας και του κράτους!

Το ΠΑΜΕ στα 20 χρόνια ζωής και δράσης του δεν έπιασε πόστο στους κύκλους και στα τραπέζια των διαλόγων με τη μεγαλοεργοδοσία, που η συνδικαλιστική μαφία συμφωνούσε τα μέτρα πτώχευσης του λαού μας.

Σήμερα με κάθε αίσθημα ευθύνης καλούμε κάθε εργαζόμενο, κάθε τίμιο συνδικαλιστή να πάρει θέση και να συμβάλει ώστε να καθαρίσει το εργατικό - συνδικαλιστικό κίνημα από τη βρωμιά, τη σαπίλα και τις πρακτικές της συνδικαλιστικής μαφίας.

Πραγματική διέξοδος για τους εργαζόμενους δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς την οργάνωσή μας, την ανασύνταξη του κινήματος σε ταξική κατεύθυνση για να διεκδικήσουμε τις σύγχρονες ανάγκες μας. Η απαίτησή μας να καθαρίσει το εργατικό κίνημα από τη βρωμιά τους θα γίνει πράξη από τα Εργατικά Κέντρα, τις Ομοσπονδίες, τα Συνδικάτα και τους εργαζόμενους υλοποιώντας το σύνθημα που ακούγεται όλο και περισσότερο στους κλάδους και τους χώρους δουλειάς:

Συνδικάτα εργατών - όχι των εργοδοτών!

 

Όλοι στην εκδήλωση Σάββατο 20 Απρίλη ώρα 6.30 μ.μ. στο ΕΚΘ

ΠΑΜΕ  Γραμματεία Θεσσαλονίκης 

Ούτε βήμα πίσω στον αγώνα για συνδικάτα στα χέριαεργατών!