1 Μάη: Απεργιακή συγκέντρωση

Με την κατάθεση στεφάνων στο μνημείο που έπεσαν οι πρώτοι νεκροί το Μάη του '36 ολοκληρώθηκε η πρωτομαγιάτικη κινητοποίηση του ΠΑΜΕ στη Θεσσαλονίκη.

Η συγκέντρωση πραγματοποιήθηκε στο Άγαλμα Βενιζέλου και ακολούθησε πορεία στους κεντρικούς δρόμους της πόλης. Εργαζόμενοι, νέοι, συνταξιούχοι και γενικά άνθρωποι όλων
των ηλικιών διαδήλωσαν με τα πανό και τις σημαίες των σωματείων και των φορέων τους.
Στη συγκέντρωση μίλησαν ο Γιώργος Ευθυμιάδης, γενικός γραμματέας του Σωματείου Εργαζομένων στην «Coca - Cola» Θεσσαλονίκης, ο Γιάννης Θεοδωρίδης, πρόεδρος του Αγροτοκτηνοτροφικού Συλλόγου Λαγκαδά και ο Χάρης Κυριαζίδης, πρόεδρος του Συνδικάτου Βιομηχανικού Επισιτισμού Θεσσαλονίκης ο οποίος έκανε την κεντρική ομιλία.

Η κεντρική ομιλία

Εργαζόμενοι, άνεργοι, αυτοαπασχολούμενοι, νέοι και μετανάστες,

Διδασκόμαστε από την ματωμένη Πρωτομαγιά του Σικάγο το 1886, από το Μάη του '36 και την εργατική εξέγερση της Θεσσαλονίκης, από τους 200 εκτελεσμένους της Καισαριανής.

Διδασκόμαστε, εμείς οι νεότεροι εργαζόμενοι, από την 1η Μάη του 1999, όταν για πρώτη φορά τέτοια μέρα, ανέμισαν στον ουρανό όλης της χώρας τα λάβαρα του ΠΑΜΕ, γέννημα της ανάγκης για συνδικάτα με ταξικό προσανατολισμό, σε ανειρήνευτη πάλη με τους εκμεταλλευτές, τις κυβερνήσεις και τα τσιράκια τους.

Η ματωμένη θυσία των εργατών του Σικάγου διδάσκει πως η εργατική τάξη δεν μπορεί να περιμένει βελτιώσεις στη ζωή της, αν δεν αγωνιστεί. Τίποτα δεν χαρίζεται. Στο σύστημα της εκμετάλλευσης δεν υποτασσόμαστε, δεν δίνουμε συγχωροχάρτι, δεν συμβιβαζόμαστε με την καπιταλιστική βαρβαρότητα.

Ιδιαίτερα τώρα, μπροστά και στις εκλογές, βγήκαν σεργιάνι αυτοί που μας ματώσαν και μας ματώνουν για την ανάπτυξή τους, για να μας πείσουν πως οι εργαζόμενοι έχουν κοινά συμφέροντα με τους εργοδότες τους, πως η εκμετάλλευση μπορεί να γίνει με πιο όμορφο, δημοκρατικό τρόπο.

Μας καλούν να διαλέξουμε το μικρότερο κακό, να παλέψουμε όλοι μαζί για την καπιταλιστική ανάπτυξη:

Που προϋποθέτει κατάργηση κάθε εργασιακού δικαιώματος, εμπορευματοποίηση και υποβάθμιση της Παιδείας και της Υγείας με τα πρόσφατα νομοσχέδια.

Που δεν βρίσκει λεφτά για τις ανάγκες μας, για έργα αντιπλημμυρικά, αντισεισμικά, αλλά αυξάνει το μερίδιο που πληρώνει ταρίφα η χώρα μας στους δολοφόνους του ΝΑΤΟ.

Που γεννά νέες κρίσεις, φτώχεια, που φέρνει όλο και πιο κοντά επικίνδυνες εξελίξεις στη γειτονιά μας, όπως για παράδειγμα με τη Συμφωνία των Πρεσπών, κομμένη και ραμμένη στα μέτρα των ΝΑΤΟικών και του ντόπιου κεφαλαίου.

Με λίγα λόγια, μια ανάπτυξη καπιταλιστική, ανάπτυξη που βασίζεται στο δικό μας ιδρώτα και εξασφαλίζει αύξηση στα κέρδη των λίγων, των κηφήνων. Προϋπόθεση για την ανάπτυξή τους είναι να γίνει φτηνότερη η δική μας δουλειά. Ο κλάδος των Τροφίμων αποδεικνύει τα παραπάνω αφού άμεσα χρησιμοποίησαν οι βιομήχανοι τους νέους νόμους και είδαν τα κέρδη τους να εκτοξεύονται όπως π.χ. στα κομποστάδικα ή στον κλάδο του Τουρισμού που χρησιμοποίησαν όλο το οπλοστάσιο για χαμηλότερους μισθούς με κάτω των 25, με πρακτικάριους, με ελαστικές μορφές απασχόλησης, ή στον κλάδο των Κατασκευών που το μεροκάματο πλέον είναι στα Τάρταρα. Τέτοια παραδείγματα υπάρχουν σε όλους τους κλάδους, όπου και να γυρίσουμε το κεφάλι μας.

Οι επιδιώξεις όλων τους, το "πώς γίνεται η δουλειά", φάνηκε πάλι μόλις προχτές: Οι εκμεταλλευτές ζητούν την κατάργηση κάθε περιορισμού στον εργάσιμο χρόνο. Η ΕΕ σχεδιάζει τους νόμους που η κυβέρνηση και τα αντιλαϊκά κόμματα ψηφίζουν αγκαλιά. Η Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας ψηφίζει πως από το Μάη μέχρι τον Οκτώβρη τα καταστήματα στη Χαλκιδική θα κλείνουν στις 12.30 τα μεσάνυχτα. Και μάλιστα την απόφαση την στήριξαν με την ψήφο τους και οι μαχαιροβάλτες της Χρυσής Αυγής. Αλλά και το Εργατικό Κέντρο Χαλκιδικής, άξιο μέλος της συνδικαλιστικής μαφίας, προσπαθεί να εξασφαλίσει πως δεν θα κουνηθεί φύλλο στους χώρους δουλειάς ενάντια στην απόφαση-ξεφτίλα.

Και χωρίς ίχνος ντροπής όλα τα κόμματα που ψήφισαν τα μνημόνια και προσκυνούν την ΕΕ και τα αφεντικά τους βιομήχανους και εφοπλιστές, πανηγυρίζουν για τα ψίχουλα που δίνουν στους εργαζομένους, παρουσιάζοντας τα σαν παροχές και ξέφωτα. Αυτά τα "ξέφωτα" είναι η αύξηση του κατώτατου μισθού που θα εξανεμιστεί με τη μείωση του αφορολόγητου, η επιδότηση ενοικίου που για να την πάρει ένα ζευγάρι ο ένας θα πρέπει να είναι άνεργος και ο άλλος να αμείβεται με τον κατώτατο μισθό. Την ίδια ώρα που τα αντίμετρα για τους βιομήχανους είναι υπερπολλαπλάσια, π.χ. η μείωση του εταιρικού φορολογικού συντελεστή στα επιχειρηματικά κέρδη από το 29% στο 25%, η μείωση φορολογίας και επί των διανεμόμενων κερδών στο 10% από 15%, η κρατική επιδότηση στο 50% των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών για νέους μισθωτούς έως 24 ετών.

Όλους αυτούς τους απαντάμε και σήμερα: Εργατική - λαϊκή αντεπίθεση ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ ΜΕ ΣΥΝΔΙΚΑΤΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΩΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΡΓΟΔΟΤΩΝ.

Και σαν να μην έφταναν όλα τα παραπάνω, στο σβέρκο των εργαζομένων και του συνδικαλιστικού κινήματος έχουμε και τους εργατοπατέρες σε ΓΣΕΕ και άλλες συνδικαλιστικές οργανώσεις, που αναδείχτηκαν στους πιο ένθερμους θιασώτες της "ανταγωνιστικότητας" των επιχειρήσεων, στους καλύτερους προπαγανδιστές του υπερταξικού μύθου της "εθνικής ανάπτυξης". Είναι οι προξενητάδες των "κοινωνικών διαλόγων" και της "κοινωνικής ειρήνης", την ώρα που εντείνεται ο πόλεμος του κεφαλαίου και των κυβερνήσεών του σε βάρος των εργαζομένων.

Μια συνοπτική ματιά σε χαρακτηριστικά "κατορθώματα" του εργατοπατερισμού όλα τα τελευταία χρόνια είναι χαρακτηριστική.

Η ΓΣΕΕ μέχρι και το 2008, όταν οι ρυθμοί ανάπτυξης της ελληνικής καπιταλιστικής οικονομίας τραβούσαν την ανηφόρα, υπέγραφε Εθνικές Γενικές Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας (ΕΓΣΣΕ) με αυξήσεις μόλις 0,66 και 0,77 λεπτά τη μέρα.
Οι "ελαστικές" μορφές απασχόλησης έχουν και τη δική της σφραγίδα. Στα χρόνια της κρίσης ουσιαστικά πρότειναν "μηδενικές αυξήσεις και μηδενικές απολύσεις", λόγω της δύσκολης συγκυρίας...

Από το 2012 και μετά, πρώτη και καλύτερη η ΓΣΕΕ επικύρωσε το νομοθετημένο πια αίσχος με τον βασικό μισθό των 586 και 511 ευρώ μεικτά, μέσα από την ΕΓΣΣΕ που υπέγραψε και ανανεώνει μέχρι σήμερα. Γι’ αυτό, την ίδια περίοδο, σε πολιτικό επίπεδο στήριξαν όλες τις κυβερνήσεις, αυτές που έφεραν 3 μνημόνια και εκατοντάδες αντεργατικούς - αντιλαϊκούς νόμους.
Η δουλειά τους εδώ και χρόνια είναι να εξασφαλίζουν πως οι εργαζόμενοι θα είναι δεμένοι χειροπόδαρα στις ορέξεις και επιδιώξεις των αφεντικών τους. Άλλωστε, ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, Γ. Παναγόπουλος, ήταν αυτός που μέσα στο Γενικό Συμβούλιο της Συνομοσπονδίας ξεστόμισε το αμίμητο: "Ποιος εργοδότης θα δώσει 751 ευρώ;".Ήταν επίσης ο ίδιος ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ που δήλωνε ότι "η απεργία έφαγε τα ψωμιά της"!

Αυτοί οι μαφιόζοι δεν έχουν στηρίξει κανέναν εργατικό αγώνα. Δύο φορές τον τελευταίο μήνα ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ ΜΑΖΙ αρνήθηκαν σε εργαζόμενους την προκήρυξη απεργίας για να τους καλύψουν. Στελέχη τους όπως η πρόεδρος σωματείου στον Ιματισμό με τις πλάτες των εργοδοτών απέλυσε εργαζόμενο που μίλησε για διεκδικήσεις. Μόλις προχτές στέλεχός τους, ο πρόεδρος του σωματείου του LIDL μαζί με την εργοδοσία τιμωρούσε εκλεγμένο συνδικαλιστή που καλούσε σε συμμετοχή τους εργαζόμενους στη στάση εργασίας που είχε προκηρύξει ο ίδιος.

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, το όργιο νοθείας στα σωματεία και εργατικά κέντρα που ελέγχουν δεν έχει σταματημό. Τα παραδείγματα του ΕΚΘ είναι χαρακτηριστικά! 5 σωματεία διατηρούν υπόσταση με βάση χουντικό νόμο και βγάζουν αντιπρόσωπο με μόλις 12 ψηφίσαντες.
Είναι ξένο σώμα στο εργατικό κίνημα! Δεν βρέθηκε ένας εργαζόμενος πουθενά να τους υπερασπιστεί. Τους υπερασπίζονται μόνο μπράβοι και ποινικοί της νύχτας, όπως στα συνέδριά της ΟΙΥΕ και της ΓΣΕΕ, και το κράτος με τα ΜΑΤ στην Κατερίνη και τους ασφαλίτες στη Θεσσαλονίκη.

Το ΠΑΜΕ στα 20 χρόνια ζωής δέχτηκε και ξεπέρασε απειλές, τρομοκρατία και βρώμικες επιθέσεις, μπήκε μπροστά στην οργάνωση αγώνων και απεργιών, έδωσε κουράγιο, δύναμη και ενέπνευσε χιλιάδες εργάτες, καθυστέρησε μέτρα, ήταν παρόν σε κάθε εργατική διεκδίκηση.

Σήμερα, όσο ποτέ άλλοτε, χρειαζόμαστε ένα κίνημα που θα βάζει μπροστά τις σύγχρονες ανάγκες μας, με βάση τον τεράστιο πλούτο που παράγεται στη χώρα μας, αλλά και με βάση τις δυνατότητες που υπάρχουν ο πλούτος αυτός να πολλαπλασιαστεί και να καλύψει ακόμα περισσότερο όλες τις πτυχές της ζωής των εργαζομένων, του λαού.

Για εμάς είναι καθαρό πως ο δρόμος της σύγκρουσης με την αντιλαϊκή πολιτική και τη στρατηγική των επιχειρηματικών ομίλων περνάει μέσα από την ασίγαστη πάλη με το πολιτικό και συνδικαλιστικό προσωπικό τους, είναι όρος για την ανασύνταξη του εργατικού - συνδικαλιστικού κινήματος.

Ας αναρωτηθούμε, θα υπήρχε η παραμικρή κατάκτηση, θα υπήρχε η παραμικρή αντίδραση στα μέτρα της κυβέρνησης, θα δίνονταν ακόμα και αυτά τα ψίχουλα, όπως ο κατώτατος μισθός, αν δεν υπήρχε το ΠΑΜΕ; Αν δηλαδή στα σωματεία υπήρχαν μόνο αυτές οι δυνάμεις που οι εργαζόμενοι πλέον τους αναγνωρίζουμε ως 5η φάλαγγα των εργοδοτών μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα και για αυτό θα μείνουν στην ιστορία ως συνδικαλιστική μαφία.

Η ανασύνταξη και η ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος δεν αποτελούν για εμάς ένα απλό σύνθημα. Ανασύνταξη του κινήματος, χωρίς να θίγονται η κυριαρχία και τα συμφέροντα των μονοπωλιακών ομίλων, χωρίς να αμφισβητείται η στρατηγική της ΕΕ, χωρίς συγκρούσεις με τις αντιλαϊκές πολιτικές, με την εργοδοσία και τους μηχανισμούς της, χωρίς ανατροπές των συσχετισμών δύναμης στα συνδικάτα, δεν μπορεί να υπάρξει.

Σήμερα υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις, παραγωγικές, επιστημονικές και τεχνολογικές, για να υπάρχει φιλολαϊκή ανάπτυξη, για να υπάρχει αξιοπρεπής ζωή, δουλειά με δικαιώματα. Εμείς είμαστε αυτοί που παράγουμε όλο τον πλούτο! Τον ιδρώτα μας, τον κόπο μας τον καρπώνονται μια χούφτα μονοπωλιακοί όμιλοι. Αυτό μπορεί να αλλάξει.

Με αγώνα για νέες διεκδικήσεις, για κάλυψη των απωλειών, για μια αξιοπρεπή ζωή, σε συνδυασμό με την πάλη για άλλο δρόμο ανάπτυξης με αποδέσμευση από τις ενώσεις των ιμπεριαλιστών ΕΕ και ΝΑΤΟ, με την εργατική τάξη και το λαό στο τιμόνι της εξουσίας.

Ανοίγουμε το δρόμο στην επόμενη μέρα, στο αύριο της εργατικής τάξης.

ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ!

Για το δίκιο της τάξης μας, γιατί χωρίς εμάς γρανάζι δε γυρνά!

Ζήτω η ταξική ενότητα!

Ζήτω η εργατική αλληλεγγύη!

Ζήτω τα 20 χρόνια του ΠΑΜΕ!

Ζήτω η Εργατική Πρωτομαγιά

Κατάθεση από το ΚΚΕ

Κατάθεση από το ΠΑΜΕ

Κατάθεση από το σωματείο καπνεργατριών