Κοινωνική Ασφάλιση για όλους, αποκλειστικά δημόσια και υποχρεωτική

Η σημερινή εκδήλωση είναι μία ακόμα παρέμβαση του ΚΚΕ στις νέες αρνητικές εξελίξεις που δρομολογούνται από την κυβέρνηση στο ασφαλιστικό σύστημα.

Ξεκινάμε μια μεγάλη καμπάνια για να ενημερώσουμε, να προετοιμάσουμε και να συμβάλουμε στην οργάνωση της πάλης του λαού μας πριν να είναι αργά. Χτυπάμε συναγερμό και ανοίγουμε πλατιά τη συζήτηση.

Η Κοινωνική Ασφάλιση δεν είναι ένα επιμέρους μέτωπο, αφορά συνολικά τη ζωή των εργατών και εργατριών, των αγροτών, των

ελευθεροεπαγγελματιών επιστημόνων, όλου του εργαζόμενου λαού.

Καταθέτουμε και σήμερα τις θέσεις του ΚΚΕ, που έχει αποδειχτεί και στο πρόσφατο παρελθόν ότι είναι ένα μεγάλο όπλο στον αγώνα και τις διεκδικήσεις των εργαζομένων για ζωή και δουλειά με σύγχρονα δικαιώματα.

Οι εναλλαγές των κυβερνήσεων όλα αυτά τα χρόνια και οι νόμοι για το Ασφαλιστικό, που διαδέχονταν ο ένας τον άλλον, δυνάμωσαν την επίθεση στα ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα, την πλήρη αλλαγή του όποιου κοινωνικού χαρακτήρα της Ασφάλισης έχει απομείνει.
Έφεραν και ενίσχυσαν την κατεύθυνση για επαγγελματικά ταμεία και ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες.

Ξεχωριστή αναφορά κάνουν όλοι οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί, το ΔΝΤ, ο ΟΟΣΑ, τις προηγούμενες μέρες η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, αλλά και οι ελληνικές εργοδοτικές ενώσεις, όπως ο ΣΕΒ, για την τεράστια συμβολή που έχει ο νόμος του ΣΥΡΙΖΑ, ο νόμος του Κατρούγκαλου, στην ιδιωτικοποίηση του ασφαλιστικού συστήματος, στην υλοποίηση των αλλαγών που προωθούν η ΕΕ και οι κυβερνήσεις από τις αρχές τις δεκαετίας του ‘90 για την κατάργηση αυτής της μεγάλης κατάκτησης των εργαζομένων.

Ο στόχος της ΝΔ είναι να εφαρμόσει το νόμο Κατρούγκαλου και όχι να τον καταργήσει, να τον βελτιώσει ακόμα και από νομικά κενά και να τον βάλει στη ζωή για να παραδοθούν τα αποθεματικά των Ταμείων στα νύχια των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών και των περίφημων "επενδυτών της κεφαλαιαγοράς", για να απαλλαγεί το κράτος και η μεγαλοεργοδοσία από τις όποιες εισφορές κατέβαλλαν στα ασφαλιστικά ταμεία, για να γίνει ακόμα φθηνότερη η ήδη τσακισμένη εργατική δύναμη.
Στόχος είναι να απαλλάξουν την εργοδοσία από την υποχρέωση, που με νόμο της είχε καθοριστεί, να επιστρέφει ένα μέρος της κλεμμένης υπεραξίας μέσω των εισφορών για το κοινωνικοασφαλιστικό σύστημα.
Οι εισφορές και των εργαζομένων και των εργοδοτών είναι εργατικός μισθός. Οι εργοδότες από την εργασία των εργαζομένων που απασχολούσαν έβγαζαν αυτά που έδιναν.
Από αυτό θέλουν να απαλλαγούν, μειώνοντας αποφασιστικά το "μη μισθολογικό κόστος", όπως το λένε.

Η εξέλιξη αυτή ανοίγει το δρόμο για το τελειωτικό χτύπημα και τη διαμόρφωση ενός Ασφαλιστικού στο οποίο πρόσβαση θα υπάρχει αν έχεις να πληρώσεις.
Σε αυτή την κατεύθυνση, έχοντας μυριστεί ισχυρό πεδίο κερδοφορίας, έχουν πυκνώσει τους τελευταίους μήνες οι δραστηριότητες και οι παρεμβάσεις των μεγάλων ασφαλιστικών εταιρειών, των πάσης φύσεως εμπόρων της Υγείας.

Οι ανατροπές στο σύνολο των κοινωνικοασφαλιστικών δικαιωμάτων έχουν ξεκινήσει εδώ και πολλά χρόνια.
Η πρώτη φορά που η λέξη ανταποδοτικότητα έκανε την εμφάνισή της ήταν το 1992 με το νόμο του Σιούφα.
Έπειτα ακολούθησαν το νομοσχέδιο Γιαννίτση, ο νόμος Ρέππα, ο νόμος Πετραλιά, οι αλλαγές του Κουτρουμάνη, του Βρούτση. Η ανατροπή με τον νόμο Κατρούγκαλου.
Ο κατάλογος είναι μακρύς και οι πληγές μεγάλες. Οι αντιασφαλιστικές ανατροπές ήταν από τα βασικά στοιχεία των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων που προωθούσαν όλα τα προηγούμενα χρόνια η Ευρωπαϊκή Ένωση και διαδοχικά οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.

Το Ασφαλιστικό που φέρνει η κυβέρνηση της ΝΔ δεν είναι νέα πρόταση, όπως παρουσιάζεται.
Έχει συζητηθεί αρκετές φορές στο παρελθόν, έχει αποτελέσει κείμενο προηγουμένων "επιτροπών σοφών" και συμπυκνώνεται στο εξής:
Οι εργαζόμενοι υποχρεώνονται για όλη τη ζωή τους να πληρώνουν ατέλειωτες εισφορές από το μισθό τους και φόρους, όπως δηλαδή κάνουν και έκαναν όλα αυτά τα χρόνια, αλλά στο τέλος δεν θα γνωρίζουν τι θα πάρουν και αν θα πάρουν, διότι οι παράμετροι που μπαίνουν σχετίζονται με την επένδυση αυτών των εισφορών και τις αποδόσεις που αυτή θα δίνει και θα εξαρτάται από τη διαχείριση της καπιταλιστικής οικονομίας σε κάθε φάση της εξέλιξής της.

Μια σειρά από μέσα ενημέρωσης, προλειαίνοντας το έδαφος της νέας αντιασφαλιστικής επίθεσης,
κάνουν λόγο για αποφάσεις του ΣτΕ που «γκρεμίζουν» δήθεν το νόμο Κατρούγκαλου, ισχυρισμοί τους οποίους προβάλλουν και τα στελέχη της ΝΔ.
Η αλήθεια όμως είναι τελείως διαφορετική. Οι αποφάσεις του ΣτΕ αποδέχονται και νομιμοποιούν όλο τον πυρήνα του νόμου και την αρχιτεκτονική του.

Επίσης, νομιμοποιούν όλες τις ανατροπές σε βάρος συνταξιούχων και ασφαλισμένων την προηγούμενη δεκαετία, κορύφωση των οποίων και αντιδραστική τομή ήταν ο νόμος Κατρούγκαλου:
Δηλαδή, τις τεράστιες περικοπές σε κύριες και επικουρικές συντάξεις, την αφαίρεση της 13ης και 14ης σύνταξης, την αύξηση των ορίων ηλικίας στα 67 έτη, την αύξηση από τα 35 στα 40 και στα 42 χρόνια εργασίας για το δικαίωμα στην πλήρη σύνταξη, τη μεγάλη μείωση των νέων συντάξεων μετά το Μάη του 2016 κ.ο.κ.

Ο νόμος Κατρούγκαλου καθορίζει όχι μόνο το παρόν των σημερινών συνταξιούχων, αλλά και τους όρους της Ασφάλισης για τα επόμενα 50 χρόνια.
Όλοι μπορούν να καταλάβουν τη μεγάλη μείωση των συντάξεων από την αλλαγή του τρόπου υπολογισμού.

Την προηγούμενη δεκαετία η σύνταξη υπολογιζόταν με ποσοστό αναπλήρωσης στο 80% του συντάξιμου μισθού, που ήταν συνήθως ο τελευταίος μισθός. Η αλλαγή του τρόπου υπολογισμού των συντάξεων οδήγησε σε ποσοστά "αναπλήρωσης" κάτω του 40% του συντάξιμου μισθού, ο οποίος υπολογίζεται πλέον στο μέσο όρο όλου του εργάσιμου βίου.
Παράλληλα με τη διαχρονική λεηλασία των αποθεματικών των Ταμείων, θεσμοθετήθηκε η ρήτρα βιωσιμότητας των Ταμείων, με την οποία αίρεται η υποχρεωτική καταβολή των επικουρικών συντάξεων, γεγονός που οδηγεί με ακρίβεια στη μετατροπή των συντάξεων σε φιλοδώρημα και ανοίγει το δρόμο στην ιδιωτικοποίηση της ασφάλισης.
Ξαναλέμε: Η ΝΔ έρχεται να εφαρμόσει και όχι να ακυρώσει τον ν. Κατρούγκαλου, να ολοκληρώσει το έγκλημα στην Κοινωνική Ασφάλιση.

Ο διαχωρισμός της κύριας σύνταξης σε εθνική και ανταποδοτική, με τον νόμο Κατρούγκαλου (Ν.4387/2016), οδηγεί στην παροχή μιας βασικής σύνταξης φτώχειας και ελεημοσύνης από το κράτος, χρηματοδοτούμενη από τη γενική φορολογία και στην απόσυρση της εγγύησής του από την ανταποδοτική σύνταξη.

Πιο συγκεκριμένα και με βάση τις ως σήμερα επίσημες θέσεις και αναφορές των κυβερνητικών στελεχών, σχεδιάζεται ένα ασφαλιστικό σύστημα τριών πυλώνων.
Ο πρώτος πυλώνας της εθνικής σύνταξης, κρατικός, υποχρεωτικός, με βάση το αναδιανεμητικό σύστημα.

Ο δεύτερος πυλώνας, Επαγγελματικά Ταμεία και Ιδιωτική Ασφάλιση (Επενδυτικές Εταιρείες) επίσης υποχρεωτικός, αλλά με βάση το κεφαλαιοποιητικό σύστημα και ο ασφαλισμένος να μπορεί να επιλέξει μεταξύ κρατικού φορέα (Επαγγελματικό Ταμείο) ή ιδιωτικού.
Και τέλος, ο τρίτος πυλώνας, αυστηρώς ιδιωτικός, προαιρετικός και με βάση το κεφαλαιοποιητικό σύστημα. Υπάρχει και σήμερα, θα δώσει φορολογικά κίνητρα, ώστε να ρίξει περισσότερους εργαζόμενους στα νύχια των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών.
Αυτές τις μέρες, η κυβερνητική προπαγάνδα, μπροστά στη βόμβα που βάζει στο κοινωνικοασφαλιστικό σύστημα, κατασκευάζει στοιχεία για να χρυσώσει το χάπι.
Έτσι άλλωστε γινόταν πάντα.
Η συζήτηση που γίνεται γύρω από τα ποσοστά αναπλήρωσης ή τις αυξήσεις στις συντάξεις, αποτελούν αντιπερισπασμό μπροστά στη συνολική επίθεση που προετοιμάζεται.
Η κυβέρνηση, πετώντας το τυράκι της μείωσης των εισφορών στους ελευθεροεπαγγελματίες, φτιάχνει εμβληματικούς τίτλους στα ΜΜΕ, προσπαθώντας να ξεγελάσει εργαζόμενους και συνταξιούχους.

Το ΚΚΕ, χωρίς να υποτιμά την αγωνία για την όποια ανακούφιση μπορούν να δώσουν και τα ελάχιστα από τα κλεμμένα των συντάξεων, που είναι υποχρεωμένοι να επιστρέψουν οι κυβερνώντες, επικεντρώνει στο μεγάλο έγκλημα που συντελείται για τις σημερινές και κυρίως τις μελλοντικές γενιές, τους νέους και τις νέες που εργάζονται με άθλιους όρους.
Μπροστά μας έχουμε να αντιπαλέψουμε το σχέδιο συνολικής ιδιωτικοποίησης του ασφαλιστικού συστήματος.

Από κοινωνικό δικαίωμα μετατρέπεται σε "επένδυση", ατομικό ρίσκο και κυνήγι μέσω του τζόγου. Αν και όσο έχεις, θα δίνεις και με βάση αυτό θα λαμβάνεις. Αν δεν έχεις θα σου εξασφαλίζεται ένα υποτυπώδες πλέγμα παροχών, κατώτατο, στα όρια της ανέχειας.
Στη βάση αυτή, η αγορά των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών περιμένει το κυβερνητικό δώρο.
Οι βιομήχανοι, την προηγούμενη βδομάδα, βγήκαν και είπαν: "Τα αποθεματικά των συνταξιοδοτικών και ασφαλιστικών εταιρειών που είναι επενδεδυμένα στην κεφαλαιαγορά, αντιστοιχούν σε μόλις 8% του ΑΕΠ, έναντι 81,9% κατά μέσο όρο στην ΕΕ".

Τι μας λένε δηλαδή; Φέρτε τα λεφτά να τα παίξουμε στο χρηματιστήριο, όπως παίξαμε τα 3,5 δισ. την περίοδο 1999-2002, που έκαναν φτερά σε ένα βράδυ και κατέληξαν στις τσέπες των καπιταλιστών.
Οι ίδιοι μιλάνε για 99 δισ. για τις επόμενες δεκαετίες που πρέπει να πέσουν στην κεφαλαιαγορά για να στηρίξουν την ανάπτυξη των κερδών για λίγους, τη φτώχεια, την ανεργία, την ανασφάλεια για τους πολλούς.

Το έγκλημα δεν πρέπει να το επιτρέψουμε.

Το συγκεκριμένο ασφαλιστικό σύστημα δεν αποτελεί καινοτομία της νέας κυβέρνησης. Έρχεται από πολύ μακριά και έχει μακρά διαδρομή. Το ασφαλιστικό σχέδιο των "τριών στυλοβατών", χαρακτηρίστηκε ως η "Mercedes" των ασφαλιστικών συστημάτων, από τον Χοσέ Πινέρα, γραμματέα Ασφάλισης της χιλιανής χούντας.

Από το 1992 -και την τότε κυβέρνηση της ΝΔ- μπήκαν οι σπόροι για το τριφασικό ασφαλιστικό σύστημα που σχεδιάζεται να ενισχυθεί σήμερα.
Το 1996, το Ίδρυμα Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών (ΙΟΒΕ) προτείνει αντίστοιχα την ανάπτυξη ενός "τριαξονικού συστήματος συντάξεων", που προσομοιάζει ακριβώς με εκείνο της Χιλής.

Ύστερα από ένα χρόνο, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ στις δικές της μελέτες για το ασφαλιστικό σύστημα ανέφερε πως "η μετατροπή του παλαιού διανεμητικού συστήματος προς κεφαλαιοποιητικό έχει εφαρμοστεί τα τελευταία 15 χρόνια με επιτυχία στη Λατινική Αμερική", καταλήγοντας στην πρόταση ενός συστήματος "τριών στυλοβατών ή τριών επιπέδων συντάξεων".

Πάνω στην έκθεση Σπράου, της "επιτροπής σοφών" που είχε φτιάξει το ΠΑΣΟΚ, στηρίχτηκε το νομοσχέδιο Γιαννίτση, που έμεινε στα χαρτιά κάτω από τις μεγαλειώδεις απεργιακές κινητοποιήσεις των εργαζομένων.

Αξίζει να δείτε την τότε έκθεση της "επιτροπής" του.

Ήταν ακριβής μετάφραση, λέξη προς λέξη, των αλλαγών που έκανε ο δικτάτορας Πινοτσέτ στη Χιλή.

Η έκθεση Σπράου, το 1997, πρότεινε αντίστοιχα ένα σύστημα "τριών στυλοβατών". Αυτή η έκθεση είναι η βάση όλων των μέχρι σήμερα μεταρρυθμίσεων από νεοφιλελεύθερους και σοσιαλδημοκράτες.

Όλοι μαζί, ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ, πήραν "το σύστημα Πινοτσέτ", όπως το είπαν προεκλογικά οι του ΣΥΡΙΖΑ, άλλαξαν τη λέξη "στυλοβατών" και την έκαναν "πυλώνων" και αυτό προωθούν διαδοχικά ο ένας μετά τον άλλο. Όπως ο ΣΥΡΙΖΑ είχε αλλάξει τις λέξεις "μνημόνιο" και "τρόικα" σε "συμφωνία" και "θεσμούς".

Είναι γνωστό ότι το μοντέλο της Χιλής είναι το αγαπημένο παράδειγμα της Παγκόσμιας Τράπεζας, της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του ΔΝΤ και όλων των ιμπεριαλιστικών μηχανισμών που ασχολούνται με τις ιδιωτικοποιήσεις και την κατεδάφιση δικαιωμάτων, που είχαν κατακτηθεί κάτω από άλλον διεθνή συσχετισμό, από την πάλη των λαών και την τεράστια προσφορά του σοσιαλισμού.

Αυτό είναι το τάχα καινούργιο και καινοτόμο που φέρνουν!
Μάλιστα, ο υπουργός Εργασίας του δικτάτορα Πινοτσέτ, ο Πινέρα, είχε κάνει κάτι ακόμα πιο προχωρημένο. Είχε μετονομάσει την 1η Μάη του 1981 ως "Ημέρα ελεύθερης επιλογής συστήματος σύνταξης", έτσι ώστε να μη γιορτάζεται η Πρωτομαγιά ως ημέρα ταξικής πάλης, αλλά ως ημέρα κατάργησης της δημόσιας ασφάλισης!!!

Φίλες και φίλοι,

Επιδίωξή μας είναι να ανοίξει η συζήτηση παντού, σε κάθε κλάδο, χώρο δουλειάς, στις γειτονιές, στα χωριά, στους φοιτητές, στις επαγγελματικές σχολές.
Η μεγάλη ανησυχία που έχουμε για το μέλλον:
- Για την καταβολή και την εγγύηση των συντάξεων.
- Οι ανατροπές που αυξάνουν συνεχώς τα όρια ηλικίας.
- Η μείωση κύριων επικουρικών συντάξεων και εφάπαξ.
- Οι υποβαθμισμένες υπηρεσίες, αλλά και η ανταποδοτικότητα στην Υγεία και την Πρόνοια που μεταβιβάζει το κόστος στην εργατική - λαϊκή οικογένεια.
- Η έκθεση στον επαγγελματικό κίνδυνο.
- Η μελλοντική εξασφάλιση και προστασία των νέων ανθρώπων, που σήμερα η συντριπτική τους πλειοψηφία βρίσκεται μαζικά εκτός παραγωγής ή εργάζεται με τους χειρότερους όρους.
- Η αφαίμαξη των αποθεματικών και των ταμειακών διαθέσιμων των ασφαλιστικών ταμείων.
- Η απαράδεκτα μεγάλη καθυστέρηση στην απονομή των συντάξεων…

Δηλαδή, όλα αυτά τα ζητήματα, που είναι η καρδιά του ασφαλιστικού συστήματος, θέλουμε να αποτελέσουν τη βάση προς συζήτηση και παράλληλα δρόμους δράσης και διεκδίκησης συνολικά για την εργατική τάξη, τα σύμμαχα τμήματα των λαϊκών δυνάμεων.
Νέοι και παλιοί κυβερνώντες επικαλούνται τα ελλείμματα των Ταμείων ως δικαιολογία για να φέρνουν σε κάθε περίοδο μέτρα που πλήττουν τα ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα.

Κανείς τους δεν λέει πως για τα ελλείμματα δεν φταίνε οι εργαζόμενοι, ούτε οι σημερινοί, ούτε οι αυριανοί συνταξιούχοι.
Η μεγάλη ανεργία, οι ευέλικτες εργασιακές σχέσεις, τα τσακισμένα μεροκάματα, η ανασφάλιστη εργασία επιδείνωσαν την κατάσταση, αλλά δεν αποτελούν την πηγή των προβλημάτων.
Είναι παράγωγα και αποτελέσματα της ίδιας πολιτικής που εξαθλιώνουν το λαό προς όφελος των μονοπωλίων.

Η κατάσταση στα ασφαλιστικά ταμεία θα ήταν το ίδιο αρνητική, ανεξαρτήτως αυτών των παραμέτρων.

Τα αποθεματικά των Ταμείων τα έδωσαν οι κυβερνήσεις στους καπιταλιστές.
Δεν έδωσαν οι εργαζόμενοι τη συγκατάθεσή τους για να παιχτεί ο ιδρώτας τους στον τζόγο του χρηματιστηρίου ή να γίνουν αέρας κοπανιστός με τα PSI στα χρόνια της κρίσης, ούτε συναίνεσαν να γίνουν τα αποθεματικά καύσιμη ύλη των κυβερνήσεων για να πληρώνει τους δανειστές.

Την ίδια στιγμή δεν γίνεται καν νύξη για την κατάργηση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων.
Αποσιωπούν ότι η διάλυση των εργασιακών σχέσεων επηρεάζει άμεσα και την Κοινωνική Ασφάλιση, διότι οι συγκροτημένες εργασιακές σχέσεις, η πλήρης και σταθερή εργασία δεν παρέχει μόνο διασφαλίσεις για τη μισθωτή εργασία, αλλά στηρίζει και την Κοινωνική Ασφάλιση.
Αυτός ο σχεδιασμός δεν αποτελεί μια ιδεοληπτική θέση της ΝΔ, ούτε είναι απλά ένας νεοφιλελεύθερος δογματισμός, όπως ισχυρίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ και ορισμένοι άλλοι.

Οι αποφάσεις για τα ασφαλιστικά συστήματα αποτελούν κοινή στρατηγική της ΕΕ, του κεφαλαίου και των κομμάτων που υπηρετούν τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, να μετατραπεί το σύστημα της Κοινωνικής Ασφάλισης σε ολοκληρωτικά κεφαλαιοποιητικό και ανταποδοτικό.
Όταν λέμε κεφαλαιοποιητικό σημαίνει ότι πρέπει να ενταχθεί ολοσχερώς στην αγορά κεφαλαίου.
Και ανταποδοτικό σημαίνει σύνδεση των εισφορών με τις παροχές.

Τι ετοιμάζουν:
- Παραμονή στην εργασία για "μακρύτερο χρονικό διάστημα", ώστε να διασφαλίζεται η "βιωσιμότητα" του ασφαλιστικού συστήματος. Επίτευξη "καλύτερης ισορροπίας" το ονομάζουν, μεταξύ των ετών εργασίας και των ετών σύνταξης, δηλαδή παραπέρα αύξηση της ηλικίας συνταξιοδότησης.
- Μείωση του "μη μισθολογικού κόστους", μέσω στοχευμένων μειώσεων στις εργοδοτικές εισφορές, ώστε να απαλλαγούν από το βάρος της Κοινωνικής Ασφάλισης.
- Καθορισμένες εισφορές, με αβέβαιες μελλοντικές παροχές στη βάση της ανταποδοτικότητας, ώστε "να επιτυγχάνεται μια ισόρροπη σχέση μεταξύ των εισφορών και των δικαιωμάτων".
- "Ελαχιστοποίηση των περιπτώσεων πρόωρης συνταξιοδότησης" τόσο για όλους τους εργαζόμενους, όσο και σχετικά με ορισμένα επαγγέλματα, όπως τα βαρέα και ανθυγιεινά, ζητήματα π.χ. αναπηρίας από ένα ατύχημα, μια επαγγελματική ασθένεια κ.ο.κ.
Παράλληλα, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δρομολογεί ένα νέο πανευρωπαϊκό σήμα προϊόντων ατομικής συνταξιοδότησης με σκοπό “να βοηθήσει τους καταναλωτές στη συνταξιοδοτική τους αποταμίευση”, όπως τη λέει.

Κυνικά αναφέρουν το εξής: "Τα νέα προϊόντα -λένε- θα ενισχύσουν το σχέδιο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για μία ένωση κεφαλαιαγορών, βοηθώντας να διοχετεύονται οι αποταμιεύσεις σε μακροπρόθεσμες επενδύσεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση".
Ο βασικός μοχλός τους είναι η προώθηση του κεφαλαιοποιητικού συστήματος σε πρώτη φάση μέσα από τα Επαγγελματικά Ταμεία. Ξεκινούν από το ταμείο ΕΤΕΑΕΠ (επικουρική ασφάλιση) και θέλουν να το επεκτείνουν και στον ΕΦΚΑ (κύρια σύνταξη).
Στο στόχαστρο έχει μπει ήδη η Επικουρική Ασφάλιση. Ο αρμόδιος υφυπουργός "Κοινωνικών Υποθέσεων", έχει συστήσει Ομάδα Εργασίας με σκοπό την επεξεργασία του μηχανισμού μετάβασης σε ένα σύστημα κεφαλαιοποιητικής επικουρικής ασφάλισης.
Είναι αποκαλυπτικό του προσανατολισμού της επιτροπής ότι σε αυτή σημαντική θέση έχουν οι εκπρόσωποι των Ιδιωτικών Ασφαλιστικών Εταιριών, των Ενώσεων Επαγγελματικών Ταμείων, του Χρηματιστηρίου και της Τράπεζας της Ελλάδας.

Η Επικουρική Ασφάλιση μετατρέπεται σε ατομική υπόθεση του κάθε ασφαλισμένου, ο οποίος θα έχει τον ατομικό του λογαριασμό στο ΕΤΕΑΕΠ, το οποίο πλέον θα είναι ταυτόχρονα "διαχειριστής των λογαριασμών", αλλά και "επενδυτής".
Δηλαδή το ΕΤΕΑΕΠ θα λειτουργεί πλέον τοποθετώντας τις εισφορές των ασφαλισμένων του σε αμοιβαία κεφάλαια και μετοχές ή άλλα παράγωγα.
Οι ασφαλισμένοι θα μπορούν να επιλέξουν όποιον επενδυτικό φορέα επιθυμούν και ταυτόχρονα σε ποια κατηγορία χρηματιστηριακών προϊόντων θα θέλουν να τζογάρουν τις εισφορές τους: Σε χαμηλού, μεσαίου ή υψηλού ρίσκου.

Οι δήθεν υψηλές αποδόσεις των κεφαλαιοποιητικών συστημάτων ή των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών προϋποθέτουν υψηλές εισφορές των ασφαλισμένων, αλλά και τζογάρισμα σε προϊόντα μεγάλου ρίσκου, σε χρηματιστηριακές φούσκες, που όταν σκάνε οδηγούν σε κοινωνική εξαθλίωση ασφαλισμένους και συνταξιούχους.
Ταυτόχρονα, μεγαλώνει ο κίνδυνος για την ίδια τη βιωσιμότητα του ΕΤΕΑΕΠ, αφού θα στερηθεί εισφορές νέων εργαζόμενων, με τις οποίες θα κατέβαλλε τις επικουρικές συντάξεις των νυν συνταξιούχων.

Άρα κινδυνεύουν οι επικουρικές των νυν συνταξιούχων.

Το μοντέλο αυτό στην Επικουρική, "αν ευνοήσουν οι περιστάσεις", δηλαδή αν δεν υπάρξουν σημαντικές αντιδράσεις από τους εργαζόμενους, προορίζεται να εφαρμοστεί εντέλει και στην κύρια ασφάλιση για το κομμάτι της ανταποδοτικής σύνταξης.
Οι επιχειρηματικοί όμιλοι της ιδιωτικής ασφάλισης δεν θα δίνουν σύνταξη, καθώς αυτό που παρέχουν είναι "χρηματοοικονομικό προϊόν".
"Το «ασφάλιστρο", που με θυσίες θα καταβάλλουν οι λαϊκές οικογένειες στις ασφαλιστικές επιχειρήσεις, θα εξαρτάται από την "αγορά", με τον ορατό κίνδυνο, αν όχι τη βεβαιότητα, να μην πάρουν στο τέλος ούτε καν τα χρήματα που έδωσαν, όπως συμβαίνει με το εφάπαξ, ακόμη και να τα χάσουν όλα.

Όπως έγινε με την "ΑΣΠΙΣ ΠΡΟΝΟΙΑ" και δεκάδες άλλες περιπτώσεις "κανονιών" σε χώρες της ΕΕ, με το Ταμείο των εργαζομένων στην Τράπεζα της Ελλάδος.
Η τάχα καλύτερη "διασφάλιση", που εξασφαλίζεται μέσω του κεφαλαιοποιητικού συστήματος, απαντάται από το περιεχόμενο του καταστατικού του επαγγελματικού ταμείου στα Ελληνικά Χρηματιστήρια, που ενέκρινε μόλις πριν ένα μήνα ο υφυπουργός Εργασίας.
Τα Επαγγελματικά Ταμεία αποτελούν μια μορφή τζόγου την οποία στηρίζει και η απαξιωμένη ηγεσία της ΓΣΕΕ.

Στο άρθρο 31 του καταστατικού, που αναφέρεται στην εφάπαξ παροχή που θα πρέπει να πάρουν οι ασφαλισμένοι στο τέλος του εργάσιμου βίου τους, διαβάζουμε:
"Ο κλάδος συνταξιοδοτικών παροχών εφαρμόζει το κεφαλαιοποιητικό σύστημα προκαθορισμένης εισφοράς. Δεν εγγυάται το ύψος της εφάπαξ παροχής, ούτε το ύψος της επενδυτικής απόδοσης, ούτε το ύψος των επενδυτικών εξόδων".
Δηλαδή, ενώ η εισφορά θα είναι προκαθορισμένη, οι καρποί που θα λάβει ο εργαζόμενος στο μέλλον αποτελούν μυστήριο!
Σε άλλο καταστατικό Επαγγελματικού Ταμείου που συγκροτήθηκε, των υπαλλήλων Εμπορίου - Τροφίμων, αναφέρεται επί λέξει: "Περιθώριο Φερεγγυότητας. Δεν απαιτείται περιθώριο φερεγγυότητας, δεδομένου ότι οι παροχές δεν είναι εγγυημένες από το Ταμείο".

Με λίγα λόγια και μέσα από τα κείμενα και τα καταστατικά τους, τα Επαγγελματικά Ταμεία και οι ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες που αναλαμβάνουν να διαχειριστούν τις εισφορές, δεν δεσμεύονται ούτε δίνουν εγγύηση για το ύψος των συντάξεων που θα πρέπει στο μέλλον να αποδοθούν στους ασφαλισμένους!
Αυτή είναι και η μεγάλη ανατροπή που επιχειρείται στην Ασφάλιση, μέσα από την προώθηση των σχημάτων αυτών.

Η γνωστή περίπτωση στις ΗΠΑ, δηλαδή της "Enron", ήταν μόνο η κορυφή του παγόβουνου μιας διαδικασίας που επαναλαμβάνεται συνεχώς, αφού η λειτουργία των Επαγγελματικών Ταμείων συνδέεται ως "ομφάλιος λώρος" με τις χρηματαγορές και τις "αποδόσεις", τις "επενδύσεις", με τα οικονομικά σκαμπανεβάσματα συγκεκριμένων κλάδων, αλλά και επιχειρήσεων.
Η ιδιωτική ασφάλιση είναι καθαρά κερδοσκοπική επιχείρηση, στηρίζεται στις διακυμάνσεις της αγοράς και υπόκειται στο νόμο του καπιταλιστικού κέρδους των χρηματιστηριακών ομίλων, στην "προσφορά - ζήτηση", στη λογική κόστους - κέρδους, στην "ανταποδοτικότητα", σε ατομικά συμβόλαια για ορισμένο πλαίσιο παροχών, για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, με επώδυνους όρους αφαίμαξης του λαϊκού εισοδήματος.

Η διαφορά που χωρίζει την Ελλάδα με το μέσο όρο της ΕΕ στο ζήτημα της ιδιωτικής ασφάλισης φαίνεται και στα παρακάτω στοιχεία που έχει δημοσιεύσει η Ένωση Ασφαλιστικών Εταιρειών Ελλάδος (ΕΑΕΕ).

Αν και δεν είναι το πιο ασφαλές κριτήριο -καθώς οι μισθοί στην ΕΕ είναι διαφορετικοί- τα ετήσια "κατά κεφαλήν ασφάλιστρα", όσα δηλαδή πληρώνει κατά μέσο όρο ο καθένας σε ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες, είναι σχεδόν 2.000 ευρώ, ενώ στην Ελλάδα 360, δηλαδή μόλις 18,5% του μέσου όρου της ΕΕ!

Ακόμη πιο έντονη είναι η διαφορά στις ασφαλίσεις ζωής, όπου η Ελλάδα είναι μόλις στο 14,3% του μέσου όρου της ΕΕ.

Γίνεται κατανοητό, λοιπόν, τι τεράστιο περιθώριο ανάπτυξης διαβλέπουν οι μονοπωλιακοί ασφαλιστικοί όμιλοι στη χώρα και γιατί δεν έχει αποχωρήσει κανένας τα τελευταία χρόνια, παρά τη μειωμένη παραγωγή.
Επίσης γίνεται φανερό, γιατί πιέζουν συνεχώς, ώστε να προχωρήσουν οι αντιασφαλιστικές μεταρρυθμίσεις στη χώρα.

Ακόμα και το σημερινό, κουτσουρεμένο κοινωνικοασφαλιστικό σύστημα, με τα συνεχή πλήγματα στα Ταμεία και στις παροχές του, δεν μπορεί να συγκριθεί με την επισφάλεια των παροχών που προσφέρουν οι ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες που βλέπουν την ασφάλιση ως εμπόρευμα και τους εργαζόμενους ως πελάτες.

Πέρα από τα γνωστά κραχ των "ENRON" και "Maxwell" στο εξωτερικό, έχουμε και στη χώρα μας πικρή εμπειρία από τις ασφαλιστικές εταιρείες.
Την άνοιξη του 2009 οι οικονομικές στήλες έγραφαν:
"Οι φίλοι του ασφαλιστικού ομίλου της «Ασπίς Πρόνοια» θεωρούν ότι πρόκειται για τον πλέον δυναμικό όμιλο, κατέχοντας τη 2η θέση στην ασφαλιστική αγορά".
Μετά από 3 μήνες το κραχ, λόγω του λουκέτου της ασφαλιστικής "Ασπίς Πρόνοια", έκανε κρότο σε όλη τη χώρα…

Μέχρι και σήμερα εκκρεμούν χιλιάδες αποζημιώσεις όσων επλήγησαν από το λουκέτο.
Πιο συγκεκριμένα ο Σύλλογος Ζημιωθέντων από την "Ασπίς Πρόνοια" που έχει συσταθεί για να διεκδικήσει τις απώλειες που είχαν οι ασφαλισμένοι, αναφέρει χαρακτηριστικά:
"Οι εκκρεμότητες είναι πάρα πολλές και ασφαλώς δεν τιμούν ένα πολιτισμένο κράτος δικαίου στο οποίο ηγείστε. Πιο συγκεκριμένα:

• Δεκάδες χιλιάδες ασφαλισμένοι είναι εκτός πινάκων δικαιούχων παρά το γεγονός ότι κανείς δεν αμφισβητεί την ύπαρξη των συμβολαίων τους.
  
• Χιλιάδες ασφαλιστήρια συμβόλαια έχουν αποκλειστεί ως μη ασφαλιστικά προϊόντα τη στιγμή που πάντα η αγορά διέθετε και διαθέτει ακριβώς ίδια προϊόντα.
  
• Αγνοήθηκε σκανδαλωδώς η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας και σήμερα δεκάδες χιλιάδες συμπολίτες μας σύρονται στις δικαστικές αίθουσες, υποβαλλόμενοι σε αιματηρές οικονομικά και εξουθενωτικά ψυχοφθόρες διαδικασίες για τη διεκδίκηση του αυτονόητου.
  
• Οι τράπεζες απειλούν με κατασχέσεις πρώτης κατοικίας τους κατόχους δανειακών συμβάσεων με εγγύηση κεφαλαίου από τις ασφαλιστικές εταιρείες".
  

Το παραπάνω αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα. Δεν χρειάζεται να πούμε κάτι παραπάνω. Οι εργαζόμενοι καταστράφηκαν. Είναι παράδειγμα που δείχνει τους άναρχους νόμους στην αγορά, που οι άλλοι προσκυνούν και υπηρετούν με ευλάβεια.
Ενδεικτικός είναι και ο κλάδος της ασφάλισης, με τις δεκάδες ασφαλιστικές εταιρείες που έκλεισαν στα χρόνια της κρίσης, αφήνοντας χιλιάδες αυτοκίνητα ανασφάλιστα.

Αυτά είναι τα αποτελέσματα του ρίσκου, που μας καλούν να "επενδύσουμε".
Όμως, δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο και για την υγεία μας ή την ασφάλιση των παιδιών μας. Ρίσκο σε αυτά τα ζητήματα δεν μπορεί να υπάρχει.

Την ίδια στιγμή, η κατηγοριοποίηση ανάλογα με τα ατομικά βιολογικά χαρακτηριστικά, το ψάξιμο για το αν προϋπάρχουν ασθένειες, αποτελεί κριτήριο για το κόστος της ιδιωτικής ασφάλισης των εργαζόμενων και παράλληλα πρόκληση, καθώς υποβιβάζει την προσωπικότητα και την αξιοπρέπειά τους. Είναι στοιχείο της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.

Άλλωστε δεν το κρύβουν. Είναι κυνικοί και συγκεκριμένοι.
Λένε: "Εάν αποφασίσετε, πάντως, να κάνετε ιδιωτική ασφάλεια υγείας, να έχετε υπόψη ότι όσο πιο νωρίς και όσο πιο υγιής είστε όταν την κάνετε, τόσο το καλύτερο θα είναι για εσάς για δύο βασικούς λόγους. Πρώτον, στις νεαρές ηλικίες τα ασφάλιστρα είναι σαφώς χαμηλότερα, δεύτερον όσο μεγαλώνετε κάνουν την …εμφάνισή τους τα γνωστά χρόνια νοσήματα (καρδιά, διαβήτης κλπ.), τα οποία πέραν του ότι εκτοξεύουν το κόστος των ασφαλίστρων, μπορούν να "προκαλέσουν" ακόμα και απόρριψη της αίτησής σας για ασφάλιση".
Ο εκπρόσωπος του ΔΣ του Πανελλήνιου Συνδέσμου Ασφαλιστικών Συμβούλων είναι ακόμα πιο ακριβής.

Λέει: "Συνήθως ελέγχουμε το ιατρικό ιστορικό του ενδιαφερόμενου και αυτό γίνεται γιατί εμείς προσπαθούμε να παίρνουμε υγιείς ασφαλισμένους, σε αντίθεση με τον ΕΟΠΥΥ ή το ΙΚΑ. Υπάρχουν μάλιστα περιπτώσεις κάποιος να ζητήσει να ασφαλιστεί και η εκάστοτε ασφαλιστική να τον απορρίψει. Όσο μάλιστα περνάνε τα χρόνια, αυτό γίνεται ακόμα πιο σύνηθες. Οι ασφαλιστικές δεν θέλουν κάποιον ο οποίος, για παράδειγμα, έχει ζάχαρο ή ιστορικό καρδιακών νοσημάτων".
Συμπληρώνει δε πως: "Οι γυναίκες είναι πιο «ακριβές» από τους άντρες, λόγω του ότι έχουν μεγαλύτερο μέσο προσδόκιμο ζωής και επισκέπτονται πιο συχνά τους γιατρούς για στάνταρ εξετάσεις, όπως μαστογραφίες και τεστ ΠΑΠ".

Τα παραπάνω θεωρούνται απολύτως φυσιολογικά για ένα σύστημα που αντιμετωπίζει τον εργαζόμενο και την υγεία του ως κόστος, αλλά παράλληλα και ως πεδίο νέας κερδοφορίας.
Συμβαδίζουν με την εμπειρία από τη Χιλή, που αρκετά νωρίς έδειξε πως η λεγόμενη Μερτσέντες του χιλιανού μοντέλου έχανε …λάδια!

Ο πρόεδρος της Συνομοσπονδίας Εργατών της χώρας, απευθυνόμενος σε Αμερικανούς συνδικαλιστές, ανέφερε πριν 25 χρόνια πως:
"Πρέπει να απορρίψετε αυτή την κομπίνα που μετατρέπει την ασφάλεια του εργάτη σε μπίζνες. Το σύστημα μας έχει εξαθλιώσει. Χαμηλές συντάξεις, συνταξιούχοι που δεν είναι σε θέση να πληρώσουν την ιατρική φροντίδα τη στιγμή που τη χρειάζονται. Αυτό που μοιάζει καλό σε πολλούς στην αρχή, στο τέλος καταλήγει σε βάρος των εργαζομένων".

Φίλες και φίλοι,

Ποια είναι η πρότασή μας;

Το ΚΚΕ αντιμετωπίζει την Κοινωνική Ασφάλιση ως μια από τις μεγαλύτερες κατακτήσεις των εργαζομένων. Η Κοινωνική Ασφάλιση δεν χαρίστηκε, δεν δόθηκε απλόχερα στους εργαζόμενους. Ήταν προϊόν πολύχρονων, αιματηρών συγκρούσεων σε όλο τον κόσμο με τις κυβερνήσεις και το μεγάλο κεφάλαιο κάθε χώρας.
Με την εμφάνιση της εργατικής τάξης, οι εργαζόμενοι ήρθαν αντιμέτωποι με τη βαρβαρότητα του κεφαλαίου και με νέες για αυτούς καταστάσεις, που σχετίζονταν με το φυσικό, επαγγελματικό και οικογενειακό τους περιβάλλον, ως αποτέλεσμα της εισόδου τους στην παραγωγική διαδικασία.
Η εργασία από την ανατολή του ήλιου ως το άλλο πρωί, η εντατικοποίηση, η φυσική εξάντληση, πολλαπλασίασε τα εργατικά ατυχήματα.

Με το πέρασμα των ετών και με την οργάνωση των εργαζομένων στα σωματεία τους, μπήκε ως βασικό αίτημα να δημιουργηθεί ένα ισχυρό πλέγμα προστασίας γύρω από την εργατική οικογένεια που θα αφορούσε τις απολαβές μετά τον εργάσιμο βίο, την προστασία από την απώλεια εργασίας, την προστασία της μητρότητας, προστασία από ασθένειες κ.ο.κ.

Τα παραπάνω τα κάλυψε σε βάθος χρόνων η Κοινωνική Ασφάλιση, ως ένας ισχυρός μηχανισμός στήριξης των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων.
Το κοινωνικοασφαλιστικό σύστημα θεμελιώθηκε με αιματηρούς αγώνες στις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα και αναπτύχθηκε τα επόμενα χρόνια.

Η ανάπτυξη της ταξικής πάλης, η επίδραση των κατακτήσεων του σοσιαλισμού έπαιξαν καθοριστικό ρόλο, άσκησαν επιπλέον πίεση στις αστικές κυβερνήσεις, που στις συγκεκριμένες συνθήκες ανάπτυξης του καπιταλισμού αναγκάστηκαν να κάνουν παραχωρήσεις.
Για τα μονοπώλια, την κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα, το πρόβλημα στην Κοινωνική Ασφάλιση χαρακτηρίζεται οικονομοτεχνικό. Δεν έχουν ως αφετηρία τις λαϊκές ανάγκες, αλλά την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας. Για αυτό και η επιχειρηματολογία τους στέκεται προκλητικά σε δευτερεύοντες δείκτες, όπως την κακοδιαχείριση, τη σχέση μεταξύ ασφαλισμένων και συνταξιούχων κ.ά. Για όλα αυτά ρίχνουν τις ευθύνες στον εργαζόμενο λαό, τον καθιστούν υπεύθυνο για την ανεργία του, για τις ελαστικές σχέσεις εργασίας, για τη μείωση του εργατικού πληθυσμού, για τα ελλείμματα.

Είναι αυτό που λέει ο λαός μας "και κερατάδες και δαρμένοι".

Για το ΚΚΕ, το πρόβλημα της Κοινωνικής Ασφάλισης είναι ταξικό, πολιτικό, καθώς φανερώνονται ακόμα πιο καθαρά τα όρια του εκμεταλλευτικού συστήματος, που σαπίζει, που βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.

Η βάση του ζητήματος της Κοινωνικής Ασφάλισης, όπως και των μισθών, του χρόνου εργασίας, των εργασιακών σχέσεων δεν είναι τεχνική, αλλά κοινωνική - οικονομική, γι' αυτό και δεν μπορούν να λυθούν μέσα στο εκμεταλλευτικό σύστημα.
Δεν εξαρτάται δηλαδή από μια σοσιαλδημοκρατική ή νεοφιλελεύθερη συνταγή ή έναν συνδυασμό τους, αλλά απαιτεί κεντρικό σχεδιασμό, δηλαδή μια οικονομία που απέναντι από τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων θα βάζει τις σύγχρονες διευρυμένες λαϊκές ανάγκες.
Αυτό βέβαια σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι τοποθετούμε τη λύση τους σε κάποιο αόριστο μέλλον.

Το ταξικό εργατικό κίνημα, οι Συνταξιουχικές Οργανώσεις παλεύουν σήμερα για την κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων που αναφέραμε.
Το Σάββατο στις 30 Νοέμβρη έχουν προκηρυχθεί συλλαλητήρια σε κάθε πόλη από Συνταξιουχικές και Εργατικές Οργανώσεις απέναντι στη νέα αντιασφαλιστική επέλαση, συλλαλητήρια και μορφές πάλης που τα μέλη του ΚΚΕ, οι οπαδοί και οι φίλοι όχι απλά τα στηρίζουν, αλλά παλεύουν όλες αυτές τις μέρες για την επιτυχία τους, τη μαζικότητά τους.

Αυτή η σημερινή πάλη και οι καθημερινοί αγώνες εντάσσονται στη συνολική πρόταση του ΚΚΕ για ένα διαφορετικό δρόμο εξέλιξης και ανάπτυξης της ελληνικής κοινωνίας, που στηρίζεται στην αντίληψη ότι πρωταγωνιστής και παραγωγός του πλούτου είναι ο εργαζόμενος. Αυτό απαιτεί ο λαός να έρθει σε συνεπή αντιπαράθεση και σε ρήξη με το μεγάλο κεφάλαιο, τα μονοπώλια.

Η Κοινωνική Ασφάλιση θεωρούμε ότι πρέπει να εξασφαλίζει στους εργαζόμενους αξιοπρεπείς συντάξεις και ανθρώπινη περίθαλψη και παροχές, να καλύπτει τις σύγχρονες ανάγκες του συνταξιούχου και εργαζόμενου, είτε στον ιδιωτικό τομέα, είτε στο δημόσιο, είτε στην αυτοαπασχόληση στις πόλεις και την ύπαιθρο, στην αγροτική εργασία.

Όλοι οι εργαζόμενοι και άνεργοι θα πρέπει να είναι ασφαλισμένοι. Κανένας άνθρωπος να μη βρίσκεται για οποιονδήποτε λόγο εκτός του πλέγματος προστασίας.
Σήμερα οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να κρίνουν τις ανάγκες τους, την προστασία από τον επαγγελματικό κίνδυνο, την προστασία τους μετά τον εργάσιμο βίο με όρους και κανόνες προηγούμενων δεκαετιών. Η πάλη τους επιβάλλεται να κινείται μπροστά, να παίρνει υπόψη της τις νέες συνθήκες, τις σύγχρονες ανάγκες.

Η λογική "το Ταμείο μου", η "κατηγορία μου", οι διαχωρισμοί νέοι - παλιοί ασφαλισμένοι, που στόχο είχαν τη διαίρεση, σήμερα δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για να ελαχιστοποιηθούν.
Τα μέτρα δεν αφορούν μόνο αυτούς που θα πρωτοασφαλιστούν με το νέο σύστημα, δηλαδή κυρίως τους νέους ανθρώπους που μπαίνουν στην παραγωγή με τους πλέον χείριστους όρους, ούτε όσους βγουν στη σύνταξη τα επόμενα χρόνια και βλέπουν καθημερινά αλλαγές στα όρια και στα ποσά, αλλά αφορούν και τους ήδη συνταξιούχους που αντιμετωπίζουν συνεχώς νέα μείωση στις συντάξεις.
Χρειάζεται να σταματήσει το δηλητήριο του διαχωρισμού που έσπερναν τόσα χρόνια κεφάλαιο, κυβερνήσεις, αλλά και φορείς του εργοδοτικού συνδικαλισμού, παράγοντες και εκπρόσωποι του κεφαλαίου που δημιουργούσαν τείχη στην ενότητα της εργατικής τάξης.
Η πείρα όλων των αντασφαλιστικών νόμων έδειξε ότι η χειρότερη εκδοχή τους σύντομα επεκτάθηκε σε όλες τις κατηγορίες ασφαλισμένων, ακόμα και αν από τους νόμους αυτούς εξαιρούνταν αρχικά.

Το ασφαλιστικό σύστημα δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ως κόστος.

Γιατί οι εργαζόμενοι έχουν δικαίωμα να ζήσουν περισσότερα χρόνια εκτός παραγωγής, να ζήσουν ελεύθεροι χωρίς το βραχνά της εργοδοτικής εκμετάλλευσης και καταπίεσης, να ξεκουραστούν και να διαθέσουν το χρόνο τους όπως αυτοί επιθυμούν, να απασχολούνται όπως θέλουν και όχι όπως επιτάσσει η κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων και οι πολιτικοί τους εκπρόσωποι που προσπαθούν να επιβάλουν την υποχρεωτική απασχόληση μέχρι τα βαθιά γηρατειά, με το βάρβαρο επιχείρημα της "ενεργού γήρανσης" που επανέρχεται με άλλον τίτλο.
Το ΚΚΕ αγωνίζεται για δημόσια, καθολική, υποχρεωτική Κοινωνική Ασφάλιση, για την οικοδόμηση ενιαίου συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης, που περιλαμβάνει τα συνταξιοδοτικά δικαιώματα, τις υπηρεσίες πρόληψης και αποκατάστασης της υγείας, τις παροχές και υπηρεσίες Κοινωνικής Πρόνοιας.

Στην εργατική εξουσία που στοχεύουμε και στην οποία το ΚΚΕ θα συμμετέχει στα όργανα διακυβέρνησης, το σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης θα είναι κρατικό, εντάσσεται στον κεντρικό, εθνικό σχεδιασμό, λειτουργεί με λαϊκή συμμετοχή και λαϊκό έλεγχο. Καταργείται η ιδιωτική επιχειρηματική δραστηριότητα στον τομέα της Υγείας - Πρόνοιας - Πρόληψης - Περίθαλψης - Αποκατάστασης.

• Το σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης καλύπτει πλήρως και εφ' όρου ζωής όλο τον πληθυσμό (τους εργαζόμενους και τα προστατευόμενα μέλη των οικογενειών τους, τους μετανάστες, τους φαντάρους), στη βάση των σύγχρονων αναγκών, αξιοποιώντας τις δυνατότητες της επιστήμης και της νέας τεχνολογίας. Ο καθένας που το χρειάζεται θα μπορεί να κάνει χρήση δωρεάν όλων των ιατρικών και κοινωνικών υπηρεσιών.
  
• Συνδέονται οργανικά όλες οι βαθμίδες της Υγείας (πρόληψη, Πρωτοβάθμια, Δευτεροβάθμια και Τριτοβάθμια). Το σύστημα Υγείας είναι προσανατολισμένο στην πρόληψη, με υπηρεσίες στους χώρους εργασίας, κατοικίας, εκπαίδευσης, στο Στρατό.
  
• Κατοχυρώνεται αυστηρό πλαίσιο υγιεινής και ασφάλειας στους τόπους δουλειάς με τη συμμετοχή και τον έλεγχο των εργαζομένων για την αντιμετώπιση των εργατικών ατυχημάτων και των επαγγελματικών ασθενειών.
  
• Παρέχονται ιδιαίτερες κρατικές υπηρεσίες και παροχές για την προστασία της μητρότητας, τη φροντίδα και αγωγή της βρεφικής - παιδικής ηλικίας.
  
• Επιδεικνύεται ιδιαίτερη φροντίδα για τα Άτομα με Ειδικές Ανάγκες (ΑμΕΑ) και τις οικογένειές τους, τους ηλικιωμένους και τους χρονίως πάσχοντες, τις πολύτεκνες και μονογονεϊκές οικογένειες.
  
• Διατίθενται ειδικά κονδύλια στην έρευνα για την αντιμετώπιση σοβαρών ασθενειών, όπως ο καρκίνος, οι καρδιοπάθειες, το AIDS ή άλλες παθήσεις που έχουν αυξηθεί και θερίζουν τον πληθυσμό.
  
• Λειτουργεί Κρατικός Οργανισμός Φαρμάκου για την παραγωγή ή εισαγωγή, τον έλεγχο και τη διακίνηση όλων των σύγχρονων φαρμακευτικών σκευασμάτων που κυκλοφορούν στην παγκόσμια αγορά. Η χορήγηση των φαρμάκων παρέχεται δωρεάν.
  

Ειδικά για τις συντάξεις:
Εμείς, όταν μιλάμε για συντάξεις, αναφερόμαστε σε συντάξεις οι οποίες θα είναι αξιοπρεπείς και όχι επιδόματα πτωχοκομείου.

Σήμερα, διεκδικούμε κατώτερη σύνταξη στο 80% του βασικού εργατικού μισθού. Ή στα 20 ημερομίσθια του ανειδίκευτου εργάτη. Δηλαδή, με βάση το σημερινό μας αίτημα για βασικό μισθό 751 ευρώ προσδιορίζουμε το ποσό της κατώτερης σύνταξης στα 600 ευρώ.

Να αποσυνδεθεί για τους αυτοαπασχολούμενους (αγρότες, επαγγελματίες, επιστήμονες) η ασφαλιστική εισφορά στον κλάδο της σύνταξης από τον βασικό μισθό των εργαζομένων. Να συνδεθεί με το εισόδημά τους.

Όσον αφορά τα όρια ηλικίας και τις προϋποθέσεις συνταξιοδότησης:
Με το σημερινό επίπεδο της παραγωγικότητας, την πρόοδο της επιστήμης, αλλά και με τα ποσοστά της ανεργίας που παραμένουν υψηλά μετά από δεκαετή καπιταλιστική κρίση, υποστηρίζουμε τη συνταξιοδότηση στα 60 χρόνια για τους άνδρες και στα 55 για τις γυναίκες, χωρίς άλλες προϋποθέσεις.

Στα 55 και 50 αντίστοιχα για τους απασχολούμενους στα βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα.
Θεμελίωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος με 4.050 ημέρες ασφάλισης.
Με 9.000 ημέρες ασφάλισης ή 30 χρόνια δουλειάς συνταξιοδότηση χωρίς όριο ηλικίας. Με 7.500 ημέρες ασφάλισης για το δημόσιο τομέα.
Η ενίσχυση της χρηματοδότησης της Κοινωνικής Ασφάλισης πρέπει να βαρύνει το κράτος και την εργοδοσία. Ιδιαίτερα το μεγάλο κεφάλαιο, σε συνδυασμό με την αύξηση της φορολογίας των μεγάλων επιχειρήσεων και την κατάργηση των φοροαπαλλαγών και άλλων προνομίων τους. Παράλληλα να επιστραφούν ό,τι άρπαξαν με οποιονδήποτε τρόπο.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Φίλες και φίλοι,

Έχουμε εμπιστοσύνη στη δύναμη της ταξικής πάλης.
Είμαστε σίγουροι ότι η εργατική τάξη θα πάρει τις τύχες στα δικά της δυνατά χέρια, τα δουλεμένα στο καμίνι των πολύχρονων αγώνων της.
Παρότι η σφραγίδα της αντεπανάστασης είναι ακόμα ισχυρή, παρά το ιστορικό πισωγύρισμα που ζούμε τις τελευταίες δεκαετίες, παρά το προσωρινό αδυνάτισμα του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, συνολικά του επαναστατικού κινήματος, το μέλλον μας κοιτάζει μέσα από όλα τα παράθυρα της ιστορίας.
Υπάρχει και δρα πρωτοπόρα το ΚΚΕ. Με νέες επεξεργασίες, στηριγμένες πλέον πολύ γερά στη μελέτη της πείρας του παρελθόντος, με επαναστατική στρατηγική που απαντά στα σύγχρονα προβλήματα της εποχής, μιας εποχής που εξακολουθεί περισσότερο από πριν να είναι εποχή περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό.
Η εργατική τάξη και το κίνημά της, βήμα το βήμα, μέρα τη μέρα, ανασυγκροτείται σε ταξική κατεύθυνση. Αγκαλιάζει αργά, αλλά σταθερά, πλατιά τις κοινωνικές δυνάμεις της συμμαχίας για την αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή πάλη και ανατροπή.
Μπορούμε να δυναμώσουμε αυτό το βηματισμό. Το σημειωτόν και το αργόσυρτο βήμα με τα παραπατήματα, να δώσει τη θέση του στο σταθερό βηματισμό, το τροχάδην, να πάρουμε τη θέση μας από σήμερα, να είμαστε πανέτοιμοι για το ιστορικό άλμα