«..Δεν έχουμε άλλο χρόνο…»

«..ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΑΛΛΟ ΧΡΟΝΟ…
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΜΕ ΣΕ ΑΛΛΟ ΘΕΜΑ!»

Πόσες φορές δεν ακούσαμε αυτή τη φράση από τους παρουσιαστές των διαφόρων εκπομπών και ειδήσεων στα περισσότερα τηλεοπτικά κανάλια! Ναι. Ήταν πραγματικά λιγοστές οι φορές που οι εκπρόσωποι των μαχόμενων υγειονομικών -που στη συντριπτική τους πλειοψηφία είναι και οι ίδιοι μαχητές- «βγήκαμε» ζωντανά στην TV για
να δώσουμε την πραγματική εικόνα της κατάστασης που αντιμετωπίζουμε - για να διεκδικήσουμε λύσεις.

·         Όμως, μονίμως «ο χρόνος τελειώνει» στα 3-5 λεπτά σύνδεσης -μήπως, απλά για «ξεκάρφωμα»;;;- καθώς, πρέπει «επειγόντως να περάσουμε σε άλλο θέμα» όπως εντέλλεται ο κάθε δημοσιογράφος - παρουσιαστής (σπάνιες οι εξαιρέσεις)! Δεν υπήρχε «καθόλου χρόνος» για τους «ήρωες» στα κεντρικά δελτία ειδήσεων. Υπήρχε όμως ΑΦΘΟΝΟΣ ΧΡΟΝΟΣ ώστε ο λαός να ακούσει ξανά και ξανά (μητέρα της μάθησης η επανάληψη) και να εμπεδώσει τα αντιλαϊκά μέτρα που με αφορμή την πανδημία ψηφίστηκαν. Αυτά που ήρθαν για να μείνουν.

·         Την ίδια στιγμή υπήρξαν και τα «απαγορεύεται» από υπουργείο Υγείας και διοικήσεις νοσοκομείων. Είναι το μαστίγιο απέναντι σ’ αυτούς που παλεύουν νυχθημερόν με τα σοβαρότατα προβλήματα και τις ανεπάρκειες του συστήματος Υγείας. Είναι το φόβητρο και το φίμωτρο που επιβάλλουν αυτοί που πολλές δεκαετίες τώρα τα δημιούργησαν, απέναντι σε αυτούς που θέλουν να τα αναδείξουν. Αυτούς που τους λένε «ήρωες» για να χρυσώνουν το χάπι της άθλιας καθημερινότητάς τους και «επίορκους παραβάτες» όταν εξηγούν τις αιτίες της αθλιότητας, όταν παλεύουν για να την ανατρέψουν! Ωστόσο, παρά την απόπειρα της τρομοκράτησης και της υποταγής απ’ όσους «δεν έχουν χρόνο να ακούν …ιδεοληψίες», πίσω από τις μάσκες μας εξακολουθούν να πληθαίνουν τα στόματα που δεν ράβονται, πληθαίνουν οι γραμμές των υγειονομικών που παίρνουν θέση στη μάχη, όχι μόνο κατά του «αόρατου εχθρού»-ιού, αλλά και απέναντι στον γνωστό από παλιά και ορατό εχθρό των δικαιωμάτων των δικών μας και των ασθενών μας.

·         Κάποιοι πανηγυρίζουν για τη μείωση των κρουσμάτων, των θανάτων, των διασωληνωμένων. Ο λαός που τήρησε τα μέτρα και οι υγειονομικοί που παλεύουν με αυταπάρνηση μπορούν να νιώθουν ικανοποίηση. Όχι αυτοί που έξω απ’ το χορό, μακριά από τον κίνδυνο, ετοιμάζονται στο όνομα της πανδημίας να εφαρμόσουν τα πιο σκληρά μέτρα. Ούτε αυτοί που έμειναν άπραγοι και εξαφανισμένοι όταν οι ταξικές δυνάμεις στις 7 Απρίλη τίμησαν -παρά την προσπάθεια καταστολής- την Παγκόσμια Ημέρα Υγείας και δημιούργησαν κλίμα αισιοδοξίας με εικόνες που ταξίδεψαν σε όλο τον κόσμο.

·         Αυτοί που δίνουν πολύ χρόνο (και χρήμα!) για να εμπεδωθεί σήμερα του καθενός η «ατομική ευθύνη» γιατί «χτες» έδωσαν τα ρέστα τους να καταργήσουν κάθε έννοια συλλογικής και κρατικής - κυβερνητικής ευθύνης!

·         Είναι εκείνοι που ποτέ «δεν βρίσκουν χρόνο» για να πολεμήσουν τις τραγικές ελλείψεις και τη βαθιά εμπορευματοποίηση του ΕΣΥ, γιατί αφιερώνουν πολύ χρόνο στα …deals με «φιλάνθρωπους δωρητές» που βγάζουν τρίδιπλα από «διακανονισμούς» και φοροαπαλλαγές ενισχύοντας το προφίλ του … υγιούς καπιταλιστή.

·         Δεν είχαν χρόνο οι κυβερνώντες να ακούσουν για επίταξη των ιδιωτικών δομών κι έτσι βρήκαν κάποιοι άλλοι το χρόνο να διαθέσουν με το αζημίωτο κάποιες απ’ τις δομές τους. Έχουν -αυτοί, αλλά κι οι προηγούμενοι- φυλαχτό τη στρατηγική της Σύμπραξης Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα και σκιαμαχούν μόνο αν είναι δίκαιο να πληρώνουν στον κλινικάρχη 1.000 ή 1.500 ευρώ την ημέρα. Και στους μεν και στους δε, την ώρα ακόμη των κροκοδείλιων δακρύων για «τα όρια του ΕΣΥ», η λέξη «επίταξη» τους φέρνει αλλεργία!

Δεν βρέθηκαν ποτέ στο δικό μας «χαράκωμα» κι έτσι δεν τους αφορά η αγωνία του γιατρού, της νοσηλεύτριας, της καθαρίστριας, του τεχνικού που μπαίνουν στο δωμάτιο του ασθενή με τον κορονοϊό και δεν ξέρουν πώς θα γυρίσουν στις οικογένειές τους.

·         ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ που διαθέτουμε ΟΛΟ ΤΟ ΧΡΟΝΟ ΜΑΣ και για να θεραπεύσουμε, αλλά και για να αγωνιστούμε!

Όταν και τώρα, πρόσφατα με το ξέσπασμα της πανδημίας, εκατοντάδες καυτά ζητήματα ζωής αναδείχτηκαν στις συνελεύσεις και τις κινητοποιήσεις μας, λίγοι «βρήκαν χρόνο» να τα μεταφέρουν στην κοινή γνώμη.

Ο κανόνας που για μια ακόμη φορά ζήσαμε ήταν οι αργυρώνητοι ΔΕΙΛΟΙ αρθρογράφοι που πάντα βρίσκουν χρόνο και χώρο σε μεγάλης κυκλοφορίας κι ακροαματικότητας μέσα για να αναμασήσουν με αραχνιασμένα «επιχειρήματα» την αποστεωμένη σκέψη τους.

Εκεί που οι «ήρωες» εμφανίζονται μόνο σε βουβά πλάνα. Εκεί που η ευθύνη του κράτους για την υγεία του λαού είναι ρετσινιά. Εκεί που πάντα λάθρα βιώσαντες χτίζουν τις αντιλήψεις τού «ό,τι πληρώσεις, παίρνεις» (και στην υγεία!) αλλά όταν φτάσει η δύσκολη ώρα της δικής τους αρρώστιας σπεύδουν στους «κρατιστές» για να γίνουν καλά! Είναι οι ίδιοι που και στη δύσκολη ώρα τους απεχθάνονται αναμονές ωρών στα ΤΕΠ παρέα με το «λαουτζίκο» και πάντα βρίσκουν κυβερνητική ή «υπηρεσιακή» δίοδο εισαγωγής στις κρατικές ΜΕΘ.

Όμως, καθώς εμείς οφείλουμε πάντα να γυρνάμε στο κυρίως θέμα -δηλαδή στον άρρωστο- δεν έχουμε χρόνο να ξανασχοληθούμε μαζί τους! Καθείς εφ’ ω ετάχθη.

16-4-2020

ΥΓ: Την ώρα που γράφονταν τούτες οι γραμμές, στηνόταν από την κυβέρνηση μουσική εκδήλωση (με ισχυρές προσωπικές πιέσεις σε μέλη της Ορχήστρας της ΕΡΤ) στο προαύλιο του «Ευαγγελισμού»… «προς τέρψιν των ηρώων»!!!

Δεν περισσεύει, φαίνεται, η ΝΤΡΟΠΗ γι' αυτούς που ξεγελούν με φιέστες κείνους που είναι στην πρώτη γραμμή της μάχης ΑΠΛΗΡΩΤΟΙ όπως οι εξειδικευόμενοι Λοιμωξιολογίας, Κλινικής Μικροβιολογίας, Επεμβατικής Ακτινολογίας…

Ανοιχτή επιστολή του για τους «ήρωες» του κορονοϊού, ο Ηλίας Σιώρας, διευθυντής Καρδιολογίας, γενικός γραμματέας της ΕΙΝΑΠ και πρόεδρος ΔΣ του Σωματείου Εργαζομένων Νοσοκομείου «Ευαγγελισμού