Επιλογή γλώσσας

Δευτέρα 13 Απριλίου 2020

Το αμερικανικό όνειρο στους μαζικούς τάφους του Hart Island


Οι μαζικοί τάφοι στη Νέα Υόρκη συγκλονίζουν! Είναι μια από τις θλιβερές εικόνες της πανδημίας που θα μείνουν στην ιστορία. Το αμερικανικό όνειρο θάβεται στο Hart Island.

Με συνοπτικές διαδικασίες καθημερινά θάβονται εκεί κατά δεκάδες άνθρωποι που είναι στα αζήτητα. Μάλιστα το χρονικό όριο αναζήτησης μειώθηκε από τις 30 στις 14 μέρες και αν δεν τους αναζητήσει κάποιος τότε η
σορός του νεκρού μπαίνει σε ειδική σακούλα και στέλνεται σε μαζικό τάφο στο νησί του Μπρονξ. Περίπου 25 άνθρωποι τη μέρα θάβονται εκεί, έγραψε το Associated Press.

Στις 12 Απρίλη οι ΗΠΑ είχαν πλέον τους περισσότερους νεκρούς από τη νόσο Covid-19 με 20.577 θανάτους. Μπροστά από την Ιταλία με 19.468, την Ισπανία με 16.606, τη Γαλλία με 13.832 και τη Βρετανία με 9.875 νεκρούς. Πρώτες οι ΗΠΑ και σε επιβεβαιωμένα κρούσματα με 532.879.

Το πρόβλημα είναι τόσο έντονο που εξετάζεται το ενδεχόμενο να γίνουν μαζικές ταφές και σε πάρκα, όπως πρότεινε ο δημοτικός σύμβουλος Μαρκ Λιβάιν που στις 6 Απριλίου δήλωσε στο Bloomberg πως στη Νέα Υόρκη «είμαστε γεμάτοι τώρα σε προσωρινά νεκροτομεία και καταψύκτες αποθήκευσης». Ήδη αξιοποιούνται έως και φορτηγά καταψύκτες για την προσωρινή διατήρηση των σορών.

Είναι πολλοί εκείνοι που πεθαίνουν στο σπίτι με συμπτώματα της νόσου covid-19. Άρρωστοι που δεν φτάνουν ποτέ σε νοσοκομείο και ΜΕΘ πεθαίνουν από ανακοπή καρδιάς. Χιλιάδες είναι καθημερινά οι κλήσεις που δέχεται το αντίστοιχο ΕΚΑΒ.

«Τις περισσότερες μέρες έχουμε συνολικά περισσότερες από 6.500 κλήσεις. Την 11η Σεπτεμβρίου το κέντρο είχε δεχθεί 6.400 κλήσεις. Αλλά δεν ήταν 6.400 ασθενείς και ετοιμοθάνατοι...» περιέγραψε πρόσφατα την κατάσταση στο BBC νοσηλευτής ασθενοφόρου. Η περιγραφή του σοκάρει «ο ασύρματος χτυπάει στις 07:00 για περιστατικό καρδιακής ανακοπής... Βρίσκουμε έναν άνθρωπο. Η οικογένειά του λέει ότι είχε πυρετό και βήχα για πέντε μέρες. Ξεκινάμε CPR και οι γιατροί προσπαθούν να του περάσουν έναν σωλήνα για να αναπνεύσει. Καταβάλουμε προσπάθειες επί 30 λεπτά για να τον επαναφέρουμε, αλλά χωρίς επιτυχία. Είναι νεκρός. Επιστρέφω στο ασθενοφόρο, έχοντας απολυμάνει πρώτα τα πάντα» και συνεχίζει «είκοσι λεπτά αργότερα, έχω μια άλλη μία καρδιακή ανακοπή. Τα ίδια συμπτώματα, οι ίδιες διαδικασίες, τα ίδια αποτελέσματα».

Τραγική η κατάσταση και στα νοσοκομεία. Στις ΜΕΘ λείπουν αναπνευστήρες και γιατροί αναγκάζονται να χρησιμοποιούν ένα αναπνευστήρα σε δύο ασθενείς με την ελπίδα ότι θα φτάσουν επιπλέον αναπνευστήρες.

Ο δρ. Λορέντζο Παλαντίνο είναι γιατρός σε ΜΕΘ σε νοσοκομείο του Μπρούκλιν και είναι μεταξύ των επιστημόνων που προσπαθεί να κρατήσει στη ζωή δύο ασθενείς με ένα αναπνευστήρα. Στις 6 Απρίλη δήλωσε στο CNN πως «ήταν πάντα μια προσωρινή γέφυρα για ώρες, 12 ώρες, έως ότου ένα νοσοκομείο της περιοχής μας μπορέσει να μας δώσει μερικούς αναπνευστήρες ή μέχρι να φθάσουν οι προμήθειες».

Το ρεπορτάζ χαρακτήριζε τους αναπνευστήρες «ακριβές μηχανές (που) είναι απαραίτητες για την καταπολέμηση του κορονοϊού» και πως ο κυβερνήτης Αντριου Κουόμο «δήλωσε ότι η πολιτεία της Νέας Υόρκης θα μπορούσε να χρειαστεί περισσότερους από 30.000 επιπλέον ανεμιστήρες».

Ακριβοί οι αναπνευστήρες, ακριβές οι ΜΕΘ, ακριβά τα νοσοκομεία και η περίθαλψη. Κόσμος πεθαίνει «μένοντας στο σπίτι» γιατί η νοσηλεία κοστίζει. Φτωχοί και ανήμποροι σε μαζικούς τάφους!
Θύματα του κορονοϊού, θύματα όμως και του καπιταλισμού! Το Αμερικανικό όνειρο δεν έχει πρόβλημα με τα μαζικά φέρετρα των στρατιωτικών επεμβάσεων του και φυσικά δεν έχει κανένα πρόβλημα με τους μαζικούς τάφους των φτωχών του. Στο Hart Island από τον 19ο αιώνα σε τάφρους τριών μέτρων θάβονται άποροι, τοξικομανείς, ασθενείς AIDS. Το ίδιο γίνεται και τώρα. Το αμερικανικό όνειρο ξαναθάβεται στο νησί των νεκρών του.

3 σχόλια:

  1. Μέσα σε αυτή την πανδημία με τον Καπιταλισμό να δείχνει καθαρά το δολοφονικό του πρόσωπο σε όλες του τις εκφάνσεις εμφανίστηκε το ΤΑΞΙΚΟ ΝΑΥΑΓΙΟ Λιόσης στην σελίδα των Μανιαδάκηδων να στηρίξει τον Καπιταλισμό ...αντικαπιταλιστικά.... βεβαίως βεβαίως.... φτάνοντας στο ζουμί.... Δεν υπάρχει Κ.Κ εδω και 30 χρόνια.... για να δείξει στο λαό τον δρόμο.... Μιλάμε για τεράστια απόγνωση το Ναυάγιο. Καταρχήν να τον ευχαριστήσω για τα καλά του λόγια στους Κομμουνιστές. Πάντα έχω για πυξίδα τέτοια ναυάγια. ΚΚΕ υπάρχει έχει αποκαταστήσει τα επαναστατικά του χαρακτηριστικά και δεν είμαστε σαν τα μούτρα τους. Η Αστική τάξη πληρώνει πάντα καλά τέτοια ...αντικαπιταλιστικά.... ναυάγια που την υπηρετούν. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Οι τραγικές ελλείψεις στα νοσοκομεία υπήρχαν . Δεν είναι κάτι νέο να πεθαίνουν στις ΜΕΘ . Ούτε κάτι νέο να επιλέγουν ασθενείς. Αυτό π προϋπήρχε ανέκαθεν. Εδώ στην χώρα μας ,κάποτε καρδιολόγος ζητούσε στην ψύχρα φακελάκι για να αναλάβει συγγενικό μας πρόσωπο ,πέραν το μισθού του και πέραν του ποσού που έδινε η ασφάλεια. Το συγγενικό μου πρόσωπο( παππούς μου ) είχε παράπεμπτει στον γιατρό της θεσσαλονικης από καρδιολόγο του Ν νοσοκομείου Γρεβενων. Αφού με προτιμησατε είπε ο καρδιολόγος που θα έκανε το στεφανιογραφημα ..." θέλω 300.000 δρχ) έδωσαν από 150.000 δρχ ο πατέρας μου και ο θείος μου . Έγινε το στεφανιογραφημα και προς μεγάλη μας έκπληξη ο παππούς δεν είχε πρόβλημα καρδιάς και έπρεπε να κόψει σταδιακα13 φάρμακα . Ότι πληρώνει παίρνει κανείς;Τότε ο παππούς μου ήταν 65 χρόνων περίπου . Εμάς επέλεξαν να μας σώσουν. Τι θα γινόταν εάν δεν διναμε τα λεφτά;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ο πατέρας μου πέθανε στην εντατική αφού χειρουργήθηκε στον εγκέφαλο. Ακόμα σκέφτομαι ότι εάν είχα λεφτά εκείνο το διάστημα να δώσω ένα φακελάκι στους γιατρούς ίσως ζούσε πέθανε σε ηλικία 62 ετών . Η εντατική είναι σκληρή μας λέγανε να μην τον ακουμπάνε,ειχε ένα μικρό επισκεπτήριο κατά την διάρκεια της ημέρας,μπαιναμε απολυμασμενοι με ειδικά ποδαναρια . Εγώ τον ακούμπησα ,μαλλωσα με την μάνα μου μου μπροστά στις νοσοκόμες της εντατικής . Αυτές γιατί τον ακουμπάνε;Τον είχα σε καταστολή. Ή μάνα μου τους είπε ότι κουναγε τα μάτια όταν τον μίλαγε και την είπαν ότι πρόκειται για αντανακλαστικά.Μας είπαν ότι ακόμα και να ζούσε δεν θα ήταν όπως πριν .

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου