Η πραγματικότητα για το λαό πίσω από τη βιτρίνα...

 Οι παρεμβάσεις στο ευρύτερο κέντρο της πόλης της Αθήνας δεν είναι καινούργιο θέμα. Ερχεται και επανέρχεται εδώ και πολλά χρόνια, ενώ διάφορες παρεμβάσεις γίνονται κατά καιρούς από τις δημοτικές αρχές.

Οι παρεμβάσεις που σχεδιάζονται τώρα για το κέντρο της πρωτεύουσας φιλοδοξούν να βελτιώσουν «την εικόνα» συγκεκριμένων περιοχών, με στόχο την αύξηση του τζίρου μεγάλων εμπορικών καταστημάτων, αλυσίδων

στον τομέα της εστίασης και των ξενοδοχείων, εκτοπίζοντας παράλληλα μικρότερα καταστήματα μέσα αλλά και γύρω από το κέντρο.

Ο σχεδιασμός αυτός είναι πιο ώριμος να προχωρήσει τώρα, που η κυβέρνηση αναγορεύει σε «εθνικό» στόχο «να σώσουμε ό,τι σώζεται από τον τουρισμό», ενώ αξιοποιεί ακόμα και τον κορονοϊό για να προβάλει την ανάγκη «αποσυμφόρησης» του κέντρου, ώστε να μπορεί στο εξής να χρησιμοποιείται από τους κατοίκους της Αθήνας για βόλτα και αναψυχή, χωρίς τους υγειονομικούς κινδύνους από τον συγχρωτισμό.

Το ενδιαφέρον της κυβέρνησης και της δημοτικής αρχής για τα λαϊκά στρώματα που κατοικούν στο κέντρο είναι υποκριτικό. Το Δημοτικό Συμβούλιο της Αθήνας (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ) αποφάσισε άρον άρον και παρουσίασε ένα αποσπασματικό σχέδιο «ήπιων» αναπλάσεων για τον εξωραϊσμό του κέντρου, που αποτελεί «βιτρίνα» της τουριστικής Αθήνας και καρδιά της οικονομικής δραστηριότητας μεγάλων ομίλων του Εμπορίου, του Τουρισμού, της Εστίασης, της αγοράς και αξιοποίησης ακινήτων.

Τίθενται εύλογα ερωτήματα, όπως για παράδειγμα αν οι παρεμβάσεις που θα γίνουν στο κέντρο της Αθήνας εντάσσονται σε έναν συνολικότερο συγκοινωνιακό σχεδιασμό της Αττικής και τι θα περιλαμβάνει αυτός. Γιατί, σε διαφορετική περίπτωση, πεζοδρομήσεις και μονοδρομήσεις θα επιβαρύνουν αναπόφευκτα την συγκοινωνιακά κορεσμένη Αθήνα, με τις άθλιες συγκοινωνίες, «σπρώχνοντας» το πρόβλημα, το μποτιλιάρισμα και την ταλαιπωρία στους «παραδίπλα» δρόμους.

Είναι φανερό επομένως ότι από το σχέδιο που παρουσιάστηκε δεν θα βγουν όλοι κερδισμένοι. Και από τις εξαγγελίες του πρωθυπουργού, άλλωστε, προκύπτει ότι ο σχεδιασμός τους είναι να στηριχτούν με κάθε τρόπο τα μεγάλα κεφάλια στον Τουρισμό, στην Εστίαση, στο Εμπόριο και αλλού.

Τη στήριξη αυτή βέβαια την πληρώνουν ήδη οι εργαζόμενοι, με μειώσεις μισθών, κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων, απολύσεις, ανασφάλεια. Το ίδιο ισχύει και για τους μικρούς επαγγελματίες, που βρίσκονται στο δίλημμα «ή ανοίγω και χρεώνομαι μέχρι το λαιμό ή το κλείνω», ή και άλλους που βλέπουν τον τζίρο τους να πέφτει κατακόρυφα ενώ τα χρέη παίρνουν τον ανήφορο.

Η κατάσταση για το λαό πίσω από τη βιτρίνα

Η Αθήνα βέβαια δεν είναι μόνο οι δρόμοι και τα καταστήματα γύρω από το «ιστορικό κέντρο». Το χρώμα του σιντριβανιού της Ομόνοιας δεν πρόκειται να αλλάξει το χρώμα των γειτονιών της Αθήνας, που στενάζουν από την έλλειψη ελεύθερων χώρων και χώρων άθλησης, από τη διαρκή υποβάθμιση της Πρωτοβάθμιας Υγείας. Χιλιάδες οικογένειες δεν έχουν πού να πάνε έναν περίπατο την Κυριακή, πού να πάνε τα παιδιά τους να παίξουν.

Ακόμα και οι ελάχιστοι χώροι που υπάρχουν (πάρκα, παιδικές χαρές) είναι από υποβαθμισμένοι έως και επικίνδυνοι, λόγω της ανεπάρκειας στη συντήρησή τους. Αθλητικές εγκαταστάσεις που εκτός από ελάχιστες είναι και εγκαταλελειμμένες, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τα γήπεδα μπάσκετ ...χωρίς μπασκέτες.

Σχολεία με χρόνια κτιριακά προβλήματα, όπως για παράδειγμα το 39ο Γυμνάσιο - Λύκειο στην Κυψέλη, το 45ο Δημοτικό Σχολείο, όπου πρόσφατα η ψευδοροφή κατέρρευσε σε τρεις αίθουσες, η έλλειψη ακινήτων για τη στέγαση νηπιαγωγείων σε περιοχές όπως το 6ο Διαμέρισμα της Αθήνας, που είναι από τις πιο πυκνοκατοικημένες της χώρας, αλλά και αλλού, δείχνουν τις πραγματικές προτεραιότητες της δημοτικής αρχής, αλλά και των υπόλοιπων πολιτικών δυνάμεων που έχουν βάλει την υπογραφή τους σε αυτή την κατάσταση.

Θέλουν ένα δήμο «φοροεισπράκτορα» για τον απλό κόσμο, ο οποίος δήμος όμως παράλληλα θα στηρίζει τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα και τη μεγαλοεργοδοσία, με τελευταίο χαρακτηριστικό παράδειγμα την απόφαση για άνοιγμα των φαρμακαποθηκών και τα Σάββατα.

Το πρόβλημα της διακίνησης των ναρκωτικών και της δράσης εγκληματικών συμμοριών μεταφέρεται ανά τακτά χρονικά διαστήματα από τη μια γειτονιά στην άλλη, ενώ παράλληλα προωθείται η λειτουργία χώρων εποπτευόμενης χρήσης, δηλαδή μιας σύγχρονης πιάτσας ναρκωτικών. 

Αποτέλεσμα είναι, εκτός των άλλων, η διαρκής υποβάθμιση συγκεκριμένων περιοχών, και όταν μεγάλοι επενδυτές αγοράζουν σε πολύ χαμηλές τιμές ολόκληρα κτίρια και επενδύουν, το πρόβλημα μεταφέρεται στη διπλανή γειτονιά κ.ο.κ.

Και δεν είναι μόνο αυτά... Η πρόσφατη πανδημία ανέδειξε τις τραγικές για τους κατοίκους της Αθήνας ελλείψεις και ανεπάρκειες στην Πρωτοβάθμια Υγεία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το 4ο Διαμέρισμα (Κολωνός, Σεπόλια), με σχεδόν 90.000 κατοίκους, οι οποίοι θεωρητικά εξυπηρετούνται από την ΤΟΜΥ που βρίσκεται στη συνοικία Θυμαράκια.

Αλλά και σε άλλες περιοχές, όπου υπάρχουν Κέντρα Υγείας ή δημοτικά ιατρεία, αυτά είναι υποστελεχωμένα και με τεράστιες ελλείψεις. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ακόμα και για μια απλή εξέταση ή ένα μικρό ατύχημα ένας εργαζόμενος να πρέπει να επισκεφτεί κάποιο από τα γενικά νοσοκομεία που εξυπηρετούν όλη την Αττική, που επίσης έχουν τεράστιες ελλείψεις σε εξοπλισμό και προσωπικό, με ό,τι αποτέλεσμα μπορεί να έχει αυτό ειδικά σε περιόδους πανδημίας. Για το λόγο αυτό ξεφυτρώνουν το ένα μετά το άλλο ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα, που κάνουν χρυσές δουλειές στις πλάτες των εργαζομένων και των λαϊκών οικογενειών.

Κριτήριο η ζωή μας

Ολα τα παραπάνω πρέπει να γίνουν κριτήριο για τους εργαζόμενους, τους επαγγελματίες και τη νεολαία του κέντρου της Αθήνας. Να μην τους τυφλώσουν τα φώτα των προβολέων από τις φιέστες που διοργανώνει η δημοτική αρχή, αλλά να δουν αν και πόσο καλύπτονται οι καθημερινές σύγχρονες ανάγκες τους. Να γίνουν πραγματικό κριτήριο η εργασία, η Παιδεία και η Υγεία του λαού, ο ελεύθερος ποιοτικός χρόνος, οι ελεύθεροι χώροι και η αξιοποίησή τους προς όφελος των χιλιάδων λαϊκών οικογενειών, η ελεύθερη πρόσβαση στον πολιτισμό, στον μαζικό λαϊκό αθλητισμό, η ελεύθερη πρόσβαση στα πολιτιστικά μνημεία της περιοχής μας.

Του
Πέτρου ΜΑΡΚΟΜΙΧΑΛΗ*
* Ο Π. Μαρκομιχάλης είναι μέλος του Γραφείου της ΕΠ της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ