Παραμύθια «άνευ όρων»

Τα πανηγύρια για την πρόταση της Κομισιόν, σχετικά με το λεγόμενο «Ταμείο Ανάκαμψης», διαστρεβλώνουν προκλητικά την πραγματικότητα και επιχειρούν να αναβαθμίσουν στα μάτια του λαού την - σε έναν βαθμό - απαξιωμένη Ευρωπαϊκή Ενωση.

Το βασικό τους επιχείρημα ότι το πρόγραμμα περιλαμβάνει «επιδοτήσεις, άρα λεφτά χωρίς μνημονιακούς όρους» είναι ένα μεγάλο ψέμα.


Η πρόταση της Κομισιόν έχει «βαριά δεσμά» και όρους, αφού τα πακέτα για τους επιχειρηματικούς ομίλους πάνε «πακέτο» με προγράμματα «μεταρρυθμίσεων και επενδύσεων» που θα καταθέτει κάθε χώρα και θα εγκρίνει η Κομισιόν. Οι επιχορηγήσεις και τα δάνεια θα εκταμιεύονται σε δόσεις «με την ολοκλήρωση κάποιων ορόσημων και στόχων που θα καθορίζονται από τις χώρες - μέλη στα σχέδιά τους».

«Μνημόνια» εις τη νιοστή δηλαδή, για να ανοίξουν νέα πεδία κερδοφορίας, να «τρέξουν» παλιές και νέες «μεταρρυθμίσεις» για το κεφάλαιο, που ο λαός έχει πληρώσει και θα ξαναπληρώσει με ένταση της εκμετάλλευσης, εκτίναξη της «ευελιξίας», μαζική ανεργία, αλλά και ενεργειακή φτώχεια, υπονόμευση της υγείας και των άλλων αναγκών του, καταστροφή του περιβάλλοντος και ένταση των ανταγωνισμών.

Αυτά θα περιλαμβάνει το «σχέδιο σωστής αξιοποίησης» του πακέτου που διακηρύσσει η κυβέρνηση, για να μη «σκορπιστεί» ούτε σεντ πέρα και έξω από τα συμφέροντα του κεφαλαίου, αλλά «για να μεταμορφώσουμε τη χώρα μας και να μετασχηματίσουμε το αναπτυξιακό μοντέλο» με βάση τις προτεραιότητές του. Προτεραιότητες στις οποίες αποδεδειγμένα δεν «χωράνε» εργατικά δικαιώματα και ανάγκες.

Τα παραπάνω εννοεί και ο ΣΥΡΙΖΑ όταν ψελλίζει πως «βρέχει λεφτά» στην ΕΕ, αλλά η «αξιοποίησή» τους κινδυνεύει γιατί η κυβέρνηση πάει με σχέδιο «βλέποντας και κάνοντας», αντί να τρέξει να ενισχύσει τους επιχειρηματικούς ομίλους δίνοντάς τους «μπροστάντζα» χρήμα και παροχές.

Είναι «μέτρα που δείχνουν την αλληλεγγύη της ΕΕ», που «μπορεί καμιά φορά να αργεί, αλλά πάντα παίρνει μπρος», λένε με ένα στόμα και μια φωνή τα κυβερνητικά στελέχη, ενώ καλούν το λαό να «φανταστεί τι θα γινόταν αν δεν ήμασταν στην ΕΕ».

Δεν θέλει βέβαια και καμιά μεγάλη «φαντασία», αφού την «αλληλεγγύη» της ΕΕ την είδαν ξανά από την καλή και από την ανάποδη: Την περίοδο της προηγούμενης οικονομικής κρίσης, αλλά και πρόσφατα, όταν μετρούσαν δεκάδες χιλιάδες νεκρούς στα τσακισμένα από τη στρατηγική της ΕΕ συστήματα Υγείας, όταν έβλεπαν τον «πόλεμο» επιχειρηματικών ομίλων και κρατών για την πρόσβαση στο υγειονομικό υλικό.

Η πρόταση είναι «γενναίο βήμα», «άλμα προς ένα κοινό μέλλον», «προς την πραγματική σύγκλιση» και τη «μεγαλύτερη εμβάθυνση» της ΕΕ, λένε τα αστικά επιτελεία. Και όλα αυτά τα λένε τη στιγμή που η ψαλίδα ανάμεσα στα κράτη της Ευρωπαϊκής Ενωσης μεγαλώνει και μάλιστα ανάμεσα σε κράτη του ηγετικού πυρήνα της, όπως π.χ. η Ιταλία και η Γερμανία. Την ώρα που όλα αυτά τα χρόνια έχει αποδειχτεί ότι τα περί σύγκλισης είναι παραμύθια της Χαλιμάς, έχει επαναβεβαιωθεί ότι ανάμεσα σε καπιταλιστικά κράτη η ανισομετρία δυναμώνει και μαζί ο ανταγωνισμός, οι αντιθέσεις και οι κόντρες.

Στη νέα τους εκδοχή, τα παραμύθια αυτά επιστρατεύονται και για να κρύψουν πως το πακέτο συνδέεται με τα σχέδια για τη «νέα αρχιτεκτονική της ΕΕ», που σημαίνουν νέους αντιλαϊκούς μηχανισμούς για ακόμα αποτελεσματικότερη εφαρμογή των αντιδραστικών κατευθύνσεων της ΕΕ, ακόμη βαρύτερη «δημοσιονομική πειθαρχία» και ακόμα στενότερο «κορσέ» στις εργατικές και λαϊκές ανάγκες.

Δεν είναι τυχαίο ότι αυτά τα επιχειρήματα τα απευθύνουν σε έναν λαό που σε πρόσφατες έρευνες έχει εκφράσει την έλλειψη εμπιστοσύνης στην ΕΕ και τους θεσμούς της με μεγάλο ποσοστό.

Όσα κι αν πουν, όσο κι αν διαστρεβλώσουν την πραγματικότητα, η ιμπεριαλιστική Ένωση δεν «ξεπλένεται» με τίποτα. Η σύγκρουση μαζί της, η αποδέσμευση από αυτή, με το λαό στην εξουσία, είναι ο μόνος δρόμος που πραγματικά συμφέρει τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα.