Ομιλία του Λένιν το 1917
Ομιλία του Λένιν το 1917
Ομιλία του Λένιν στον Κόκκινο Στρατό 1919
Οι καπιταλιστές της Αγγλίας, της Γαλλίας και της Αμερικής βοηθούν τους ρώσους ιδιοκτήτες με χρήματα και στρατιωτικές προμήθειες, οι οποίοι οδηγούν στρατεύματα από τη Σιβηρία,
Ο Κόκκινος Στρατός συγκεντρώθηκε, σηκώθηκε, έδιωξε τα στρατεύματα των γαιοκτημόνων και οι αξιωματικοί της Λευκής Φρουράς από το Βόλγα, επανέλαβε τη Ρίγα, επανέλαβε σχεδόν όλη την Ουκρανία, πλησίασε την Οδησσό και το Ροστόφ. Λίγη ακόμη προσπάθεια, λίγους μήνες πάλης με τον εχθρό, και η νίκη θα είναι δική μας. Ο Ερυθρός Στρατός είναι ισχυρός, καθώς συνειδητά και ομόφωνα μπαίνει στη μάχη για τη γη των αγροτών, για τη δύναμη των εργατών και των αγροτών, για τη σοβιετική εξουσία.
Ο Κόκκινος Στρατός είναι ανίκητος, επειδή έχει ενώσει εκατομμύρια αγρότες με εργαζόμενους που τώρα έχουν μάθει να πολεμούν, έμαθαν συμπαθητική πειθαρχία, δεν χάνουν την καρδιά, μετριάζονται μετά από μικρές ήττες, γίνονται πιο τολμηροί και πιο τολμηροί στον εχθρό, γνωρίζοντας ότι η πλήρης ήττα του είναι κοντά.
Ομιλία του Λένιν 1919: Οι Μεσαίοι Αγρότες
"Το πιο σημαντικό ερώτημα που αντιμετωπίζει τώρα το Κομμουνιστικό Κόμμα, το ερώτημα στο οποίο συγκεντρώθηκε η μεγαλύτερη προσοχή στο τελευταίο Κομματικό Κογκρέσο, είναι αυτό των μεσαίων αγροτών. Φυσικά, η πρώτη ερώτηση που συνήθως τίθεται είναι, τι είναι ένας μεσαίος αγρότης; Φυσικά, οι σύντροφοι του Κόμματος έχουν συσχετίσει συχνά τον τρόπο με τον οποίο τους ζητήθηκε αυτή η ερώτηση στα χωριά. Ο μεσαίος αγρότης, λέμε σε απάντηση, είναι ένας αγρότης που δεν εκμεταλλεύεται την εργασία των άλλων, ο οποίος δεν ζει στη δουλειά των άλλων, ο οποίος δεν παίρνει τους καρπούς της εργασίας άλλων ανθρώπων σε οποιοδήποτε σχήμα ή μορφή, αλλά εργάζεται ο ίδιος , και ζει με τη δική του εργασία. Κάτω από τον καπιταλισμό υπήρχαν λιγότεροι αγρότες αυτού του τυπογραφικού λάθους από ό, τι τώρα, επειδή η πλειοψηφία των αγροτών ήταν στις τάξεις των φτωχών, και μόνο μια ασήμαντη μειονότητα, τότε, όπως τώρα, ήταν στις τάξεις των κουλάκων, των εκμεταλλευτών, οι πλούσιοι αγρότες. Οι μεσαίοι αγρότες αυξάνονται σε αριθμό από την κατάργηση της ιδιωτικής ιδιοκτησίας γης και η σοβιετική κυβέρνηση έχει αποφασίσει σταθερά με κάθε κόστος για να δημιουργήσει σχέσεις απόλυτης ειρήνης και αρμονίας μαζί τους. Είναι αυτονόητο ότι ο μεσαίος αγρότης δεν μπορεί να δεχτεί αμέσως τον σοσιαλισμό, επειδή προσκολλάται σταθερά σε αυτό που έχει συνηθίσει, είναι προσεκτικός για όλες τις καινοτομίες, υποβάλλει αυτό που του προσφέρεται σε ένα πραγματικό, πρακτικό τεστ και δεν αποφασίζει να αλλάξει τον τρόπο του της ζωής μέχρι να πειστεί ότι η αλλαγή είναι απαραίτητη. Γι 'αυτόν ακριβώς τον λόγο πρέπει να γνωρίζουμε, να θυμόμαστε και να εφαρμόζουμε στην πράξη τον κανόνα ότι όταν οι κομμουνιστές εργάτες πηγαίνουν σε αγροτικές περιοχές πρέπει να προσπαθήσουν να δημιουργήσουν συγκλονιστικές σχέσεις με τους μεσαίους αγρότες, είναι καθήκον τους να δημιουργήσουν αυτές τις συγκλονιστικές σχέσεις μαζί τους. πρέπει να θυμούνται ότι οι εργαζόμενοι αγρότες που δεν εκμεταλλεύονται την εργασία των άλλων είναι σύντροφοι των αστικών εργατών και ότι μπορούμε και πρέπει να δημιουργήσουμε μαζί τους μια εθελοντική συμμαχία εμπνευσμένη από ειλικρίνεια και αυτοπεποίθηση. Κάθε μέτρο που προτείνει η κομμουνιστική κυβέρνηση πρέπει να θεωρείται απλώς ως συμβουλή, ως πρόταση για τους μεσαίους αγρότες, ως πρόσκληση να αποδεχτούν τη νέα τάξη. Μόνο μέσω της συνεργασίας στο έργο της δοκιμής αυτών των μέτρων στην πράξη, ανακαλύπτοντας με ποιον τρόπο κάνουν λάθος, εξαλείφοντας πιθανά λάθη και επιτυγχάνοντας συμφωνία με τον μεσαίο αγρότη - μόνο με μια τέτοια συνεργασία μπορεί η συμμαχία μεταξύ των εργατών και των αγροτών να διασφαλιστεί. Αυτή η συμμαχία είναι η κύρια δύναμη και το προπύργιο της σοβιετικής εξουσίας. Αυτή η συμμαχία είναι μια υπόσχεση ότι ο σοσιαλιστικός μετασχηματισμός θα είναι επιτυχής, η νίκη επί του κεφαλαίου θα επιτευχθεί και η εκμετάλλευση σε όλες τις μορφές της θα καταργηθεί. " V.I. ΛΕΝΙΝ. Μάρτιος 1919.
Ленин: О крестьянах-середняках
"The most important question now confronting the Communist Party, the question on which most attention was concentrated at the last Party Congress, is that of the middle peasants.
Naturally, the first question usually asked is, what is a middle peasant?
Naturally, Party comrades have often related how they have been asked this question in the villages. The middle peasant, we say in reply, is a peasant who does not exploit the labour of others, who does not live on the labour of others, who does not take the fruits of other people's labour in any shape or form, but works himself, and lives by his own labour.
Under capitalism there were fewer peasants of this typo than there are now, because the majority of the peasants were in the ranks of the impoverished, and only an insignificant minority, then, as now, were in the ranks of the kulaks, the exploiters, the rich peasants.
The middle peasants have been increasing in number since the private ownership of land was abolished, and the Soviet government has firmly resolved at all costs to etablish relations of complete peace and harmony with them. It goes without saying that the middle peasant cannot immediately accept socialism, because he clings firmly to what he is accustomed to, he is cautious about all innovations, subjects what he is offered to a factual, practical test and does not decide to change his way of life until he is convinced that the change is necessary.
It is precisely for this reason that we must know, remember and put into practice the rule that when Communist workers go into rural districts they must try to establish comradely relations with the middle peasants, it is their duty to establish these comradely relations with them; they must remember that working peasants who do not exploit the labour of others are the comrades of the urban workers and that we can and must establish with them a voluntary alliance inspired by sincerity and confidence. Every measure proposed by the communist government must be regarded merely as advice, as a suggestion to the middle peasants, as an invitation to them to accept the new order.
Only by co-operation in the work of testing these measures in practice, finding out in what way they are mistaken, eliminating possible errors and achieving agreement with the middle peasant-only by such co-operation can the alliance between the workers and the peasants be ensured. This alliance is the main strength and the bulwark of Soviet power; this alliance is a pledge that socialist transformation will be successful, victory over capital will be achieved and exploitation in all its forms will be abolished."
V.I. LENIN. March 1919.
Η ομιλία του Λένιν για τον αντισημιτισμό
Η φωνή του μεγάλου κομμουνιστή επαναστάτη ηγέτη
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπράβο gkagkarin
Οι θεωρητικές και πολιτικές επεξεργασίες του Λένιν και των μπολσεβίκων αποτέλεσαν θεμέλιο για τη συγκρότηση και ανάπτυξη του κομμουνιστικού κινήματος, άνοιξαν το δρόμο για την κοσμοϊστορική νίκη της Οκτωβριανής Επανάστασης στη Ρωσία.
ΔΣΕ