Μια συμβολική εκδήλωση τιμής και μνήμης στον Θεόδωρο Αγγελόπουλο, με αφορμή τη συμπλήρωση 10 χρόνων από τον θάνατό του
«Αρχισα να γράφω πολύ νωρίς... κάτω από την ταραχή και τη συγκίνηση που μου είχαν δημιουργήσει οι αναταράξεις της Ιστορίας που είχαν προηγηθεί. Ο μεγάλος πόλεμος. Οι σειρήνες του πολέμου του '40. Η είσοδος του γερμανικού στρατού κατοχής σε μια έρημη Αθήνα. Πρώτοι ήχοι, πρώτες εικόνες. Επειτα ο Εμφύλιος το Δεκέμβρη του '44. Η σφαγή. Η καταδίκη του πατέρα σε θάνατο. Το χέρι της μητέρας να τρέμει στο δικό μου καθώς ψάχναμε να βρούμε το πτώμα του ανάμεσα σε δεκάδες άλλα σε ένα χωράφι. Καιρό μετά ένα μήνυμά του από μακριά. Η επιστροφή του μια μέρα βροχής. Πρώτες ιστορίες. Πρώτη επαφή με τις λέξεις, λέξεις που αναζητούν εικόνα. Τότε δεν ήξερα. Το κατάλαβα αρκετά αργότερα όταν έγραψα την πρώτη λέξη στο πρώτο σενάριο. Η λέξη ήταν "βρέχει"». Θόδωρος Αγγελόπουλος, 1935-2012.
***
Στις 23 Γενάρη συμπληρώθηκαν 10 χρόνια από τότε που «έφυγε» από τη ζωή ο άνθρωπος που μέσα από τον φακό του μας έδειξε πώς ο κινηματογράφος μπορεί να γίνει ένα διεισδυτικό βλέμμα και να αποκαλύπτει τα ίχνη των ανθρώπων που πορεύονται.
Η τέχνη του Αγγελόπουλου δεν είναι τέχνη για τον «εαυτό» της, αλλά είναι ο «τρόπος» με τον οποίο «περιγράφεται η συλλογική ιστορική μνήμη» μέσα από την ατομική, όπως έλεγε ο ίδιος. Οι σιωπές των αργόσυρτων πλάνων του είναι οι μελωδίες της ιστορικο-κοινωνικής μνήμης, αλλά και της προοπτικής που επιμένει, παρά τις προσπάθειες της λήθης και της μοιρολατρίας. Είναι ο σκηνοθέτης που επέλεξε συνειδητά και ανυποχώρητα να υπηρετήσει την Τέχνη που έχει στο επίκεντρό της τον άνθρωπο.
Με αφορμή τη συμπλήρωση 10 χρόνων από τον χαμό του Αγγελόπουλου, την Τρίτη το μεσημέρι στη λίμνη Παμβώτιδα στα Γιάννενα πραγματοποιήθηκε μια συμβολική, λιτή αναπαράσταση της σκηνής από την ταινία «Οι κυνηγοί» του Θόδωρου Αγγελόπουλου. Είναι η σκηνή με τις κόκκινες σημαίες να ανεμίζουν μέσα στις βάρκες που πλέουν στη λίμνη των Ιωαννίνων. Είναι η σκηνή όπου συναντιούνται οι δύο «μεγάλοι» του κινηματογράφου και της μουσικής, ο Αγγελόπουλος και ο Θεοδωράκης.
Η ανταπόκριση των Γιαννιωτών και πλήθους φοιτητών ήταν μεγάλη, τραβώντας το ενδιαφέρον δεκάδων περαστικών. Πριν την έναρξη της εκδήλωσης οι συμμετέχοντες συγκεντρώθηκαν γύρω από τον Αλέξανδρο Λαμπρίδη, που με γλαφυρό και μεστό λόγο περιέγραψε την σύνδεση του Θ. Αγγελόπουλου με την πόλη των Ιωαννίνων και την Ηπειρο, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι εδώ αναζητούσε την «άλλη Ελλάδα».
«Τιμάμε τη μνήμη του, τιμάμε το έργο του, τον κρατάμε ζωντανό σε έναν τόπο που ο ίδιος ανέδειξε πολλαπλά κινηματογραφικά, έχοντας γυρίσει σκηνές σε πέντε ταινίες του, στην "Αναπαράσταση", στον "Θίασο", στους "Κυνηγούς", στον "Μελισσοκόμο", στο "Τοπίο στην ομίχλη", αλλά και γυρνώντας σκηνές στον "Μέγα Αλέξανδρο" εδώ κοντά στο Ζαγόρι. Τιμάμε όχι μόνο τη σχέση του με την Ηπειρο, αλλά το γενικότερο έργο του. Τη δυνατότητά του, με όρους ποιητικού κινηματογράφου, να αναστοχαστεί τη σύγχρονη Ιστορία μέχρι το τελευταίο του πλάνο, μέχρι την "Αλλη θάλασσα", το ανεκπλήρωτο ρέκβιέμ του. Θεωρούμε χρέος μας να αναδείξουμε αυτή τη δύσκολη επέτειο των δέκα χρόνων από τον τραγικό χαμό του Θόδωρου Αγγελόπουλου, γιατί το έργο του είναι εδώ ζωντανό σαν κάλεσμα για τους επόμενους ιχνηλάτες, τους επόμενους σκυταλοδρόμους της δημιουργίας αλλά και των αγώνων που ο ίδιος περιέγραφε μέσα από τις ταινίες του. Της συλλογικής περιπέτειας των ανθρώπων», ανέφερε, ανάμεσα σε άλλα, ο Αλ. Λαμπρίδης.
Στη διάρκεια της εκδήλωσης μοιράστηκε ανακοίνωση στους περαστικούς που αναδείκνυε το μήνυμα της εκδήλωσης. Παράλληλα, ανά τακτά διαστήματα γίνονταν σύντομες «ξεναγήσεις» στο έργο του Θ. Αγγελόπουλου. Στο τέλος ο Αλέξανδρος Λαμπρίδης ευχαριστώντας την Κομματική Οργάνωση Ιωαννίνων για τη συμμέτοχη και στήριξη της πρωτοβουλίας επεσήμανε πως οι κομμουνιστές πάντα στήριξαν ακόμη και σε δύσκολες συνθήκες τον Θ. Αγγελόπουλο για την πραγματοποίηση των ταινιών του.
* Το Βίντεο από Ioanninatv ITV
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου