Λιουντμίλα Μιχαήλοβνα Παβλιτσένκο

Στις 12 Ιουλίου 1916 γεννήθηκε η Lyudmila Pavlichenko - ελεύθερος σκοπευτής, ήρωας της Σοβιετικής Ένωσης:
- αμέσως μετά την έναρξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, πήγε στο μέτωπο ως εθελόντρια,

- εκείνη την εποχή ήταν 24 ετών. είναι μητέρα ενός εννιάχρονου γιου (παντρεύτηκε σε ηλικία 16 ετών, ο γάμος διαλύθηκε γρήγορα),
- πριν από τον πόλεμο, η Lyudmila ασχολούνταν με αθλήματα ολίσθησης και σκοποβολής, σπούδασε επίσης σε βραχυπρόθεσμα μαθήματα ελεύθερου σκοπευτή,
- 179 Γερμανοί και Ρουμάνοι στρατιώτες και αξιωματικοί καταστράφηκαν από τους πυροβολισμούς του ελεύθερου σκοπευτή ήδη τους πρώτους μήνες του πολέμου,
- τον Μάρτιο του 1942, μετέφερε έναν θανάσιμα τραυματισμένο ελεύθερο σκοπευτή, τον κατώτερο υπολοχαγό Λεονίντ Κιτσένκο από το πεδίο της μάχης - η Λιουντμίλα και ο Λεονίντ σχεδίαζαν να παντρευτούν και υπέβαλαν αναφορά στην διοίκηση σχετικά με την πρόθεσή τους να παντρευτούν λίγο πριν από αυτό,
- στα μέσα του 1942, η Lyudmila Pavlichenko κατέστρεψε συνολικά 309 στρατιώτες και αξιωματικούς, συμπεριλαμβανομένων 36 ελεύθερων σκοπευτών των εχθρικών στρατευμάτων,
- το καλοκαίρι του 1942, τραυματίστηκε σοβαρά, ανακλήθηκε από την πρώτη γραμμή και οι μάχες τελείωσαν για αυτήν,
- μετά από αυτό, η Pavlichenko, ως μέρος της σοβιετικής αντιπροσωπείας, επισκέφθηκε τις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου συναντήθηκε με τον Πρόεδρο των ΗΠΑ Ρούσβελτ και τη σύζυγό του,
- πιστεύεται ότι η φράση που ειπώθηκε κατά τη διάρκεια αυτής της επίσκεψης έγινε ένα από τα ερεθίσματα για το άνοιγμα ενός δεύτερου μετώπου από τους Αμερικανούς,
- αυτό είπε η Lyudmila Pavlichenko στις ΗΠΑ: «Είμαι 25 ετών, στο μέτωπο κατάφερα να καταστρέψω 309 φασίστες εισβολείς. Δεν νομίζετε, κύριοι, ότι κρύβεστε πίσω από την πλάτη μου για πάρα πολύ καιρό;»
- το 1943 στον Pavlichenko απονεμήθηκε ο τίτλος του Ήρωα της Σοβιετικής Ένωσης,
- μετά τον πόλεμο, υπερασπίστηκε το δίπλωμά της στο Πανεπιστήμιο του Κιέβου, εργάστηκε στο Γενικό Επιτελείο του Ναυτικού της ΕΣΣΔ, εργάστηκε στη "Σοβιετική Επιτροπή Βετεράνων Πολέμου",
- 27 Οκτωβρίου 1974 η Lyudmila Pavlichenko πέθανε από εγκεφαλικό - και μέχρι τώρα παραμένει η πιο επιτυχημένη γυναίκα ελεύθερος σκοπευτής στον κόσμο.
Ελεύθερος σκοπευτής, ήρωας της Σοβιετικής Ένωσης Lyudmila Mikhailovna Pavlichenko
Vladislav Mikosha, 1941 - 1942, Σεβαστούπολη, ΜΑΜΜ / MDF.

12 июля 1916 года родилась Людмила Павличенко — снайпер, Герой Советского Союза:

- сразу же после начала Великой Отечественной войны отправилась на фронт добровольцем,

- на тот момент ей было 24 года; она — мать девятилетнего сына (замуж она вышла в 16 лет, брак быстро распался),

- до войны Людмила занималась планерным и стрелковым видами спорта, также проходила обучение на краткосрочных снайперских курсах,

- 179 немецких и румынских солдат и офицеров ее снайперские выстрелы уничтожили уже в первые месяцы войны,

- в марте 1942 года вынесла с поля боя смертельно раненого снайпера, младшего лейтенанта Леонида Киценко — Людмила и Леонид планировали пожениться и подавали незадолго до этого рапорт командованию о намерении вступить в брак,

- уже к середине 1942 года Людмила Павличенко уничтожила суммарно 309 солдат и офицеров, в том числе — 36 снайперов вражеских войск,

- летом 1942 года она была серьезно ранена, была отозвана с линии фронта, на этом боевые действия для нее закончились,

- после этого Павличенко в составе советской делегации посетила США, где встречалась с президентом США Рузвельтом и его супругой,

- считается, что произнесенная в рамках того визита фраза стала одним из толчков к открытию американцами второго фронта,

- вот что сказала Людмила Павличенко в США: «Мне 25 лет, на фронте я успела уничтожить 309 фашистских захватчиков. Не кажется ли вам, джентльмены, что вы слишком долго прячетесь за моей спиной?»,

- в 1943 году Павличенко было присвоено звание Героя Советского Союза,

- после войны она защитила диплом в Киевском университете, работала в Главном штабе ВМФ СССР, трудилась в «Советском комитете ветеранов войны»,

- 27 октября 1974 года Людмила Павличенко скончалась от инсульта — и до сих пор она остается самой успешной в мире женщиной-снайпером.

Снайпер, Герой Советского Союза Людмила Михайловна Павличенко

Владислав Микоша, 1941 – 1942 год, г. Севастополь, МАММ/МДФ.

Στο μέτωπο του Βόρειου Καύκασου, στο 54ο Τάγμα Σκοπευτών της 25ης Μεραρχίας Σκοπευτών «Τσαπάγιεφ» του Κόκκινου Στρατού, αποτελούμενο από άντρες και γυναίκες ειδικά εκπαιδευμένους σνάιπερ, μάχεται μια 25χρονη κοπέλα που ο πόλεμος την «πέτυχε» στη διπλωματική της πρακτική στο ιστορικό τμήμα του Πανεπιστημίου του Κιέβου. Η Λιουντμίλα Μιχαήλοβνα Παβλιτσένκο δεν το σκέφτηκε δεύτερη φορά. Πηγαίνει εθελοντικά στο μέτωπο. Χωρίς φυσικά να γνωρίζει το πώς θα εξελίσσονταν οι φοιτητικές επιδόσεις της στην αθλητική σκοποβολή...

Το Τάγμα δίνει λυσσαλέες μάχες στη Μολδαβία, το νότο της Ουκρανίας, υπερασπίζεται την Οδησσό και τη Σεβαστούπολη. Εκεί, οι σνάιπερ του 54ου Τάγματος δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους επί 250 μέρες και νύχτες μαχών. Εκεί, η Λιουντμίλα θα αρχίζει να σπάει συνεχόμενα «ρεκόρ»: Μέχρι και τον Ιούλη του 1942, με το ειδικά για ελεύθερους σκοπευτές τυφέκιό της, εξολόθρευσε 309 χιτλερικούς, μεταξύ των οποίων 36 σνάιπερ του εχθρού!

Η δράση της στο μέτωπο διακόπτεται λόγω τραυματισμού. Το όνομά της όμως είναι ήδη θρυλικό μεταξύ των συμμαχητών της. Και όχι μόνο. Η φήμη της περνά τον Ατλαντικό και βρίσκει γόνιμο έδαφος σε μια Αμερική που εκείνη την εποχή, και για λόγους που δεν είναι του παρόντος, η πάλη του Κόκκινου Στρατού αποτελεί αντικείμενο θαυμασμού. Η Λιουντμίλα, παρασημοφορημένη, αναλαμβάνει την εκπαίδευση νέων σνάιπερ, αποκαλύπτοντας και το ταλέντο της σε αυτόν τον τομέα.

Το καλοκαίρι του 1942 ακολουθεί την επίσημη σοβιετική αποστολή στις ΗΠΑ και τον Καναδά. Ο αμερικανικός λαός τους επιφυλάσσει υποδοχή ηρώων. Στο Τορόντο, χιλιάδες Καναδοί την υποδέχονται. Η Λιουντμίλα μιλά σε πανεπιστήμια και διάφορους οργανισμούς και συναντιέται με τον πρόεδρο Ρούσβελτ. Σε ειδική τελετή τής δίνεται ως δώρο ένα πιστόλι «κολτ», ενώ στον Καναδά τής χαρίζουν μια καραμπίνα «Ουίντσέστερ».

 

 Γυναίκες ελεύθεροι σκοπευτές: τα καμάρια του Κόκκινου Στρατού