Η οργάνωση, το πείσμα και η αλληλεγγύη τα όπλα του δίκαιου αγώνα

 Δίπλα από την πύλη του εργοστασίου της «Μαλαματίνα» στο Καλοχώρι Θεσσαλονίκης έχει στηθεί εδώ και μερικές μέρες ένα μεγάλο αντίσκηνο. Στη σκιά του βρίσκονται καθημερινά οι απεργοί, μαζί με συναδέλφους τους από τα γύρω εργοστάσια του κλάδου, που περνούν τα πρωινά για να εκφράσουν τη συμπαράστασή τους, όπως και συνδικαλιστές από άλλα σωματεία της πόλης.

Το αντίσκηνο δεν χρησιμεύει μόνο για τη σκιά του μέσα στον ήλιο του Αυγούστου που καίει από νωρίς, αλλά έχει και συμβολική σημασία. Δείχνει πως οι απεργοί είναι αποφασισμένοι να παραμείνουν στην πύλη του εργοστασίου μέχρι την τελική νίκη του δίκαιου αγώνα τους.

Από τον περασμένο Μάη, οι εργαζόμενοι δίνουν έναν σκληρό αγώνα, με στάσεις εργασίας και απεργίες. Το τελευταίο μόνο διάστημα μετρούν 5 συνεχόμενες μέρες απεργίας και έχουν αποφασίσει συνέχιση με 24ωρες και την ερχόμενη βδομάδα, από τη Δευτέρα έως και την Παρασκευή 12/8.

Παράλληλα, τη Δευτέρα το πρωί, καλούν όλα τα σωματεία της Θεσσαλονίκης στην πύλη του εργοστασίου, προκειμένου να εκφραστεί μαζικά η αλληλεγγύη και να γίνει ενημέρωση για τις εξελίξεις. Το μεσημέρι της ίδιας μέρας έχει προγραμματιστεί συνέντευξη Τύπου.

Το πλαίσιο πάλης διευρύνθηκε μετά την τελευταία κινητοποίηση και τις συλλήψεις, με το αίτημα να σταματήσει η ποινικοποίηση του αγώνα τους και να αποσυρθούν οι κατηγορίες σε βάρος των διωκόμενων συναδέλφων τους. Συσπειρωμένοι στο Σωματείο τους, δίνουν απάντηση στο σχέδιο τρομοκρατίας και εκβιασμού της εργοδοσίας, το οποίο ολοένα και κλιμακώνεται.

Την Παρασκευή το ξημέρωμα, εκτυλίχθηκαν ξανά μοναδικές στιγμές έξω από το εργοστάσιο, όταν κονβόι συνδικάτων και εργαζομένων, με τις σημαίες του ΠΑΜΕ, έφτασε στον χώρο με κορναρίσματα και συνθήματα και έγινε δεκτό με ενθουσιασμό και χειροκροτήματα από τους απεργούς.

Η κλιμάκωση της επίθεσης βήμα βήμα

Ενώ βρισκόταν τον Μάη σε εξέλιξη η διαδικασία διαπραγμάτευσης για την υπογραφή επιχειρησιακής Σύμβασης, η εργοδοσία προχώρησε σε 5 απολύσεις, με σκοπό να τρομοκρατήσει τους εργαζόμενους για να υπογράψουν ΣΣΕ με εξευτελιστικούς όρους και να καταργήσει έτσι κατακτημένα δικαιώματά τους.

Ηταν η περίοδος που έμπαινε σε εφαρμογή το «σχέδιο εξυγίανσης» της εταιρείας από τον νέο ιδιοκτήτη, τα πλάνα του οποίου προβλέπουν μεσοσταθμικά 3% αύξηση του τζίρου κάθε χρόνο, ώστε σε 10 χρόνια να φτάσει τα 14,7 εκατ. ευρώ, σύμφωνα με όσα έλεγε σε συνέντευξή του τον περασμένο Μάη ο καινούργιος CEO της εταιρείας.

Με το «καλημέρα», ωστόσο, φάνηκε ποιοι θα είναι τα πρώτα και μεγαλύτερα θύματα αυτής της «εξυγίανσης» και των «bussines plan» του ομίλου, παρά τις διαβεβαιώσεις της εργοδοσίας ότι δεν θα μεταβληθούν οι εργασιακές σχέσεις.

Μετά την άμεση και αποφασιστική απάντηση του Σωματείου, δεσμεύθηκε ότι θα επαναπροσλάβει τους 5 απολυμένους. Αρχισε όμως να φωνάζει έναν έναν τους εργαζόμενους και να τους πιέζει, απειλώντας τους να υπογράψουν ατομική σύμβαση, την οποία μάλιστα δεν τους έδινε. Αφού κι αυτός ο σχεδιασμός απέτυχε, η εργοδοσία επιχείρησε να προωθήσει πρόγραμμα εθελούσιας εξόδου στους εργαζόμενους και προχώρησε στη μονομερή κατάργηση επιδομάτων που ορίζονταν από την επιχειρησιακή Σύμβαση.

Η εργοδοσία αξιοποίησε επίσης στην εκστρατεία τρομοκρατίας τόσο την αστυνομία και τα ΜΑΤ όσο και τα δικαστήρια, στα οποία προσέφυγε για να σταματήσει τον αγώνα και να κηρυχθούν παράνομες και καταχρηστικές οι απεργίες και οι στάσεις εργασίας των εργαζομένων, με όχημα τον νόμο - έκτρωμα Χατζηδάκη.

Στη συνέχεια, η επίθεση προς τους εργαζόμενους κλιμακώθηκε. Τους ανακοινώθηκε πως η εργοδοσία σκοπεύει να κλείσει το τμήμα οδηγών - πωλητών, φανερώνοντας πως σχεδιάζει την εργολαβοποίηση ολόκληρων τμημάτων. Ετσι, την Παρασκευή 29 Ιούλη απέλυσε ακόμα 4 εργαζόμενους, και με το που μπήκε ο Αύγουστος άλλους 6, φτάνοντας τις απολύσεις σε 15 συνολικά.

Την Πέμπτη 4/8, κλιμακώνοντας την τρομοκρατία, δημιούργησε απεργοσπαστικό μηχανισμό και προσπάθησε να χτυπήσει την απεργία, με τη συμβολή των ΜΑΤ και της ΟΠΚΕ. Στο πλαίσιο αυτό και κατ' εντολή της κυβέρνησης, η αστυνομία προχώρησε στη σύλληψη του προέδρου της Πανελλαδικής Ομοσπονδίας Εργαζομένων στα Εμφιαλωμένα Ποτά (ΠΟΕΕΠ) και του επιχειρησιακού Σωματείου, Γιάννη Φραγγίδη, όπως και του προέδρου του Συνδικάτου Οδηγών - Πωλητών και Βοηθών Εμφιαλωμένων Ποτών Β. Ελλάδας και μέλους της Γραμματείας του ΠΑΜΕ, Αρη Μερκενίδη, με την κατηγορία της παράνομης βίας, επειδή στέκονταν μπροστά στην πύλη, μαζί με τους άλλους απεργούς. Οδηγήθηκαν στο Αστυνομικό Τμήμα Σίνδου, όπου κατατέθηκαν σε βάρος τους μηνύσεις από εκπροσώπους της εργοδοσίας για εξύβριση και απειλή.

Παρέμβαση στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη και στην ηγεσία της αστυνομίας έκαναν ο Θανάσης Παφίλης, κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ, και ο βουλευτής Λεωνίδας Στολτίδης, που καθημερινά βρίσκεται στο πλευρό των απεργών εκφράζοντας έμπρακτα τη στήριξη του ΚΚΕ στον αγώνα τους.

«Θα το παλέψουμε μέχρι το τέλος»

Οι πρώτοι 5 απολυμένοι είναι στην πλειοψηφία τους νέοι. Δούλευαν με σύμβαση αορίστου χρόνου, άλλοι εδώ και 10 μήνες, άλλοι 5 μήνες. Η εργοδοσία, για να ξεμπερδεύει μαζί τους, ισχυρίστηκε ότι τους απασχολούσε «δοκιμαστικά»!

«Στις 3 παρά το μεσημέρι μιας Παρασκευής, αφού βγάλαμε όλη την παραγωγή, μας κάλεσαν στο γραφείο και μας ανακοίνωσαν ξαφνικά ότι απολυόμαστε», λέει στον «Ριζοσπάστη» ένας από αυτούς. «"Οι νέοι να ανέβουν πάνω", είπε ο διευθυντής προσωπικού. "Ηρθε σήμα από κάτω με τα ονόματά σας, απολύεστε". Στη συνέχεια το έπαιξε καλός, και είπε: "Εγώ θα το προσπαθήσω, θα μιλήσω με τον μεγάλο, απλά δεν τον βρίσκω στο τηλέφωνο, αλλά εσείς υπογράψτε. Αμα ανοίξει η δουλειά θα σας πάρουμε πίσω". Αυτά μας είπαν. Και κάπως έτσι τελείωσε η "καριέρα" μου στη "Μαλαματίνα"», είπε χαμογελώντας...

Ο Κυριάκος δουλεύει 16 χρόνια στο εργοστάσιο. Μας λέει με ένταση στη φωνή του: «Διώξανε εμάς γιατί δήθεν δεν έβγαιναν, και αμέσως φέρανε άλλους 7 με τρίμηνη, ατομική σύμβαση! Αυτό θέλουν να μας κάνουν όλους. Να δουλεύουμε όταν μας χρειαστούν, και άμα μας χρειαστούν!».

Ο Χρήστος δουλεύει στο εργοστάσιο 33 χρόνια, και τα τελευταία 18 μαζί και η γυναίκα του. Μας μιλάει για την πείρα του κλάδου από τους αγώνες. «Πάντα στον κλάδο είχες να κάνεις με μεγάλες επιχειρήσεις, πολυεθνικές. Από απεργίες είναι ψημένα τα κορμιά, ειδικά οι μεγαλύτεροι. Απεργίες με απεργοσπαστικούς μηχανισμούς, με ΜΑΤ. Αλλά και οι υπόλοιποι θα μάθουν».

Μιλώντας για την ανάγκη αυτή η αγωνιστική πείρα να γίνει κτήμα και των νεότερων εργαζομένων, σημειώνει: «Δεν είναι εύκολο, αλλά το μαθαίνεις στους αγώνες. Μαθαίνεις τη συλλογικότητα, μαθαίνεις ποιος είναι σύμμαχός σου και ποιος αντίπαλός σου. Θα το παλέψουμε. Τα παιδιά είναι αποφασισμένα. Θα το παλέψουμε μέχρι το τέλος».

Ο Γιάννης Φραγγίδης, πρόεδρος της ΠΟΕΕΠ και του επιχειρησιακού Σωματείου της «Μαλαματίνα», τονίζει ότι οι απεργοί αντλούν δύναμη από τη στήριξη όλου του κλάδου, όλου του συνδικαλιστικού κινήματος και της εργατικής τάξης. «Είμαστε εδώ, αποφασισμένοι. Δεν είμαστε μόνοι. Θα δικαιωθούμε».

«Μόνο έτσι κερδίζονται οι αγώνες»

Για τη σημασία της ταξικής αλληλεγγύης, μας μίλησε ο Γιώργος Πρίπορας, αντιπρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων στην «Αθηναϊκή Ζυθοποιία» στο εργοστάσιο της Θεσσαλονίκης, που βρίσκεται και αυτός καθημερινά στην πύλη μαζί με τους απεργούς στη «Μαλαματίνα».

«Κανένας εργαζόμενος δεν μπορεί να είναι μόνος του στον αγώνα», τονίζει, και προσθέτει πως «χωρίς την αλληλεγγύη δεν γίνεται τίποτα. Χάρη σε αυτή αντέχει ο εργαζόμενος γι' αυτό και έχει κερδίσει ό,τι έχει κερδίσει». Λίγο πριν μιλήσει στον «Ριζοσπάστη», ο Γιώργος και οι συνάδελφοί του έφτασαν με κονβόι φορτηγών, συνθήματα και κόρνες έξω από την πύλη, θέλοντας να δώσουν με τη συμβολική αυτή πράξη κουράγιο στους συναδέλφους τους.

«Τους είδες;», είπε. «Οι άνθρωποι ήρθαν στις 5 το πρωί, ξεφόρτωσαν τόνους κιβωτίων και μετά εδώ στην πύλη. Εδώ μπορεί να χρειαστεί να βρεθούμε 24 ώρες το 24ωρο, να κάνουμε βάρδιες. Αλλά αλληλεγγύη δεν είναι μόνο το να κάτσεις μερικές ώρες στην περιφρούρηση της απεργίας. Πρέπει να αντέξει ο εργαζόμενος και δεν αρκεί μόνο η ηθική στήριξη. Αν χρειαστεί, θα στήσουμε απεργιακό ταμείο. Το έχουμε ξανακάνει στο παρελθόν, γιατί οι εργαζόμενοι έχουν πίσω τους να ταΐσουν τις οικογένειες. Στον αγώνα της "Coca-Cola" κάθε συνάδελφος έδινε σε κάθε πληρωμή, δύο φορές τον μήνα, από 50 μέχρι και 100 ευρώ. Κάποιους μήνες ακόμα και 200 ευρώ.

Μόνο έτσι κερδίζονται οι αγώνες, όταν υπάρχει αλληλεγγύη. Τότε μόνο υπάρχει μπροστά μας έδαφος νίκης. Στην εργατική τάξη αυτοί που αγωνίζονται πάντα βγαίνουν κερδισμένοι. Οχι αυτοί που δεν αγωνίζονται και περιμένουν οι άλλοι να αγωνιστούν γι' αυτούς...».

Στη στήριξη αυτού του αγώνα από τους εργαζόμενους άλλων κλάδων, κόντρα στις άθλιες μεθοδεύσεις της εργοδοσίας, αναφέρθηκε και ο Κώστας Κατσιμένης, μέλος του ΔΣ της Ομοσπονδίας, σημειώνοντας ότι είναι δεκάδες οι συνδικαλιστικές οργανώσεις από την Ελλάδα και το εξωτερικό, που με ανακοινώσεις τους στηρίζουν τον δίκαιο αγώνα:

«Είναι ξεκάθαρο ότι για τους βιομήχανους δεν είναι αρκετό το νομοθετικό οπλοστάσιο που τους χαρίζουν απλόχερα όλες οι κυβερνήσεις που υπηρετούν το κεφάλαιο, όπως η σημερινή της ΝΔ. Διαθέτουν και αξιοποιούν πολυπλόκαμο μηχανισμό καταστολής, εξαγοράς, χειραγώγησης, βρίσκοντας συμπαραστάτες στο πολιτικό προσωπικό των κομμάτων του κεφαλαίου. Κυβέρνηση και εργοδοσία, όταν αδυνατούν να περάσουν τον περιορισμό της απεργίας, χρησιμοποιούν κάθε μέσο για να διαφυλάξουν τα κέρδη των μεγαλοεργοδοτών.

Θέλουν να επιβάλουν σιγή νεκροταφείου στους χώρους δουλειάς για να περάσουν όλα τα αντεργατικά μέτρα που επιτάσσει το κεφάλαιο. Οταν την κοροϊδία της "ανάπτυξης για όλους" δεν την τρώνε οι εργαζόμενοι, προσπαθούν να την επιβάλουν με κάθε τρόπο. Το μόνο που τους φοβίζει είναι η οργάνωσή μας και καλά κάνει και τους φοβίζει.

Να το βάλουν καλά στο μυαλό τους! Η κυβέρνηση, η εργοδοσία, τα τσιράκια και οι μηχανισμοί της. Τα εργατικά σωματεία θα ενισχύσουν την ταξική αλληλεγγύη τους στους απεργούς της "Μαλαματίνα". Θα περιφρουρήσουν και με την παρουσία τους στο εργοστάσιο τον δίκαιο αγώνα τους. Οι εργαζόμενοι δεν θα κάτσουμε με σταυρωμένα τα χέρια!».