Στις 9 Νοέμβρη υπάρχει η δυνατότητα, η αγανάκτηση και ο θυμός που υπάρχουν σε πλατιά τμήματα του λαού από τις συνέπειες της ακρίβειας και της ενεργειακής φτώχειας που μας βυθίζει το εκμεταλλευτικό σύστημα, να εκφραστούν με αγώνα, με μαζική κινητοποίηση χιλιάδων εργαζομένων που θέτουν στο προσκήνιο τις διεκδικήσεις τους.
Τα ερωτήματα και οι προβληματισμοί για το πού θα φτάσει αυτή η κατάσταση να απαντηθούν με αποφασιστική κλιμάκωση της πάλης, με τη δημιουργία προϋποθέσεων για απεργιακό ξεσηκωμό, απορρίπτοντας κάθε στάση αναμονής και ανοχής σε μια πολιτική που είναι επικίνδυνη.Επίσης, να ενταθεί η πάλη στα κινήματα αυτών που πλήττονται από την αντιλαϊκή πολιτική, που βλέπουν τη ζωή τους να επιδεινώνεται, τα προβλήματα να τους πνίγουν. Για να βγει στον δρόμο του αγώνα η νεολαία, που στη ζωή της εμφανίζονται πιο οξυμένα σε αυτήν τη φάση τα ζητήματα της στέγης, όπως στους φοιτητές, των όρων ανοίγματος των σχολείων στους μαθητές, τα ζητήματα των όρων εργασίας για τους νεότερους εργαζόμενους. Οι αυτοαπασχολούμενοι που τα συσσωρευμένα χρέη σε συνδυασμό με το μεγάλο κύμα της ακρίβειας σε Ενέργεια και πρώτες ύλες βάζουν θηλιά στον λαιμό τους. Η φτωχή αγροτιά και οι κτηνοτρόφοι που βλέπουν το κόστος παραγωγής τους να ανεβαίνει στα ύψη.
Υπάρχουν οι προϋποθέσεις ώστε να συναντηθούν μεγάλα τμήματα του λαού μας σε μια μεγάλη απεργιακή κλιμάκωση, σε μια μεγάλη πανελλαδική κινητοποίηση. Τη μέρα της απεργίας να νεκρώσουν οι χώροι δουλειάς σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, όσο το δυνατόν περισσότεροι αυτοαπασχολούμενοι να κατεβάσουν τα ρολά των μαγαζιών τους, να μη λειτουργήσουν τα σχολεία και οι σχολές.
Το πλαίσιο πάλης που παρουσίασε το ΠΑΜΕ και που συνδιαμορφώθηκε από την πλατιά σύσκεψη 510 συνδικάτων και 2.000 συνδικαλιστών, το κάλεσμά του για την απεργία προσδιορίζουν τα συνθήματα, το περιεχόμενο, τα επιχειρήματα, τα αιτήματα και τους στόχους που κατευθύνουν τον αγώνα ενάντια στους επιχειρηματικούς ομίλους, στην κυβέρνηση, στην ΕΕ. Αναδεικνύουν την ανάγκη οι εργαζόμενοι να πάρουν την τύχη στα χέρια τους, να σπάσει κάθε προσπάθεια κλίματος αναμονής και ανοχής για κυβερνητικούς «σωτήρες». Οτι η διέξοδος βρίσκεται στην οργάνωση και τον αγώνα για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών μας, κάτι που επιβεβαιώθηκε από σημαντικά αγωνιστικά παραδείγματα της πρόσφατης περιόδου, όπως στην COSCO, στη ΛΑΡΚΟ, στην «e-food», στους Οικοδόμους, στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη, στη «Μαλαματίνα», στα Λιπάσματα και στα Πετρέλαια Καβάλας.
Η προετοιμασία της απεργίας δεν μπορεί να είναι απλά ένα γενικό κάλεσμα προς τους εργαζόμενους για να πάρουν μέρος. Πρέπει να γίνει δική τους υπόθεση η οργάνωση, ο σχεδιασμός, η επεξεργασία των αιτημάτων, ο εμπλουτισμός τους. Δεν επιδιώκουμε να αποτελέσει η απεργία απλώς μια μέρα αγωνιστικής κινητοποίησης αλλά μεγάλο σταθμό στην κλιμάκωση του σχεδίου αγωνιστικής κινητοποίησης σε κλάδους και εργασιακούς χώρους. Δεν θέλουμε να είναι μια «τουφεκιά στον αέρα», αλλά να αξιοποιηθεί για να ανέβουν το κλίμα διεκδίκησης, η μαζικοποίηση των σωματείων, η κινητοποίηση εργαζομένων, η δημιουργία εστιών αντίστασης.
Γι' αυτό επικεντρώνουμε στο κύριο, πώς αυτός ο σχεδιασμός θα ακουμπήσει κάτω, εκεί που εργάζεται και ζει ο εργαζόμενος, δηλαδή στον τόπο δουλειάς, στον κλάδο, μέσα στο όργανο πάλης του, το σωματείο του.
Δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο. Το επόμενο διάστημα υπάρχει η δυνατότητα για να συνεδριάσουν όλα τα Διοικητικά Συμβούλια των σωματείων προγραμματίζοντας Γενικές Συνελεύσεις και συγκεντρώσεις στους χώρους δουλειάς. Ο τόπος, η μέρα και η ώρα που θα καθοριστούν, ένα κριτήριο πρέπει να έχουν: Τη διευκόλυνση της συμμετοχής των εργαζομένων. Παίρνουμε μέτρα για την προπαγάνδισή τους, ενισχύουμε τη ζωντανή επαφή με όλα τα μέλη των σωματείων για να φτάσουμε πλατύτερα.
Φτιάχνουμε κάλεσμα και οργανώνουμε πλατύ άνοιγμα στους χώρους δουλειάς και στους κλάδους, προετοιμάζουμε συγκεκριμένο πλάνο ενημέρωσης και διαφώτισης των εργαζομένων. Οι ανακοινώσεις των σωματείων ούτε χρειάζεται ούτε πρέπει να αναπαράγουν μόνο τα κεντρικά συνθήματα, που βεβαίως ενοποιούν τον αγώνα όλων των κλάδων. Αξιοποιούνται τα συνθήματα που αποτελούν αιχμή σε κάθε κλάδο και χώρο για την οργάνωση της πάλης. Επίσης, το κάθε σωματείο, η κάθε Ομοσπονδία και Εργατικό Κέντρο φτιάχνει τη δική του αφίσα, το δικό του σποτ.
Αξιοποιούμε εφεδρείες που υπάρχουν σε κάθε χώρο δουλειάς, δίνουμε ευθύνες σε νέους εργαζόμενους προσπαθώντας να ωριμάσει μέσα από τους αγώνες μια νέα γενιά συνδικαλιστικών στελεχών που είναι όρος για την αναζωογόνηση των σωματείων.
Δουλεύοντας με πρωτοβουλία επιδιώκουμε να υπάρξει διευρυμένο μέτωπο εργατικών συνδικαλιστικών οργανώσεων που θα παλέψουν ώστε η απεργία να γίνει μάχη που θα βάλει στον αγώνα μεγάλο τμήμα των εργαζομένων. Αξιοποιούμε τις συσκέψεις που καλούν Εργατικά Κέντρα, Ομοσπονδίες και πρωτοβάθμια σωματεία σε όλες τις μεγάλες πόλεις, όπως αυτή που ανακοινώθηκε στις 5 Οκτώβρη στην Αθήνα, για να μεγαλώσουν ο συντονισμός και η κοινή δράση μέσα στην εργατική τάξη.
Παρεμβαίνουμε άμεσα για ζητήματα καταστολής που θα πληθαίνουν, για δίκες συνδικαλιστών, απολύσεις εργαζομένων, για εργατικά «ατυχήματα». Δυναμώνουμε την αλληλεγγύη στους αγώνες που αναπτύσσονται ως εξέλιξη που αφορά το σύνολο της εργατικής τάξης. Δεν αφήνουμε να πέσει τίποτα κάτω, δρώντας με πνεύμα πρωτοβουλίας. Η άμεση απάντηση των φοιτητών στην Αθήνα στην είσοδο της πανεπιστημιακής αστυνομίας δείχνει την αξία της.
Η απεργία στις 9 Νοέμβρη μπορεί να ταρακουνήσει την κυβέρνηση και τους επιχειρηματικούς ομίλους. Να δώσει απάντηση στην κυβέρνηση και σε αυτούς που ενώ έχουν τα ίδια όσια και ιερά, ευαγγελίζονται την αλλαγή «μηχανοδηγού», ενώ το «τρένο» θα συνεχίσει να κινείται στις ίδιες ράγες της στρατηγικής των επιχειρηματικών ομίλων, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.
Γι' αυτό άλλωστε η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ, παρά τις υποσχέσεις για μικρές αυξήσεις στους μισθούς, δεν μιλάνε καθόλου για κατάργηση του αντεργατικού νομοθετικού πλαισίου όπως του νόμου Βρούτση - Αχτσιόγλου, που έχει αποδειχτεί βασικός μοχλός καθήλωσης των μισθών και εμπόδιο στις ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις, των νόμων που κατάργησαν τον 13ο - 14ο μισθό στους δημοσίους υπαλλήλους και στους συνταξιούχους, των νόμων που έχουν καταργήσει τη σταθερή δουλειά με δικαιώματα και έχουν τελικά καταστήσει τις όποιες ονομαστικές αυξήσεις στον κατώτατο μισθό κενό γράμμα αφού τα επίσημα στοιχεία του ΕΦΚΑ επιβεβαιώνουν ότι ο μέσος μισθός πέφτει χρόνο με τον χρόνο, ενώ μεγαλώνει το ποσοστό, ξεπερνώντας το 30%, των μισθωτών που αμείβονται με μισθό κάτω και από τον κατώτατο.
Τσακωμοί για τα μικρά και ομοφωνίες στα μεγάλα, όπως με τους αντεργατικούς νόμους, ενάντια στους αγώνες των εργαζομένων. Πιο πρόσφατο παράδειγμα είναι η συμφωνία τους στο νομοσχέδιο για τα Ναυπηγεία Ελευσίνας που ουσιαστικά τα μετατρέπει σε ειδική οικονομική ζώνη. Η συμφωνία τους για τις φοροαπαλλαγές των εφοπλιστών και τους άδικους ειδικούς φόρους που πληρώνουμε στην Ενέργεια. Η πρόσφατη συμφωνία τους στην ΕΕ - μαζί και με τον «πρώην» χρυσαυγίτη ευρωβουλευτή - στη διαμόρφωση Οδηγίας που κατοχυρώνει τον νόμο - έκτρωμα Βρούτση - Αχτσιόγλου ως γενική κατεύθυνση προσδιορισμού του κατώτατου μισθού σε όλη την Ευρώπη με κριτήριο τις αντοχές των επιχειρηματικών κερδών.
Κατά την επίσκεψη του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ στο εργοστάσιο της «Μαλαματίνα», απευθυνόμενος στους αγωνιζόμενους εργάτες, υποσχέθηκε κατάργηση του νόμου - εκτρώματος του Χατζηδάκη από μια «προοδευτική διακυβέρνηση». Βέβαια, το πόσο έκτρωμα τον θεωρεί, φάνηκε όταν υπερψήφιζε τα μισά του άρθρα, τα οποία είναι επίσης βαθιά αντεργατικά. Αυτό που δεν είπε είναι ότι ο νόμος Χατζηδάκη έχει στον πυρήνα του τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας και την ένταση της εκμετάλλευσης, την οποία και ο ΣΥΡΙΖΑ προώθησε από κυβερνητικές θέσεις, όπως με τον νόμο για την διευθέτηση του χρόνου εργασίας στους γιατρούς, με τους νόμους που πέρασε ως κυβέρνηση για την ενίσχυση των δουλεμπορικών, με τον νόμο που ψήφισε για την κατάργηση της Κυριακής αργίας, με τον απεργοκτόνο νόμο Αχτσιόγλου το 2018.
Κατηγορεί την κυβέρνηση για αντιλαϊκή πολιτική επειδή «παρεκκλίνει από αυτή των άλλων ευρωπαϊκών κυβερνήσεων». Αραγε, θεωρεί αδικαιολόγητες τις κινητοποιήσεις εκατοντάδων χιλιάδων εργαζομένων σε πολλές χώρες της Ευρώπης ή το πρόβλημα βρίσκεται στο ότι εκεί οι κυβερνήσεις παρεκκλίνουν από τον εαυτό τους;
Αντικειμενικά η διαπάλη θα οξυνθεί μέσα στο εργατικό και λαϊκό κίνημα, ειδικά από τις δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ αλλά και από τις δυνάμεις του οπορτουνισμού. Το ζήτημα της αξιοποίησης των εργατικών και λαϊκών αγώνων και της απεργιακής απάντησης για «να φύγει η κυβέρνηση της δεξιάς» και τα διλήμματα της κυβερνητικής εναλλαγής θα δυναμώσουν.
Η κριτική που κάνουν στα κόμματά τους, οι συνδικαλιστικές δυνάμεις που βρίσκονται στην ηγεσία των τριτοβάθμιων εργατικών οργανώσεων δεν συνιστούν «αλλαγή». Ελίσσονται και γι' αυτόν τον λόγο πρωταγωνιστούν σε χιλιοπαιγμένα έργα, όπως στο ότι «άλλο το κόμμα, άλλο η παράταξη και το συνδικάτο», «άλλο το κόμμα και άλλο η κυβέρνηση». Η αντιπαράθεση με τις ηγεσίες αυτών των δυνάμεων στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα πρέπει να ενισχυθεί ακόμα περισσότερο. Να αποκαλύπτει τις ευθύνες τους, οι οποίες σχετίζονται με το γεγονός ότι αποτελούν συνδιαμορφωτές της αντιλαϊκής πολιτικής της κάθε αστικής κυβέρνησης και δεν «ξεπλένονται» με λίγες αντιπολιτευτικές κορόνες, με τις οποίες προσπαθούν να εγκλωβίζουν δυνάμεις που έχουν δει τον ρόλο τους και αναγνωρίζουν το ΠΑΜΕ.
Οι εργαζόμενοι μπορούν να βάλουν εμπόδια σε όλα τα αντιλαϊκά σενάρια. Με εμπιστοσύνη στη δύναμη του λαού παλεύουμε για να βάλει τη δική του σφραγίδα στις εξελίξεις.
Γιώργου ΚΡΗΤΙΚΟΥ*
*Ο Γιώργος Κρητικός είναι μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και του Γραφείου Περιοχής της ΚΟ Αττικής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου