Σε καθημερινή βάση οι εργαζόμενοι βομβαρδίζονται από ρεπορτάζ, αφιερώματα και δηλώσεις κάθε λογής δημοσιολόγων, πολιτικών αναλυτών, μέχρι και υπουργών και όλοι κινούνται στο ίδιο «μότο»: «Ερχεται δύσκολος χειμώνας, πάρτε τα μέτρα σας και προετοιμαστείτε για τα χειρότερα που θα περάσουμε όλοι μαζί!». Μέχρι και τον νόμο της ζούγκλας «όποιος δεν προσαρμόζεται, πεθαίνει» σκέφτηκαν κάποιοι να συμβουλέψουν τους εργαζόμενους.
Τα λένε αυτά νομίζοντας ότι απευθύνονται σε ιθαγενείς. Λες και το καλοκαίρι που μας πέρασε και ο χειμώνας πριν από αυτόν ήταν γεμάτα ξενοιασιά, ευημερία και καλοπέραση για τους εργαζόμενους. Ξεχνάνε ότι απευθύνονται σε όλους εκείνους που χρόνια πληρώνουν και ματώνουν διαδοχικά σε καπιταλιστική κρίση, μνημόνια και μεταμνημόνια, στη συνέχεια με ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας και πολλούς κλάδους σε δυναμική ανάπτυξη, αργότερα σε συνθήκες πανδημίας, τώρα στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και τις συνέπειές του και πάλι από την αρχή, και κάθε φορά από χειρότερη θέση.
Ρίχνοντας μια ματιά στα οικονομικά στοιχεία που προκύπτουν από το κλείσιμο του πρώτου εξαμήνου του 2022, καθώς και τις εξελίξεις στους κλάδους της ελληνικής οικονομίας, μπορούμε να αντλήσουμε πολύτιμα συμπεράσματα για το τι πραγματικά συμβαίνει γύρω μας και πού αποσκοπεί όλη αυτή η προπαγάνδα περί «δυσκολιών και νέων προκλήσεων».
Χαρακτηριστική είναι η κατάσταση που επικρατεί, ιδιαίτερα τους τελευταίους μήνες, στον κλάδο του Μετάλλου.
Πριν λίγες βδομάδες ανακοινώθηκαν οι απολύσεις περισσότερων από 20 εργαζομένων της εταιρείας «Alumil», τις οποίες μάλιστα συνοδεύει η φήμη ότι «αυτή ήταν μόνο η αρχή». Δεν είναι η πρώτη φορά που η συγκεκριμένη εταιρεία, όπως και πολλές άλλες, ακολουθεί αυτή την τακτική των μαζικών απολύσεων. Το 2018, ενώ η τότε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ πανηγύριζε για τη δήθεν έξοδο από τα μνημόνια, η εργοδοσία της «Alumil» προχώρησε σε 40 απολύσεις. Αξιοποίησε όλο το αντεργατικό οπλοστάσιο που χτίζουν τόσα χρόνια οι κυβερνήσεις όλων των αποχρώσεων, με την απελευθέρωση των απολύσεων, τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις, την κατάργηση των ΣΣΕ και τη γενίκευση των ολιγόμηνων συμβάσεων, στοχεύοντας στη βελτίωση της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητάς της. Επίσης, το 2018 φόρτωσε τις αυξομειώσεις της παραγωγής και τα προβλήματα αποπληρωμής των δανείων της στις πλάτες δεκάδων εργαζομένων, πετώντας τους στην ανεργία.
Κυβερνήσεις άλλαξαν, η εταιρεία είναι πλέον «στα καλύτερά της», αλλά οι εργαζόμενοι παραμένουν στο ίδιο έργο θεατές!
Σήμερα με βάση τα στοιχεία για τα οποία πανηγυρίζει η ίδια η εταιρεία διαφημίζοντας τη δυναμική ανάπτυξή της, τα τελευταία 2,5 χρόνια εμφάνισε λειτουργικά κέρδη πάνω από 120 εκατ. ευρώ, ενώ μόνο το α' εξάμηνο του 2022 αυτά άγγιξαν τα 40 εκατ., σπάζοντας κάθε ρεκόρ στην ιστορία της επιχείρησης. Με λίγα λόγια οι εργαζόμενοι της εταιρείας, σε ένα μόλις εξάμηνο, με την εργασία τους παρήγαγαν τόσο πλούτο ώστε να καλύψουν τα λειτουργικά έξοδα της εταιρείας, τις νέες επενδύσεις που δρομολογούνται σε διάφορα τμήματα της παραγωγής και στο ταμείο έμειναν κέρδη 40 εκατ., ποσό ίσο με τους μισθούς και τις ασφαλιστικές εισφορές των σχεδόν 1.000 εργαζομένων για τα επόμενα περίπου 3 χρόνια.
Μάλιστα, τη στιγμή που απολύει κατά δεκάδες, παίρνει επιδότηση 56 εκατομμυρίων από το Ταμείο Ανάκαμψης. Προχώρησε σε κτιριακές επεκτάσεις και εκσυγχρονισμούς στην παραγωγή, ύψους 7 εκατομμυρίων στα εργοστάσια του Κιλκίς αλλά και της Ξάνθης, το οποίο είχε κλείσει το 2013 απολύοντας άλλους 100 εργαζόμενους.
Δεν προκαλεί καμία εντύπωση ότι μια εταιρεία με τέτοια μεγέθη προχωράει σε μαζικές απολύσεις. Αλλωστε αυτές δεν γίνονται επειδή «δεν βγαίνει» οικονομικά, αλλά επειδή σε κάθε χρονική περίοδο επιδιώκει το μέγιστο δυνατό κέρδος. Είναι πάγια τακτική η πρόσληψη εργαζομένων με ολιγόμηνες συμβάσεις όταν αυξάνεται ο φόρτος εργασίας και η απόλυσή τους όταν προβλέπει μείωση, αδιαφορώντας για τις διαρκείς ανάγκες των εργαζομένων που δεν έχουν «διακυμάνσεις».
Ιδιαίτερα σήμερα, εργάτες πετιούνται στην ανεργία την ώρα που το εργατικό εισόδημα έχει ήδη δεχτεί σοβαρό χτύπημα με την ακρίβεια σε είδη μαζικής κατανάλωσης, στα καύσιμα και την Ενέργεια. Παράλληλα, δυναμώνει η ανασφάλεια στο σύνολο των εργαζομένων που ζουν καθημερινά με τον φόβο αν θα συνεχίσουν να έχουν δουλειά την επόμενη μέρα.
Οι επενδύσεις και τα κέρδη των λίγων είναι η άλλη όψη της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, της ανεργίας, της φτώχειας, της ανασφάλειας για τους πολλούς.
Θα μπορούσε να σκεφτεί κανείς ότι το παραπάνω παράδειγμα είναι μια εξαίρεση. Οτι είναι θέμα χαρακτήρα του εργοδότη και όλοι γνωρίζουμε πόσο άσχημο είναι να πέφτεις σε «κακό αφεντικό». Οτι η ζωή συνεχίζεται κι αν κάπου νιώθεις αδικημένος φεύγεις και πας αλλού... Η πραγματικότητα όμως είναι πολύ διαφορετική και δείχνει ότι δεν είναι ζήτημα καλής ή κακής πρόθεσης ενός εργοδότη, αλλά το διαρκές κυνήγι του κέρδους και ο ανελέητος ανταγωνισμός που καθιστούν την παραπάνω εταιρεία κανόνα και όχι εξαίρεση.
Μόνο ως κακόγουστο ανέκδοτο ακούγονται στους εργαζόμενους και τους απολυμένους τα λόγια του πρωθυπουργού από τη ΔΕΘ, ότι δήθεν «κατάφερε σε μεγάλο βαθμό να μειώσει την ανεργία και να δημιουργήσει καλοπληρωμένες θέσεις εργασίας...». Τους τελευταίους μήνες μόνο στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας έχουμε μαζικές απολύσεις σε μια σειρά χώρους όπως «Alumil», «Μαλαματίνα», «Pyramis», μεταλλεία Χαλκιδικής και αλλού.
Ο κλάδος του Μετάλλου φανερώνει πολύ παραστατικά τους δυο κόσμους που συγκρούονται μέσα στα εργοστάσια.
Ορισμένα ακόμα χαρακτηριστικά παραδείγματα:
- Στον όμιλο ΒΙΟΧΑΛΚΟ ο κύκλος εργασιών βαίνει σταθερά αυξανόμενος τα τελευταία χρόνια, ενώ μόνο η ΣΙΔΕΝΟΡ το πρώτο εξάμηνο του 2022 παρουσιάζει κέρδη 99 εκατ., προσεγγίζοντας δηλαδή σε ένα εξάμηνο τα κέρδη που σημείωσε ολόκληρη την προηγούμενη χρονιά. Θα περίμενε κανείς οι εργαζόμενοι εκεί να βελτιώνουν συνεχώς τη ζωή τους με τέτοια αποτελέσματα. Η πραγματικότητα όμως λέει εντατικοποίηση της δουλειάς, επικίνδυνες συνθήκες εργασίας, αυξήσεις ψίχουλα που δεν ξεπερνάνε το 5%, την ώρα που οι μισθοί έχουν συρρικνωθεί τα τελευταία 10 χρόνια κατά 45%, η ζωή έχει ακριβύνει και η εταιρεία έχει τετραπλασιάσει τα κέρδη της.
- Στην «Pyramis» η εργοδοσία προχώρησε πρόσφατα σε μαζικές απολύσεις λόγω «μείωσης παραγγελιών». Βέβαια οι υπόλοιποι εργαζόμενοι που παρέμειναν στη δουλειά τους δούλευαν τετραβάρδιο με Σάββατα, Κυριακές, νύχτες και σε συνθήκες έντονης εντατικοποίησης, με τους μισθούς καθηλωμένους στα επίπεδα του βασικού. Οσο για την εργοδοσία, έχει κάθε λόγο να πανηγυρίζει γιατί την ώρα που πετάει εργαζόμενους στον δρόμο, αυτή εγκαινιάζει νέο εργοστάσιο με την εξαγορά και την επαναλειτουργία της «PITSOS» στην Αττική.
- H «Elvial» προχωράει σε επέκταση εγκαταστάσεων και εγκατάσταση ρομποτικών συστημάτων με 18,3 εκατ. ευρώ «κερασμένα» από τον «αναπτυξιακό» νόμο. Ομως οι εργαζόμενοι παραμένουν από τους πιο κακοπληρωμένους στον κλάδο και η εντατικοποίηση με τις υπερωρίες και τη δουλειά 6 ή και 7 μέρες τη βδομάδα αλλά και τα εργατικά «ατυχήματα» βαράνε «κόκκινο».
Οι εργαζόμενοι του κλάδου εργάζονται χωρίς κλαδική Συλλογική Σύμβαση πάνω από 10 χρόνια, ενώ πρόκειται για έναν από τους κλάδους - πρωταθλητές στην εντατικοποίηση, τα εργατικά «ατυχήματα» και τις επαγγελματικές ασθένειες. Τόσα χρόνια οι μεγάλες εταιρείες του κλάδου ζητούσαν από τους εργαζόμενους να βάλουν πλάτη για να κρατηθούν όρθιες και να ορθοποδήσουν. Σήμερα που η κερδοφορία έχει εκτοξευτεί, ζητάνε νέες θυσίες με αφορμή το υψηλό ενεργειακό κόστος παραγωγής. Η πείρα όμως αποδεικνύει ότι όσες θυσίες κι αν έγιναν για να διασωθούν τα κέρδη των επιχειρήσεων, όχι μόνο δεν έβαλαν φρένο στον εργασιακό κατήφορο, αλλά ακόμα περισσότερο άνοιξαν την όρεξη των καπιταλιστών για μεγαλύτερη επίθεση σε βάρος των εργαζομένων.
Σε όλες τις μεγάλες εταιρείες του κλάδου οι λεγόμενες επενδύσεις συνοδεύτηκαν από το αντίστοιχο «ευνοϊκό περιβάλλον» των μισθών πείνας, των ελαστικών σχέσεων, της ανασφάλειας. Τα αποτελέσματα της επιστημονικής και τεχνολογικής ανάπτυξης, αντί να αξιοποιούνται για τη βελτίωση της δουλειάς και της ζωής των εργαζομένων, τη μείωση του εργάσιμου χρόνου, λειτουργούν ως όχημα για την ένταση της εκμετάλλευσής τους.
Ο κατάλογος είναι μακρύς και κοιτάζοντας τη μεγάλη εικόνα του κλάδου φανερώνονται δύο διαφορετικοί κόσμοι: Από τη μία μεριά, μια χούφτα μέτοχοι - παράσιτα αυγατίζουν τα κέρδη τους και, από την άλλη, οι εργαζόμενοι που παράγουν όλο αυτόν τον πλούτο δεν ξέρουν τι τους ξημερώνει, αν θα έχουν δουλειά, αν θα μπορούν να ανταποκριθούν στο πανάκριβο κόστος διαβίωσης, ακόμα και αν θα γυρίσουν στο σπίτι τους την ίδια μέρα.
Ο σημερινός δρόμος ανάπτυξης είναι «βαρέλι δίχως πάτο» για τη ζωή της εργατικής τάξης.
Είναι μονόδρομος να περάσει στην αντεπίθεση για ριζικές αλλαγές, για να μπορέσει να ζήσει σήμερα με βάση τις δυνατότητες που προσφέρει η επιστήμη, η τεχνική, η παραγωγικότητα της εργασίας και οι πλουτοπαραγωγικές δυνατότητες της χώρας.
Οι εργαζόμενοι να επιστρέψουν τον «βαρύ χειμώνα» σε όσους τους προετοιμάζουν μια ζωή κόλαση!
Τώρα γίνεται ακόμα πιο φανερό πού στοχεύουν οι δηλώσεις για τη βαρυχειμωνιά που έρχεται δήθεν για όλους. Θέλουν ο λαός να σφίξει κι άλλο το ζωνάρι, να πιστέψει ότι αφεντικά και εργάτες έχουμε κοινό συμφέρον από την πολιτική που προσφέρει απλόχερα δισεκατομμύρια σε επιχειρηματικούς ομίλους, την ώρα που οι εργαζόμενοι μετράνε συνεχώς απώλειες.
Το ΚΚΕ καλεί τους εργαζόμενους να δείξουν εμπιστοσύνη στη μόνη δοκιμασμένη λύση που φέρνει αποτελέσματα προς όφελος του λαού. Να πιστέψουν στη δύναμή τους, να οργανωθούν στα σωματεία τους και να παλέψουν για να μη μείνει καμία εργατική οικογένεια χωρίς εισόδημα, να παρθούν πίσω όλες οι απολύσεις και να διασφαλιστούν όλες οι θέσεις εργασίας, να σταματήσει το απαράδεκτο καθεστώς των ολιγόμηνων συμβάσεων, για ΣΣΕ με αυξήσεις στους μισθούς, για μέτρα υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς. Για όλους αυτούς και πολλούς ακόμη λόγους να σημάνει παντού συναγερμός απεργιακού ξεσηκωμού στις 9 Νοέμβρη!
Η πρόσφατη πείρα των νικηφόρων αγώνων σε μια σειρά χώρους αποδεικνύει ότι ο οργανωμένος συλλογικός αγώνας των εργατών μπορεί να αφήσει στο συρτάρι αντεργατικούς νόμους, να δώσει ανάσες και ελπίδα.
Δεν είναι ώρα για «ευεργέτες και σωτήρες». Είναι ώρα αντεπίθεσης. Μόνο ο οργανωμένος λαός έχει τη δύναμη να κάνει τον χειμώνα που έρχεται δύσκολο για τα μονοπώλια και τα κόμματα που τους υπηρετούν. Να δυναμώσει αυτό που πραγματικά φοβούνται, την οργανωμένη δράση, την αλληλεγγύη, την πίστη στη δύναμη του λαού που μπορεί να φέρει τα πάνω κάτω.
Κώστα ΙΩΣΗΦΙΔΗ*
*Ο Κ. Ιωσηφίδης είναι μέλος του Γραφείου Περιοχής Κεντρικής Μακεδονίας του ΚΚΕ και Γραμματέας της ΤΕ Βιομηχανίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου