30/12/1824
Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης παραδίδεται στην κυβέρνηση, κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου.
30/12/1865
Γεννιέται ο Βρετανός συγγραφέας Τζόζεφ Ράντγιαρντ Κίπλινγκ (βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας, 1907)
30/12/1906
Γεννιέται ο Σοβιετικός Ουκρανός διαστημικός μηχανικός και σχεδιαστής Σεργκέι Πάβλοβιτς Κορολιόφ. Ο Κορολιόφ υπήρξε μεταξύ άλλων υπεύθυνος των πρώιμων σοβιετικών προγραμμάτων «Σπούτνικ» και «Βοστόκ». Μέλος της Ακαδημίας Επιστημών της ΕΣΣΔ από το 1958, τιμήθηκε επίσης με τον τίτλο του «Ήρωα της Σοσιαλιστικής Εργασίας» (1956, 1961), με το Βραβείο Λένιν (1971), κ.α. διακρίσεις.
30/12/1918
Συνέρχεται το 1ο συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος (μπολσεβίκοι) της Λευκορωσίας (30-31/12/1918).
30/12/1919
Γεννήθηκε η Evdokia Borisovna Pasko - Σοβιετικός πιλότος, πλοηγός της μοίρας του συντάγματος βομβαρδιστικών νύχτας, Ήρωας της Σοβιετικής Ένωσης.
30/12/1920Το αστικό καθεστώς της Γιουγκοσλαβίας θέτει εκτός νόμου το Κομμουνιστικό Κόμμα, την Κομμουνιστική Νεολαία, καθώς και τις ταξικές συνδικαλιστικές οργανώσεις. Μόνο στο Βελιγράδι συλλαμβάνονται 12.000 εργάτες.
30/12/1922
Συνέρχεται στη Μόσχα το 1ο Πανενωσιακό Συνέδριο των Σοβιέτ, το οποίο ψηφίζει τη Διακήρυξη και το Σύμφωνο για το σχηματισμό της Ένωσης Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών (ΕΣΣΔ).
Ψηφίζεται η Διακήρυξη και το Σύμφωνο για το σχηματισμό της ΕΣΣΔ
30/12/1928
Γεννιέται ο Αμερικανός μουσικός Μπο Ντίντλεϊ (πραγματικό όνομα Ίλας Όθα Μπέιτς).
30/12/1942
Οι Γερμανικές δυνάμεις κατοχής εκτελούν στο στρατόπεδο του «Παύλου Μελά» στη Θεσσαλονίκη 35 κομμουνιστές, παλιούς εξόριστους από την περίοδο της μεταξικής δικτατορίας.
Γερμανικές δυνάμεις κατοχής εκτελούν στο στρατόπεδο του «Παύλου Μελά
30/12/1944
Πεθαίνει ο Γάλλος συγγραφέας Ρομέν Ρολάν (βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας, 1915).
30/12/1944
Νέα σφοδρή βρετανική επίθεση εκδηλώνεται στην περιοχή Ταμπούρια-Δραπετσώνα. Ιδιαίτερα στο Νεκροταφείο της Αναστάσεως και το συνοικισμό της Ευγενείας, όπου η επιχείρηση πραγματοποιήθηκε ταυτόχρονα από δύο μεριές.
30/12/1946
Τμήματα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας καταλαμβάνουν την Υπάτη.
30/12/1950
Ιδρύεται η
Πανελλήνια Ένωση Οικογενειών Πολιτικών Εξόριστων-Φυλακισμένων (ΠΕΟΠΕΦ).
30/12/1991
Η επιστροφή της σορού του Ζαχαριάδη στην Ελλάδα
Η επιστροφή της σορού τουΖαχαριάδη στην Ελλάδα
30/12/1995
Πεθαίνει ο Γερμανός δραματουργός και σκηνοθέτης Χάινερ Μίλερ. Γιος κρατουμένου σε στρατόπεδο συγκέντρωσης, υπήρξε για πολλά χρόνια μέλος του Ενιαίου Σοσιαλιστικού Κόμματος της Γερμανικής Λαοκρατικής Δημοκρατίας.
1
ΑπάντησηΔιαγραφή"Εγώ διέταξα την δια των όπλων διάλυσιν του συλλαλητηρίου εις το Σύνταγμα": Σαν σήμερα, 30 Δεκέμβρη 1970, πεθαίνει ο Άγγελος Έβερτ, σφαγέας του λαού τον Δεκέμβρη του 1944, δωσίλογος Αστυνομικός Διευθυντής Αθηνών, κάτω απο την διοίκηση των Ες-Ες στην Κατοχή, αργότερα συνεργάτης των Αγγλικών μυστικών υπηρεσιών.
Γεννήθηκε το 1894 στην Αθήνα. Ήταν απόγονος των Βαυαρών χωροφυλάκων με τους οποίους συγκροτήθηκε το 1833 το σώμα των πραιτωριανών (μπράβων) του Όθωνα Βίτελσμπαχ, που πήρε την ονομασία "Βασιλικό Σώμα Χωροφυλακής" και ήταν το βασικό σώμα της αστυνομίας στην Ελλάδα για 136 χρόνια.
Για να γίνει κατανοητό πόσο "Ελληνικό" ήταν αυτό το σώμα-πρόγονος της Ελληνικής αστυνομίας, δημιουργήθηκε με βασιλικό διάταγμα 1η Ιουνίου 1833, ανήμερα των γενεθλίων του εγκάθετου Γερμανού κηφήνα Βίτελσμπαχ, τον οποίο αργότερα έδιωξε ο Ελληνικός λαός (για να καταλήξει με άλλους εγκάθετους κηφήνες,τους Γλύξμπουργκ).
Ο Βίτελσμπαχ έφυγε,όμως, οι πραιτωριανοί έμειναν για να χρησιμοποιηθούν απο τους επόμενους εγχώριους και ξένους εκμεταλλευτές.
Ο Έβερτ ακολούθησετα χνάρια του πατέρα του Μιλτιάδη, ταγματάρχη της Βασιλικής Χωροφυλακής. Ως διοικητής ασφάλειας της αστικής "δημοκρατίας" υπήρξε κορυφαίο στέλεχος του μηχανισμού που οργάνωσε την αστυνομική βαρβαρότητα, τον χαφιεδισμό και την γενικότερη κρατική καταστολή ενάντια στο εργατικό-λαικό κίνημα και τους κομμουνιστές εκείνη την εποχή (εφαρμογή του Ιδιώνυμου).
Σε πολλές επιχειρήσεις συμμετείχε και ο ίδιος, όπως στην τραμπούκικη επίθεση αστυνομικών κατά του Ενωτικού Εργατικού Κέντρου Αθήνας το Νοέμβρη του 1933, που προκάλεσε και εκτεταμένες φθορές στα γραφεία του Εργατικού Κέντρου.
Συνέχισε την "καριέρα" του στην φασιστική δικτατορία του Μεταξά, όταν η υπηρεσία του απέκτησε ακόμα πιο αναβαθμισμένο ρόλο στη δίωξη των κομμουνιστών. Την περίοδο αυτή, στην Αστυνομία Πόλεων, είχε διοικητή τον Σπύρο Παξινό, ο οποίος είχε μετεκπαιδευτεί κοντά στη γερμανική Γκεστάπο.
Όταν οι ναζί μπήκαν στην Αθήνα, επέλεξαν (μαζί με τον Τσολάκογλου) τον Έβερτ ως Αστυνομικό διευθυντή Αθηνών. Μάλιστα, το φθινόπωρο του 1943, η υπηρεσία του, όπως και το σύνολο των αστυνομικών δυνάμεων της Ελλάδας, μπήκαν κάτω από την Ανώτατη Διοίκησης Ες –Ες της Ελλάδας.
Ο Έβερτ διατήρησε την θέση του σε όλη την περίοδο των αμέτρητων εγκλημάτων των ναζί κατά του λαού και της αντίστασης και είχε άμεση εμπλοκή στην κατοχική πολιτική των ναζί, βοηθώντας στις διώξεις αντιστασιακών και διευκολύνοντας γενικά το το εγκληματικό τους έργο στη χώρα.
Γρήγορα, άρχισε να συνεργάζεται και με τις Αγγλικές μυστικές υπηρεσίες ,όπως έκαναν και άλλοι, ωστε να διασφαλίσουν την θέση του αστικού καθεστώτος (δηλαδή η δική τους)για κάθε ενδεχόμενο. Η συνεργασία του με τους Βρετανούς,όπως και οι ενέργειες του για την διάσωση χιλιάδων Ελλήνων Εβραίων, χρησιμοποιήθηκαν, μεταπολεμικά ως πλυντήριο για να σβηστεί η γενικότερη πορεία και δράση του.
2
ΔιαγραφήO Έβερτ, παρέμεινε στην θέση του μετα την απελευθέρωση και συνέχισε την δράση του και με τα νέα αφεντικά. Μαζί με τον "Γέρο της τρομοκρατίας" Γ.Παπανδρέου είναι υπεύθυνος της σφαγής των ειρηνικών διαδηλωτών στο Σύνταγμα στις 3 Δεκέμβρη 1944, όταν η αστυνομία του, μαζί με χίτες και ταγματασφαλίτες εξοπλισμένους απο τους Βρετανούς,έστησε δολοφονική ένεδρα και αιματοκύλισε το μεγάλο παλλαικό συλλλαλητήριο,με αποτέλεσμα 21 νεκρούς και 140 τραυματίες.
Το μακελειό στο Σύνταγμα το 1944 είναι ένα απο τα μεγαλύτερα εγκλήματα στην σύγχρονη Ελληνική ιστορία για το οποίο δεν τιμωρήθηκε κανείς. Ο χίτης Φαρμάκης (αργότερα βουλευτής με την ΕΡΕ του Κ. Καραμανλή) περιέγραψε σε συνέντευξη του στην "Δημοκρατία" (2012) πως ο Έβερτ, με εντολές Παπανδρέου/Βρετανών οργάνωσε το μακελειό: "ένας αγγελιαφόρος του διοικητή ήρθε με εντολή:
"Κανείς δεν θα ανοίξει πυρ, παρά μόνο αν πατήσουν τον Αγνωστο Στρατιώτη. Αν γίνει αυτό, τότε πυρ κατά βούλησιν"..είχα ένα αυτόματο κι ένα πιστόλι. Παρακολουθούσα τον Εβερτ. Ξαφνικά, εκείνος έβγαλε -κατά το αγγλικό σύστημα-ένα μαντίλι από το μανίκι του.Μόλις το έβγαλε, το κούνησε δεξιά αριστερά. Από το πουθενά εμφανίστηκαν 50-60 υπαρχιφύλακες και υπαστυνόμοι..επειτα από ένα λεπτό ξεκίνησαν να ορμήσουν. Εφοδος κανονική! Τότε άρχισε το πυρ".
Ο διάσημος φωτογράφος Dmitri Kessel, αυτόπτης μάρτυρας της αιματοχυσίας έγραψε ότι αφού το Σύνταγμα είχε γεμίσει δολοφονημένους αθώους και οι Βρετανοί φώναξαν στον Έβερτ "Σταματήστε αμέσως να πυροβολείτε",εκείνος έκανε τον..ανήξερο: "Ποιος πυροβολεί;".
14 χρονια αργότερα (1958) ομολόγησε τον ρόλο του επικαλούμενος σχετική διαταγή του Παπανδρέου. Μετα τα "κατορθώματα" του στα Δεκεμβριανά, ο Έβερτ διορίστηκε αρχηγός της αστυνομίας πόλεων (1951).
Το 1954, όταν η κυβέρνηση ετοιμαζόταν να προσφύγει στον ΟΗΕ για το Κυπριακό, εμφανίστηκε άρθρο στα "Αστυνομικά Νέα" (επίσημο όργανο της αστυνομίας) που παρουσίαζε τον αγώνα για την ανεξαρτησία της Κύπρου ως..υποκινούμενο απο τους κομμουνιστές και είχε απαξιωτικά σχόλια για τον Μακάριο.
Στη διάρκεια της δίκης των φερόμενων συντακτών του άρθρου, ο φρούραρχος Αθηνών κατέθεσε ότι είχε προβεί κατόπιν διαταγής σε απόρρητη έρευνα για το δίκτυο της Ιντέλιτζενς Σέρβις στην Ελλάδα, υποδεικνύοντας ως αρχηγό των πρακτόρων της τον Άγγελο Έβερτ. O Έβερτ τέθηκε σε διαθεσιμότητα και λίγο μετά εξαναγκάστηκε σε παραίτηση. Πέθανε 30 Δεκέμβρη 1970 στην Αθήνα.
«Η δημιουργία της Σοβιετικής Ενωσης υπήρξε η προοδευτική, φιλολαϊκή ένωση, σε αντίθεση με τις "Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα σε καπιταλιστικό καθεστώς", που "είτε είναι απραγματοποίητες είτε είναι αντιδραστικές", όπως πρόβλεψε ο Λένιν.
ΑπάντησηΔιαγραφήhttps://gkagkarin.blogspot.com/2022/12/100_01871949167.html
Ευδοκία Πάσκο
ΑπάντησηΔιαγραφήΤης απονεμήθηκαν τα παράσημα του Λένιν, το κόκκινο λάβαρο, ο 1ος βαθμός του Πατριωτικού Πολέμου (δύο φορές), ο Ερυθρός Αστέρας (δύο φορές) και μετάλλια.
https://gkagkarin.blogspot.com/2022/12/blog-post_653.html
"Η απεργία που συγκλόνισε τις ΗΠΑ": Σαν σήμερα, 30 Δεκέμβρη 1936, οι εργάτες σε εργοστάσια της Τζένεραλ Μότορς στο Φλιντ του Μίτσιγκαν, αρχίζουν μια απεργία που συγκλόνισε όλη την Αμερική.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕκείνη την εποχή, η Τζένεραλ Μότορς ήταν η μεγαλύτερη εταιρεία στον κόσμο. Λειτουργούσε 110 εργοστάσια σε 19 χώρες. Όμως, το μεγαλύτερο μέρος των δραστηριοτήτων της ήταν στις ΗΠΑ: 69 εργοστάσια σε 35 πόλεις και 14 Πολιτείες.
Η Μεγάλη Ύφεση είχε καταστροφικό αντίχτυπο στις πωλήσεις και την παραγωγή οχημάτων. Οι καπιταλιστές, όπως πάντα, φόρτωσαν τα προβλήματα στους εργάτες: Η απασχόληση στον κλάδο μειώθηκε από 450.000 σε 243.000 άτομα. Πολλοί απ’ αυτούς που είχαν δουλειά ήταν "περιστασιακοί" εργαζόμενοι το οποίο μπορεί να οδηγούσε σε μόλις μερικές βδομάδες εργασίας σε όλο το έτος. Αυτό σήμαινε απίστευτη εντατικοποίηση στην εργασία.
Οι αυτοκινητοβιομηχανίες εκμεταλλεύονταν στο έπακρο τη μεγάλη ανεργία για να εντείνουν αλύπητα τους ρυθμούς δουλειάς και να περικόπτουν παράλληλα τους μισθούς εκβιάζοντας τους εργάτες:"Αν δεν σ’ αρέσει δεν πειράζει,υπάρχουν τετρακόσιοι άνθρωποι εκεί έξω που θέλουν τη δουλειά σου":
Η εταιρεία ήταν αποφασισμένη να μην αφήσει να υπάρξουν συνδικάτα στα εργοστάσια της, να μην οργανωθούν οι εργάτες. Από το 1932 μέχρι το 1936, ξόδεψε ένα εκατομμύριο δολάρια για χαφιέδες και ήταν ο μεγαλύτερος πελάτης του πρακτορείου Πίνκερτον, του διαβόητου πρακτορείου μπράβων, ειδικευμένων στην καταστολή εργατικών αγώνων.
Μόνο στο Μίσιγκαν, ανάμεσα στο 1933 και το 1936, πάνω από 50 μαχητικοί εργάτες είχαν δολοφονηθεί. Η εταιρεία είχε, φυσικά, διασυνδέσεις, με δεξιούς και "δημοκράτες" πολιτικούς, τις τοπικές αρχές, τα ΜΜΕ. Τίποτα δεν φαινόταν ικανό να την αντιμετωπίσει.
Και όμως, το 1936,πρωτοπόροι εργάτες άρχισαν να σχεδιάζουν και να οργανώνουν απεργία για να αναγνωριστεί το συνδικάτο τους και να υπογραφεί συλλογική σύμβαση, με μισθούς και μέτρα ασφαλείας για τους εργάτες που σακατεύονταν στο εργοστάσιο.
Η απεργία ετοιμαζόταν για μήνες, εμπνευσμένη και απο τις μεγάλες εργατικές κινητοποιήσεις στην Ευρώπη εκείνη την περίοδο.
Η απεργία ξέσπασε στο Φλιντ του Μίσιγκαν, 30 Δεκέμβρη 1936, όταν η εταιρεία απέλυσε τρία μέλη του συνδικάτου. Οι απεργοί κατέλαβαν τα εργοστάσια Νο1 και Νο2 μιας θυγατρικής της
εταιρείας που έφτιαχνε τα αμαξώματα. Αυτή η κίνηση αποδείχτηκε καθοριστική και γιατί έδινε το παράδειγμα στους εργάτες στα άλλα εργοστάσια της εταιρείας αλλά κυρίως γιατί λόγω του συστήματος με τις γραμμές παραγωγής, το μπλοκάρισμα ενός τμήματος σήμαινε ότι σύντομα παρέλυαν και
τα υπόλοιπα.
Αποφασιστικό ρόλο είχαν και οι συνδικαλιστές του Κομμουνιστικού Κόμματος ΗΠΑ, που βρέθηκαν απο την πρώτη στιγμή κοντά στους απεργούς στο εργοστάσιο.
Η απεργία απλώθηκε σαν πυρκαγιά. Την επόμενη μέρα, παραμονή Πρωτοχρονιάς, ξέσπασε απεργία στο εργοστάσιο της Τζένεραλ Μότορς στο Νόργουντ του Οχάιο και κατελήφθη το εργοστάσιο στο Άντερσον της Ιντιάνα.Μέχρι τις αρχές του Φλεβάρη περίπου 40.000 εργάτες της εταιρείας είτε απεργούσαν και είτε έκαναν κατάληψη, είτε βρίσκονταν στις απεργιακές φρουρές.
2
ΔιαγραφήΗ απεργία/κατάληψη είχε τη δική της οργάνωση και ζωή. Μια εκλεγμένη απεργιακή επιτροπή απο τους εργάτες ήταν υπεύθυνη και οι αποφάσεις της ελέγχονταν καθημερινά στις γενικές συνελεύσεις των απεργών.
Οι απεργοί εργάζονταν έξι ώρες απεργιακή υπηρεσία ο καθένας. Τα καθήκοντα και τα πόστα ήταν πολλά. Απεργιακή φρουρά στις πύλες, περιπολίες στη γύρω περιοχή, καθαριότητα, κουζίνα, εκπαιδευτικά μαθήματα. Ακόμα και κινηματογράφος και ορχήστρα είχαν δημιουργηθεί.
Ταυτόχρονα, οι απεργοί εργάτες οργάνωσαν την άμυνα τους. Τα κατειλημμένα εργοστάσια καλύφθηκαν με λαμαρίνες, ενώ έτοιμες ήταν οι πυροσβεστικές αντλίες και ότι διαθέσιμα αντικείμενα υπήρχαν για να εκτοξευτούν σε περίπτωση απόπειρας εισβολής της αστυνομίας η των μπράβων της εργοδοσίας. τα οποία θα εκτοξεύονταν στους εισβολείς.
Όταν, στις 11/1, η αστυνομία επιχείρησε να ανακαταλάβει το εργοστάσιο Νο1, στην καθοριστική μάχη που έμεινε γνωστή ως The Battle of the Running Bulls (η μάχη των μαινόμενων ταύρων), αναχαιτίστηκε με τις υδραντλίες και από ένα καταιγισμό από βαριά αντικείμενα που βρισκόντουσαν μέσα στο εργοστάσιο.
H μεγαλύτερη "ασπίδα" των απεργών ήταν οι μεγάλες κινητοποιήσεις που γίνονταν καθημερινά έξω από το εργοστάσιο ;όπως και οι συγκεντρώσεις και σε κάθε κρίσιμη στιγμή. Χιλιάδες εργάτες κατέφθασαν από πολλές άλλες πόλεις για να στηρίξουν την απεργία και κατάληψη.
Σημαντική ήταν η συμμετοχή των γυναικών. Έφτιαξαν δικό τους γραφείο Τύπου, συμμετείχαν στην περιφρούρηση,δημιούργησαν σταθμό πρώτων βοηθειών και παιδικό σταθμό, όπου μανάδες μπορούσαν να αφήσουν τα μικρά τους όσο ασχολούνταν με απεργιακά καθήκοντα, συγκέντρωναν οικονομική βοήθεια κ.α
Η ζημιά για την εταιρία ήταν τεράστια. Το Δεκέμβρη του 1936 η GM παρήγαγε 50.000 αυτοκίνητα. Το Φλεβάρη 1937 η παραγωγή ήταν συνολικά 125 αυτοκίνητα! Χωρίς τους εργάτες, όλα παρέλυσαν.
Τα δικαστήρια διέταξαν την εκκένωση των εργοστασίων. Όμως οι επιχειρήσεις ανακατάληψης δεν μπορούσαν να κάμψουν την αποφασιστικότητα των απεργών και το μεγάλο κύμα αλληλεγγύης που μεγάλωνε. Στρατιωτικά πολυβόλα σημάδευαν μόνιμα τα εργοστάσια. Απειλήθηκε στρατιωτικός νόμος στο επέμβαση της Εθνοφρουράς και ουσιαστικά απαγόρευση των συνδικάτων στην πόλη.
Οι εργάτες ήταν αποφασισμένοι να μην κάνουν πίσω. Χιλιάδες εργάτες από άλλα μέρη πλημμύρισαν την πόλη και περικύκλωσαν το εργοστάσιο και την περιοχή, έτοιμοι για μάχη.
Μπροστά στην μαζικότητα της αλληλεγγύης και την στάση των
εργατών, κυβέρνηση και εργοδοσία υποχώρησαν.Η εταιρεία αναγκάστηκε να κάτσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και 11 Φλεβάρη 1937 υπογράφηκε σύμβαση που αναγνώριζε το συνδικάτο στα εργοστάσια που είχαν απεργήσει και του έδινε το πράσινο φως να οργανώσει τους εργάτες σε όλη την εταιρεία.
Οι απεργοί βγήκαν θριαμβευτές από τα εργοστάσια και η ιστορική απεργιακή νίκη, σε εκείνα τα δύσκολα χρόνια, έγινε παράδειγμα για τους εργάτες σε όλη τη χώρα. Την ίδια χρονιά, έγιναν 477 απεργίες στις οποίες συμμετείχαν περισσότεροι από 400.000 εργάτες και εργάτριες όλων των κλάδων.
Όπως έγραφε ο διάσημος θεατρικός συγγραφέας Άρθουρ Μίλερ, που ως φοιτητής κάλυπτε δημοσιογραφικά την απεργία "όταν η εταιρεία λύγισε και αναγνώρισε τους Ενωμένους Εργάτες Αυτοκινήτου, αισθάνθηκα να πατάω πιο γερά στη γη. Μου φαινόταν ότι γεννιόταν μια νέα ομορφιά".