20/7/1975 Η ΜΑΝΑ ΤΟΥ ΠΕΤΡΟΥΛΑ ΜΙΛΑΕΙ ΣΤΟ «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ»: Η χούντα καταδίωξε και νεκρό το Σωτήρη

 «Τον τραυμάτισαν και τον φόρτωσαν μισοπεθαμένο στο καμιόνι κι εκεί μέσα τον στραγγάλισαν. Υστερα ο περιβόητος Καψάσκης τον έκοψε κομμάτια, το κεφάλι, το λαιμό, το στήθος, για να εξαφανίσει τα σημάδια του στυγερού εγκλήματος».

13/7/1980 ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΙ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΙ ΕΡΓΑΣΙΑΣ: Απαγορεύονται τα πάντα!

 
ΜΙΑ ΔΕΙΓΜΑΤΟΛΗΨΙΑ από 20 εσωτερικούς κανονισμούς εργασίας, κυρίως μεγάλων βιομηχανικών επιχειρήσεων, πείθει για το πέρα για πέρα ανελεύθερο, καταπιεστικό και παράνομο «εσωτερικό καθεστώς» που επικρατεί στα περισσότερα εργοστάσια.

29/6/1930 120 ανθρακεργάτες στην Ολυμπιάδα Ικαρίας απήργησαν και με την αποφασιστική στάση τους ενίκησαν

 ΟΛΥΜΠΙΑΣ, Ιούνης (Του ανταποκριτού μας).- Εχουμε ήδη γράψει αρκετά πάνω στην κατάσταση των Ικαρίων ανθρακεργατών και για τον αγώνα τους κατά του κεφαλαίου. Η εταιρεία, χρησιμοποιώντας τους μεσίτες Γερ. Κουλάν και Δημοσ. Τσαπαλιάρην, έρριξε τους εργάτες στις χαράδρες του δάσους χωρίς να πραγματοποιήσει καμμιά της υπόσχεση.

Η ιστορία και ο όρκος της Παγκόσμιας Δημοκρατικής Ομοσπονδίας Γυναικών (ΠΔΟΓ)

 

(...) ΝΟΕΜΒΡΗΣ 1945: Λίγους μήνες μόλις μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Ολόκληρος ο κόσμος ήταν αναστατωμένος. Τα βάσανα, οι φυσικές και ηθικές πληγές ήταν όλα πρόσφατα. Εκατομμύρια γυναικών, μητέρων αγωνίστηκαν ενάντια στο φασισμό και στα εγκλήματά του, υπερασπίστηκαν την αξιοπρέπεια του ανθρώπου και υποφέρανε τεράστιους πόνους.

8/6/1975 Αγάπησα τη ζωή Το τελευταίο γράμμα μιας μελλοθάνατης

 
(...) Σας αφήνω, σας χαιρετώ, σας αγαπώ. Μην κλαίτε, δεν κλαίω ούτε 'γω. Φεύγω χωρίς παράπονο, χωρίς να τρέμω από φόβο και χωρίς πόνο, καθώς πλησιάζει κείνο που θα πρεπε νάρθει μόνο στο τέλος της ζωής και δεν είναι σωστό να με βρίσκει στη μέση. 

1/6/1927 Η προσφυγική τραγωδία

Στο συνοικισμό της Ανάστασης. Μέσα στις ξύλινες παράγκες λυώνουν το καλοκαίρι και ξεπαγιάζουν το χειμώνα

 «Το νερό το λαχταρούμε, θα πεθάνουμε όλοι σε λίγους μήνες αφού δεν έχουμε ούτε ψωμί ούτε νερό».

Ετσι μας μίλησαν χθες οι φτωχοί πρόσφυγες, που είναι ριγμένοι στον προσφυγικό συνοικισμό στην Ανάσταση, έξω από τον Πειραιά, κοντά στο Κερατσίνι.

25/5/1946: Ο Πωλ Ελυάρ στην Καισαριανή

Προχθές το απόγευμα ο Πωλ Ελυάρ επισκέφτηκε την Καισαριανή. Στα γραφεία της Κομμουνιστικής Οργάνωσης της Καισαριανής ομάδες από κατοίκους του συνοικισμού χειροκρότησαν θερμά τον εκλεκτό Γάλλο ποιητή.

20/5/1975 Οι κομμουνιστές εξόριστοι στη μάχη της Κρήτης

Το ΚΚΕ ήταν και τότε παράνομο. Πάνω από 2.000 μέλη και στελέχη του - δοκιμασμένοι λαϊκοί αγωνιστές - βρίσκονταν στις φυλακές και τις εξορίες. Από κει είχαν ζητήσει να τους επιτραπεί να πάνε, απλοί στρατιώτες, στο μέτωπο και να πολεμήσουν κατά των επιδρομέων.

11/5/1936 «Επέσατε θύματα... »

 
- Κατάρα στους δολοφόνους!

Εκατόν πενήντα χιλιάδες κραυγές βγαλμένες μέσα από ανταριασμένα στήθεια βροντήξανε χτες το πρωί στην πλατεία της Ελευθερίας στη Σαλονίκη και γέμισαν την Ελλάδα.

4/5/1924 Πώς υπεκλάπη ο νεκρός του σ. Παρασκευαΐδη

 
Από τας πρωινάς ώρας της χθες επιτροπή του Εργατικού Κέντρου Αθηνών, επισκεφθείσα τους γονείς του φονευθέντος συντρόφου Σ. Παρασκευαΐδου, αφού προσέφερεν ως πρώτην αρωγήν χρηματικόν τι ποσόν, εδήλωσεν ότι την κηδείαν του προσφιλούς νεκρού θέλει αναλάβει εξ ολοκλήρου η Μεγάλη Εργατική Οικογένεια. Επίσης ήρχισαν να γίνωνται αι δέουσαι ενέργειαι όπως διατηρηθή μέχρι σήμερον ο νεκρός του ατυχούς συντρόφου.

27/4/1980 - Ο λαός της Καισαριανής ξαναθυμάται τους 200

Μέρα μουντή. Πνιγμένη στην ομίχλη. Λένε όσοι τη ζήσανε, πως το πρωινό εκείνο πνιγόσουν. Δεν ανάσαινες. Ηταν Δευτέρα. Ηταν Πρωτομαγιά του 1944. Και το ημερολόγιο έλεγε πως ο ήλιος θα βγαινε στις 5.33...

Η Πανελλαδική Πανυπαλληλική Απεργία του Απρίλη 1942

 20.4.1975 

Χειμώνας του 1941/42: Ο χειμώνας της μεγάλης πείνας και της πιο άγριας τρομοκρατίας μέσα στην ατελείωτη μαύρη νύχτα της Κατοχής, ο πιο δύσκολος της τετραετίας. Κι όσο η τρομοκρατία σκληραίνει και μεγαλώνει η πείνα, τόσο και πιο πολύ ξεσηκώνεται και ανεβαίνει η αγανάκτηση και η μαχητικότητα του λαού. Είναι μια φάση, χωρίς ακόμα συγκεκριμένα οργανωτικά αποκρυσταλλώματα. Γι' αυτό και η 8η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ, το Γενάρη του 1942, επισημαίνει:

3/4/1977: Ανθρωποκυνηγητό στη Λάρυμνα από τους ροπαλοφόρους

Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις υπήρχε οργανωμένο σχέδιο κατατρομοκράτησης των απεργών. Γι' αυτό το σκοπό έφθασε χθες (προχθές) στη Λάρυμνα νέα δύναμη 200 περίπου ροπαλοφόρων.

«Ο Μπελογιάννης ζει μέσα στις καρδιές εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων»

4/1952

Ανακοίνωση του Πολιτικού Γραφείου του ΚΚΕ

«Ο Μπελογιάννης ζει μέσα στις καρδιές εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων»

9/3/1983 - Πριν 40 χρόνια: Κάτω η πολιτική επιστράτευση!

-- Κάτω η πολιτική επιστράτευση του Χίτλερ!

-- Κανένας στα κάτεργα της Γερμανίας!

-- Δεν ετοιμάζουμε μόνοι τις βόμβες για τα κεφάλια μας!

-- Δεν σφυρηλατούμε τα δεσμά μας!

2/3/1927 Επεξετάθη χθες η απεργία των εργατριών εις όλα τα εργοστάσια ταπητουργίας των Ποδαράδων

«Ποδαράδες» και καθαρευουσιάνικα «Νέα Ιωνία». Είτε έτσι τον πης, είτε αλλιώς το συνοικισμό που είναι πέρα από τα Πατήσια, το γεγονός είναι ότι είναι μια κόλαση και τίποτε περισσότερο. Υπάρχουν μερικά καλά σπίτια, αρκετά εργοστάσια υψώνουν τα από μπετόν αρμέ κτίριά των, το τρένο περνά αδιάκοπα κουβαλώντας ξένοιαστους ανθρώπους προς την Κηφισσιά η μεγάλη όμως αυτή πόλη δεν είναι παρά ένα άθροισμα μικρών πέτρινων και ξυλίνων παραπηγμάτων και αντίσκηνων ακόμα. Πέντε χρόνια μετά την καταστροφή εξακολουθούν να υπάρχουν πρόσφυγες μέσα σε αντίσκηνα (...).

23/2/1978 - Μικρό χρονικό: ... Και η Αθήνα έγινε πράσινη!

Για τα πεντάχρονα της ΕΠΟΝ, βγήκαμε συνεργείο, δεκαπέντε μέρες πριν από την επέτειο. Ετσι, αιφνιδιάσαμε την αστυνομία, που συνήθιζε μέρες τέτιες, να μπαίνει σε ειδική ετοιμότητα. Ηταν αυτή η ετοιμότητα ένα είδος επιχείρησης με παγανιές μέσα στο σκοτάδι από τάχατες ζευγαράκια, μεθυσμένους, ρομαντικούς που περίμεναν να χτυπήσουν, όποιον αντίκρυζαν να γράφει στους τοίχους ή να πετάει προκηρύξεις ή και να δουλεύει το χωνί.

Μιλάει ο Πικάσσο: «Πώς έγινα κομμουνιστής»

Σε αμερικάνικη επιθεώρηση δημοσιεύεται η πιο κάτω συνέντευξη του γνωστού ζωγράφου Πάμπλο Πικάσσο.

«Η προσχώρησή μου στο Κομμουνιστικό Κόμμα είναι η λογική συνέπεια όλης μου της ζωής, όλου μου του έργου γιατί, είμαι υπερήφανος γι' αυτό, δεν πήρα ποτέ τη ζωγραφική σαν διασκέδαση ή ψυχαγωγία. Θέλησα με το σχέδιο και το χρώμα, αυτά ήταν τα όπλα μου, να μπω όσο μπορούσα πιο μέσα στην ανθρώπινη ψυχή, πιο βαθειά στη γνώση του κόσμου που μας λυτρώνει κάθε μέρα και περισσότερο. Προσπάθησα με το δικό μου τρόπο να εκφράσω αυτό που νόμιζα πιο αληθινό, πιο δίκηο, πιο υψηλό, κι όλοι οι μεγάλοι καλλιτέχνες ξέρουν καλά πως αυτό είναι και το πιο ωραίο.

9/2/1980: Σίγησε μια ρωμαλέα λαϊκή φωνή

 
Φωτεινή πορεία από το ριζίτικο μέχρι τον χώρο της προοδευτικής μουσικής

«Εφυγε» χτες τα ξημερώματα από τη ζωή στα 45 μόλις χρόνια του, ύστερα απ' τη μακρόχρονη και ανίατη αρρώστια από την οποία έπασχε, ο αξέχαστος λαϊκός τροβαδούρος και λυράρης Νίκος Ξυλούρης, «η λεβέντικη και άδολη καρδιά της Κρήτης», όπως είχαν πει πολλές φορές γι' αυτόν οι συμπατριώτες του και όσοι τον ήξεραν.

2/2/1975 - Πώς άκουσαν οι Ελληνες τη νίκη του Στάλινγκραντ

 

Γενάρης 1943. Η Ευρώπη ολόκληρη και μαζί μ' αυτή και η Ελλάδα στενάζει κάτω από τη χιτλεροφασιστική σκλαβιά.

Στα βουνά βέβαια, το αντάρτικο έχει αρχίσει να φουντώνει και ο θρυλικός ΕΛΑΣ διαμορφώνει σιγά - σιγά τη Λεύτερη Ελλάδα. Στις πόλεις όμως βαριά αντηχεί ακόμα η γερμανική μπότα.