Και τώρα τι; Θα τους ακούμε να κραυγάζουν, να μιλάνε για τάξη και ασφάλεια
λες και γεννηθήκαμε χθες; Λες και δεν ξέρουμε τι σημαίνει η τάξη και η ασφάλεια
γι’ αυτούς; Τόσα χρόνια, μια ζωή, δέκα, εκατό ζωές το ίδιο εννοούν. Φόβος,
ρατσισμός, κοινωνική συναίνεση, εθνική ασφάλεια..Βγήκε λοιπόν ξανά σεργιάνι το χαφιεδότσουρμο. Και είναι οι ίδιοι. Πάντα οι ίδιοι. Πρεσβευτές και κήρυκες της “ομαλότητας” και της “μη βίας”. Αρκεί η “ομαλότητα” και η “μη βία” να έχουν ευρωπαϊκή και νατοϊκή σφραγίδα. Ακόμα και αν αυτές σημαίνουν άγρια εκμετάλλευση, πόλεμο, προσφυγιά και εργασιακό μεσαίωνα.