Πάντα πίστευα ότι υπάρχει μια μικρή διαφορά, έστω και μόνο στο δικό μου το κεφάλι, μεταξύ του φιλόζωου και του ζωόφιλου. Ισως μ' άρεσε να πιστεύω ότι το πρώτο κάνει τον άνθρωπο φίλο της ζωής, και το δεύτερο φίλο πιο ειδικά των ζώων. Ισως φταίει κι εκείνη η παλιά κουβέντα της μάνας μου, που στους ανοιχτόκαρδους καλοσυνάτους ανθρώπους, έτοιμους να στέρξουν τους διπλανούς τους, απέδιδε τον προσδιορισμό «καλοζωισμένος». Που σήμαινε ότι είχε ζήσει καλά και σε βάθος και τα όρθια και τ' ανάποδα της προσωπικής του ζαριάς. Θα 'θελα να μπορώ να αποδώσω έναν παρόμοιο όρο, όχι μόνον σε ανθρώπους αλλά σε γενιές ολόκληρες στο επίπεδο της παιδείας, σαν το καλομορφωμένος.