Βλέπω κι ακούω και σπαράζω πότε το ένα καταπλακωμένο μωρό του σεισμικού θεριού να σώζεται από τον ομφάλιο λώρο, πότε το άλλο απ' το βυζί της μάνας του, και την μικρή Aya από τον θηλασμό της γυναίκας του γιατρού. Κι όλα τούτα στο τόξο της συμφοράς, με τον πόλεμο και το κέρδος σε σχέση τόξου - χορδής, με βέλος τον θάνατο. Το χειρότερο, το μαζικότερο, το συνθλιπτικό από τα σωριασμένα τσιμεντένια σπίτια τραπουλόχαρτα, που ξεκλήρισε φαμίλιες φτωχών, προσφύγων κι απελπισμένων της γειτονιάς μας.