Ανοιξε πάλι η μαύρη ατζέντα. Αυτή που ανοίγει κάθε φορά πριν από τις εκλογές και γεμίζει με μουτζούρες την ήδη γκρίζα πραγματικότητα, με ορατό κι αόρατο στόχο να μη φανεί και να μην ακουστεί πουθενά το φως των λαϊκών ονείρων. Να μη λάμψει η νεανική αυτοπεποίθηση ότι μπορεί ο κόσμος να γίνει καλύτερος αν τα αν, τα εάν, τα if μωρέ αδερφέ των αυτοπροσδιοριζόμενων ως «ανώτερων» ταξικά, αυτοκρατορικά, αποικιακά, ιμπεριαλιστικά κ.λπ. της Γης, δεν απαντηθούν από τους κατασκευαστές τους, αλλά από τη συντριπτική πλειονότητα των ανθρώπων που δουλεύουν για να ζουν και δεν ζουν για να δουλεύουν.