Στην
κατεχόμενη από τους Γερμανούς Αθήνα, με μπροστάρη την Ενιαία Μαθητική
Νεολαία (που μια μέρα μετά συμμετείχε στην ίδρυση της ΕΠΟΝ), 22/2/1943, ξεκινά η απεργία των μαθητών
με αίτημα να μην επιστρατευτούν οι γονείς και τ’ αδέλφια τους από τις δυνάμεις
κατοχής που επιδίωκαν, με κάθε μέσο, να εξασφαλίσουν εργατικά χέρια για τα
εργοστάσια τους στη Γερμανία, ώστε να ενισχύσουν το μέτωπο κατά της Σοβιετικής
Ένωσης.
Η αποχή των
μαθητών πέτυχε 100% και συνεχίστηκε και τις επόμενες ημέρες. Το κατοχικό
υπουργείο Παιδείας βλέποντας ότι δεν μπορεί με κανένα μέτρο (απειλές,
τρομοκρατία κλπ.) να κάμψει τους μαθητές αποφάσισε να κλείσει τα σχολεία «επ’
αόριστον».