Πεθαίνει, 28 Γενάρη 1945, έπειτα από θανάσιμο τραυματισμό στο πεδίο της μάχης η 20χρονη επιλοχίας του Κόκκινου Στρατού Ρόζα Σανίνα.Η Ρ. Σανίνα υπήρξε μια από τους καλύτερους ελεύθερους σκοπευτές του Κόκκινου Στρατού, που έγινε θρύλος, τόσο για τις ικανότητες όσο και για τον ηρωισμό της.Γεννήθηκε στις 3 Απριλίου 1924. Ο πατέρας της Γεγκόρ Σάνιν ήταν ξυλοκόπος και η μητέρα της Άννα Αλεξέγεβνα ήταν αρμέχτρα
αγελάδων. Το ζευγάρι εκτός από τη Ρόζα, που πήρε το όνομά της από τη γερμανοπολωνίδα επαναστάτρια Ρόζα Λούξεμπουργκ, είχε ακόμα έξι παιδιά, πέντε αγόρια κι ένα κορίτσι.
Η Ρόζα ήταν ένα ζωηρό και δυναμικό κορίτσι, με ξανθά μαλλιά και γαλάζια μάτια.
Όταν ανακοινώθηκε ότι ο σοβιετικός στρατός θα δεχόταν και γυναίκες στρατιώτες, η Σανίνα, μέλος της Κομμουνιστικής Νεολαίας (Κομσομόλ), έσπευσε να καταταχτεί.
Το αίτημά της έγινε δεκτό στις 22 Ιουνίου . Ολοκλήρωσε την εκπαίδευσή της και οι επιδόσεις της ήταν τέτοιες που οι ανώτεροί της, την όρισαν αρχηγό διμοιρίας. Η ειδικότητά της ήταν «ελεύθερος σκοπευτής»….
Μετά την αποφοίτησή της τής προσφέρθηκε η θέση της εκπαιδεύτριας. Αυτή όμως αρνήθηκε κι επιζητούσε όσο τίποτα τη δράση στα πεδία των μαχών.
Στις 2 Απριλίου 1944 κατατάχθηκε στην 1η διμοιρία ελεύθερων σκοπευτών της 184ης Μεραρχίας Πεζικού με το βαθμό του λοχία και τρεις ημέρες αργότερα είχε την πρώτη της επιτυχία, σκοτώνοντας ένα γερμανό στρατιώτη κοντά στην πόλη Βιτέμπσκ της Λευκορρωσίας. To τυφέκιο που χρησιμοποιούσε ήταν τύπου Μοσίν-Ναγκάντ M91/30.
Στο ημερολόγιό της έγραψε, ότι τα πόδια της λύγισαν όταν συνειδητοποίησε ότι ο άντρας ήταν νεκρός. Οι συμπολεμίστριές της τη διαβεβαίωσαν ότι έκανε το καθήκον της. Μέσα σε ένα μήνα, είχε σκοτώσει άλλους 16 και παρασημοφορήθηκε για τη δράση της….
Το επόμενο χρονικό διάστημα η φήμη της άρχισε να εξαπλώνεται και ο αριθμός των θυμάτων της να αυξάνεται. Ήταν ικανή και το κατάφερε επανειλημμένα να πετυχαίνει δύο διαφορετικούς στόχους με δύο διαδοχικές βολές.
Δεν αστοχούσε σχεδόν ποτέ και ήταν διατεθειμένη να υποστεί τρομαχτικές κακουχίες, για να σιγουρευτεί ότι θα πετύχαινε τον εχθρό. Υπήρχαν στιγμές που φοβόταν, όπως ομολόγησε στα κείμενά της, αλλά κάτι μέσα της την ωθούσε προς τον κίνδυνο. Ρώσικες και καναδέζικες εφημερίδες έγραφαν συχνά για την ατρόμητη σκοπεύτρια που έσπερνε τον τρόμο στην ανατολική Πρωσία, αλλά η ίδια αντιμετώπιζε τα δημοσιεύματα με μετριοφροσύνη. Έγραφε: «Τι έχω κάνει; Τίποτα περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο Σοβιετικό, που υπερασπίζεται την πατρίδα. Η δική μου ευτυχία είναι να πολεμώ για την ευτυχία των άλλων. Τι περίεργο που η λέξη ευτυχία δεν έχει πληθυντικό. Είναι αντίθετο απ’ το νόημά της. Αν είναι αναγκαίο να πεθάνω για το κοινό καλό, είμαι έτοιμη να το κάνω»….
 |
Ένα από τα σημειωματάρια της Σάνινα.
|
Τον Αύγουστο του 1944 ακολούθησε τη μονάδα της στην προέλαση του «Κόκκινου Στρατού» μέσα σε γερμανικά εδάφη και συγκεκριμένα στην Ανατολική Πρωσία.
Στις 12 Δεκεμβρίου 1944, όμως, τραυματίστηκε στον δεξί ώμο από ένα γερμανό «συνάδελφό» της και χρειάστηκε να νοσηλευτεί για μικρό διάστημα. Επανήλθε στην ενεργό δράση.
Τον Ιανουάριο του 1945, η Σανίνα έγραψε σε επιστολή της, ότι φοβόταν πως τα τέλος πλησίαζε. Η διμοιρία της αποτελούνταν από 78 άτομα και είχαν σκοτωθεί οι 72. Στις 27 Ιανουαρίου, τραυματίστηκε σοβαρά, καθώς προφύλασσε έναν πληγωμένο αξιωματικό. Οι σφαίρες την πέτυχαν στο στήθος και στο στομάχι. Όταν την εντόπισαν οι σοβιετικοί, ήταν ετοιμοθάνατη. Παρά τις προσπάθειες των γιατρών να την επαναφέρουν, η Σανίνα ξεψύχησε την επόμενη μέρα, στις 28 Ιανουαρίου. Ήταν μόλις 20 ετών.
Τιμήθηκε μετά θάνατον, έλαβε βραβεία και παράσημα, αλλά δεν είδε ποτέ το τέλος του πολέμου, ούτε έγινε διευθύντρια ορφανοτροφείου, όπως ονειρευόταν.
Η Ρόζα Σάνινα πέθανε στις 28 Ιανουαρίου 1945, σε ηλικία μόλις 20 ετών. Από τα 5 αδέλφια της οι 4 σκοτώθηκαν στη μάχη ενάντια στους ναζί.
 |
Το σημείωμα θανάτου, που στάλθηκε στη μητέρα της Σάνινα, από
το 205ο Υγειονομικό Τάγμα.
|
 |
| Γράμματα σύστασης για τη Σάνινα από το Τάγμα της Δόξας 3ης Τάξης |
 |
| Γράμματα σύστασης για τη Σάνινα από το Τάγμα της Δόξας 2ης Τάξης |
 |
| Η σύσταση του Μεταλλίου Ανδρείας, της Σάνινα. Right |
πόσους ανθρώπους σκότωσες;
ΑπάντησηΔιαγραφήάνθρωπο κανένα, χιτλερικούς δεκάδες!!!
Roza Georgiyevna Shanina was one of the best Soviet snipers, 1943. Confirmed kills: 59.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Ρόζα Γκεόργκιεβνα Σάνινα (ρωσικά: Ро́за Гео́ргиевна Ша́нина, προφορά: ˈrozə ɡʲɪˈorɡʲɪɪvnəˈʂanʲɪnə, 3 Απριλίου 1924 - 28 Ιανουαρίου 1945) ήταν Σοβιετική ελεύθερη σκοπεύτρια κατά τη διάρκεια Μεγαλου Πατριωτικου Πολεμου για την υπερασπιση της Σοσιαλιστικης πατριδας στο Δευτέρο Παγκοσμίο Πολέμο, η οποία πιστώνεται με 59 επιβεβαιωμένες θανατώσεις, συμπεριλαμβανομένων και δώδεκα στη Μάχη του Βίλνιους. Η Σάνινα, αποφάσισε να καταταγεί εθελοντικά στον στρατό μετά τον θάνατο του αδελφού της το 1941, επιλέγοντας να γίνει σκοπεύτρια στην πρώτη γραμμή του μετώπου. Έχει επαινηθεί για τη σκοπευτική της ευστοχία, καθώς ήταν ικανή να πυροβολήσει δύο εχθρούς με μεγάλη ταχύτητα και ακρίβεια.
Το 1944, μια καναδική εφημερίδα ονόμασε τη Σάνινα «τον αθέατο τρόμο της Ανατολικής Πρωσίας». Υπήρξε η πρώτη γυναίκα ελεύθερη σκοπεύτρια στη Σοβιετική Ένωση, που τιμήθηκε με το Μετάλλιο του Τάγματος της Δόξας, καθώς και η πρώτη γυναίκα από το Τρίτο Λευκορωσικό Μέτωπο που το έλαβε. Σκοτώθηκε εν ώρα υπηρεσίας στο Μέτωπο της Ανατολικής Πρωσίας, προσπαθώντας να προφυλάξει τον βαριά τραυματισμένο διοικητή μίας μονάδας πυροβολικού. Έλαβε αρκετές τιμές για τη γενναιότητα της κατά τη διάρκεια του βίου της, παρόλο που ο Σοβιετικος Στρατος δεν χρησιμοποιούσε αρκετά τους σκοπευτές στις μεγάλες μάχες. Το 1965, πρωτοκυκλοφόρησε το πολεμικό ημερολόγιο της.